เสียงหัวเราะ เสียงหยอกล้อพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ความสนุกในวัยเยาว์ตอนปลายคงจะจบแล้ว ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ทุกคนก็มีตำแหน่งใหม่ หน้าที่ใหม่ที่จะต้องทำ แล้วก็จะต้องเติบโตเป็นผู้ใหญ่ในวันข้างหน้า มีครอบครัว และต้องทำงานหาเลี้ยงชีพต่อไป
“พี่ข้าวโพด พี่ข้าวผัดไปไหน” ผิงผิงรีบวิ่งเข้ามาหาพี่ข้าวโพดด้วยความคิดถึง และก็ถามไปถึงพี่สาวอีกคน
“ไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ จ้า” ข้าวโพดยกมือขยี้หัวเด็กหญิง แล้วอุ้มเธอขึ้นมา
“คิดถึงพี่ข้าวผัดเหรอ” ข้าวโพดถามผิงผิง
“คิดถึงสิ” เธอพูดอ้อนเอาใจเก่งที่สุด และตอนนี้กำลังล้วงมือลงไปในกระเป๋าเสื้อของพี่ข้าวโพดเพื่อหาของ
“พี่ข้าวโพดว่าคิดถึงมือถือของพี่ข้าวผัดมากกว่ามั้ง” ข้าวโพดพูดแบบรู้ทัน เพราะตอนนี้เด็กหญิงตัวน้อยหยิบมือถือของเขาขึ้นมาอยู่ในมือแล้ว
เธอใช้นิ้วจิ้ม ๆ ทำหน้าถามถึงรหัสสัญลักษณ์เข้าไปในมือถือของข้าวโพด พี่ชายมองหน้าอย่างรู้ใจ แล้วยิ้ม อุ้มพาร่
