“พี่ไม่เคยกินทูน่าที่ไหนหวานเท่าครั้งนี้มาก่อน”
“แพรก็...ไม่เคยเห็นใครกินทูน่าได้หื่นเท่าพี่ภูผาเหมือนกันค่ะ”
“หึ ๆๆ ดูออกด้วยเหรอ”
“...แพรไม่ใช่เด็กสองขวบสักหน่อย”
“หึ ๆๆ ถ้างั้น...กินข้าวเสร็จขอกลับไปกินอีกรอบได้ไหมครับ พี่หิวมาก”
“...”
“เขิน?”
“...ค่ะ” ใช่ค่ะฉันเขิน แล้วดูคนที่ทำให้ฉันเขินสิ เอาศอกวางบนโต๊ะใช้มือค้ำศีรษะตัวเองแล้วเอียงคอมาทางฉันเพื่อแกล้งให้ฉันเขินมากขึ้นอีก
“แต่ถ้าหื่นอีกแพรจะโกรธนะคะ” ควบคุมตัวเองเอาไว้ผ้าแพร แค่เชื่อมั่นในตัวเองแกก็ทำได้!
“เรื่องจริง?”
“อยากลองไหมล่ะคะ?” ฉันยักคิ้วข้างหนึ่งพร้อมกับมองเขานิ่ง
“อืม~ ไม่ดีกว่าครับ แพรลองแซลมอนโรลดู ร้านนี้อร่อยมากมาครับพี่ป้อน” เขาทำเฉไฉเปลี่ยนสีชัด ๆ แต่น่ารักเลยให้อภัย
เขาคีบแซลมอนโรลมาป้อนฉัน ซึ่งฉันเองก็อ้าปากรับแซลมอนโรลด้วยความเขิน จะไม่เขินได้ยังไงแฟนป้อนอาหารคำแรกในชีวิตก็เล่นเลือกอาหารที่คำโคตรใหญ่
