ตอนที่ 9
1276 Words
หญิงสาวพยายามคำตอบที่ฟังดูแล้วมันไม่น่าเกลียดจนเกินไป แต่ก็คิดไม่ออก สมองอื้ออึงไปหมด ดังนั้นสิ่งที่หล่อนพยายามทำต่อมาก็คือดิ้นรนหนี แต่ยิ่งดิ้นยอดอกที่ชูชันท้าทายของตัวเองก็ถูไถกับแผงอกกว้างที่แกร่งราวกับแผ่นหินแกรนิตแนบแน่น และไม่ใช่ที่นั้นที่เดียว เพราะที่หน้าขาก็ให้ความรู้สึกไม่ต่างกัน
“ก็รู้ไม่ใช่หรือว่าดิ้นแบบนี้ มันคือการยั่วยวน ถ้ายังอยากพัก ก็หยุดดิ้นเถอะ เพราะผมกำลังจะทนไม่ได้”
ยาห์มิลกัดฟันแน่น พยายามข่มอารมณ์ปรารถนาไว้สุดกำลัง หลังที่ถูกเนื้อนุ่ม ๆ อวบ ๆ ถูไถอย่างไม่ปรานี หากไม่คิดว่าเจ้าหล่อนยังสดใหม่กับเรื่องบนเตียงนัก เขาคงจะฝากฝังร่างเข้าไปหาความอบอุ่นคับแน่นของเจ้าหล่อนอีกสักครั้งและอีกครั้งจนกว่าเขาจะอิ่มเอม
บัวบุษบาหยุดดิ้นทันควัน “ก็ปล่อยฉันสิคะ ปล่อยฉันไปเถอะ ในเมื่อคุณก็... เอ่อ ได้ฉันแล้ว...”
ยาห์มิลแค่นหัวเราะ แปลความหมายคำพูดของบัวบุษบาไปอีกทาง “จะรีบไปรับงานอื่นอย่างนั้นหรือ ผมถามจริง ๆ เถอะ เงินมันสำคัญมากขนาดที่จะทำให้คุณเอาความสาวมาแลกกับผู้ชายที่ไม่เคยรู้สึกได้เลย”
คำพูดของบุรุษที่ยังไม่ยอมเผยชื่อของตัวเองแก่หล่อนทำให้สาวน้อยมึนงง คำถามของเขาแปลก ๆ มาตั้งแต่แรกแล้ว แต่ด้วยความตกใจและเสียใจจึงทำให้หล่อนไม่ทันคิด แต่ตอนนี้หล่อนประมวลมันออกมาได้ชัดเจนทีเดียว
เขากำลังกล่าวหาว่าหล่อนเป็นผู้หญิงขายตัว!
“คุณมันบ้า... ปล่อยฉันนะ”
“บ้ายังไง ผมถามตามที่เข้าใจต่างหากล่ะ ไม่ต้องอายหรอก ผมรู้อยู่เต็มอกว่าคุณทำงานอะไร”
มือหนาตึงข้อมือบางที่ยกขึ้นทุบแผงอกของเขาแรงขึ้นเรื่อย ๆ ไว้ที่เหนือศีรษะของเจ้าหล่อน ขณะบรรจงมอบรอยยิ้มหมิ่นแคลนให้กับบัวบุษบาเต็มกระบุง
สาวน้อยกัดฟันแน่น คงไม่มีประโยชน์อันใดที่หล่อนจะต้องไปเปลืองเวลาอธิบายให้กับผู้ชายใจร้ายคนนี้ฟัง เขาอยากคิดอะไรก็ช่าง ตามใจสิ เพราะนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้เห็นหล่อน
“ก็ตามใจสิ หากคุณคิดว่าฉันขายตัว ก็ดี... งั้นทีนี้ปล่อยฉันได้หรือยังล่ะ”
แม้จะหลงใหลกับประสบการณ์ที่เขามอบให้แค่ไหน แต่หล่อนก็ไม่อาจจะพาตัวเองให้จมปลักกับผู้ชายที่ไม่เห็นค่าของหล่อนอีกต่อไป
“ยังหรอก ผมจะเช่าคุณต่ออีกสักหนึ่งเดือน โทษฐานที่ทำให้ผมคลั่ง...” น้ำเสียงกระด้างของเขาช่างน่าเกลียดชะมัด
“นี่คุณ...” บัวบุษบากัดฟันแน่น จ้องมองยาห์มิลอย่างโกรธแค้น
ชายหนุ่มแค่นหัวเราะออกมา “ทำไมล่ะ หนึ่งเดือนน้อยไปหรือไง งั้นสามเดือนเป็นไง”
“คุณมันเลว เลวที่สุด ฉวยโอกาสกับฉัน แล้วยังจะมาคิดทุเรศกับฉันอีก ชาตินี้ขออย่าได้เจอกันอีกเลย” บัวบุษบาตวาดแว้ดด้วยความชอกช้ำ มองบุรุษที่ทาบทับร่างตัวเองเอาไว้ด้วยน้ำตาคลอ
ผู้ชายคนนี้ไม่ขอโทษสักคำที่ทำลายพรหมจารีของหล่อน แถมยังยัดเยียดอาชีพโสเภณีให้เสียอีก แสดงให้รู้ว่า ในสายตาของเขาเห็นหล่อนต่ำต้อย ไร้ค่าเพียงใด
“รับรองว่าเราจะเจอกันทุกชาติสาวน้อย ผมจะพาคุณกับซาคีฟาร์ด้วยกัน”
เขาปล่อยมือของหล่อนให้เป็นอิสระ ขณะก้มลงจุมพิตเรียวปากอิ่มช้ำของบัวบุษบาเต็มความรู้สึก สาวน้อยเบิกตากว้าง ร่างบางแข็งทื่อราวกับท่อนไม้ สมองกำลังวิเคราะห์ แยกแยะคำพูดของยาห์มิลอย่างหนัก แต่กระนั้นรสหวานจากจุมพิตที่เต็มไปด้วยความกระหายนั้นก็ทำให้หล่อนไขว้เขว สมองคิดอะไรไม่ออก นอกจากละเมอถามเขาออกไป
“คุณหมายถึง...”
“คุณจะต้องไปกับผม... ไปอยู่กับผมที่ซาคีฟาร์ ผมติดใจคุณ คนสวย... และก็บอกไม่ได้ว่าจะเบื่อวันไหน”
น้ำเสียงห้าวพร่าที่เต็มไปด้วยอารมณ์รัก พูดชิดกลีบปากหวาน ขณะที่มือหนาเริ่มต้นรุกรานกายงามอีกครั้ง บัวบุษบาพยายามจะต่อต้าน แต่ในที่สุดก็ต้องพ่ายแพ้ต่อสัมผัสเจนจัดของเขา มือบางยกขึ้นโอบรอบลำคอแกร่งเอาไว้ ขณะที่หยัดร่างอวบอิ่มขึ้นแนบชิดกับยาห์มิลในกิริยาที่เต็มไปด้วยความยั่วยวน
“เราไว้พูดกันทีหลังเถอะ ตอนนี้ผมควบคุมตัวเองไม่ได้อีกแล้ว สาวน้อย คุณยั่วเก่งเป็นบ้า”
ไฟรักที่ไม่เคยคุกรุ่นรุนแรงอย่างนี้มาเนิ่นนานกระพือน่ากลัว ชายหนุ่มไล่จุมพิตไปทั่วใบหน้างามด้วยอารมณ์สิเน่หา ก่อนจะต่ำลงมาที่ซอกคอละมุน ลาดไหล่ขาวเนียน และทรวงอกอวบที่เขาแสนจะหลงใหล
“อีกสักครั้งนะคนสวย...”
ยาห์มิลพึมพำออกมาขณะอ้าปากกว้างเพื่อกลืนกินเต้าทรวงอวบอัดให้หายเข้าไปในอุ้งปากจนเกือบทั้งหมด สาวน้อยสะท้านเยือกปล่อยเสียงครางกระเส่าออกมาเมื่อปลายลิ้นแกร่งไล้เลียปลายถันเปียกชื้นที่อยู่ภายในโพรงปากของเขาด้วยอาการดิบเถื่อน
“ได้โปรด...คุณ...”
“ยาห์มิล เรียกผมว่ายาห์มิล...”
เขาสั่ง ขณะปลดปล่อยเต้าทรวงที่ดื่มด่ำจนเต็มอิ่มแล้วให้เป็นอิสระ ก่อนจะเลื่อนไปครอบครองทรวงสาวอีกข้างหนึ่งด้วยสัมผัสเร่าร้อนเหมือนกัน มือหนาข้างหนึ่งกอบกุมทรวงอกไว้พร้อมกับสะกิดยอดถันที่แข็งเป็นไตด้วยอาการหยอกเย้า ส่วนมือแกร่งอีกข้างหนึ่งก็ลูบไล้ไปตามสีข้างเลยต่ำไปถึงสะโพกผายกลมกลึง ก่อนจะวกไปด้านหลังเพื่อฟอนเฟ้นบั้นท้ายที่งอนงามน่าพิสมัยด้วยความหิวกระหาย
และเมื่อชื่นใจกับบั้นท้ายอวบแล้ว มือสีน้ำตาลทองข้างเดิมก็วกกลับมาที่ด้านหน้า ลูบไล้วนเวียนอยู่แถวหน้าขา บัวบุษบาเกร็งสะท้านเมื่อปลายนิ้วแกร่งโจมตีกลีบสาวของหล่อน
“ยาห์มิล... ได้โปรด...” ครางสะอื้นด้วยความเสียวกระสัน
กษัตริย์หนุ่มหัวเราะด้วยความพึงพอใจ ขณะยังไม่หยุดใช้ปลายนิ้วทรมานสาวน้อยคนสวย “ผมจะทำให้คุณมีความสุข คนสวย...”
บัวบุษบาส่ายหน้าไปมากับหมอนด้วยอาการช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ความร้อนจากนิ้วมือและริมฝีปากของเขาช่างทรงอานุภาพรุนแรงยิ่งนัก มันทำให้หล่อนอึดอัดและวาบหวามได้ในเวลาเดียวกัน ยิ่งเขาโจมตีที่หน้าขารุนแรงเท่าไหร่ หัวใจของหล่อนก็เต้นแรงขึ้นเท่านั้น
อารมณ์หวามไหวระเบิดตูมตามอยู่ในอก สาวน้อยไม่อาจบังคับให้ร่างเปลือยเปล่าของตัวเองให้นอนนิ่งเฉยอยู่ได้ สะโพกงามส่ายไปมาพร้อม ๆ กับหยัดขึ้นเพื่อให้สัมผัสกับความแข็งแกร่งของผู้ชายตัวโตอย่างถนัดถนี่ ต้นขาอวบขยับกว้างออกจากกันและโอบล้อมเอวแกร่งของยาห์มิลเอาไว้
“ได้โปรดเถอะค่ะ ยาห์มิล ฉัน... ไม่ไหว...”
น้ำเสียงขาดหายไปแทบฟังไม่ได้ศัพท์ ความรู้สึกวูบวาบ เสียวกระสันคล้ายกับช่วงเวลาที่ผ่านมาเมื่อครู่นี้กลับมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันรุนแรงได้อย่างน่าอัศจรรย์
ชายหนุ่มเลื่อนใบหน้าคมเข้มของตัวเองต่ำลงมาตามหน้าท้องแบนเรียบช้า ๆ ปลายลิ้นแกร่งไล้เลียลงมาเป็นทางยาวอย่างเร้าอารมณ์ ก่อนจะเลื่อนต่ำลงไปจนถึงหน้าขาอวบ
“อย่า...”
- Writer
