“เอ่อ…เฟาซีครับ” หน้าเฟาซีตอนนี้ดูไม่จืดจนพรสวรรค์อดสงสารไม่ได้ เกิดมาเพิ่งเคยโดนผู้หญิงแทะโลมสินะ แล้วความน่าสงสารก็ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเพื่อนของเธอยังไม่จบ
“ว้า! เรียกชื่อไม่ถนัด เรียกที่รักได้ป่ะ ฮิ้ว!” อื้อหือ! มุกเสี่ยวเปรี้ยวประสาทของหอมหมื่นลี้พาเอาพรสวรรค์ปวดหัวจี๊ด แต่เรื่องปวดประสาทยังไม่จบเพียงแค่นั้น เมื่อจู่ๆ ก็มีอีกคนเดินเข้ามา
“อุ๊ยๆๆ คุณแม่ดูสิคะว่าเราเจอใคร” เป็นสารินีที่มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องหรือจะพูดง่ายๆ ก็คือลูกของลุงของพรสวรรค์ที่มากับดวงเดือนแรมแม่ของเธอ
“ตายแล้ว ไม่นึกว่าโลกกลมจนทำให้เรามาเจอกันที่นี่ได้ ไม่คิดว่ารากหญ้าอย่างเธอจะมีบุญได้ขึ้นเครื่องบินกับเขาด้วย ว่าแต่คงไม่ได้ไปลำเดียวกับฉันหรอกหรอกนะ” เดือนแรมเอามือปิดปากทำท่าตกใจ ในขณะที่สีหน้าของพรสวรรค์ก็ค่อยๆ สลดลง
“อุ๊ย! ทำไมล่ะคะคุณแม่” สารินีแสร้งจีบปากจีบคอถามทั้งๆ ที่ก็รู้คำตอบอยู่แก่ใจ
