Chapter Nineteen
-Khen-
Matapos nang pag-uusap namin ni Lolo Jacinto ay umalis na rin ito. Naiwan akong nag-iisip, nakatulala at patuloy lang sa pag-inom ng alak dito sa loob ng kuwarto ko.
Napapaluha ako sa tuwing isiping mawawala sakin si Camille at ang mga anak na lang namin ang dahilan kung bakit kami pwedeng magkita.
Gusto kong ang pagmamahalan namin ang mamayani sa aming mga puso para muli kong maipakita sa kanya mung ano ang tunay kong hangarin dito.
Kinabukasan ay maaga akong pumasok ng office sa restaurant nagulat pa si Albert ng maabutan ako nito sa office at nagbabasa ng mga papeles na dapat kong pirmahan. Business partner kami dito pero mas malaki pa rin ang share ko sa company kaya naman ako pa rin ang ceo dito.
"Dude, it's a miracle that you just came in this morning?" Pagtatakang tanong sakin nito.
"Why? Am I not allowed to enter my own company early?" Inis kong sagot dito. Napahimas namam ito sa baba niya at ngumisi ng nakakaloko.
"Go away and do your job here. It's not what you interfere in other people's lives." Dag-dag ko pa rito.
"Dude, I didn't interfere in your life, you're just really stupid sometimes." Natatawa naman nitong sagot sakin, mabilis naman ang kamay kong pinukol ko ito ng ballpen pero nasalo lang din nito iyon. At muling tumawa ng malakas habang lumalabas ng office ko.
Napakuyom naman ako ng kamao nang dahil sa mga sinabi nito. Hindi talaga ng babago ang hayop na yun ang malakas pa rin mag-asar non.
Binalik ko na lang ang pokus ko sa pagbabasa ng mga dukomento na nasa harapan ko ngayon. Nang may kumatok sa office ko, hindi ko sana ito papansinin pero ng magsalita ito ay napatingin naman ako sa nakasaradong pintuan.
Tatayo na sana ako ng marinig kong may kausap na ito kaya naman mabilis pa sa alas kuwatro na nagbukas ako ng pinto at nakita ko ang dalawang taong masayang nag-uusap.
Muli na naman sumidhi ang galit sakin ng makita ang magandang ngiti ni Camille na ngayon ay pinapakita sa kaibigan kong si Albert. Samantala pag dating sakin ay palaging seryoso ni ayaw akong makausap.
Napatingin pa sa akin ang dalawa at masamang tingin naman ang ipinukol ko sa mga ito.
"Oh man! You see, Camille brought a cup cake for you to test if it tastes right, but I thought you don't like sweet foods, so I thought I'd taste it first." Salita ni Albert sa pagitan naming tatlo. Napatingin naman ako sa hawak nito cup cake at tumingin dito.
"It was brought to me first so I will taste it." Sagot ko dito ng tatangkain nitong hawakan si Camille at dadahil sa kanyang office. Hindi ako makakapayag na muli nitong mahawakan si Camille kahit sa dulo ng buhok nito.
"Ok!" Sagot naman nito at itinaas pa ang dalawang kamay na animoy sumusuko. Hinila ko si Camiile papasok sa office ko at pinaupo ko sa isa sa mga upuan don.
Nakatingin lang ako dito habang ito naman ay tahimik at hawak pa rin ang cup cake. Napabuntong hininga naman ako at tumabi dito para kausapin.
"All I know is that you came here to taste the cup cake you made?" Mahinahong sambit ko dito.
"Yes, Sir ito po ung bagong dessert na ginawa ko approval na lang po ninyo ang kailangan para maiserve na rin sa customer." Seyosong ang pagkakasambit nito sakin, pero hindi tumingin sa akin.
Kaya naman kinuha ko ang tinidor at kumuha ng kapiraso at inilapit sa kanyang bibig. Napatingin naman siya sakin pero ngumiti lang ako dito.
"Taste it and tell me the taste, and when it's ok with you. It's ok with me." Sambit ko sa malabot na boses.
"Sir, hindi po ako nakikipagbiruan dito." Inis na turan nito sakin.
"And who said I'm joking with you too?" Nakangiti kong sagit dito. Pero na iwas na lang ito ng tingin sakin. Kaso hindi ako papayag na basta na lang ito umiwas sakin.
Hinawakan ko ang baba nito at muling inilapit dito ang tinidor na mayroong kapirasong cup cake. Nakatingin naman ito sakin habang unti-unting sinusubo ang cup cake.
Nakaramdam ako ng pag-init ng aking katawan dahil sa mata nitong nakatingin lang sakin habang kumain ito. Napangiti naman ako ng makita sa mga mata nitong nasasarapan siya sa lasa ng sarili niyang luto.
"So, how is it, does it taste good mahal?" Nakangiti kong tanong dito. Napatango naman ito sakin at muling tumingin. Pero ng tangka nitong pupunasan ang bibig na may naiwan bakas ng cup cake ay mabilis ko itong pinigilan at lumapit ako sa mukha nito at dinilaan ang labi nitong may konting cup cake pa.
Naramdaman ko ang paninigas nito kaya walang pagdadalawang isip na hinalikan ko ito nang may pag-iingat para hindi naman ito mainis sakin. Pero naramdaman ko ang paghawak nito sa brso ko para pigilan ako sa nais kong gawin, pero dahil alam kong nadadala na ito ay mas lalo ko pang ginalingan ang paghalik dito.
Hinawakan ko na rin ang batok nito para mas lalong mabigyan ko ng matamis at masarap na halik na alam kong namiss din nito sakin. Napangisi naman ako sa aking isipan ng maramdaman ko ang pagtugon nito sakin.
Halos kapusin na kami sa aming mga hininga ng magbitaw kami sa halikan na yon. Muli naman itong napaiwas pero niyakap ko lang ito ng mahigpit.
"I love you Camille." Sambit ko habang yakap ko ito. Wala man ito naging sagot sakin pero nadama ko ang kamay nitong pumulupot sa bewang ko at mula sa pakiramdam na yon at mas lalo ko pa itong niyakap na parang walang bukas.
"Sir, may trabaho pa po ako." Salita nito sa mahinang boses. Napahiwalay naman ako dito at hinaplos ko ang pisngin nito kasabay ang masayang ngiti na binigay ko dito.
"Can we just go home together later I want to see our twins." Salita ko sa malambing na boses.
"Sige, kaso seven pa ang out ko." Sagot nito sakin.
"It's ok, I'll wait for you, I still have some things to fix, so I'll definitely be staying the night." Sagot ko lang dito at hinakan ko ang kamay nitong nanglalamig. Wala pa rin itong pinagbabago palagi parin itong kinakabahan sa tuwing magkasama kaming dalawa.
Tumayo na ito at nagpaalam sakin, pero bago pa man ito makalabas ng pintuan ay muli ko itong hinagkan na mabilis sa kanyan labi. Napayuko naman ito at nagpaalam na aalis na.
Ayaw ko man itong umalis ay wala akong magagawa dahil nasa trabaho kami at kilala ko si Camille hindi nito sinasali ang ganito sa kanyang trabaho. Buong araw naman akong hindi makapagtrabaho dahil sa hanggang ngayon ay iniisip ko pa ang mga nangyari kanina sa aming dalawa .
Hinawakam ko pa ang labi ko dahil sa sarap ng halik na meron kami. Para akong tanga na basta na lang ngingiti sa kawalan at tatawa ng mahina. Halos hilahin ko na ang oras para makasama ko na itong umuwi sa aming mga anak.
Kaya ko naman gawin na iuwi ito ngayon sa bahay, ang kaso lang ay siguradong magagalit ito kapag ginawa ko yun. Baka mas lalo lang ito lumayo sakin at hindi ko na ito malapitan pa. Kaya nasabi ko na lang sa aking sarili na mag-titiis ako hangang sa muli ko itong makasama na walang nararamdamang takot sakin. At puro sarap lang ang mararansan nito sa aking piling.