เพชรพ่ายรัก

เพชรพ่ายรัก ๕

หลังจากตกลงกันเรียบร้อยพระพายก็ขอไปอาบน้ำก่อน เมื่อเสร็จเรียบร้อยเพชรก็ปั่นจักรยานพาเธอไปที่บ้านของเขาซึ่งอยู่แถววัด หากเป็นภาษาถิ่นก็จะเรียกว่าแถวคุ้มวัดนั่นเอง

จักรยานคันเก่าวิ่งไปตามถนนเล็ก ๆ ของหมู่บ้านไม่นานก็เลี้ยวเข้าไปในซอย ก่อนจะปั่นผ่านรั้วไม้ไผ่เข้าไปยังบ้านปูนชั้นเดียวหลังเล็ก ๆ ที่รอบบ้านนั้นมืดสนิทมีเพียงแสงไฟนีออนดวงเดียวที่เปิดสว่างจ้าอยู่ภายในบ้านบ่งบอกว่าพ่อกับแม่ของเขานั้นยังไม่นอน

เมื่อเพชรจอดจักรยานข้างรถอีแต๋นของพ่อเขาแล้ว ไอ้ด่านหมาที่เลี้ยงไว้พอเห็นเจ้าของมันกลับมาถึงบ้านก็รีบวิ่งส่ายหางมาหาด้วยท่าทีดีใจก่อนจะเลียขาเจ้าของมันไม่หยุด

“เซาเลียแน่บักห่านิ” (หยุดเลียดิไอ้ห่านี่) พูดจบเพชรก็ถีบตูดไอ้ด่านให้มันไปไกล ๆ ก่อนที่ไอ้ด่านจะตกใจวิ่งกลับไปนอนหน้าประตูบ้านเหมือนเดิมจากนั้นร่างสูงจึงลงจากรถแล้วหันไปมองคนที่นั่งอยู่ซ้อนท้ายรถจักรยานไม่ยอมลงสักที

“บ่ลงติ” (ไม่ลงเหรอ)

“ก็สิลงอยู่” (ก็จะลงอยู่) พระพายอยู่ในชุดกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดพอได้ยินแบบนั้นเธอก็รีบลงจากรถทันที เพชรจึงตั้งขาตั้งให้เรียบร้อยจากนั้นก็หยิบตาข่ายเดินเข้าไปในครัวที่ต่อออกมาจากตัวบ้านเพื่อเอากบที่จับมาได้ไปใส่กะละมังไว้ให้แม่เขาทำกับข้าวพรุ่งนี้เช้า จากนั้นก็เดินออกมาหาพระพายที่ยังยืนอยู่ที่เดิมไม่ยอมเดินไปไหน…

“เข้าไปในเฮือนก่อนเลย เดี๋ยวอ้ายไปอาบน้ำก่อน” (เข้าไปในบ้านก่อนเลย เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อน)

“บ้าติ ผู้ได๋สิกล้าเข้าไปผู้เดียว เดี๋ยวพ่อกับแม่อ้ายก็ตกใจเบิ่ดพอดี” (บ้าเหรอ ใครจะกล้าเข้าไปคนเดียว เดี๋ยวพ่อกับแม่พี่ก็ตกใจหมดพอดี) หากเพชรพาเธอเดินเข้าไปในบ้านก่อนก็พอว่านี่จะให้เธอเดินดุ่ม ๆ เข้าไปในบ้านคนเดียวพ่อแม่เขาคงงงไม่น้อยว่าเธอมาบ้านเขาทำไม

“จังซั่นเดี๋ยวอ้ายพาเข้าไปก่อนกะได้” (ถ้างั้นเดี๋ยวพี่พาเข้าไปก่อนก็ได้) พูดจบเพชรก็เดินนำหน้าพระพายไปยังประตูบ้านซึ่งร่างเล็กก็เดินตามไปเงียบ ๆ ไม่พูดไม่จาอะไร ก่อนที่มือหนาจะจับประตูไม้เก่า ๆ เปิดออกกว้างทำให้เห็นพ่อกับแม่เขาที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์กันอยู่ข้างในบ้าน

ทางด้านตาจ่อยกับยายพิณพ่อแม่ของเพชรเมื่อได้ยินเสียงประตูบ้านเปิดออกก็หันไปมองก่อนจะเห็นลูกชายตัวเองยืนอยู่ ตาจ่อยจึงเลือกไม่สนใจหันกลับไปดูโทรทัศน์ต่อ ส่วนยายพิณขณะที่กำลังจะเอ่ยปากถามลูกชายว่าได้กบมาเยอะไหมแต่ทว่าดวงตากลับเหลือบเห็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ผิวขาว ๆ ยืนอยู่ข้างหลังเพชรเสียก่อน ทำให้คิ้วสองข้างขมวดขึ้นเป็นปมและได้แต่สงสัยว่าไอ้ลูกชายตัวดีมันเอาผู้หญิงที่ไหนมานอนบ้านอีก ทั้งที่เคยบอกไปแล้วหลายครั้งว่าไม่ให้เอามานอนบ้านแล้วก็ตาม

ขณะที่ยายพิณกำลังจะอ้าปากด่าลูกชายตัวดีออกไปคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างหลังก็โผล่หน้ามาก่อนทำให้ยายพิณเห็นหน้าของคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเพชรชัด ๆ ยายพิณจึงถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกโล่ง ๆ แต่ก็อดแปลกใจไม่น้อยที่เห็นพระพายมาที่บ้านเธอกลางค่ำกลางคืนแบบนี้ ทางด้านเพชรเมื่อเห็นสีหน้าสงสัยของแม่ตัวเองปากหนาก็รีบเอ่ยบอกออกไปทันที

“คืนนี้ข่อยให้พายมานอนอยู่เฮือนเฮาเด้อ บักพามันบ่อยู่เฮือนพาเมียกับลูกมันไปเที่ยว” (คืนนี้ฉันให้พายมานอนที่บ้านเรานะ ไอ้พามันไม่อยู่บ้านพาเมียกับลูกมันไปเที่ยว)

“อ๋อ ได้ ๆ” ยายพิณพอได้ยินคำพูดของเพชรก็รีบกวักมือเรียกพระพายให้เข้าไปในบ้านทันที ส่วนตาจ่อยขณะนอนไขว่ห้างดูโทรทัศน์อยู่เมื่อเห็นพระพายก็กวักมือเรียก ลูกหลานในหมู่บ้านที่เห็นกันมาแต่เด็กให้เข้ามาในบ้านไม่ต่างกัน

ส่วนพระพายเมื่อเห็นผู้ใหญ่สองคนเรียก เธอก็รีบเดินเข้าไปในบ้านอย่างว่าง่าย ทางด้านเพชรมองคนตัวเล็กเดินไปนั่งกับพ่อแม่ของเขา แล้วจึงปิดประตูบ้านลงจากนั้นก็เดินไปหยิบผ้าขาวม้าที่ตากอยู่บนราวไม้เดินตรงไปยังห้องน้ำทันที…

“พายุมันพาเมียไปเที่ยวจักมื้อ?” (พายุมันพาเมียไปเที่ยวกี่วัน)

“สองมื้อจ้ะ” (สองวันจ้ะ) พระพายเอ่ยตอบยายพิณขณะที่ดวงตากลมโตมองสำรวจภายในบ้านที่ยังเหมือนเดิมไม่ได้เปลี่ยนไปแม้เธอจะไม่ได้เข้ามาในบ้านเพชรนานมากก็ตามเพราะส่วนใหญ่เพชรจะไปบ้านเธอมากกว่า

ซึ่งภายในบ้านหลังเล็กจะมีเพียงหนึ่งห้องนอนเท่านั้น นอกนั้นก็จะเป็นตัวบ้านโล่ง ๆ ที่มีขนาดไม่ใหญ่มากและมีเครื่องใช้ไฟฟ้าอยู่ภายในบ้านไม่กี่อย่าง

“คั่นพายุมันยังบ่กลับพายมานอนอยู่เฮือนป้าก่อนกะได้ บ่ต้องเกรงใจ” (ถ้าพายุมันยังไม่กลับพายมานอนอยู่บ้านป้าก่อนก็ได้ ไม่ต้องเกรงใจ)

“ได้จ้ะป้า” ขณะนั่งคุยกับยายพิณไม่นานก็ได้ยินเสียงเปิดประตูพระพายจึงหันไปมองก่อนจะเห็นเพชรสวมใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวข้างบนเปลือยเปล่ามีผ้าขาวม้าผาดบ่าเดินเข้ามาในบ้านก่อนจะหยุดยืนด้านหน้าเธอ เห็นแบบนั้นดวงตากลมโตก็ไม่อาจละสายไปไหนได้เอาแต่จ้องมองเป้ากางเกงของเขาที่อยู่ห่างจากหน้าเธอเพียงนิดเดียว ก่อนที่คนตัวเล็กจะเงยหน้ามองคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าซึ่งไม่มีท่าทีเขินอายเธอเลยสักนิด

“แม่แป้งเย็นอยู่ไส?” (แม่แป้งเย็นอยู่ไหน?)

“อยู่ขอบหน้าต่างพู้นน่ะ” (อยู่ขอบหน้าต่างนู่นน่ะ) เพชรมองไปที่หน้าต่างเมื่อเห็นแป้งเย็นตรากระต่ายตั้งอยู่เขาก็เดินไปหยิบมาทาลงบนตัวจนขาวโพลน

“กินเข่ายังล่ะพาย?” (กินข้าวหรือยังพาย?)

“ยังบ่ทันกินเลยจ้ะป้า” (ยังไม่ได้กินเลยจ้ะป้า) พระพายตอบยายพิณขณะที่ดวงตายังไม่ละจากเพชร

“แต่งโตเสร็จแล้วก็พาน้องไปหากินเข่ากินปลาเด้อเพชร แม่สินอนแล้ว” (แต่งตัวเสร็จแล้วก็พาน้องไปหากินข้าวกินปลานะเพชร แม่จะเข้านอนแล้ว) ยายพิณเอ่ยบอกลูกชายเพียงคนเดียวก่อนจะเตรียมทิ้งตัวนอนลงยังที่นอนเล็ก ๆ หน้าโทรทัศน์ข้างตาจ่อยสามีของเธอ

“สิไปกินอยู่ ยังบ่ทันกินคือกัน” (จะไปกินอยู่ยังไม่ได้กินเหมือนกัน) ปากหนาขยับตอบขณะที่ยืนหวีผมเสริมหล่ออยู่หน้ากระจกบานเล็ก ๆ ที่แขวนอยู่บนตะปูข้างผนังบ้าน

ทางด้านตาจ่อยนอนฟังเงียบ ๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าพรุ่งนี้จะเข้าไปทำธุระในตัวเมืองกับยายพิณจึงรีบเอ่ยบอกเพชรออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

“เพชรมื้ออื่นไปเลี้ยงควายให้พ่อแหน่เด้อ” (เพชรพรุ่งนี้ไปเลี้ยงควายให้พ่อหน่อยนะ)

“บ่ ขี้ค้านไป” (ไม่ ขี้เกียจไป) ร่างสูงตอบออกไปแบบไม่ต้องคิดก่อนจะวางหวีไว้ที่ขอบหน้าต่างไม้จากนั้นก็เดินไปหาพระพาย

“ไปเลี้ยงให้แหน่มื้ออื่นพ่อกับแม่บ่ว่างอีหลี สิไปเฮ็ดธุระอยู่ในโตอำเภอ” (ไปเลี้ยงให้หน่อยพรุ่งนี้พ่อกับแม่ไม่ว่างจริง ๆ จะไปทำธุระที่ตัวอำเภอ)

“ก็ยังว่าขี้ค้านบ่อยากไป” (ก็บอกว่าขี้เกียจไม่อยากไป) เพราะเขาเกลียดการไปเลี้ยงควายที่สุดเนื่องจากต้องเสียเวลาไปทั้งวันกับการไปนอนเฝ้าควายที่ทุ่งนา

“เอ้า! บักห่านี่ อีหยังก็บ่ไป อีหยังก็บ่เฮ็ด จังซั่นมึงก็บ่ต้องอยู่เฮือนซื่อ ๆ ไปหาเฮ็ดงานก่อสร้างอยู่กรุงเทพคือลูกหลานบ้านอื่นพู้นไป” (อ้าว! ไอ้ห่านี่ อะไรก็ไม่ไป อะไรก็ไม่ทำ ถ้าอย่างนั้นมึงก็ไม่ต้องอยู่บ้านเฉย ๆ ไปหาทำงานก่อสร้างอยู่กรุงเทพเหมือนลูกหลานบ้านอื่นนู่นไป) ตาจ่อยพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวบ่งบอกว่าสุดจะทนกับลูกชายตัวดีที่วัน ๆ ไม่ทำอะไรเลย ทำไร่ทำนาของตัวเองเสร็จก็หาเลาะกินเหล้าอย่างเดียวงานการของคนอื่นมีก็ไม่รู้จักไปหารับจ้าง

ทางด้านยายพิณนั่งฟังตาจ่อยบ่นลูกชายเงียบ ๆ ถึงแม้จะให้ท้ายเพชรอยู่บ้างแต่หากเรื่องไหนที่เห็นว่าสมควรแก่การโดนว่ายายพิณก็จะเงียบไม่คิดจะห้ามผัวสักคำ เช่นเดียวกับพระพายที่นั่งฟังเงียบ ๆ ทำเหมือนกับว่าเธอไม่ได้นั่งอยู่ตรงนี้…

“เออไปให้กะได้ มื้อเดียวเด้อมื้อหลังบ่ไปให้แล้ว” (เออไปให้ก็ได้ วันเดียวนะวันหลังไม่ไปให้แล้ว) พูดจบเพชรก็พยักหน้าให้พระพายก่อนจะเดินออกไปข้างนอกเพื่อไปหาข้าวกินในครัว…