EP 3 : คนอกหัก
1150 Words
“อ้าว ผมนึกว่าเฮียไม่เข้าร้าน”
“แวะมาดูหน่อย เป็นไงบ้าง”
“เรียบร้อยดีเหมือนเดิมนั่นล่ะเฮีย”
“อืม แล้วนี่จะไปไหน ขึ้นห้องทำงานเหรอ”
“ใช่เฮีย พอดีวันนี้ปริมมาด้วยเลยจะไปดูแฟนหน่อย”
“อืม” ผมพยักหน้าพร้อมตอบรับแล้วเดินผ่านมันไปทางที่มันจะไปเหมือนกันแต่ไม่ได้ไปที่เดียวกันกับมันเพราะห้องทำงานผมอยู่ถัดจากห้องทำงานของไอ้แฟรงค์
“ดื่มอะไรไหมเฮีย”
“ไม่ล่ะ”
“นึกว่าอยากย้อม... / ไอ้นัท” ผมเรียกคนสนิทของผมเสียงกระด้างทำให้มันหุบปากและยิ้มมุมปากเท่านั้น
“โอเค ผมไปหาที่งีบดีกว่า จะกลับตอนไหนเรียกนะเฮีย” มันบอกแล้วเดินผิวปากออกไปทันที ส่วนผม...
“...อ่าส์~” วันนี้มันวันอะไรของผมวะ
-หนึ่งชั่วโมงต่อมา-
“ผู้จัดการล่ะ เห็นไหม” ผมลงมาข้างล่างพอเห็นพนักงานก็ถามหาผู้จัดการผับทันที
“พี่แฟรงค์อยู่บนห้องทำงานค่ะเฮีย”
“ขึ้นไปนานรึยัง”
“พร้อม ๆ เฮียค่ะ”
“...โอเค” ผมฟังคำตอบแล้วพยักหน้ารับจากนั้นก็เดินต่อทันที ตอนแรกว่าจะเดินไปดูอะไรข้างในแต่เปลี่ยนใจออกไปดื่มข้างนอกดีกว่า
“ยกเครื่องดื่มออกไปให้ข้างนอกที” ผมเดินออกมาด้านหลังผับก่อนออกก็บอกพนักงานแล้วเดินออกมา พนักงานที่นี่รู้ดีว่าผมดื่มอะไรและถ้าผมจะดื่มข้างนอกมันหมายถึงที่ไหน
“...อ่าส์~” ผมเดินมานั่งที่สวนเล็ก ๆ หลังร้าน เวลาแบบนี้ไม่มีพนักงานมาวุ่นวายหรอกเพราะทุกคนจะยุ่งกับงานในร้าน ผมนั่งลงที่เก้าอี้ตัวโปรดแล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบช้า ๆ ระหว่างรอเครื่องดื่ม พยายามนั่งทำสมาธิให้อารมณ์ของตัวเองดีขึ้น
“อึก! ห่วยแตกชะมัด”
“...”
“โคตรห่วยแตก”
“...”
“ห่วยแตกฉิบหาย!”
ขวับ!
ผมนั่งนิ่งฟังเสียงบ่นรำพึงรำพันที่ดังขึ้นมาเบา ๆ อยู่สองประโยคคิดว่าตัวเองหูแว่วหรือได้ยินคนทะเลาะกันมาจากที่อื่นแต่สุดท้ายเสียงที่ดังขึ้นจนเหมือนตะโกนระบายอารมณ์ก็ทำให้ผมต้องหันหลังไปมองตามทิศทางของเสียง
ผู้หญิง?
“ฮึก! มองอะไร” เธอรู้ว่าถูกผมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวที่เธอนั่งหลบมุมอยู่ข้างหลังมองก็ถาม ไม่ได้ใช้น้ำเสียงเหวี่ยงหรอกนะครับ ถามดี ๆ เบา ๆ นี่ล่ะ ถามพร้อมน้ำตาเล่นเอาผมงงไปเลย
“...นั่งอยู่ตรงนี้เหรอ?” ผมอึ้งมองเธออยู่พักหนึ่งถึงได้ถามออกไป
“อือ”
“...มาที่นี่ได้ยังไง”
“เดินมา” อ่าส์~ ที่ถามผมไม่ได้หมายความว่าเธอมาด้วยวิธีไหนแต่นี่มันด้านหลังร้านผม คนนอกที่ไม่ใช่พนักงานเดินมานั่งหลบมุมอยู่ตรงนี้ได้ยังไง
“หมายถึงมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงนี่มันหลังร้าน เข้าได้แค่พนักงาน”
“ไม่ได้มีป้ายบอกว่าห้ามนั่งตรงนี้ โทษทีนะ ไม่รู้จริง ๆ” เธอบอกเบา ๆ แล้วปาดน้ำตาก่อนจะลุกขึ้นยืน ตอนแรกผมนึกว่าคงเมาพอสมควรแต่ที่ไหนได้พอเธอก้าวเท้าเดินมันกลับไม่มีอาการเซเลยสักนิด
“แล้วจะไปไหน” เธอเดินอ้อมออกมาแล้วครับ ไม่ได้หันมามองผมอีกเลยพอผมถามเธอก็หยุดเดินแล้วหันมามอง
“ออกไปข้างนอกไง ไม่ใช่พนักงาน”
“กำลังไม่โอเคเหรอ” ผมถามต่อเพราะดูจากสถานการณ์และสีหน้าของเธอผู้หญิงคนนี้คงกำลังรู้สึกแย่ และถ้าให้เดาคงมีไม่กี่เรื่องหรอก เรื่องแรก ๆ เลยก็คงไม่พ้น อกหัก พอถูกถามเธอก็ยิ้มบาง ๆ
“ถ้าโอเคจะมานั่งตรงนี้เหรอคะ”
“นั่งด้วยกันไหมล่ะ” ผมเอ่ยปากชวนออกไปเพราะเห็นอาการของผู้หญิงแปลกหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ผมเองก็กำลังเซ็ง ๆ ถ้ามีเพื่อนนั่งดื่มบางทีอาจจะดีก็ได้
ครืด~
เธอหมุนกลับมาแล้วลากเก้าอี้อีกตัวออกจากนั้นก็นั่งลงโดยที่ไม่ได้มีคำตอบรับแม้แต่คำเดียว พอนั่งก็ไม่ได้มองหน้าผมแต่มองไปอีกทางเหมือนอยากปลดปล่อยอารมณ์มากกว่าแต่ผมยังไม่ได้ถามอะไรต่อเพราะพนักงานในร้านยกเครื่องดื่มมาให้ผมพอดีซึ่งคนในร้านของผมก็ทำหน้าแปลกใจทันทีที่เห็นผมนั่งอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง
“ดื่มได้ไหม หรืออยากดื่มอย่างอื่น”
“ขอไวน์แดงค่ะ เอาบิลมาเลยนะคะจะได้จ่ายเลย” เธอบอกกับพนักงานที่กำลังงง ยิ่งเธอคนนี้บอกว่าให้เอาบิลมาเลยพนักงานของผมก็ยิ่งงง
“เดี๋ยวเลี้ยงเอง”
“ไม่เอาอ่ะ ไม่ได้รู้จักกันดื่มใครดื่มมันดีกว่า เอาบิลมาเลยนะคะจะได้ไม่ต้องเดินหลายรอบ”
“เอ่อ...ค่ะ” ผมพยักหน้าบอกให้ทำตามที่เธอบอกเพราะไม่รู้จะเซ้าซี้ทำไม พอพนักงานไปผมก็รินเหล้าของตัวเองดื่มเงียบ ๆ พร้อมกับมองหน้าเธอที่เอาแต่นั่งมองไปที่กระถางต้นไม้ตรงหน้า
“มาเที่ยวที่นี่เหรอ”
“...อื้ม”
“มาคนเดียว?”
“...ใช่”
“แล้วมาทำอะไรตรงนี้ ทำไมไม่อยู่ข้างในร้าน”
“...พี่เคยอกหักไหม” เธอนั่งเหม่ออยู่พักหนึ่งถึงได้เอ่ยคำถามนี้ออกมา ผมนึกแล้ว ดูท่าทางไม่พ้นอกหักมาแน่นอน
“ถามทำไม” พอผมถามเธอก็มองมาที่ผม
“แค่อยากรู้ว่าอกหักของแต่ละคนมันเท่ากันรึเปล่า”
“หึ ๆๆ ไม่รู้สิ ก็คงเคยล่ะแต่ความรู้สึกของแต่ละคนมันวัดค่ากันไม่ได้หรอก อยู่ที่ความเข้มแข็งของแต่ละคนมากกว่า”
“เหรอ...พี่ดูเข้าใจโลกเนอะ” คำพูดที่ได้ยินทำผมหลุดยิ้มออกมานิดหน่อย
“ตอบแค่นี้เองทำไมถึงคิดว่าเข้าใจโลกดี”
“ก็...ไม่รู้สิ เฮ้อ~ แล้วพี่มานั่งทำอะไรตรงนี้ล่ะ”
“ข้างในมันวุ่นวาย เหนื่อย ๆ เลยออกมานั่งตรงนี้” คำตอบของผมทำให้เธอยิ้มบาง ๆ
“เหรอ นึกว่าพี่อกหักเหมือนกันซะอีก”
“ไม่หรอก...พี่ไม่เคยอกหัก”
“เหรอ อิจฉาเนอะ แต่...พี่หล่อขนาดนี้ใครจะกล้าอกหักพี่กัน หนูก็ไม่น่าถามอะไรโง่ ๆ เลย”
“...” เธอพูดพร้อมกับมองหน้าผมอย่างสำรวจทำให้ผมมุมปากยิ้มบาง ๆ แล้วยกเหล้าขึ้นจิบ ระหว่างนี้ก็มองหน้าผู้หญิงแปลกหน้าไปด้วย
ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร ชื่ออะไร มาจากไหน ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้นนอกจากรู้ว่าเธอ...
สวยใช้ได้
- Writer
