5grim 16
ร่างอรชรนั่งลงตรงขอบฟุตบาทตกเป็นเป้าสายตาของใครหลายต่อหลายคน คนตัวเล็กผิวขาวผมยาวสลวยนั่งกอดเข่าราวกับคนไร้หนทางที่จะไป ใบหน้าหวานขึ้นซับสีแดงเล็กน้อยจากความหนาวเย็นในเวลากลางคืนทำเอาชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อที่เพิ่งออกมาจากผับต้องหยุดมองเธอ คนตัวสูงพิงผนังอยู่ในมุมมืดสายตาคมจับจ้องไปยังร่างบางไม่วางตา
เสียงของเธอยังคงติดอยู่ในใจของเขามันยังก้องดังราวกับเธอกระซิบบอกเขาซ้ำไปซ้ำมา
'ไม่อยากให้นายฆ่าใคร'
'แต่ฉันเป็นห่วงนาย'
ราวกับคำพูดของเธอสะกดใจของเขาเอาไว้ ตั้งแต่เล็กจนโตเขาไม่เคยมีใครที่จะพูดประโยคเหล่านี้กับเขาเลยสักคน
ริมฝีปากหยักหนาได้รูปพ่นควันบุหรี่คละคลุ้งไปในอากาศความหนาวเย็นของอากาศทำให้คนตัวเล็กที่นั่งอยู่ลูบแขนของตัวเอง
'รอใครอยู่เหรอน้อง ให้พี้ไปส่งไหม' เสียงของใครบางคนเข้าไปเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ดูก็รู้ว่าต้องการอะไร
'ไม่เป็นไรค่ะ รอเพื่อนอยู่' คนตัวเล็กเอ่ยตอบ
