MY STRICT TEACHER IS MY HUSBAND

Chapter 7. The Kissed

KEYCEE'S POV

"I knew this was gonna happen," bulong ko habang nakaupo sa kama ni Ace. Ano pa nga ba? Edi pinagsama na naman kami ng lolo niya. Tiningnan ko si Ace at nakita ko na busy pa rin siya sa pagta-type sa loptop. "Anong oras ka matatapos d'yan?" tanong ko sa kaniya. Hindi siya sumagot at tinuloy lang ang ginagawa. "Matutulog na 'ko...sa kama mo, p'wede?" mahina kong tanong.

"Matulog ka kahit saan, 'wag lang sa kama ko," sagot niya bigla. I sighed. Kinuha ko ang isang unan at lumipat ako sa couch na nasa loob lang din ng kwarto niya. Ayoko naman makipagtalo dahil baka marinig kami ng lolo niya. Inayos ko ang unan sa couch at doon ako nahiga. Wala man lang siyang pakialam sa 'kin at tuloy pa rin siya sa ginagawa sa loptop niya.

Hindi ako sanay matulog sa ganito kaya pabiling-biling ako. Kinuha ko 'yong cell phone ko at naglaro na lang ng games. Hindi kasi ako makatulog. Sino ba naman kasi ang makakatulog nang matino kung sa couch ka lang nakahiga?

Pagkatapos kong maglaro hindi pa rin ako nakaramdam ng antok kaya bumangon ako at kinuha ang math book sa bag ko para mag-review na lang.

Bumalik ulit ako sa couch at tinitigan ang libro. Teka? Itinuro ba 'to sa 'min? Paano naging ganito ang sagot? Tiningnan ko si Ace, gusto kong magtanong sa kaniya pero busy pa rin siya.

Maya-maya, shinutdown na niya 'yong loptop. Tapos na siguro siya. Inayos na niya ang mga gamit niya at tumayo. "Matutulog ka na?" tanong ko.

"Oo."

"Teka, may itatanong lang ako." Umupo siya sa gilid ng kama at sinet ang alarm clock kaya lumapit ako. "Hindi ko kasi alam kung paano i-solve 'to. P'wede mo ba ituro sa 'kin, please?" Tiningnan niya 'ko bigla.

"Hindi oras ng klase ngayon."

"Ituturo mo lang naman sa 'kin. Oh, kaya bigyan mo 'ko ng example tapos bahala na akong pag-aralan 'yon."

"No. I'm sleepy." Tiningnan ko siya nang masama at saka ako sumimangot.

"Bukod sa ugali mo sir, ano pa'ng masama sa'yo?" naiirita kong tanong.

"Huh! Wala ka ng takot sa 'kin ngayon, sinasagot mo pa 'ko?" sabi niya. Dapat lang naman dahil sa ugali niya.

"Nagtatanong lang naman kasi ako. Ang sabi mo babawi ka sa 'kin. Ito na nga lang ang hinihiling ko, ang turuan ako, hindi mo pa magawa!" Naiinis akong tumalikod sa kaniya. Bumalik ako sa couch at kinuha ang notebook at ballpen ko. Pumunta 'ko sa study table niya para doon mag-aral. Bahala siya kung ayaw niya akong turuan. Kaya kong mag-aral mag-isa nang wala siya! Porque matalino siya ang sama ng ugali niya. Nakakainis!

"Ano ba'ng hindi mo maintindihan sa tinuturo ko?" Bigla siyang nagsalita sa likuran ko. Nakatayo na pala siya ro'n.

"Lahat!" inis kong sabi. Umalis siya at lumabas ng kwarto. Pagbalik niya may dala siyang mga libro. Kumuha rin siya ng isang upuan at tumabi sa 'kin.

"Kung hindi mo naintindihan lahat ng tinuro ko, umpisahan mo ulit pag-aralan 'to." Ibinagsak niya ang tatlong books sa harap ko. 'Yon ang mga books ng 1st year, 2nd year, at 3rd year. "Lahat ng itinuturo ko ngayon, napag-aralan niyo na simula first year kaya bakit mo nasasabing hindi mo maintindihan lahat?" sermon niya sa 'kin. Kinuha niya 'yong isang libro at binuklat. Kinuha niya rin 'yong libro na hawak ko at may binuklat rin na page. "Look at this. It's the same and it's really easy!" Tiningnan ko 'yong tinuturo niya. Oo nga. 'Yong nasa libro na isa ay 'yon din ang topic na nasa libro ko. Napag-aralan na nga namin 'yon dati pero kasalanan ko ba kung hindi ko 'yon maalala? Kasalanan 'yon ng utak kong patapon!

He takes my pencil and starts working out the problem on the side of the paper. He goes into great detail about how it's done, but somehow, I just can't bring myself to concentrate. I noticed how beautiful his eyes are, how cute his hair looks when it falls into his face...how long and elegant his fingers are. Everything about him is so attractive to me that I can't even pay attention to the boring math that he is talking about.

"Do you understand now?" he finally asked, snapping me out of my reverie.

"Huh?" I said looking down to my paper. I didn't hear a single word he said, so I have no idea how to do the work that he just told me to do. Tumingin ulit ako sa kaniya na may pagtataka.

"You didn't hear a word I said, did you?" sabi niya na parang hinahamon ako. I clear my throat, looking down at the work that he just did. It was like he had just written something in some obscure dead language. Ugh! Bakit ba kasi kailangan pa na pag-aralan ang math? Pagtanda ko gusto ko lang naman maging butihing asawa niya. Hindi ko naman na siguro kakailanganin ang math kapag ipaghahain siya ng pagkain o ipaglalaba ng damit, right? "I'm angry and I want to die! Ano pa ba'ng hindi mo maintindihan?!" naiinis niyang tanong sabay sabunot sa buhok niya.

"Ang hirap kasi..." mahina kong sagot habang nakayuko.

"Ano pa ba'ng dapat kong gawin para madalian ka? Ano pa'ng dapat kong i-expalin para maintindihan mo?" Halata sa boses niya ang pagkairita. I looked up at him again. Suddenly, my eyes stuck on his lips. I was looking at his reddish lips. "What?" he said. I didn't say anything and looked down to my paper. Bakit ganito? Bakit ako kinakabahan? He places his right hand on my shoulder. "You really should study, though," he said reassuringly, "I don't want you to fail out to the exam," as soon as I heard it, my heart ached a little bit. I feel bad for not listening to him when he was trying to explain what to do, but I really just can't bring myself to pay attention to the math aspect of his explanation. But the amount he cares about me, makes me smile brightly. Sa totoo lang ngayon ko lang siya narinig magsalita nang gano'n. 'Yong tipong concern talaga siya, at ang sarap sa pakiramdam. "You can do it, right?" Tinapik niya ang balikat ko at saka siya tumayo, bumalik sa kama.

"Pero...I have no desire to do it..." bulong ko, at hindi ko alam na narinig niya 'yon kaya lumingon ulit siya sa 'kin.

"How about...?" he pauses for a moment, seeming to be thinking. Naglakad ulit siya palapit at umupo sa tabi ko. "How about...for every question you get right...I give you a kiss?"

My eyes widened and my heart skips a beat. I can't tell if he's being serious or not. He still has that playful grin on his lips. What if he's just kidding?

Eh, ano naman kung nagbibiro siya? Para naman gusto ko ng kiss mula sa kaniya? Pssh!

"Y-you mean that?" I asked nervously. At hindi ko alam kung bakit gano'n ang naging sagot ko. Parang hindi ako 'to. Parang may sanib ako.

"If it helps you to study," he said emotionless. "Come on, get one right," he said and I nodded unconsciously. I really wanted to get a question right so that I can get a kiss from him. Omg. Bakit nga ba gusto ko?!

As I go over the math question, I can't help but wonder if he's being serious. What if he was just playing with me and he didn't really mean it? That would be a cruel joke, I think as I write out the work for the question that I'm on.

Tiningnan ko muna 'yong pinaggagawa ko sa papel bago ipakita sa kaniya.

"Hindi ko alam kung tama 'yan." Inabot ko sa kaniya 'yong papel at kinuha naman niya 'yon.

He looks down at it, studying if for a minute. That minute seems to drag on for hours and I watch him intently, hoping and praying that he says I got it right.

Finally, he looks up and laughs. "You got it right. Amazing! What that kind of incentive will do, hmm?" he teases me.

I laughed nervously, my eyes fixing on his lips. I hope that they will eventually be pressed on mine. He leans forward and presses his lips to mine, cupping my chin in one hand. He lets the kiss linger for a little while, and I placed a hand at the back of his neck. I can't help but smiled. I want this moment to last forever.

Mr. L.