SECRET UNTOLD SERIES 12: YO RINGFER

Chapter 54: HIS FEAR

Kamahalan, Prince Darien is now here on the Philippines. And at this moment he accidentally bumped Lady Maya at a grocery store.

“What’s the problem Ringfer?” tanong ni Lu kay YoRi dahil biglang nagbago ang reaksyon nito, hindi nila makita ang YoRi na cold, emotionless nilang kaibigan.

They were seeing a scared YoRi, with fear on its eyes na ngayon lang nakita nina Lu. Nakatulala lang si YoRi ng ibaba nito ang kamay nitong pansin nina LAY ang bahagyang panginginig.

“Ringfer your shaking, what the fvck is happening to you!” singhal ni Devil kay YoRi.

“Is he fine?” punang tanong ni Li Jinshi kina Lu ng dahan-dahan na tumayo si YoRi sa kinauupuan niya at dahan-dahan na naglakad.

“Oi! Ringfer, tangna anong problema mo?!”singhal ni Lu kay YoRi na tumigil sa paglalakad nito at lumingon sa kanila.

Naguguluhan sina Lu dahil hindi ang usual na YoRi ang nakikita nila ngayon, at sa tingin nila ay dahil iyon sa tawag na natanggap nito.

“Who called you to make fear visible in you, Ringfer?” tanong ni LAY.

“I n-need to go back, h-he’s…he’ll take her away from me…l-like be-before…”sambit ni YoRi na kahit sa boses nito ay dama nila Lu ang takot sa tinig nito.

Tumayo si Lu sa kinauupuan niya at nilapitan si YoRi na nakikita pa din niya ang panginginig nito.

“Who? Sino ang tinutukoy mo Ringfer? Your fvcking totally fine a while ago before you take that call you received, what the fvck is happening?!” singhal ni Lu na bahagyang nagulat ng hawakan ni YoRi ang magkabilang braso niya, habang naguguluhan sina Devil sa nangyayari kay YoRi.

“Sa-Santos, h-help me. I need to go back, g-gusto kong makita si D-Dailyn…”may takot na pakiusap ni YoRi na hindi na makapaniwala si Lu sa nangyayari kay YoRi sa mga oras na ‘yun.

“Santos, come with him. Vil and I will take over these, I think Ringfer is not in hiself right now.” Ani ni LAY na ikinatango ni Lu.

“Let’s go, Ringfer.” Wika ni Lu na hinila na paalis si YoRi sa opisina ni Li Jinshi.

“That’s the fvcking first time I saw Ringfer show his fear, what the fvck is happening to him?” seryosong ani ni Devil na ikinatapik ni LAY Sa balikat niya.

“We just know Ringfer as a cold one, the emotionless member of Phantoms, he maybe mysterious and hard to read, or we maybe not know what he was thinking even a bit, we maybe not understand him at all times. But in the end, Ringfer is just a human after all, his fear might hiding in his coldness.” Pahayag ni LAY kay Devil na ikinaharap na nila kay Li Jinshi upang simulan na ang pag-uusap nila kahit dalawa nalang sila.

At dahil wala masyado sa sarili niya si YoRi ay hila-hila lang siya ni Lu hanggang makarating sila sa lobby, dere-derertso silang lumabas ng casino hanggang sakyan nila ang van na gamit nila.

Si Lu ang umupo sa driver seat at si YoRi sa tabi niya na tinulak niya pa para makasakay sa loob, pinaandar na ni Lu ang van paalis sa lugar na ‘yun para punatahan ang yate na sinakyan nila para makapunta sa Bangkok.

“Can you fvcking tell me what is fvcking happening to you?” seryosong tanong ni Lu kay YoRi.

“I can’t.”

“Damn that! You can’t or you really don’t want to fvcking open up to us or even in me you dimwit?! I’m not just your fvcking friend, nor a phantoms but your damn cousin, tangna! Blood related tayo!” inis na singhal ni Lu habang nakatutok ang mga mata niya sa pagmamaneho.

“I learned to own everything that I'm going through, I grew up without telling anyone if I’m afraid, scared, happy or sad, and I'm used to that and I lose all of that emotions.” malamig na ani ni YoRi.

“But we saw fear in your eyes a while ago, even you managed now to calm, you’re still shaking in fear.” Seryosong ani ni Lu na ikinababa ng tingin ni YoRi sa kaniyang mga kamay.

“I am.”

“If you won’t even open up to us, even just a burden you have right now, how can we help you?”

“There’s no one who can help me, Santos, even Phantoms.”malamig na saad ni YoRi habang nakatitig siya sa kaniyang mga kamay na hindi niya mapigilan ang panginginig ng bumalik sa ala-ala niya ang dahilan.

*FLASHBACK*

“Damien! Don’t locked me here, I’m scared!” sigaw na pakiusap ni YoRi sa kaniyang nakakatandang kapatid na si Damien na dinala siya sa pinaka attic ng palasyo at kinulong siya doon.

Takot na takot si YoRi dahil natatakot siya sa nakikita niya sa attic lalo pagsapit ng dilim dahil sa walang ilaw sa attic.

“YA proshu tebya, vypusti menya! (I beg you, let me out!) naluluha ng pakiusap ni YoRi.

“Ty ostanesh'sya zdes' do kontsa moyego dnya rozhdeniya, nikto zdes' ne dolzhen o tebe znat'. Spryach'sya zdes' nenadolgo, bratishka, i naslazhdaysya ostatkom nochi. (You will stay here until the end of my birthday, no one here should know about you. Hide here for a while, little brother, and enjoy the rest of the night.)” rinig ni YoRi na pahayag ng kaniyang kapatid nang marinig na niya ang yabag nito paalis.

Malakas na pinaghahampas ni YoRi ang pintuan hanggang sa magkasugat ang kaniyang mga kamay at paupong yumuko at walang magawa kundi ang umiyak.

Unti-unti ng nare-realize ni YoRi na wala siyang kakampi sa palasyo, kahit ang yaya niya iniwan siya. Hindi niya kilala ang kaniyang ina, lumaki siyang hindi niya ito nakikita kahit isang beses lamang. Ang kaniyang ama, bigla itong nawalan ng pakialam sa kaniya sa hindi malaman na dahilan ni YoRi. Walang ibang mapag-sabihan ng nararamdaman si YoRi kundi ang kaniyang sarili.

Sa attic na nagpalipas ng gabi si YoRi, nagising nalang siya ng may sumisipa sa kaniya. Isang trabahador na hinila siya paalis sa attic at dinala sa kusina upang magtrabaho, he is a prince but no one treated him good. May sariling kuwarto nga siya, pero sa malungkot na bahagi ‘yun ng palasyo, at mag-isa lang siya. At kahit isanga beses hindi siya dinadalaw ng kaniyang ama, magkasalubong man sila ay hindi siya nito tinitingnan sa kaniyang mga mata.

Lahat ng atensyon ng mga tao higit sa lahat ng kaniyang ama, ay nakuha na ni Damien. YoRi turn into teenager, pinag-aaral siya pero tago pa din. Inalis man siya sa mga gawain sa palasyo, ang pinagagawa sa kaniya ay mga bagay na hindi kayang gawin ni Damien na siya ang sumasalo, but still his father doesn’t approved nor proud on him.

A week passed, his father appointed a married couple to act as his parents. At first aloof si YoRi sa dalawa, he can’t trust anyone but only himself, but lumipas ang mga panahon napalapit kay YoRi ang mag-asawa dahil pinaparamdam nito sa kaniya na kahit hindi siya laman at dugo ng mga ito, pakiramdam niya ay anak siya ng mga ito. Minahal ni YoRi ang mag-asawa, but Damien do something na nagbigay takot sa buong pagkatao ni YoRi.

Pilit na pinalayo ni Damien ang mga tinuring ni YoRi na mga magulang, inilayo ito sa kaniya ni Damien at nalaman niyang ipapatapon ang mag-asawa sa ibang bansa upang hindi na niya makita. YoRi cried, and beg to Damien but his brother didn’t listen to his plead. Naramdaman ni YoRi ang sobrang takot na maging mag-isa ulit, na mawala ang kaniyang tinuring na magulang.

Tumakas si YoRi sa palasyo upang puntahan ang barko na sasakyan ng kaniyang mga tinuturing na mga magulang, umiiyak si YoRi habang tinatahak niya ang daan gamit lamang ang kaniyang mga paa, walang suot na kahit ano ang kaniyang talampakan. Nagkakasugat na siya pero hindi iyon binibigyan pansin ni YoRi. Nang makarating si YoRi sa daungan ay papaalis na ang barko, ngunit hindi niya inasahan na naroon si Damien.

“Take them back! My family, don’t take them away from me. Please Damien, I’m begging you…” YoRi pleaded as he knelt down in Damien’s front.

“You don’t deserve to have a family, because you are a bastard. Lucky you because my dad still let you live in the palace. You don’t deserve to be happy, you will live on your own, and if there will someone who will became precious to you, I will take them away from you because you are born to be alone.” Pahayag ni Damien sa kaniya na sapul na sapul na tumusok sa kaniyang puso at nanuot sa isipan ni YoRi.

“I-I’m born to be a-alone?”

“Yes, you are. You will forever a hidd---“

“Damien!”

Agad na napalingon si Damien sa bagong dating na kaniyang ama na kababa lang ng kotse nito.

“Father…”

Naglakad palapit ang ama ni YoRi sa kanila ni Damien, nilingon nito ang barko kung nasaan ang mag-asawang umiiyak habang nakatanaw mula sa itaas ng barko. Ibinalik nito ang tingin kay YoRi na natulala habang hindi tumitigil ang pagdaloy ng mga luha nito.

“Damien, get in the car.”utos nito kay Damien.

“But fathe—“

“Now.” Ma-otoridad na putol nito na bahagyang ikinayuko nito.

“As you wish sire.” Sagot ni Damien na ngising nilingon si YoRi bago umalis at tinungo ang kotse na sinakyan ng ama nila.

“Yo.”

“A-am I really b-born to be alone?” mahinang sambit ni YoRi na ikinaluhod ng kaniyang ama sa kaniyang harapan na ikinatingin niya dito.

“You are on your own now, leave together with them. And when the time comes that I need you, I will call you to come back here. Remember this, you are on your own now, no one can help you but only yourself.” Seryosong pahayag ng kaniyang ama bago nito inutusan ang isang guard na damputin si YoRi at isakay kasama ng mag-asawa na agad niyakap si YoRi.

Umandar na ang barko palayo sa daungan, nakayakap lang ang kaniyang ina-inahan sa kaniya pero walang imik si YoRi sa mga bisig nito. Tulala at tumahimik lang ito habang paulit-ulit na nagpe-play sa kaniyang isipan ang sinabi ni Damien at ng kaniyang ama sa kaniya, and at that moment doon nagsimulang maging yelo ang puso ni YoRi, at ang mga emosyon niya ay unti-unti niyang inalis maliban nalang sa tuwing kaharap niya ang mag-asawang tinanggap siya ng buo.

*END OF FLASHBACK*

“Stop being a fvcking stubborn one! You can’t fvcking take everything on your ow---“

“We might be blood related, but you’re not there Santos, no one was there, only myself. Just drop me by in the port and I’ll go back alone. Go back with Phantoms.” Walang emosyon na ani ni YoRi na binaling ang tingin sa kaniyang bintana na walang nagawa si Lu kundi ang magpambuntong hininga lang.

Hindi niya akalain na ganito katigas si YoRi, and Lu wants to know anong dahilan ng pagiging ganito katigas ni YoRi.

Pagkarating nila sa port ay hindi na pinasama ni YoRi si Lu, mag-isa itong sumakay sa yate na papalayo na sa daungan habang nakamasid doon si YoRi.

“Damn you Ringfer, sabi mo kailangan mo ako. Fvck it!” ani ni Lu habang sa nakalayo ng yate nakatuon ang kaniyang mga mata.

NAGUGULUHAN parin si Maya sa kung bakit bigla siyang pinabalik pauwi ni Alexei, wala siyang napamili na kahit ano para sa kakainin ng quadruplet. Nang makapasok na siya sa village at makarating sa bahay ni YoRi ay agad niyang pinarada ang kotse. Pinatay niya ang makina at inalis ang kaniyang seatbelt ng magitla siya ng biglang bumukas anag pintuan niya kung saan si Alexei ang nagbukas.

“T-Thank you.” Ani ni Maya na bumabana sa kotse.

Pagkasara ni Alexei sa kotse ay napansin niya ang paglingon ni Alexei sa paligid bago siya nito hinila papasok sa bahay kung saan napalingon sa kanila ang quadruplets, si Valerius na nanunuod ng tv, at si Alexa na nilalagyan ng kulay ang kaniyang mga kuko.

“Oh? You both came back with nothing?” kunot noong kumento ni Valerius na ikinalapit ng quadruplets kay Maya.

“Nasaan ang noodles?”

“Wala kang dala?”

“Naiwan niyo ba sa kotse?”

“Nagugutom na ako!”

Sunod-sunod na tanong ng quadruplets na ikinangiti ni Maya sa apat.

“Sorry, wala akong nabili na noodles pero may gusto akong ipatikim sa iyo na pagkain na magugustuhan niyo. Gusto niyo bang malaman kung ano ‘yun?” ani ni Maya na ikinapagtinginan ng quadruplets sa isa’t-isa.

“Masarap ba ‘yan?”tanong ni Junwei na ngiting ikinatango ni Maya kaya sabay na hinawakan ni Junhao at Junpei ang braso ni Maya at hinila papuntang kusina habang umaangal na gutom na sila.

“Oi Antonovich---“

“Prince Damien, was here in the Philippines.”seryosong putol at pagbibigay alam ni Alexei kina Valerius na sabay na nagulat at napatayo sa pagkaka-upo nila.

“Eh?! Na-narito siya?” hindi makapaniwalang ani ni Alexa.

“How do you fvcking know that he’s here?” seryosong tanong ni Valerius.

“He and lady Maya ran into each other at the grocery store, and I think she caught his interest.” Pagbibigay alam ni Alexei na ikinabitaw ni Alexa sa hawakan ng nail polish na deretsong bumagsak sa sahig.

“Anong ginagawa ng crown prince sa bansang ‘to? Is he here for our sire?” ani ni Valerius.

“We don’t know, but the fact that he’s here and lady Maya caught his attention, this is serious.”pahayag ni Alexei.

Natahimik na ang pagitan nina Alexei, wala silang iniisip kundi ang pagpunta ng kapatid ni YoRi sa pilipinas. They know how their prince fear for his older brother, they saw it. Nakita nila kung paano nabalot ng takot si YoRi noong nagpapunta si Damien ng mga tauhan nito upang guluhin ang mga tumayong magulang ni YoRi. Nakita nila kung paanong lumabas ang takot kay YoRi sa pag-aakalang mawawala dito ang mga napamahal na ditong mag-asawa.

Isang oras at kalahating nabalot ng katahimikan ang sala ni YoRi ng lumabas si Maya mula sa kusina na naka apron at naka ponytail ang buhok na pinuntahan sina Alexei.

“Nakapagluto na ako, baka gustong niyong sumabay sa pagkain sa quadruplest. Mabuti nalang may karne at mga gulay na kailangan ko para makapagluto ako ng kare-kare. Baka gusto niyong tikma.” Ngiting alok ni Maya sa tatlo na seryosong nakatingin sa kaniya.

“O-Okay lang naman kung bu-busog pa kayo, pero ipagtitira ko kayo sakaling maguto---“

Hindi natapos ni Maya ang sasabihin niya ng mapalingon sila sa pintuan na nagbukas kung saan agad na tumambad si YoRi sa kaniyang mga mata na deretsong nakatingin sa kaniya, kaya agad siyang ngumiti dito.

“Yo, welcome ho---“ natigilan si Maya sa sasabihin niya dahil sa expression na nakikita niya sa mukha ni YoRi habang papalapit ito sa kaniya.

“Okay ka lang ba Yo?” tanong ni Maya hanggang makalapit si YoRi sa kaniya.

Magkatitigan silang dalawa nang hawakan ni YoRi ang kanang braso ni Maya at hilahin ito palapit sa kaniya at mahigpit itong niyakap. Naguguluhan si Maya pero humihigpit ang yakap ni YoRi sa kaniya na parang ayaw siya nitong pakawalan.

“Yo…”

“You’re here…” sambit ni YoRi na dinukmo ang mukha sa leeg ni Maya na akmang magtatanong si Maya sa kaniya ng matigilan ito ng maramdaman nito ang mainit na likidong pumapatak sa balat ng kaniyang leeg.

“Yo, umiiyak ka ba?”

“I am. So hugged me, please…”mahinang ani ni YoRi kaya agad na gumanti ng mahigpit na yakap si Maya kay YoRi na ikinaalis ng tatlo at nagtungko sa kusina upang iwan ang dalawa.