“อ้าว... โอม อ้อม มาหาข้าวผัดเหรอ สวัสดีลูก...” เด็กสองคนพากันยกมือไหว้คุณพ่อกับคุณแม่
“เห็นข้าวผัดมันเงียบ ๆ ไปนะคะแม่ เลยเป็นห่วง เพราะวันก่อนบ่น ๆ ว่ายังหาที่เรียนไม่ได้” อ้อมเล่าให้แม่ฟัง
“ข้าวโพดไปตามข้าวผัดหน่อยสิ บอกว่าอ้อมกับโอมมา” สิงขรหันไปสั่งลูกชายที่นั่งเล่นเกมในมือถืออยู่ใกล้ ๆ
“ครับ” ข้าวโพดวิ่งปรู๊ดขึ้นไปข้างบน
“แล้วสองคนเราได้ที่เรียนแล้วเหรอ...” ไก่ถามไถ่
“ได้โควตากันแล้วครับ มหาวิทยาลัย.............”
“ดี ๆ เก่งทั้งคู่” เด่นนภาชม
ข้าวผัดเดินหน้าซีดออกมาจากห้อง เป็นนางห้องเกือบเป็นอาทิตย์ ข้าวปลาก็ไม่ค่อยยอมกิน
“โอ๊ย... จะรักษาหุ่นเหรอไอ้ผัด” โอมทัก เพราะร่างกายที่ซูบผอมของข้าวผัดที่ผิดตาไป
“ว่าไงแก” ข้าวผัดเลี่ยงไม่ตอบ แต่ก็นั่งลงใกล้ ๆ เพื่อน
“ก็จะมาติวให้แกนะสิ ใช่ไหมอ้อม” โอมหันไปหาอ้อม เขาเป็นคนคะยั้นคะยอให้อ้อมมาส่ง เพราะโอมชอบข้าวผัดอยู่เป็นทุนเดิมแล้ว
