จนกว่าจะรัก

ตอนที่3กินชาบู

" แม่โอเครึยังคะ "

" โอเคสิมีอะไรไม่โอเคล่ะ ดูสิรอบข้างมีแต่คนที่รักแม่ทั้งนั้นเลย " ธิดาบอกกับลูกสาวที่นอนกอดแขนเธอยู่ด้านข้าง

" ผิงดีใจนะคะ ที่เห็นแม่สดใสแบบนี้ " ยิ่งพูดยิ่งกอดกระชับแน่น ธิดาดึงลูกสาวมานอนในอ้อมอกอีกครั้งราวกลับย้อนวัยในตอนที่เธอยังเด็กมากๆเธอมักจะได้นอนกอดแม่แบบนี้ประจำ

ุรุ่งเช้า

เสียงไก่ขันเรียกพระอาทิตย์ในตอนเช้าตรู่เดย์ค่อยลืมตาตื่น ร่างสูงเดินเข้าห้องน้ำด้วยใบหน้างัวเงีย ผมยุ่งๆกับหุ่นล่ำๆเสียงน้ำจากฝักบัวไหลผ่านกายอยู่ชัวครู่ก่อนจะออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบไว้ หยดน้ำใสเกาะตามผิวกายมองแล้วให้ความสดชื่น

" เห้ยยย ตกใจหมด " คนตัวตัวที่เดินเช็ดผมลวกๆออกมาสะดุ้งโย๋งเมื่อเห็นคนตัวเล็กยืนมองเขาด้วยตาที่กลมโต

" เอ่อออ ขอโทษค่ะ พอดีจะมาเรียกไปกินข้าวเช้า " ผิงผิงรีบหันหนีทันทีเมื่อสายตาเผลอจับจ้องเข้าที่หุ่นแซ่บๆของเดย์

" โอเค เดี๋ยวตามไปนะ " ร่างเล็กรีบวิ่งออกไปพร้อมกับใจที่เต้นรัวก่อนจะมายืนจับเข้าที่อกข้างซ้ายของตัวเอง

" โห ใจเย็นอีผิงใจเย็นเว้ย " เสียงเล็กๆพูดกับตัวเองอย่างน่าขัน เมื่อนึกถึงภาพชายตรงหน้าเมื่อครู่ก็ทำเอาเธอยิ้มร่าอย่างเพ้อฝัน หากได้จับได้คลำคงดีเนาะ

" ผิงไปนะคะ เดี๋ยววันหยุดจะกลับมาหาบ่อยนะคะ "

" ตั้งใจเรียนนะ แม่รักผิงนะ "

" ผิงก็รักแม่นะคะ จุ้บ " ผิงหอมเข้าที่แก้มเนียนของธิดาผู้เป็นแม่พร้อมกอดลงแนบอกก่อนจะเดินไปกอดและบอกลาคุณตาของเธอ

" ผมลานะครับคุณน้า คุณตา "

" จ้ะ เดินทางปลอดภัยนะ ขับรถดีๆ "

" ไปเถอะ เดินทางปลอดภัยทั้งสองคน " ชายชราเอ่ยบอกทั้งสองด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม

หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จเป็นเวลาเกือบ 10 โมงเช้า รถของเดย์แล่นออกจากบ้านทรงไทยมุ่งหน้าสู่เมืองใหญ่อีกครั้ง

" พี่เดย์ โอเคมั้ยคะ " ผิงผิงเอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าของเขาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ หน้าซีดปากซีด

" รียมั้ยพี่ของแวะปั้มหน่อย "

" ไม่ๆค่ะ แวะเลยๆ "

เดย์จอดรถได้ก็กรูเข้าห้องน้ำทันที เสียงโอ้กอ้ากลั่นห้องน้ำชาย ก่อนจะเดินออกมาที่อ่างล้างหน้า ใบหน้าหล่อซีดเผือด เม็ดเหงื่อผุดรอบใบหน้า ก่อนที่เขาจะสาดน้ำเข้าที่ใบหน้าจนเปียก

" พี่เดย์ ไหวมั้ย "

" เวียนหัวอ่ะ "

" ขับไม่ไหวเราพักกันก่อนก็ได้นะคะ นี่ค่ะ " ผิงผิงยื่นถุงจากร้านสะดวกซื้อ ที่มีทั้งยาดม ยาหอม พิเสน ขนมาหมด

มือใหญ่จับยาดมขึ้มาสูดจนเต็มปอดก่อนจะพิงหัวลงไปที่เบาะอย่างหมดแรง

" เป็นไงบ้างคะ เอนเบาะมั้ย "

" พักแปปน่าจะดีขึ้น " ว่าจบร่างสูงที่เอนเบาะนอนก็หลับไป มือเล็กแกะผ้าเย็นในห่อนออกก่อนจะซับไปที่ใบหน้าหล่อที่หลับพริ้ม

เมื่อผมรู้สึกตัวว่าผิงผิงกำลังเช็ดหน้าให้ผมก็แกล้งหลับต่อ มันรู้สึกดีมากๆที่เธอทำให้แบบนี้ถึงแม้จะไม่มีสถานะก็ตาม ผมเอื้อมมือขึ้นมาจับเธออย่างถือวิสาสะ ก่อนจะค่อยๆลืมตามองคนตรงหน้าที่ใบหน้าห่างกันเพียงคืบ หน้ากลมๆของเธอมันช่างมีผลต่อหัวใจผม

" ดีขึ้นมั้ยคะ ไปโรงพยาบาลมั้ย " เสียงหวานเอ่ยถามพร้อมกับจ้องมาที่ใบหน้าผม

ปึกกกกกก

" อ้ะะะะ "

" พี่ขอโทษ " ผมจะปรับเบาะขึ้นทว่าลืมตัวด้วยอาการมึนงงจึงทำให้ลุกเร็วไปจนหัวผมชนเข้ากับหน้าผากมนๆของเธอ ผมอดไม่ได้ที่จะสำรวจดูว่าเธอเจ็บตรงไหนรึเปล่า

" ฮ่าๆๆๆ ไม่เป็นไรค่ะ " เธอเพียงแค่ลูบจับบริเวณที่ผมชนก่อนจะหลุดขำออกมา จนผมเองก็หลุดขำไปตามเธอ

" พี่ดีขึ้นแล้ว " ผมพูดอีกครั้งก่อนจะปรับให้เข้าท่านั่งที่ถนัดและเริ่เคลื่อนรถออกอีกครั้ง

อาจจะเป็นเพราะช่วงหลังๆผมกินข้าวไม่ตรงเวลาเลยทำให้เป็นกรดไหลย้อน มันจุกที่อกตลอดเวลาเหมือนอยากอ้วก แต่พออ้วกออกมาก็รู้สึกดีขึ้น แต่ก็ยังรู้สึกจุกๆอยู่แต่ไม่มาก ไว้ถึงกรุงเทพค่อยไปหาหมออีกที

เหลืออีกตั้งสองอาทิตย์ก่อนจะเปิดเทอม ผิงผิงที่มาก่อนก็นั่งๆนอนๆในคอนโดนานๆยัยดาวจะว่างมารับออกไปเที่ยวเพราะรายนั้นช่วยงานบริษัทพ่อตัวเอง นี่ก็ผ่านมาอาทิตย์กว่าๆแล้วหลังจากที่พี่เดย์มาส่งที่คอนโดก็ไม่เห็นหน้าอีกเลย

" พี่ผิง ว่างมั้ย ไปกินชาบูกัน " อคิณโทรเข้ามาเอ่ยชวนก่อนที่ผิงผิงจะตอบตกลงไป เมื่อไปถึงร้านชาบูตามนัดเธอกลับเห็นเพียงเดย์ที่นั่งอยู่

" พี่เดย์ คนอื่นละ " เสียงเล็กเอ่ยถามพร้อมทั้งมองไปรอบๆ

" ยังไม่เห็นเลยอ่ะ สั่งอะไรรอเลยมันบอก "

ผิงผิงนั่งลงตรงข้ามเดย์ก่อนจะหยิบเมนูมาเปิดดูเมนู

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นก่อนที่มือเล็กจะกดรับ ก่อนที่จะมองไปยังคนตรงข้ามที่นั่งมองเมนูอยู่ซึ่งเป็นจังหวะเดียวที่เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเธอพอดี

" มีอะไร " เสียงทุ้มเอ่ยถาม

" อคิณไปงานด่วนกับดาว เลยไม่ว่างมาแล้วค่ะ " ผิงผิงยัดมือถือลงกระเป๋ก่อนจะทำหน้าเจือนๆ

" กินสองคนก็ได้เนาะ " เดย์เอ่ยปลอบพร้อมกับส่งยิ้มให้ ผิงผิงพยักหน้ารับก่อนจะเปิดเมนูดูอีกครั้ง

" ขอบคุณที่มาส่งนะคะ " รถเก๋งสีดำจอดหน้าคอนโดหรู

" อืมมม ขึ้นห้องได้แล้ว " เสียงนุ่มเอ่ยกับเธอพร้อมรอยยิ้ม ก่อนที่เธอจะยิ้มตอบกลับ

" ผิงผิงไปนะคะ ขอบคุฯสำหรับชาบูมื้อนี้ด้วยค่ะ " ว่าจบขาเล็กก็ก้าวลงจากรถก่อนจะปิดประตู กระจกสีดำเลื่อนลงจนเห็นใบหน้าของคนขับอีกครั้งคนตัวเล็กก้มลงพร้อมโบกมือบ๊ายบาย เดย์จึงวนรถออกโดยที่ผิงผิงยืนมองจนสุดสายตา เขาเองก็มองกระจกจนลับตาเช่นกัน

เดย์พาร์ท

ที่จริงวันนี้ผมมีไปดูงานให้พ่อที่ชานเมืองเป็นสต็อกของก่อนส่งออก แต่เมื่ออคิณโทรมาชวนไปโดยที่มีผิงผิงไปด้วยผมก็ไม่รอช้าที่จะรับปากไป แค่เมื่ออคิณมาไม่ได้ผมจึงได้นั่งกินกับเธอสองคน ใบหน้าจิ้มลิ้มทานอย่างไมห่วงสวยจนผมเองยิ่งเอ็นดูความเป็นตัวเองของเธอมากขึ้น นับวันเธอยิ่งมีผลต่อหัวใจของผม แต่เพราะความไม่กล้าเข้าหาของผมเองแหละทำให้เธอมองผมเป็นแค่รุ่นพี่คนนึงเท่านั้น แต่เมื่อคิดแบบนี้ทีไรหน้าอกผมมันก็แน่นจุกขึ้นมาทุกครั้งจนเหมือนอยากจะร้องไห้ออกมา

" กินกันกับพี่เดย์เป็นไงบ้างจ้ะ " ดาวส่งข้อความมาหาผิงก่อนที่เธอจะขมวดคิ้วงงๆกับคะถาม

" กินกันอะไร บ้า "

" อ๋อไ กินชาบูกับหนุ่มหล่อ อร่อยมั้ย "

" อือ อร่อยมองหน้าหล่อๆไปด้วยกินไปด้วยอร่อย ฟินสุด " ผิงตอบกลับเพื่อนด้วยความทะเล้น

" ไปไหน ทำไมไม่มา "

" ดูงานช่วยป๊าอะ "

" อ๋อ โอเคใช่มั้ย "

" อือโอเค " ดาวตอบกลับเพื่อนพร้อมอิโมจิหัวใจ

" มองไว้ก็ดีนะ พี่เดย์อะ คนอะไรน่ารักชะมัด " ดาวทิ้งไว้แชทสุดท้ายก่อนจะหายไป ทิ้งให้ผิงผิงคิดตามก่อนจะยิ้มออกมา

เอาจริงๆผิงผิงเองก็ชอบคนหล่อนั้นแหละ แต่เธอกลับมองว่าเธอเองไม่ได้น่ารักไม่ได้สวยอะไรถึงขนาดที่ต้องมาคาดหวังว่าจะได้แฟนหล่อ แค่เพ้อฝันให้พอหัวใจในวันๆมีความสุขเล่นๆไป แต่ทุกครั้งที่เดย์คอยทำดีกับเธอ เธอเองก็รู็สึกดีนะ แต่กลับไม่กล้าคิดอะไรเกินเลยมากกว่ารุ่นพี่เท่านั้น เพราะพี่เดย์นิสัยดีมากถ้าเทียบกับอ**บางกลุ่มที่คอยแซวบูลี่เธอ ทุกครั้งที่อยู่กับเดย์จะมีคำชมให้เธอตลอด ทั้งอีกหลายๆครั้งที่เธอให้เขาช่วยไม่ว่าจะเรื่องใหญ่เรื่องเล็กเขาก็มาหาเธอได้ตลอด อบอุ่นราวกับมีพี่ชายอีกคน ถ้าจะให้คิดเป็นแฟนเธอก็ไม่อยากดึงเขาลงต่ำมากับเธอด้วย