เมี๊ยวววว
"ไวท์หิวหรือยัง" ซันไชน์ย่อตัวลงไปนั่งเล่นกับแมวน้อยที่ตอนนี้อ้วนกลมจนน่ารักน่าเอ็นดู
เมี๊ยวววว
"กินเก่งขนาดนี้เลยตัวเท่านี้"
"กินเก่ง แถมยังเพิ่มภาระให้อีก" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นนาวกับกำลังตำหนิแมวน้อยขนปุยที่กำลังนอนขดตัวอยู่บนพื้นให้เธอลูบหัวมันเล่น
"นายไม่ชอบไวท์ขนาดนั้นเลยเหรอ?" ซันไชน์เงยหน้าถามเจ้าพิภพ เพราะทุกครั้งที่เธอเล่นกับไวท์จะมีเขาคอยมาพูดจาดุๆใส่แมวน้อยของเธอเสมอ
"ไม่ชอบ" เจ้าพิภพตอบกลับเสียงเรียบทำให้คนตัวเล็กตีสีหน้าเศร้าๆในทันที
"....."
"แต่ก็ไม่ถึงกับเกลียด ให้มันกินน้อยๆหน่อยก็ดี" เจ้าพิภพเอ่ยเสียงเรียบแล้วหมุนตัวเดินออกไปแต่เขากลับฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้จึงหันกลับไปหาเธออีกครั้ง
"ฉันมีงานต้องทำ วันนี้เธอต้องไปกับฉัน"
"ไปข้างนอกเหรอ?" ซันไชน์หันกลับมาถามเขาด้วยดวงตาเป็นประกายดีใจ
"อืม อย่าอยู่ว่างมากนัก...ภาระ" เจ้าพิภพพูดจบก็เดินออกมาในทันทีปล่อยให้คน
