“แด่ผู้สนับสนุนเหล้าสีมื้อนี้ครับ” (แด่คนสนับสนุนเหล้าสีวันนี้ครับ) ยังไม่ได้วางจานลาบหมูลงดี ๆ ไอ้เสก็ยื่นแก้วเหล้ามาให้เธอทันที ปากเล็กจึงบ่นอุบอิบขึ้น
“ย่านแต่กูบ่ได้กินเนาะ” (กลัวกูจะไม่ได้กินนะ) แม้ปากจะบ่นแต่มือเล็กก็เอื้อมไปรับเหมือนเดิม ดวงตากลมโตมองเหล้าสีที่อยู่ในแก้วก่อนจะถามไอ้เสออกไป
“มึงบ่ได้ซื้อโซดาอีหยังมาเลยเบาะ ให้ซื้อเหล้าสี กะเหล้าเพียว ๆ เลยเบาะ” (มึงไม่ได้ซื้อโซดาอะไรมาเลยเหรอ ให้ซื้อเหล้าสี ก็เหล้าสีเพียว ๆ เลย) ถึงแม้จะเคยกินเหล้ามาบ้างแล้วแต่พระพายก็ไม่ได้เก่งขนาดถึงกับกินเหล้าเพียว ๆ ขนาดนี้ได้
“เอ้า! ข่อยบ่ฮู้ ก็เอื้อยบอกให้ซื้อเหล้าสี บ่ได้บอกให้ซื้อโซดามานำเนาะ” (อ้าว! ฉันไม่รู้ ก็พี่บอกให้ซื้อเหล้าสี ไม่ได้บอกให้ซื้อโซดามาด้วยอ่ะ)
ทางด้านพระพายเมื่อได้ยินแบบนั้นก็ได้แต่เกาหัวยิก ๆ ก่อนจะจ้องมองเหล้าในมืออีกครั้ง จากนั้นก็ตัดสินใจยกเหล้ากระดกรวดเดียวหมด ก่อ
