THE BILLIONAIRES VIRGIN LIPS

I LOVE HER SO MUCH

Chapter Eigtheen

-Khen-

Nang makita ko si Albert sa loob ng bahay ni Camille, sumidhi ang galit ko dito. Halos malusaw na ito sa masamamg titig ko dito. Pero ang ay nakatingin lang sakin na parang wala lang dito ang pinapakilang galit ko. Hanggang sa maramdaman ko ang paglapit samin ni Camille, pinigilan ko ito pero hindi rin nito pinansin ang inis kong pinakikita dito.

"I will deliver the work of the Mother of my children." Madiin kong sabi kay Albert pero talagang pinipikon ako ng lalaking to na sagutin ba naman ako ng hindi ko namam asawa si Camille. Mas lalong tumindi ang galit ko dito pero dahil nagsalita na rin si Camille ay pinilit kong pakalmahin ang sarili ko.

Kahit na wala na si Camille sa paningin ko ay hindi nawala ang inis ko sa mga ito. Pero alam ko namanng hindi ako ipagpapalit ni Camille kay Albert na yon. Sa gwapo kong lalaki siguradong akin lang to.

Buong araw lang akong nasa bahay ni Camille kasama si Yaya Sabel at ang kambal kong sobrang angcucute. Kapareho ko sila ng mata, pati ang pagtawa ng mga ito ay aaminin kong sa akin nagmana.

Dalawang taon pa lang ang mga ito pero sobrang bibo na ng mga ito. Nakakapagod pa lang mag-alala ng bata lalo at kambal pa ang anak ko. Piling ko ay double amg lahat ng kulit at pagod kong nararamdaman ngayon. Pero aaminin kong double din yung sayang nararamdaman ko sa mga sandaling ito.

Magaalas siyete na namg gabi ng makita kong papasok na si Camille ng gate ng bahay. Ako naman ay nakatayo sa may pintuan at talagang inaabangan ko ito, mabuti na lang talaga at hindi nito kasama ang hayop kong kaibigan dahil sigiradong masasapak ko na yun.

"Good evening mahal" Bati ko dito at masayang ngiti ang ibinigay ko dito, pero tumango lang ito sakin. Sumunod naman ako dito ng magpunta sa sala at naupo at isinandal amg ulo nito sa bangkuan.

"Ahm, do you want to eat dinner, I'll prepare it for you mahal.?" Tanong ko dito ng makita ko itong nakapikit.

"Huwag mo akong tawagin ng mahal, baka nakakalimutan mo walang tayo, tapos na kaya pwde ba umayos ka." Sagot nito sakin, nanagpatahimik sa kinatatayuan ko.

"Matutulog na ako dahil masakit ang ulo ko. Ikaw umuwi ka na baka matraffic ka ba kung hindi ka pa aalis ngayon." Mahina at halata ang pagod nito dahil na rin sa boses nito.

Tumango na lang ako at hindi na pa nagsalita pa, masakit man para sakin ang panglalamig nito ay hinayaan ko na lang din. Nagpaalam na lang muna ako dito at sa mga anak namin na ngayon ay natutulog sa kanilang crib.

"Please eat before you go to sleep." Mahina kong sambit dito, nakita ko naman itong nakatingin sakin kaya lumapit ako dito at niyakap ng mahigpit. Magulat man ito ay hinayaan pa rin ako nitong gawin ano man ang nais ko.

"Good night and I love you so much Camille." Mabigat man ang aking dib-dib dahil sa nakikita kong walang imosyon nitong mukha at hinayaan ko na lamg din dahil alam kong hindi pa ein ito handa na patawarin ako.

Tuluyan na akong umalis sa harap nito at sinarado naman nito ang pinto na hindi man lang ako tapunan ng pansin. Mabilis ang kilos kong sumakay ng kotse dahil parang gusto ko na lang sumigaw, at ibuhos ang lahat ng bigat na meron ako sa dib-dib ko.

Umuwi ako sa masion at balak ko sanang maglasing ng makita ako ang pamilyar na mga sasakyan na nakaparada sa loob ng mansion ko. At hindi na ako magtanong ay alam ko na rin kung bakit sila andito sa bahay ko.

Papasok na ako ng marinig ko ang tawanan sa kusina. Kilala ko na yon at hindi na rin ako nagabalang pumunta pa roon at makipagkuwentuhan. Kaya maa minabuti kong tumuloy na lang sa kuwarto ko dahil parang lalong sumakit ang ulo ko.

Pero nagulat ako ng pagpasok ko sa sarili kong kuwarto ay andun si Lolo Jacinto at nakadungaw sa binata na animoy may tinatanaw habang may hawak ng baso na may lamaang anak.

"Lolo" Gulat kong salita dito. Lumingon namam ito sakin at ibinababa ang baso sa center table na naroroon. Lumapit ako at naupo sa kama na malungkot parin ang aura.

"Did you know that your Grandma and your girl were seen earlier in your own restaurant?" Seryosong salita nito sakin habang nakatayo sa harapan ko at inabot ang isang baso na may lamang alak.

"I know Lola, she won't miss seeing it." Simpleng sagot ko lang dito.

"Do you also know that ahe refused to marry you? She doesn't want and ahe doesn't love you." Dag-dag pa nito sakin.

Labis ang naging takot ko na maring iyon kay Lolo. Gusto ko mam magreak ay hindi ko magawa dahil sa hindi ko alam kung ano sasabihin ko. Daig ko pa ang namatayan dahil sa sakit na meron ako ngayon.

"Remember that it is not easy to get rid of the scar of a wound. But you can cure it if you are true to what you want for it. We grandsons will be the pillars so we must be stronger in everything. You can't be the first to fall." Mahabang paliwang ni Lolo sakin, alam ko naman kung ano ang nais nitong ipahatid sakin.

"I know that I have done a lot to her. But at least she let me explain before she thought of leaving me. Without even hearing my side." Malungkot sagot dito at ni isang lagok ang bigay itong baso ng alak.

"Since I met it. She's the first woman I've ever loved. That I couldn't hurt it, but I still did and I still lost him. Grandpa, I really love him." Dag-dag ko pa rito. Tahimik lang naman si Lolo siguro ay nag-iisip na pwde pa nitong sabibin sakin.

"You are indeed a De Lana. I know that one day your life will be fine. Just like your Uncles and me. All of us were left because we only hurt them." Pahayag nitong muli sakin.

"Grandpa, help me bring Camille back to me, I can't handle her being with someone else, please talk to me Grandpa Jacinto" Sagot ko dito sa umiiyak na boses