ปรารถนาของท่านประธาน

ตอนที่ 9 ข้อตกลงเรื่องถุงยางอนามัย

"คุณจะดื่มอีกแล้วหรือคะ?" มัสยาเอ่ยถามเมื่อเห็นอคิราห์ถือไวน์ราคาแพงและแก้วใบสวยมาวางลงบนโต๊ะโซฟาเช่นทุกครั้ง ชายหนุ่มปรายตามองใบหน้าหวานเล็กน้อยแล้วจึงทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟานุ่มนิ่มโดยปราศจากคำตอบใดๆ ใบหน้าคมคายยังคงแน่นิ่งไร้อารมณ์พลางรินไวน์ใส่แก้ว

"ถ้าคุณจะไม่คุยกับมัสก็ไม่เห็นจะต้องพามัสกลับมาที่คอนโดด้วยเลยค่ะ มัสกลับไปนอนที่คอนโดของมัสก็ได้" หญิงสาวพูดเสียงประชดประชันพลางเมินหน้าหนี

"อยากกลับก็กลับไป ตัดสินใจได้เมื่อไหร่ว่าจะยอมค่อยกลับมา" เขาตอบกลับเสียงราบเรียบพลางกระดกไวน์เข้าปากจนหมดแก้ว

"มัสก็บอกแล้วไงคะว่ามัสยอม"

"ยอมแบบดีๆ ไม่ใช่ยอมแบบโดนบังคับ"

"ยอมแบบดีๆ เป็นยังไงคะ มัสก็ไม่ได้จะขัดขืนอะไรซะหน่อย" เธอหันกลับมาจ้องมองคนตัวโต และยังขยับมือขึ้นมากอดอกพร้อมทั้งตีหน้าบึ้งตึงอีกด้วย

"ทำตัวออดอ้อนเอาอกเอาใจเป็นหรือเปล่า?" ใบหน้าคมคายหันมามองมัสยาพร้อมทั้งเลิกคิ้วถาม

"คุณ...มัสจำเป็นที่จะต้องออดอ้อนผู้ชายเย็นชาแบบคุณอคิราห์ด้วยหรือคะ?"

"ไม่อยากทำก็ตามใจ" เขาละสายตาจากคนดื้อรั้นและหันกลับไปรินไวน์ใส่แก้วอีกครั้ง

"คุณคงชอบให้นักศึกษาสาวๆ ออดอ้อนเอาอกเอาใจสินะคะ?"

"คงไม่ใช่แค่ผู้ชายอย่างผมหรอกที่ต้องการอะไรแบบนั้น ผู้ชายทุกคนก็ต้องทั้งนั้นแหละ"

"ผู้หญิงทุกคนก็ไม่ได้ต้องการผู้ชายเย็นชานะคะ" มัสยาเดินตรงเข้ามาหาคนตัวโตพลางจรดก้นงอนลงบนโซฟานุ่มนิ่มข้างกายประธานหนุ่ม

"เย็นชาแล้วยังไง?" อคิราห์หันกลับมาจ้องมองเจ้าของเรือนงามหอมละมุน เพิ่งสังเกตเห็นว่าเธอยังคงสวมชุดเกาะอกสีขาวของกองถ่ายอยู่ เนินอกขาวผุดผ่องแลเห็นร่องนมอวบอิ่มน่าเสน่หา อารมณ์หวามไหวในกายกำยำกระสันซ่าน มันแปรเปลี่ยนเป็นแรงเสน่หาหลอมรวมใจกลางความเป็นชายอย่างง่ายดาย

"เย็นชาก็แปลว่าไร้ความรู้สึกไม่ใช่หรือคะ?"

"ไม่ใช่!" ชายหนุ่มตอบกลับทันควัน สิ่งที่มัสยาพูดออกมาไม่เป็นความจริงเลยแม้แต่น้อย หากจะตัดสินกันผ่านสีหน้าแววตาหญิงสาวคงไม่มีทางรับรู้ได้ว่าในหัวใจแกร่งดั่งหินผาของตนรู้สึกเช่นไร

"งั้นมัสดื่มเป็นเพื่อนนะคะ"

"ดื่มเป็นด้วยเหรอ?"

"เป็นสิคะ มัสปาร์ตี้กับเพื่อนบ่อยเหมือนกันนะ" ร่างบางหยัดกายลุกขึ้นยืนตั้งใจจะเดินไปหยิบเอาแก้วอีกหนึ่งใบ ทว่ากลับถูกอคิราห์ตวัดวงแขนกำยำขึ้นมากอดรั้งเอวบางไว้จนมัสยาเสียหลักล้มตัวลงบนตักแกร่ง

"อ๊ะ! คุณ..." หญิงสาวเบิกตาโพลงเมื่อใบหน้าคมคายซบลงบนเนินอกอวบเปลือยเปล่าที่มีเพียงเกาะอกห่อหุ้มเต้านมอิ่มไว้ ระหว่างนั้นจังหวะดนตรีสากลแสนโรแมนติกดังขึ้นแผ่วเบาจากการที่มือหนาข้างหนึ่งเอื้อมไปกดปุ่มเปิดเครื่องบรรเลง

"ไม่ต้องไปถ่ายละครอีกได้หรือเปล่า?" เขาเอ่ยถามในขณะที่หยัดใบหน้าขึ้นเล็กน้อยและพรมจูบริมฝีปากหยักลงบนหัวไหล่มนเปลือยเปล่า

"อื้อ...แต่ว่ามันเป็นงานของมัสนะคะ" มัสยาตอบเสียงสั่น น่าแปลกใจที่ตนเกิดอารมณ์หวามไหวขึ้นมาจากสัมผัสแผ่วเบาง่ายดาย

"ถ่ายเรื่องนี้จบแล้วไม่ต้องไปถ่ายอีกได้หรือเปล่า?" อคิราห์ถามเสียงแหบพร่า ผิวงามบริสุทธิ์สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นเป่ารดลงลำคอระหงเมื่อเขาถูไถปลายจมูกโด่งขึ้นมาพรมจูบลำคอขาวสะอาดสะอ้าน

"คุณอคิราห์จะทำอะไรคะ มัสรู้สึกแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้ค่ะ"

"ถามไม่ได้ยินหรือยังไง ไม่ต้องไปถ่ายละครอีกได้หรือเปล่า?" ใบหน้าคมคายหยัดขึ้นตรงและจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยของมัสยา น้ำเสียงเมื่อครู่แผ่วเบาทว่ามีน้ำหนักดุดัน

"มัสก็ต้องทำงานหาเงินสิคะ จะไม่ให้ไปทำงานได้ยังไงกัน" ใบหน้าหวานร้อนผ่าวเมื่อถูกสายตาร้อนแรงจ้องมองลึกซึ้ง จากนั้นจึงแกล้งเมินหน้าหนีไปทางอื่น

"ยอมให้ผมเลี้ยงสิ จะเลี้ยงดูอย่างดีเลย"

"เลี้ยงดูอย่างดี...หมายถึงเป็นเด็กเลี้ยงของท่านประธานอคิราห์หรือคะ?"

"หรือว่าไม่อยากเป็นล่ะ?"

"มัสจะไม่สบายเกินไปหรือคะ?" เธอเอ่ยเสียงเบาพลางคลี่ยิ้มน้อยๆ พวงแก้มใสกลายเป็นสีแดงระเรื่อไม่กล้าหันมาสบตาเจ้าของอ้อมกอดอบอุ่นเสียด้วยซ้ำ อคิราห์พรมจูบลงบนลำคอระหงอีกครั้งและดื่มด่ำไปทั่วผิวเนียนนุ่มทุกตารางนิ้ว

"คุณ...จะให้มัสอาบน้ำก่อนมั้ยคะ?"

"ตัวหอมอยู่แล้ว ไม่เห็นจะต้องอาบเลย" เขาตอบเสียงแหบพร่า มือหนาข้างหนึ่งช่างซุกซนขยับขึ้นมาโอบกุมเต้านมอวบและนวดคลึงอยู่ครู่ใหญ่

"อื้อ... คุณเอาถุงยางอนามัยไว้ไหนคะ?"

"ไม่อยากใช้เลย" เขาพูดเสียงเบา อารมณ์ดิบในกายยำกำลังเคลิ้มหลงไปกับผิวนุ่มละมุนรวมถึงกลิ่นหอมอบอวลบนเนื้ออุ่น

"ไม่เอาหรอกนะคะ เราตกลงกันไว้ตั้งแต่แรกแล้วนะคะว่าจะใช้ถุงยางอนามัย"

"ทำไมถึงอยากใช้ถุงยางอนามัย ผมก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรือยังไงว่าผมไม่ได้มีใคร" อคิราห์หยุดการกระทำทั้งหมดและหยัดใบหน้าขึ้นมาจ้องมองใบหน้าหวานละมุน แววตามัสยาสั่นระริกแสดงอารมณ์หวาดหวั่นออกมาอย่างชัดเจนเพราะคำพูดแสนดุดันเมื่อครู่

"มัสกลัว...ก็มัสกลัวนี่คะ" น้ำเสียงสั่นเครือแสดงออกถึงความหวาดกลัวทำให้หัวใจแกร่งกระตุกวูบ อคิราห์คิดไม่ถึงว่าคำพูดของตนจะทำให้คนในอ้อมแขนเนื้อตัวสั่นเทิ้มได้ถึงเพียงนี้

"จะกลัวอะไร คนอย่างประธานอคิราห์ปลอดภัยไม่ได้เป็นโรคอะไรหรอก"

"ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ มัสไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้นเลย แต่ว่าสิ่งมัสกลัว...คือถ้าเกิดมัสท้องขึ้นมาจะทำยังไงคะ?"

"ก็ซื้อยาคุมมาให้แล้วนี่ไง"

"ก็กลัวอยู่ดีค่ะ มัสเคยเห็นคนที่ทานยาคุมฉุกเฉินแล้วมีลูกก็มีเยอะแยะ" ชายหนุ่มส่ายหน้าน้อยๆ ให้กับความดื้อรั้นของคนตัวเล็กในอ้อมแขน

"ผมไม่ปล่อยให้คุณท้องแน่นอน"

"ผู้ชายส่วนมากก็พูดแบบนี้ค่ะ เพราะผู้ชายไม่ได้เป็นคนอุ้มท้องไงคะ สุดท้ายถ้าพลาดพลั้งขึ้นมาก็เป็นผู้หญิงที่ต้องอุ้มท้องคนเดียว และที่สำคัญต้องรับผิดชอบทุกสิ่งทุกอย่างคนเดียวอีกด้วย" วินาทีนี้เธอจ้องมองเขากลับไปด้วยแววตาจริงจังเช่นเดียวกัน

"มัส พูดตามตรงนะ ถ้าสมมติว่าท้องขึ้นมาจริงๆ แล้วลูกคนเดียวทำไมถึงจะเลี้ยงไม่ได้?" อคิราห์เลิกคิ้วถามน้ำเสียงจริงจัง คิดๆ แล้วก็อยากจะรู้คำตอบจากปากของหญิงสาวเสียเหลือเกิน

"มัสไม่ได้ร่ำรวยเหมือนคุณนะคะ มัสไม่พร้อมหรอกนะคะที่จะอุ้มท้องในขณะที่ยังคงมีภาระมากมายแบบนี้ มัสยังเรียนไม่จบด้วยซ้ำ แม่ก็ป่วยมัสต้องดูแล ไหนจะต้องส่งน้องสาวเรียนด้วย จะให้มัสมาเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวอีกมัสไม่ไหวหรอกนะคะ" หญิงสาวพรั่งพรูคำพูดออกมาราวกับมีความรู้สึกอัดอั้นตันใจ อคิราห์ส่ายหน้าอีกครั้งด้วยอารมณ์เหนื่อยใจกับความคิดในเรื่องลูกของเธอ

"แม่เลี้ยงเดี่ยวงั้นเหรอ คิดได้แค่นั้นจริงๆ เหรอ?"

"มัสไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ ใช้ถุงยางเถอะนะคะ" มัสยาเบือนหน้าหนีไปทางอื่นอีกครั้งแก้เก้อเขิน ได้ยินเสียงถอนหายใจของชายหนุ่มแผ่วเบา

"ถ้าเกิดว่าผมไม่ยอมล่ะ มัสจะยกเลิกข้อตกลงอีกหรือเปล่า?"

"คะ?" ใบหน้าสวยหันขวับมาจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าบึ้งตึง เริ่มรู้สึกสับสนกับคำพูดวกกลับไปวนกลับมาของอคิราห์เสียจนน่าปวดหัว

"ก็ไหนคุณบอกว่าเรื่องของเราไม่เกี่ยวกับเงินสามล้านไงคะ?"

"งั้นมัสก็ช่วยทำให้มันเหมือนไม่เกี่ยวกับเงินสามล้านนั้นได้หรือเปล่า?"

"ทำยังไงคะ?"

"ก็ทำจากความรู้สึกจริงๆ ไง แบบไม่ต้องใช้ถุงยาง"

"คุณ...เราจะทำแบบนั้นได้ยังไงกันคะ มัสไม่ได้อยู่ในสถานะที่เป็นภรรยาหรือแฟนคุณนะคะที่จะต้องมีอะไรกันโดยไม่ป้องกันแบบนั้น ที่มัสยอมเสียตัวให้คุณก็เพราะเงินสามล้านนั่นแหละค่ะ จะหาว่ามัสขายตัวก็ว่าเถอะ" ชายหนุ่มชักสีหน้าบึ้งตึงเมื่อมัสยาพูดเช่นนั้น เขาคลายวงแขนออกและเบือนหน้าหนีไปทางอื่นบ่งบอกถึงความไม่พอใจ

"งั้นก็เดินไปหยิบถุงยางอนามัยมา อยู่ในลิ้นชักหัวเตียงนอน"

"ค่ะ..." ร่างบางหยัดกายลุกขึ้นยืนด้วยอารมณ์ความประหม่าเมื่อเวลานี้เดินมาถึงแล้ว เรียวเท้าเล็กก้าวเดินตรงไปยังเตียงนอน อคิราห์จึงถือจังหวะนี้ลุกขึ้นยืนและเดินตามหลังหญิงสาวไปในระยะกระชั้นชิด...