Chapter 2
1082 Words
CHAPTER TWO
TAMA nga ang kutob ko, ang aroganteng si Adam Meadows ang susundo sa akin. Hindi ko tuloy alam kung sasama ako or maglalakas-loob na lang na bumalik sa hotel. Hindi niya 'yon direktang sinabi pero ramdam ko sa malamig niyang pakikitungo noon pa.
Saglit akong napayuko at ibinaba ang tingin sa mga paa kong marumi dahil nakayapak akong pumunta rito. Nakatayo na ako sa harap ng kotse niya. As I bit my lower lip, kasunod din no'n ang pagbaba ng salamin sa bintana ng shotgun seat.
"Get in," aniya sa malumanay na boses. "O gusto mo pang pagbuksan kita?" he said in a very cold tone. I felt my body froze in a bit.
"Salamat sa pagsundo sa 'kin." I said almost a whisper bago umayos ng upo at ipinulupot nang mabuti ang t-shirt na nakabalot sa akin. Hindi ko alam kung nanginginig ako sa lamig o dahil sa presensiya ng frozen guy na ito.
Wala akong narinig na sagot mula sa kaniya. Maski hininga niya, hindi ko naririnig. He didn't respond or even glance at me as he expertly navigated the twists and turns of the road to my house. He drove with the same precision and intensity as he walked, talked, and breathed—steady and controlled, yet exuding an unmistakable aura of danger, warning anyone reckless enough to challenge him that they'd be signing their own death warrant.
Saan ba siya napulot ni Kuya? Bakit sila nagkasundo?
Magkaibang-magkaiba kasi sila ni Kuya Zane kaya nga hanggang ngayon ay isang malaking puzzle sa isip ko kung paano sila naging mag-best friend.
Pero hindi ko pa rin talaga ma-gets kung bakit si Adam pa. I mean, nariyan naman sina David at Henry na hindi kasing-cold ni Adam. So, why? Dahil ba matalino si Adam at sobrang yaman? Pero I doubt, hindi naman materyoso ang Kuya ko.
As I said, he's pretty d*mn rich at the age of twenty-seven. Sabi ni Kuya, mga business tycoon ang parents ni Adam at noong namatay ang mga ito, lahat ng ari-arian nila ay napunta sa kaniya. Ang mas magilas pa, ang yaman na 'yon ay napalago niya nang limang beses noong tumuntong na siya sa legal age na twenty-one.
He has an IQ of 180 at in-invest niya ang kaniyang katalinuhan sa makabagong teknolohiya. Sa pagkakatanda ko pa nga ay nakaimbento siya ng tatlong financial modelling software at isang security software bago siya maka-graduate ng high school. Kaya naman that time, seventeen pa lang siya ay kinilala na siyang multi-millionaire at naging laman pa siya ng mga balita mapa-TV man or internet. At sa edad na twenty-seven, ay kinikilala siya bilang pinakabatang bilyonaryo sa bansa.
Now, at his age, he's the CEO of one of the country's most renowned and successful electronics companies. Isa siyang alamat, and he knew it. Kaya siguro ako nayayabangan sa aura niya.
Si Kuya Zane naman ay pilot. Same age sila ni Adam. Kuya Zane and Adam had been best friends simula noong high school pa sila. Nagkahiwalay lang sila ng landas dahil pilot school ang kinahinatnan ni Kuya Zane dahil gusto niyang sundan ang career ni Daddy. Pumasok naman sa business school si Adam. Sina David, Henry at Gerald ay nakilala ni Kuya sa pilot school bago naging tropa. Nang maipakilala ni Kuya si Adam sa tatlo nagkasundo agad sila. Sa limang magbabarkada ay si Henry palang ang may asawa. Ikinasal ito last year.
Saglit kong sinulyapan si Adam habang nagmamaneho. Kung hindi lang siya masungit at parang yelo ang aura baka nagustuhan ko pa siya. Ang guwapo naman kasi talaga. Tall, dark and handsome ika nga. Nasa kaniya na ang lahat.
Kung bibilangin ang taon ng pagkakaibigan nila ni Kuya ay halos hindi ko na mabilang pero masasabi kong hindi ko pa rin siya lubos na kilala. Sila lang naman kasi ni Kuya Zane ang close. Not us. Kapag nasa bahay siya ay hindi naman kami nag-uusap. Tanging ang naging sagutan naming six years ago ang masasabi kong pinakamatagal na naming pag-uusap.
"P-Pupunta ka ba sa bahay? Or ipinasuyo lang ako ni Kuya Zane sa 'yo?" I finally asked, trying to break the awkward atmosphere between us.
"Papunta dapat ako sa n'yo no'ng tumawag siya." Okay. Still cold.
Noong nai-park na niya ang sasakyan niya sa tapat ng gate,
Napalunok ako. "Bakit? Narito na tayo sa bahay. Bababa na 'ko. Thank you."
"Lalabas ka nang ganyan?" A subtle flicker of disapproval played at the corners of his mouth.
Nang hindi ako kumibo, he inclined his head toward my legs and chest. Nagbaba ako ng tingin doon at bahagyang namilog ang mga mata dahil nakabakat na sa basang t-shirt ang katawan ko. Bakat na bakat ang dibdib ko at litaw naman ang legs ko, obvious na wala akong short at naka-underwear lang. At salamat sa malamig na aircon dahil kanina pa pala niya binuhay ang magkabila kong n*****s.
I instinctively crossed my arms over my chest, my cheeks blazing heat. "B-Bakit ngayon mo lang sinabi? You could've told me sooner." Nilingon ko siya at napansin kong nasa legs ko ang mga mata niya na lalong nagpainit sa mukha ko. "Huwag ka ngang tumingin!" Medyo nainis na ako this time.
"Ano'ng ginagawa mo sa bus stop kanina? Bakit mag-isa ka ro'n? Tapos ganyan pa suot mo?" Muli niya akong sinulyapan, this time ay sa dibdib ko siya tumingin, pero saglit lang. Iniwas niya rin agad ang tingin.
I sighed. "May bonding kami ng mga friends ko sa resort. Tapos . . ." Napaisip ako kung itutuloy ko ba. What if sabihan niya uli ako ng, "buti nga sa 'yo"? Nakahihiya pa kung malalaman niyang nag-cheat sa akin ang boyfriend ko sa kapwa nito lalaki. "Sumama ang pakiramdam ko kaya umalis agad ako sa hotel para magpasundo kay Kuya Zane. Pero wala raw kasi 'yong sasakyan niya kaya siguro ikaw ang pinakisuyuan."
Napabuntonghininga siya at hinubad ang suot niyang itim na leather jacket at hinagis sa kandungan ko. "Suot mo 'yan. 'Di ka puwedeng lumabas na walang balot. Baka nariyan na sa loob sina Gerald."
Pagkasabi no'n ay nauna na siyang lumabas sa sasakyan, iniwan akong mag-isa sa loob. Mula sa bintana ng sasakyan ay tinanaw ko siya. Hindi naka-lock ang gate namin kaya nagawa niya 'yon itulak at pumasok. Ang loko, feeling niya ay rito na rin siya nakatira.
Napatitig ako sa jacket niyang iniwan sa akin. Wala sa sariling dinala ko 'yon sa ilong ko para amuyin.
Amoy Adam.
Amoy ng masarap magmahal.
Amoy masarap baby-hin.
Huh?
- Writer
