ฟู่หลินหลินก็ไม่คิดว่า ครั้งนี้จะเจอเข้ากับตนเอง ฟู่หลินหลินคะยั้นคะยอเจียงอ่าวต่อ
“เล่าต่อสิเจียงอ่าว ข้าอยากรู้ทุกเรื่องให้มากกว่านี้”
“หลังจากที่ตกลงกันได้แล้วหนึ่งเดือน ก็กำหนดพิธีแต่งงาน ซึ่งก็เป็นเมื่อวานนี้นั่นแหละเจ้าค่ะ” เจียงอ่าวว่า
“อย่างนั้นหรือ ถ้างั้นข้าก็เพิ่งจะย้ายมาอยู่ที่จวนนี้เมื่อวานอย่างนั้นสิ แล้วทำไมชายคนนั้น...” ฟู่หลินหลินหยุดพูด นึกถึงการกระทำที่ได้เจอ ทั้งเมื่อคืนและในห้องหนังสือ สีหน้าของฟู่หลินหลินตกใจ
“ใช่เจ้าค่ะ”
“แล้วเรื่องที่พวกรั่วฮูหยินกับสาวใช้คนนั้นต่างพากันไม่ชอบพอข้า ก็เพราะว่าข้าเป็นเชลยจากผู่หยางสินะ มิน่าเล่าพวกเขาถึงได้กล่าววาจาเยี่ยงนั้นกับข้า”
ฟู่หลินหลินพึมพำ แต่ว่าเจียงอ่าวก็ได้ยิน
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะเจ้าค่ะ อีกหน่อยถ้านายหญิงทำตัวดีขึ้น และทำให้เห็นถึงความสามารถต่าง ๆ ที่มี พวกเขาก็คงจะเอ็นดูนายหญิงเองเจ้าค่ะ”
“ว่าแต่ทำไมนายหญิง
