“ไว้ได้เงินแล้วหนูจะโทรมาอวดนะ” คนที่หายใจเข้าออกเป็นเงินเข้ามากอดลา ทำเอาผู้เป็นป้ารู้สึกใจหายไม่น้อย ด้วยไม่เคยต้องจากกันไกลขนาดนี้ จึงแสร้งพูดติดตลกเพื่อไม่ให้ทั้งหลานและตัวเองต้องรู้สึกใจหายไปพร้อมกัน
“เปลี่ยนจากอวดเป็นแบ่งให้ฉันสักยี่สิบเปอร์เซ็นต์เถอะย่ะ”
“ว่าแต่หนูงก ป้าก็งกเหมือนหนูนั่นแหละ จริงๆ หนูตั้งใจจะยกเงินก้อนนี้ให้ป้าทั้งหมดอยู่แล้ว ตอบแทนที่ป้าอุตส่าห์เลี้ยงหนูมาด้วยความเหนื่อยยาก เพราะถ้าไม่มีป้าก็คงไม่มีหนูในวันนี้” สองป้าหลานมองตากันอย่างซาบซึ้ง ในขณะที่ชีคหนุ่มก็กำลังมองมาด้วยความชื่นชมในความคิดอ่านของเธอ
“ไม่เอาหรอก เก็บเงินของแกไว้ในธนาคารให้มันออกดอกออกผลเถอะย่ะ จะได้เอาไว้เลี้ยงฉันตอนแก่ เอ้า! ไปได้แล้วไป มัวแต่ชักช้าพิรี้พิไรปล่อยให้เขารอนานได้ยังไง เดี๋ยวเขาจะหาว่าไม่มีมารยาท พาลจะหาว่าฉันเลี้ยงแกไม่ดีไปด้วย” นีรนุชไม่อยากต้องร้องไห้ต่อหน้าธารกำนัล จึงทั้งผล
