วิษณุวางสายลงไปเพียงครู่ หลังได้เบอร์โทรศัพท์จากแฟนสาวคนที่เขาติดใจมากที่สุดคนหนึ่ง เขาค้าขายที่ดิน ชอบซื้อมาขายไป เก็งกำไรปล่อยเช่า และเมื่อครู่ที่เพิ่งคุยไปก็แค่ลองโทรถามราคา ส่วนที่นั้นเขาเห็นแล้วว่าก็แค่พอใช้ได้เท่านั้นยังไม่ถูกใจถึงขนาดอยากซื้อมากมายอะไรนัก อีกวันหรือสองวันถ้าว่างมากพอเขาถึงจะเข้าไปดู
พอดีที่ร่างงามระหงในผ้าขนหนูสีสะอาดเดินออกจากห้องน้ำมาพอดี จึงเห็นว่าหนุ่มใหญ่คนดังของจังหวัดวางสายสนทนาไปเพียงครู่ก่อนหน้า เลยถามหน้าตาบึ้งตึง น้ำเสียงแฝงแววหึงหวงอยู่ไม่น้อย
“คุยกับใครคะ หน้างี้บานเชียว”
“หน้าบานอะไรเล่า โทรถามเรื่องที่ที่จะซื้อไงจ๊ะ”
วิษณุบอกปัดเสียงแข็ง เมื่อครู่แค่เพียงสนทนาโต้ตอบไม่กี่ประโยคกับเจ้าของที่ก็รู้สึกถูกใจแค่เพียงได้ยินเสียงคงเพราะปลายสายเสียงหวานใสไพเราะต่างจากสาวข้างกายที่ชอบทำเสียงแข็งๆใส่เขาอยู่เรื่อย
“ที่อะไรของคุณอีกคะ ไม่ใช่ที่ผืนน้อยที่ชอ
