ผู้ชายขายน้ำ

Ep.7 อยากได้ผัว

​

ผู้ชายขายน้ำ 20+

Ep. 7.อยากได้ผัว

PART : ลีลา

หลังจากที่ฉันไปส่งโรมรันที่หน้าออฟฟิตฉันก็รีบชับรถไปที่สำนักงานทนายความทันที ถึงแม้จะสงสัยว่าอีตานั่นไปทำอะไรที่ออฟฟิตที่ฉันทำงานอยู่แต่ก็ไม่มีเวลาถามเพราะฉันกำลังรีบ

ก็ลุงทนายน่ะสิโทรมาบอกว่ามีเรื่องด่วนและสำคัญมากที่ต้องพูดกับฉัน

และพอมาถึงสำนักงานทนายความฉันก็ร้องอ๋อออกมาทันที เมื่อเปิดประตูห้องทำงานของลุงทนายเข้าไปแล้วเจอยัยน้าเอมอรนั่งหน้าขาวปากแดงรออยู่ในห้องนี้ด้วย

นี่กะจะกัดไม่ยอมปล่อยเลยใช่ไหม?

"ลุงทนายเรียกลีมาทำไมเหรอคะ แล้วนี่...ใครเชิญ?"

ฉันเอ่ยถามทันทีที่เดินเข้าไปหยุดอยู่กลางห้อง พร้อมกับส่งสายตาจิกน้าเอมอรอย่างเอาเรื่อง

"คืออย่างนี้ครับคุณลี คุณเอมอรบอกกับลุงว่าคุณลีมีแฟนแล้ว และกำลังจะแต่งงานกันเร็วๆนี้"

ฉันเบะปากแล้วมองบนทันทีอย่างระอาในความขี้เสือกของเธอคนนี้จริงๆ จะวุ่ยวายอะไรกับชีวิตฉันนักหนาก็ไม่รู้!

"ค่ะ...แล้วมันเกี่ยวอะไรกับน้าเอมด้วย?"

ฉันยอมรับ และหันไปถามนางพร้อมกับมองหน้านางอย่างตำหนิ

"ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับน้าหรอกจ้ะ น้าก็แค่เป็นห่วงหนูลีเท่านั้น เพราะแฟนของหนูลีน่ะไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาทั่วไป แต่เป็นโฮสต์หรือเรียกอีกอย่างว่าผู้ชายขายตัว!"

น้าเอมอรพูดชัดถ้อยชัดคำ โดยเฉพาะประโยคหลังดูเหมือนว่านางจะเน้นหนักเป็นพิเศษ

"ก็แล้วไงอ่ะ แฟนลีเป็นโฮสต์แล้วยังไง ว่าแต่...ทำไมน้าเอมถึงรู้ล่ะ เคยไปซื้อมาเหมือนกันเหรอ?"

ฉันตอกกลับอย่างไม่ยอมแพ้ จนนางถึงกับหน้าเจื่อน แต่ก็ยังอุตส่าห์ปั้นหน้ายิ้มออกมา

อยากขี้เสือกก็ต้องเจอแบบนี้แหล่ะ!

"ตายแล้วหนูลี! ทำไมปากคอเราะร้ายแบบนี้!? ดูสิคะคุณทนาย นี่ต้องเป็นเพราะหนูลีไปเกลือกกลั้วกับโฮสต์คนนั้นแน่ๆเลยค่ะ อย่ายอมนะคะ เผลอๆมันอาจจะมาปอกลอก พอหนูลีหมดตัวมันก็จะเขี่ยทิ้ง ต้องขัดขวางนะคะคุณทนาย"

โถววววว..แม่พระ! แม่คนดีศรีสยาม! อีลีอยากจะหัวเราะเป็นภาษามนุษย์ต่างดาว ไม่ต้องอ้าปากก็เห็นไปถึงลูกกระเดือกแล้วทำมาพูดดี สร้างภาพเหลือเกิน

"เอาอย่างนี้ไหมครับคุณลี เรื่องแต่งงานชะลอออกไปก่อนดีไหมครับ เอาไว้ให้แน่ใจว่าแฟนคุณลีรักคุณลีจริงๆไม่ใช่ที่เงิน ถึงตอนนั้นค่อยแต่งงานกันดีไหมครับ?"

ลุงทำนายออกความคิดเห็นขึ้นมาบ้าง(นี่ก็บ้าจี้คล้อยตามยัยน้าเอมอรอีกคน อีลีปวดประสาท!)

"ไม่ค่ะลุงทนาย ลีจะแต่ง! ลีมั่นใจว่าเขาไม่ได้เห็นแก่มรดกของลีแน่นอน เพราะลีไม่เคยเล่าให้เขาฟัง''

ฉันสวนกลับอย่างไม่ยอมแพ้ ก่อนจะหันไปมองหน้ายัยน้าเอมอรอีกครั้งอย่างเยาะเย้ย

"อีกอย่าง...จะบอกให้รู้ไว้นะคะ ถึงโรมรันจะเป็นโฮสต์ แต่เขาก็เป็นโฮสต์ที่หล่อ...และรวยมากค่ะ(แน่นอนว่าเรื่องนี้อีลีโกหกเพราะอยากจะเอาชนะ)เพราะฉะนั้นเลิกคิดว่าเขาจะมาหลอกลีได้เลยค่ะ มีแค่นี้ใช่ไหมคะเรื่องที่จะพูดกับลี คุยจบแล้วขอตัวนะ"

พูดจบฉันก็สะบัดตูดออกจากห้องไปทันทีโดยไม่สนใจเสียงเรียกของลุงทนายแม้แต่น้อย ใครสน ใครแคร์ล่ะ เพราะตอนนี้สิ่งที่ฉันต้องทำคือไปหาอีเด็กบ้าโรมรันเพื่ออ้อนวอนขอให้เขาช่วยมาเป็นผัวปลอมๆให้ฉันต่างหาก!

"ฮัลโหล! อีช้างมึงอยู่ไหน?ไปหาผู้ชายกับกูหน่อยสิ"

พอเข้ามานั่งในรถฉันก็โทรศัพท์หาอีช้างทันทีอย่างรีบร้อน เสียงของฉันมันคงจะฟังดูร้อนรนมากจนอีช้างต้องส่งเสียงเบรคลากพื้น

(เดี๋ยว!มึงเดี๋ยว..ใจเย็นๆอีลี หายใจเข้าลึกๆก่อนมึง)

"กูเย็นไม่ไหวแล้วมึง กูต้องการผัวเดี๋ยวนี้!!''

แล้วฉันก็เล่าเรื่องที่ไปเจอยัยน้าเอมอรให้อีช้างมันฟัง

และนี่ก็คืออาการของมัน...

(มันเสือกขนาดนั้นเลยเหรอ? หนอยยย...อีดอกตำแยลูกอีแม่หมามุ่ย! นี่ะถ้ากูอยู่นะมันจะโดนแหกยิ่งกว่านี้ คันจริงจริ๊งงงเรื่องของคนอื่นเนี่ย!)

"นั่นแหล่ะ! แล้วนี่ยังไง? มึงอยู่ไหนเนี่ย?ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย"

ฉันตัดจบแล้วรีบเปลี่ยนเรื่องคุย ขืนปล่อยให้อีช้างด่าน้าเอมอรอยู่ พรุ่งนี้มันก็ด่าไม่จบ อีนี่มันเป็นคนจบยาก

(กูจะไปได้ยังไง ตอนนี้กูไม่ได้อยู่กรุงเทพฯ!)

"เอ๊า! แล้วมึงอยู่ซีกโลกไหน!?"

อีลีถึงกับยกมือขึ้นกุมหัว ไมเกรนกำเริบฉับพลันเลยเหอะ

(กูมีงานนอกที่หัวหิน ถิ่นมีหำ!)

"มีหอย! อีสัส!"

(เออ..นั่นแหล่ะ! กูก็เห็นมีทั้งหอยมีทั้งหำนั่นแหล่ะ เดินสวนกันให้เกลื่อนไปหมด)

"แล้วกูจะไปกับใครอีช้างงงง..."

ฉันเรียกมันเสียงโหยหวน เป็นไปได้ก็อยากจะให้มันเอาหัวมุดเข้ามาในโทรศัพท์ซะตอนนี้เลย

(มึงก็เดินสวยๆเข้าไปสิ มันจะไปยากอะไร ถูกใจคนไหนก็เรียกมา แค่นั้นแหล่ะ แค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวกูต้องเข้าประชุม...บ๊ายบาย...ตรู๊ดด...ตรู๊ดด...ตรู๊ดด...)

และอีช้างก็ตัดสายไปดื้อๆ ทิ้งให้เพื่อนเผชิญชะตากรรมที่น่าสงสารแต่เพียงผู้เดียว...

@บาร์โฮสต์

สุดท้ายฉันก็ต้องมาคนเดียว เพราะนอกจากอีช้างแล้ว เพื่อนสนิทที่พอจะไว้ใจได้ก็ไม่มีอีกแล้ว(ฉันมันเป็นพวกปากร้ายเลยไม่มีใครคบ ที่คบกับอีช้างได้เพราะปากร้ายเหมือนกัน ศีลเสมอกันอะไรประมาณนี้)

ฉันเดินสวยๆมั่นๆเข้าไปข้างในอย่างที่อีช้างมันบอกและกวาดสายตามองหาเป้าหมายของฉันทันที

แต่ไม่เจอ...

หรือว่าโรมรันยังไม่กลับมานะ?

"สนใจคนไหนคะ?"

"!"

ฉันสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีเสียงผู้หญิงดังขึ้นข้างหลังฉัน ในขณะที่ฉันเอาแต่ชะเง้อคอมองหาโรมรัน และพอฉันหันกลับไปมอง ฉันก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาน่ารัก รูปร่างเล็กกระทัดรัด แลดูบอบบางน่าทะนุถนอม ต่างจากหน้าอกหน้าใจทั้งสองข้างที่ค่อนข้างจะใหญ่เกินหน้าเกินตา

(38-40

ได้มั้งนั่น!)

"คือ....โรมรันค่ะ ฉันมาหาโรมรัน"

ฉันตัดสินใจบอกความต้องการของตัวเองให้เธอคนนี้รับรู้

เธอคนนี้ทำหน้างงเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นมา...

"นัดไว้รึเปล่าคะ ถ้าไม่ได้นัดไว้ งั้นก็เสียใจด้วยค่ะ พี่โรมไม่อยู่ คุณคงมาเสียเที่ยวแล้วล่ะค่ะ..."

พูดจบยัยตัวเล็กแต่นมโตนี่ก็ส่งยิ้มให้ฉัน แล้วเธอก็เดินจากฉันไป เหมือนเมื่อครู่นี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอไม่ได้เข้ามาทักทายฉันเลย อะไรแบบนี้??

งงสิ! เริ่มจะหัวร้อนขึ้นมาหน่อยๆแล้วด้วยตอนนี้

Part : ลีลา

**********************