มือหนาที่กำลังลูบไล้ไปบนเตียงนุ่มเมื่อไร้ไออุ่นของเธอ เจ้าพิภพลืมตาขึ้นเมื่อรับรู้ถึงแสงแดดส่องสว่างผ่านผ้าม่านตรงระเบียงห้อง
ร่างสูงกำยำหยัดตัวลุกขึ้นนั่งพิงผนังหัวเตียงก่อนจะเสยผมที่ลงปรกหน้าของเขาขึ้น
"ไวท์ กระโดดลงมานะ" เสียงหวานคุ้นเคยดังผ่านเข้ามาภายในห้องนอน เจ้าของใบหน้าหล่อเบือนหน้าไปตามเสียงก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูงเดินไปยังระเบียงห้อง
"แมวดื้อ บอกให้ลงมาไง" เจ้าพิภพค้ำมือหนากับราวตรงระเบียง
ภาพตรงหน้าคือร่างบางที่ดูสวยสดใสราวกับแสงอาทิตย์ในยามเช้า กำลังยืนเท้าสะเอวเหงนหน้ามองแมวน้อยของเธอที่อยู่บนต้นไม้
"ถ้าไม่ลงมาจะตีให้นะไวท์" ซันไชน์หันรีหันขวางไปหยิบเศษกิ่งไม้ที่แทบจะหักคามือเธออยู่รอมร่อเพราะว่ามันทั้งเล็กและไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด
"หึ~" เจ้าพิภพหลุดหัวเราะออกมาเพียงนิดกับการกระทำของเธอ
...ไม่รู้หรือไงว่าตัวเองไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด
เมื่อคนตัวเล็กเหนื่อยหน่ายก
