“แพรจ๋า~ เป็นของพี่นะ”
“มะ ไม่ค่ะพี่ภูผา ไม่เอา~”
“เอา~ พี่จะเอา...แพรห้ามพี่ไม่ไหวหรอก”
ผมจูบเธอทันทีที่พูดคำนี้จบลง
...แพรห้ามพี่ไม่ไหวหรอก
ผมพูดไม่ผิดหรอกเพราะเธอจะห้ามผมได้แต่สุดท้ายผ้าแพรจะห้ามผมไม่ไหว ไม่ว่ายังไงวันนี้ผมก็จะกินเธอ
“อื้อ~” ผมจูบอ่อนโยนสลับกับเร่าร้อนเพราะเวลาที่จูบอ่อนโยนมันจะมีช่องทางให้เธอขัดขืนได้ แต่เวลาที่จูบเร่าร้อนดุเดือดเธอจะแทบไม่มีเรี่ยวแรงผลักไส
อ่าส์~ อุตส่าห์จะทะนุถนอมรอให้เธอพร้อมแต่ผมทำไม่ได้ว่ะ ผมไม่สามารถแอบกินเล็กกินน้อยทั้งที่เธอโคตรน่ากินได้นานหรอก แค่เมื่อวานก็แทบแย่แล้ว
“อืม~” ไม่เคยมีใครทำให้ผมครางได้แค่เพราะจูบกัน แล้วแบบนี้จะให้ผมปล่อยผ้าแพรไปได้ยังไง ผมจะคลั่งตายอยู่แล้ว และผมคงคลั่งเข้าสักวันแน่ถ้าได้แค่ชิมแต่ไม่ได้กินแบบจริงจังสักที
“อื้อ~” ผ้าแพรทั้งขัดขืนทั้งเคลิ้มตามผมก็เลยกระตุ้มเธอมากขึ้นด้วยการบีบก้นที่มีขนาดกำลังสวย ไม่เล็กแ
