จนกว่าจะรัก

กินชาบูกับหนุ่มหล่อวิศวะ

สาวน้อยหลบสายตาหวานของคนเมื่อครู่เดินหันหลังออกมาด้วยใจที่เต้นรัวเมื่อนี่ถือเป็นครั้งแรกที่เธอได้สบตากับเขาในระยะประชิดแบบที่สติยังครบถ้วน100% หน้าเนียนใสเกิดสีแดงที่หน้าแก้มภายใต้แว่นหนาสีใส ก่อนจะรีบเปิดประตูเข้าห้องไปเห็นแม่ที่กำลังจัดที่นอนให้เหมือนนกับทุกๆครั้ง

" แม่นอนเถอะค่ะเลิอกจัดได้แล้ว เดี๋ยวนอนไปก็ยับอยู่ดี " สาวน้อยพูดหวังให้แม่ของเธอมีรอยยิ้มซึ่งนั่นก็มีจริงๆ

" อึบ " สาวน้อยกระโดดขึ้้นไปบนเตียงก่อนจะตบลง พับๆ เพื่อเรียกแม่ให้มานอนด้านข้าง

" แม่โอเครึยังคะ "

" โอเคสิมีอะไรไม่โอเคล่ะ ดูสิรอบข้างมีแต่คนที่รักแม่ทั้งนั้นเลย " ธิดาบอกกับลูกสาวที่นอนกอดแขนเธอยู่ด้านข้าง

" ผิงดีใจนะคะ ที่เห็นแม่สดใสแบบนี้ " ยิ่งพูดยิ่งกอดกระชับแน่น ธิดาดึงลูกสาวมานอนในอ้อมอกอีกครั้งเหมือนที่เธอเคยชอยนอนกอดลูกแบบนี้ตลอดมา

ุรุ่งเช้า

เสียงไก่ขันเรียกพระอาทิตย์ในตอนเช้าตรู่ชายหนุ่มค่อยๆลืมตาตื่น ร่างสูงเดินเข้าห้องน้ำด้วยใบหน้างัวเงีย ผมยุ่งๆกับหุ่นกำยำของหนุ่มที่กำลังโตเต็มวัย เสียงน้ำจากฝักบัวไหลผ่านกายอยู่ชั่วครู่ก่อนจะเงียบไปและชายหนุ่มที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบมือหนากับผ้าผืนเล็กที่เช็ดผมที่เปียกชุ่มจากการสะผม หยดน้ำใสๆที่กระเด็นออกจากเส้นผมเกาะตามผิวกายมองแล้วให้ความสดชื่น

" เห้ย!!! ตกใจหมด " คนตัวโตสะดุ้งโหยงเมื่อเห็นคนตัวเล็กยืนมองเขาด้วยตาที่กลมโตอยู่ที่หน้าประตู

" เอ่อ ขอโทษค่ะ พอดีจะมาเรียกไปกินข้าวเช้า " ผิงผิงรีบหันหนีทันทีเมื่อสายตาเผลอจับจ้องเข้าที่หุ่นแซ่บๆของเดย์

" โอเค เดี๋ยวตามไปนะ " สาวน้อยรีบปิดประตูวิ่งออกมาพร้อมกับใจที่เต้นรัวมือเล็กถูกยหมาจับไว้ที่อกราวกับกำลังปลอบวัญตัวเอง

" โห ใจเย็นๆอีผิง ใจเย็นไว้ " ผิงผิงพูดกับตัวเองอย่างติดตลก แต่เมื่อนึกถึงภาพเมื่อครู่ก็ทำเอาเธอยิ้มร่าออกมาอย่างเพ้อฝัน หากได้จับได้คลำคงดีเนาะ ตลอดเวลาอาหารเช้าสาวน้อยก็เอาแต่ลอบมองคนที่นั่งตรงข้ามอยู่ไม่พัก จนถึงเวลาที่ต้องเดินทางกลับจริงๆ

" ผิงไปนะแม่ วันหยุดจะกลับมาหาบ่อยๆนะคะ "

" ตั้งใจเรียนนะ แม่รักผิงรักที่สุด " มือของผู้เป็นแม่จับที่ใบหน้าของลูกสาว

" ผิงก็รักแม่นะคะ จุ๊บ " ผิงผิงกดหอมเข้าที่แก้มผู้เป็นแม่ฟอดใหญ่พร้อมกอดลงแนบอก ตามด้วยกอดและบอกลาคุณตาของเธอ

" ผมลานะครับคุณน้า คุณตา "

" จ้ะ เดินทางปลอดภัยนะ ขับรถดีๆ "

" ไปเถอะ เดินทางปลอดภัยทั้งสองคน " ชายชราเอ่ยบอกทั้งสองด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม

หลังจากที่ขับรถออกมาได้ไม่นานชายหนุ่มก็ผ่อนความเร็วลงจนสาวน้อยด้านข้างเริ่มสังเกตุอาการของเขา

" พี่เดย์ โอเคไหมคะ "

" รีบไหม พี่ของแวะปั้มหน่อย " ชายหนุ่มตอบออกมา ใบหน้าที่ซีดเผือดกับลมหายใจที่ติดขัด

" ไม่ๆค่ะ แวะเลยๆ "

เดย์จอดรถได้ก็กรูเข้าห้องน้ำทันที ตามมาด้วยเสียงโอ้กอ้ากลั่นห้องน้ำชาย ใบหน้าหล่อซีดเผือด เม็ดเหงื่อผุดรอบใบหน้า ก่อนที่เขาจะสาดน้ำเข้าที่ใบหน้าจนเปียก

" พี่เดย์ ไหวมั้ย "

" เวียนหัวอ่ะ "

" ขับไม่ไหวเราพักกันก่อนก็ได้นะคะ นี่ค่ะ " ผิงผิงยื่นถุงจากร้านสะดวกซื้อ ที่มีทั้งยาดม ยาหอม พิเสน ขนมาหมด

มือใหญ่จับยาดมขึ้มาสูดจนเต็มปอดก่อนจะพิงหัวลงไปที่เบาะอย่างหมดแรง

" เป็นไงบ้างคะ เอนเบาะมั้ย "

" พักแปปน่าจะดีขึ้น " ว่าจบร่างสูงที่เอนเบาะนอนก็หลับไป มือเล็กแกะผ้าเย็นที่ซื้อมาซับไปที่ใบหน้าของเขาเบาๆมือหนายกขึ้นมาจับมือเล็กที่กำลังเช็ดหน้าอย่างถือวิสาสะเปลือกตาค่อยๆขยับลืมตามองคนตรงหน้าตากลใโตใต้แว่นหนามันช่างดูน่ารักน่าถนุถนอม

" ดีขึ้นมั้ยคะ ไปโรงพยาบาลมั้ย " เสียงหวานเอ่ยถามพร้อมกับจ้องลงมายังคนที่นอนอยู่ โดยที่เขาก็มองเธออยู่อนย่างนั้นครู่ใหญ่ก่อนจะตอบออกมา

" พี่ดีขึ้นแล้ว " เมื่อได้ยินเช่นนั้นสาวน้อบจึงกลับมานั่งที่เดินของตัวเอง

" เป็นอะไรให้รีบบอกนะคะ อย่าฝืนเข้าใจไหม " เสียงที่พูดออกมามันดูจริงจังจนชายหนุ่มต้องตอบรับคำยาว

" คร้าบบบบ "

(อาจจะเป็นเพราะช่วงหลังๆผมกินข้าวไม่ตรงเวลาเลยทำให้เป็นกรดไหลย้อน มันจุกที่อกตลอดเวลา เหมือนอยากอ้วก แต่พออ้วกออกมาก็รู้สึกดีขึ้น แต่ก็ยังรู้สึกจุกๆอยู่แต่ยังพอทนได้ ไว้ถึงกรุงเทพค่อยไปหาหมออีกที)

เหลืออีกตั้งสองอาทิตย์ก่อนจะเปิดเทอม ผิงผิงที่มาก่อนก็นั่งๆนอนๆในคอนโดนานๆยัยดาวจะว่างมารับออกไปเที่ยวเพราะรายนั้นช่วยงานบริษัทพ่อตัวเอง นี่ก็ผ่านมาอาทิตย์กว่าๆแล้วหลังจากที่พี่เดย์มาส่งที่คอนโดก็ไม่เห็นหน้าอีกเลย

" พี่ผิง ว่างมั้ย ไปกินชาบูกัน " อคิณโทรเข้ามาเอ่ยชวนก่อนที่ผิงผิงจะตอบตกลงไป เมื่อไปถึงร้านชาบูตามนัดเธอกลับเห็นเพียงเดย์ที่นั่งอยู่

" พี่เดย์ คนอื่นละ " เสียงเล็กเอ่ยถามพร้อมทั้งมองไปรอบๆ

" ยังไม่เห็นเลยอ่ะ สั่งอะไรรอเลยมันบอก "

ผิงผิงนั่งลงตรงข้ามเดย์ก่อนจะหยิบเมนูมาเปิดดูเมนู

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นก่อนที่มือเล็กจะกดรับพลางมองไปยังคนตรงข้ามที่นั่งมองเมนูอยู่ซึ่งเป็นจังหวะเดียวที่เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเธอพอดี

" มีอะไร " เสียงทุ้มเอ่ยถาม

" อคิณไปงานด่วนกับดาว เลยไม่ว่างมาแล้วค่ะ " ผิงผิงยัดมือถือลงกระเป๋ก่อนจะทำหน้ามุ่ย

" กินสองคนก็ได้เนาะ " เดย์เอ่ยปลอบพร้อมกับส่งยิ้มให้ ผิงผิงพยักหน้ารับก่อนจะเปิดเมนูดูอีกครั้ง

รถเก๋งสีดำจอดหน้าคอนโดหรู หลังจากที่กินมื้อเย็นกัยเสร็จเขาก็อาสามาส่งเธอ

" ขอบคุณที่มาส่งนะคะ "

" อึ้ม ขึ้นห้องได้แล้ว " เสียงนุ่มเอ่ยกับเธอพร้อมรอยยิ้ม และได้รอยยิ้มตอบกลับมา

" ขอบคุณสำหรับชาบูมื้อนี้นะ " ว่าจบขาเล็กก็ก้าวลงจากรถ กระจกสีดำเลื่อนลงจนเห็นใบหน้าของคนขับอีกครั้งคนตัวเล็กก้มลงพร้อมโบกมือบ๊ายบายท่าทางน่ารัก เขามองผการกระทำของเธอผ่านกระจกพร้อมกับยกยิ้มมุมปากอย่างห้ามไม่ได้

เดย์พาร์ท

ที่จริงวันนี้ผมมีไปดูงานให้พ่อที่ชานเมืองเป็นสต็อกของก่อนส่งออก แต่เมื่ออคิณโทรมาชวนไปโดยที่มีผิงผิงไปด้วยผมก็ไม่รอช้าที่จะรับปากไป แค่เมื่ออคิณมาไม่ได้ผมจึงได้นั่งกินกับเธอสองคน ใบหน้าจิ้มลิ้มทานอย่างไมห่วงสวยจนผมเองยิ่งเอ็นดูความเป็นตัวเองของเธอมากขึ้น นับวันเธอยิ่งมีผลต่อหัวใจของผม แต่เพราะความไม่กล้าเข้าหาของผมเองแหละทำให้เธอมองผมเป็นแค่รุ่นพี่คนนึง

END//

ผิงผิงเดินขึ้นห้องมาอย่างอารมณ์ดี

" พี่เดย์เป็นไงบ้างจ้ะ อร่อยไหม " สาวน้อยเปิดอ่านข้อความของเพื่อนสาวก่อนจะหลุดขำพรืดออกมาเพราะคำถามที่กำกวม

" จ้ะ ชาบูอร่อยมากได้นั่งกินกับหนุ่มหล่อวิศวะสองต่อสอง "

" ชิ " ดาวที่พิมมาสั้นๆแต่ทำเอาผิงผิงหลุดขำออกมาพลางนึกถึงใบหน้าเพื่อนที่คงจะทำท่าเบ้ปากใส่เธออยู่

" ไปไหน ทำไมไม่มา "

" ดูงานช่วยป๊าอะ "

" อ๋อ โอเคใช่มั้ย "

" อือโอเค " ดาวตอบกลับเพื่อนพร้อมอิโมจิหัวใจ

" มองไว้ก็ดีนะ พี่เดย์อะ คนอะไรน่ารักชะมัด " ดาวทิ้งแชทสุดท้ายไว้ก่อนจะหายไป ผิงผิงที่คิดตามก่อนจะยิ้มออกมา

เอาจริงๆผิงผิงเองก็ชอบคนหล่อนั้นแหละ แต่เธอกลับมองว่าเธอเองไม่ได้น่ารักไม่ได้สวยอะไรถึงขนาดที่ต้องมาคาดหวังว่าจะได้แฟนหล่อ แค่เพ้อฝันให้พอหัวใจได้สดชื่นไปวันๆ แต่ทุกครั้งที่เดย์คอยทำดีกับเธอ เธอเองก็รู็สึกดีนะ แต่กลับไม่กล้าคิดอะไรเกินเลยมากกว่ารุ่นพี่เท่านั้น เพราะพี่เดย์นิสัยดีมากถ้าเทียบกับอ**บางกลุ่มที่คอยแซวบูลี่เธอ ทุกครั้งที่อยู่กับเดย์จะมีคำชมให้เธอตลอด ทั้งอีกหลายๆครั้งที่เธอให้เขาช่วยไม่ว่าจะเรื่องใหญ่เรื่องเล็กเขาก็มาหาเธอได้ตลอด อบอุ่นราวกับมีพี่ชายอีกคน ถ้าจะให้คิดเป็นแฟนเธอก็ไม่อยากดึงเขาลงต่ำมากับเธอด้วย