ฟู่หลินหลินเดินออกมาจากห้องเขียนหนังสือด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจนัก นางพ่นลมออกทางจมูกคราหนึ่งแล้วหันหน้ากลับไปแลบลิ้นให้บานประตูที่ปิดอยู่
“แบร่... คิดเหรอว่าข้าจะฟังคำสั่งของท่านน่ะรึ เป็นสามีแล้วช่างปะไรเล่า ถ้าข้าไม่สนใจเสียอย่าง ใครจะทำอะไรข้าได้”
“นายหญิง เดี๋ยวพวกบ่าวไพร่ก็มาเห็นเข้ามาได้ยินหรอกเจ้าค่ะ” เจียงอ่าวรีบห้ามปราม
“เห็นแล้วเป็นอย่างไร เจ้าคิดว่าข้ากลัวเขาอย่างนั้นหรือ คนอย่างฟู่หลินหลินมิเคยเกรงกลัวใคร”
นางกล่าวโอหัง และเดินปัดก้นกลับเข้าห้องไปโดยที่มีเจียงอ่าวเดินตามอย่างหวาดหวั่น
เจียงอ่าวไม่เคยเห็นนายหญิงของตนเป็นเยี่ยงนี้มาก่อน เมื่อก่อนตอนที่อยู่แคว้นจ้าว นายหญิงเป็นคนเรียบร้อยอ่อนโยน ทั้งยังว่านอนสอนง่าย เชื่อฟังผู้อื่น
แต่เหตุใดเมื่อแต่งงานมาอยู่ที่จวนแม่ทัพแห่งนี้แล้วจึงได้เปลี่ยนไปราวกับว่าเป็นคนละคน เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันเลยก็ว่าได้
‘หรือเป็นเพราะว่านายห
