จนกว่าจะรัก

เรื่องนี้เป็นภาคของผิงผิง เพื่อนสายน้ำในเรื่องแอบรัก (secretly in love) นะคะ อาจจะมีเนื้อหาความรุนแรงบ้างและเนื้อหาติดเรทหน่อยๆ นิยายที่เขียนขึ้นเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้มีเจตนาพาดผิงหรือบิดเบือนตัวบุคคล และอาชีพ ถ้าชอบฝากกดหัวใจกดติดตามด้วยนะคร้าา ผิงผิง อายุ19ปี เข้าเรียนมหาลัยเอกชนแห่งหนึ่งพร้อมกับสายน้ำเพื่อนสาวที่มาจากต่างจังหวัดด้วยกัน และได้เพื่อนใหม่อีกสองคนคือแฝดชายหญิงชื่อดาวและซัน ผิงผิงเป็นคนร่าเริง ยิ้มเก่ง ใบหน้ากลมราวกับพระจันทร์เต็มดวง ดวงตาที่กลมโตราวกับตุ้กตาภายใต้แว่นใส จมูกที่โด่งรั้นน่ารักเข้ากับปากจิ้มลิ้ม ผิวขาวใสนวลผุดผ่อง รูปร่างเจ้าเนื้อหน่อยๆหุ่นแบบชับบี้สาว รวมๆแล้วดูน่ารักมากๆแต่เธอกลับชอบทำเหมือนตัวเองไม่สวย ชอบแซวหนุ่มๆทำท่าเพ้อฝันจินนตนาการ คลั่งรักคนหล่อสุดๆโดยเฉพาะธาราและอคิณที่โดนผิงผิงเตาะมาตั้งแต่มัธยมจนตอนนี้หลังจากที่สายน้ำคบเป็นแฟนกับธาราก็ยังมิวายโดนผิงผิงแซวไม่เลิก และวันนี้เป็นวันที่สายน้ำ ธารา และเธอต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวะเพราะสอบเสร็จปิดภาคเรียนแล้ว " ขอบใจนะธารา สายน้ำ " " เข้าบ้านได้แล้ว " สายน้ำเอ่ยบอกเมื่อผิงผิงเดินลงจากรถเพราะนี้ก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว " บาย เจอกันนะ " ผิงผิงยกมือเล็กโบกลาก่อนจะยืนมองรถธาราจนสุดตา ก่อนที่จะมีลูกน้องของป๊าเธอเปิดประตูบ้านให้อย่างคุ้นเคย " พี่ชิด หวัดดีค่ะ " " ครับคุณหนู " ผิงผิงเอ่ยทักทายชายชุดดำอย่างคุ้นเคยก่อนจะสะพายกระเป๋าขึ้นหลังเดินเข้าบ้าน " คุณหนูครับ " ชิดที่ก้มหน้าเอ่ยเรียกก่อนที่เขาจะหยุดเดิน " ค่ะ " " เอ่อคุณหนูอย่างพึ่งเข้าไปดีกว่าครับ " ผิงผิงมองหน้าชิดอย่างสงสัยก่อนจะเหลือบมองเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ตรงหน้าเธอ " ป๊าอีกแล้วหรอพี่ชิด " ไร้การตอบจากคนตรงหน้า ผิงผิงจึงเลือกที่จะเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่นั้นทันที เพี้ยะะะะะะะ ฝ่ามือหยาบฟาดลงบนแก้มของหญิงคนนึงอย่างแรงจนร่างเธอเซถลาล้มลงกับพื้น ก่อนจะมีรอยยิ้มสะใจของผู้หญิงอีกคนที่ยืนด้านชายคนนั้น " ป๊า " เสียงเล็กเรียกชายคนนั้นเสียงดัง ก่อนจะวิ่งเข้าไปประคองหญิงคนนั้นลุกขึ้น อิทธิพล หรือเฮียตี๋ พ่อของผิงผิง เจ้าของปั้มน้ำมันดังในตัวเมืองหลายสาขา เจ้าชู้มักจะมีบ้านเล็กบ้านน้อยให้เห็นประจำ ธิดา แม่พ่อผิงผิง หญิงสาวลูกเจ้าของฟาร์มดอกไม้ส่งออกหลายชนิด แต่เมื่อเธอตัดสินใจมาแต่งงานกับตี๋พ่อของเธอก็ได้เอ่ยตัดพ่อลูกไปเพราะไม่ชอบพอลูกเขยคนนี้เอาซะเลย " ผิงผิง มาทำไมไม่บอกแม่ล่ะลูก แม่ไม่ได้เตรียมกับข้าวไว้ให้เลย " ธิดาพยายามปัดหยดน้ำตาออกจากใบหน้าและทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น " แม่ เจ็บมั้ยแม่ " มือเล็กลูบไปที่ใบหน้าขาวเนียนซึ่งบัดนี้ด้วยอายุที่มากขึ้นทำให้มีริ้วรอยปรากฎ แถมตอนนี้ยังบวมแดงอย่างเห็นได้ชัดจากฝีมือของคนที่เป็นสามี คนที่เธอยอมทะเลาะกับพ่อเพื่อมาแต่งงานกับเขา " ไม่ๆ ไม่เจ็บเลย หิวมั้ยลูก " ธิดาพยายามเปลี่ยนเรื่องทั้งที่ใบหน้ายังเปียกไปด้วยน้ำตา " อาผิงเอาแม่ลื้อไปเก็บ บอกอย่ามายุ่งกับป๊า ก่อนที่ป๊าจะทนไม่ไหว " อิทธิพลพูดขึ้นเสียงแข็ง " ป๊า ผิงจะพาแม่ไปจากที่นี่ เชิญป๊าเสพสุขกับคนของป๊าไปเถอะ " แววตาโกรธจัดที่มองพ่ออย่างผิดหวัง ว่าจบผิงผิงก็โอบผู็เป็นแม่หวังจะเดินออกจากบ้านหลังนี้ทว่ากลับโดนชายชุดดำสองสามคนจับรั้ง " ไม่มีใครต้องไปไหนทั้งนั้น " อิทธิพลพยักหน้าสั่งลูกน้องก่อนที่เขาจะรั้งตัวผิงผิงขึ้นไปด้านบนที่เป็นห้องนอนของเธอ " ผิง ลูก ผิง เฮียอย่าทำอะไรลูกนะเฮีย " ธิดาคุกเข่าอ้อนวอนสามีตรงหน้า " ถ้าเธอจะไปก็ไปแต่ห้ามเอาลูกไป " " เฮียยยย ฮึกกกกก " น้ำตาธิดาหลั่งไหลเมื่อคำพูดจากปากคนที่เธอรักบัดนี้ราวกับเขาไม่ต้องการเธออีกแล้ว แต่ต่อให้น้ำตาเธอไหลจนหมดสายก็ไม่มีท่าทีว่าชายคนนั้นจะหันมามองอีกทั้งยังควงคู่ออกจากบ้านไปพร้อมกับหญิงสาวคราวลูกแต่งตัวยั่วยวนคนนั้น " ปล่อบผิงออกไป " เสียงหญิงสาวร้องขอกับลูกน้องของพ่อเธอที่ตอนนี้เขาล็อคประตูจากด้านนอกไว้ " คุณหนู ผมขอโทษครับ ผมจำเป็น " " พี่ปล่อยผิง ผิงจะไปคุยกับป๊าให้รู้เรื่อง " มือเล็กทุบประตูบานใหญ่จนเริ่มแดงแต่ไม่มีสี่แววว่าจะเปิดออก " ขอฉันเข้าไปหาลูกได้ไหม " ธิดาเดินมาหยุดที่หน้าประตห้องของลูกสาวพร้อมกับเอ่ยกับลูกน้องของสามีที่ยืนหน้าประตูเชิงร้องขอ " นายหญิง ผม " " ฉันไม่ใช่นายหญิงของพวกนายอีกแล้ว แต่ฉันขอพบลูกสาวของฉันได้ไหม ขอร้องละ ให้ฉันกราบก็ได้ " ธิดาพูดพร้อมกับคุกเข่าลง " นายหญิงครับ อย่าครับ " ชายคนนึงเข้าประคองธิดาลุกขึ้นก่อนที่จะมองหน้าเพื่อนร่วมงานและยอเปิดประตูให้ธิดาเข้าไปหาลูกสาว " แม่ " ผิงผิงเดินมารับผู้เป็นแม่พร้อมกับพาไปนั่งที่เตียง " ผิง ป๊าเค้าไม่ต้องการแม่แล้ว " " แต่ผิงต้องการแม่นะคะ " ธิดาส่งยิ้มให้ลูก มือลูบหัวแผ่วเบา และมองคนตรงหน้าด้วยสายตาสั่นไหว " แม่เราไปจากที่นี่กัน " " ป๊าเขารักผิงนะลูก " " แต่ " " ถึงป๊ากับแม่จะเลิกกัน แต่เราก็ยังเป็นพ่อแม่ของผิงนะ " " ไม่เอา ผิงจะไปกับแม่ " " แม่จะกลับไปขอโทษตา " " ตา คุณตาพ่อของแม่หรอคะ " ธิดาเล่าให้ผิงผิงฟังถึงเรื่องราว ก่อนที่เธอจะตัดสินใจมาแต่งงานกับอิทธิพล เธอคือหญิงสาวสวยคนนึงมีคนมาจีบมากมายล้วนแล้วแต่เป็นตระกูลร่ำรวยทั้งนั้น แต่เธอกลับมาเลือกอิทธิพลคนเจ้าเล่ เข้าชู้คนนี้ ไม่เชื่อคำบอกของพ่อถึงขั้นยอมทะเลาะจนท่านเอ่ยตัดพ่อตัดลูก ธิดาก็ยังเลือกที่จะมาอยู่กับอิทธิพล หลายปีจนลูกสาวอย่างผิงผิงอายุ 19 ปีแล้วเธอก็ยังไม่มีแม้โอกาสจะกลับไปกราบพ่อเลยสักครั้ง ชีวิตคู่ของเธอเป็นสุขแค่สามปีแรกเท่านั้น หลังจากที่ตั้งท้องผิงผิง อิทธิพลก็เผยนิสัยที่แท้จริง เที่ยวเตร่มีบ้านเล็กบ้านน้อยมาตลอด ธิดาต้องทนอยู่กับความช้ำใจเพียงเพราะต้องการจะยื้อครอบคัวไว้ เพราะไม่อยากให้ลูกไม่มีพ่อ แต่เมื่อมาถึงทางตันเธอต้องเลือกเดินออกมา อย่างน้อยๆได้มีโอกาสกลับไปกราบขอโทษผู้เป็นพ่อสักครั้ง ถึงแม้ว่าท่านจะให้อภัยหรือไม่ให้อภัยก็ตาม " แม่คะ อยู่กับหนไม่ได้หรอ ฮึกกกก " ผิงผิงอ้อนวอนผู้เป็นแม่ในอ้อมกอด " ไว้แม่ได้ที่อยู่แม่จะบอกผิงก็ไปหาแม่นะลูก หรือไม่งั้นแม่ไปหาหนูที่คอนโดดีหรือเปล่า หื้มม " ธิดาพยายามปรับน้ำเสียงพูดกับลูกอย่างอบอุ่นเหมือนอย่างเคย ยิ่งได้ยินเสียงร้องไห้สะอื้นของลูกสาวหัวใจของเธอยิ่งเหมือนราวจะโดนมีดกรีดย้ำๆ " ขับรถดีๆนะคะแม่ โทรหาผิงด้วยนะแม่ " " แม่รักผิงนะ รักมากๆ ผิงคือชีวิตของแม่นะลูก รอแม่นะ " ผิงผิงยืนมองรถเก๋งคันหรูของแม่ขับจากไปจนสุดสายตา พร้อมกับใบหน้าใสๆที่เต็มไปด้วยน้ำตา ขอบตาแดงก่ำจากการร้องไห้อย่างหนัก ธิดารู้ว่าอิทธิพลรักลูกมากเขาจะไม่ทำร้ายลูกเด็ดขาด แต่ความสัมพันธ์ระหว่างความเป็นสามีมันจบลงแล้ว เธอขับรถออกมาด้วยหยดน้ำตาและใจที่แหลกสลาย