ผู้ชายขายน้ำ

Ep.8 อยากได้ผัว 2

ผู้ชายขายน้ำ 20+

Ep. 8.อยากได้เป็นเป็นผัว 2

PART : ลีลา

"เดี๋ยวค่ะน้อง แล้วพี่จะติดต่อเขาได้ยังไง มีเบอร์เขาไหมพี่ขอหน่อยสิ พี่มีเรื่องสำคัญที่ต้องคุยกับเขา"

ฉันตามไปดักหน้าน้องนมโตไว้ ก่อนจะเอ่ยขอเบอร์ของโรมรันกับเธอ

"เบอร์พี่โรม...มีค่ะ แต่คงให้ไม่ได้ เฉพาะเรื่องส่วนตัวของพี่โรมเท่านั้นค่ะที่ห้ามบอกใคร"

"ถ้าอย่างนั้นไลน์ก็ได้ค่ะ เฟสบุค หรืออะไรก็ได้ พี่มีเรื่องสำคัญต้องคุยกับเขาจริงๆ"

ฉันยังไม่ยอมเเพ้ง่ายๆ ยังไงวันนี้ฉันก็ต้องได้โรมรันเป็นผัว!

"มันก็ไม่ได้ต่างกันเลยคะ ทั้งเฟสทั้งไลน์ มันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของพี่โรมทั้งนั้น ว่าแต่...มีเรื่องอะไรจะคุยกับพี่โรมเหรอคะ? หรือว่า...พี่ท้องกับพี่โรม!"

"!"

อีลีถึงกับอ้าปากค้าง! บ้าบอไปกันใหญ่แล้ว! แค่อยากได้ผ้วปลอมๆว้อย! ไม่ได้ท้อง!

"ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ คือพี่มีเรื่องสำคัญที่จะคุยกับโรมเขาเฉยๆ ไม่ได้ท้องค่ะ"

ฉันรีบปฏิเสธ ทำไมกะอีแค่ฉันจะมีผัวปลอมๆมันถึงได้ยุ่งยากขนาดนี้!

"มีอะไรกันลินิน?"

เสียงของผู้หญิงวัยกลางคนดังขึ้นทำให้ฉันต้องหันไปมอง แล้วฉันก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีอายุแล้วเดินควงแขนโรมรันเข้ามาตรงที่ฉันยืนอยู่

หรือว่า...นี่จะเป็นแม่ม่ายวัยเปลี่ยวที่คอยเปย์โรมรันอยู่ในตอนนี้?

"นายแม่...พี่โรม..."

น้องนมโตเรียกทั้งสองคนอย่างสนิทสนมพร้อมกับเดินเข้าไปหา

"พี่ผู้หญิงคนนี้มาหาพี่โรมค่ะ บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะพูดด้วย''

แล้วทั้งสามคนก็พร้อมใจกันหันมามองฉัน

"งั้นนินพาแม่ขึ้นไปข้างบน ส่วนโรมอยู่คุยไปเถอะท่าทางจะมีเรื่องร้อนใจจริงๆ ตามสบายนะหนูลี..."

พูดจบผู้หญิงวัยกลางคนก็เดินผ่านหน้าฉันไปแถมยังหันมายิ้มให้ฉันอย่างเอ็นดูอีกด้วย แต่ที่ทำให้ฉันงงนั่นก็คือ...เธอรู้จักชื่อฉัน!?

"คิดถึงกูมากจนอดใจไม่ไหวต้องมาหาเลยเหรอ?"

พอสองคนนั้นลับสายตาไปแล้ว โรมรันก็เริ่มกวนประสาทฉันทันที

แหม๊! ทีเมื่อกี้ทำเป็นเงียบขรึม...ชิส์!

"ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย"

ฉันรีบพูดเข้าเรื่องเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา

"ว่ามาสิ..."

"คุยตรงนี้ไม่ได้ มันไม่เป็นส่วนตัว"

คราวนี้ฉันพูดเสียงกระซิบ ก่อนจะหันซ้ายมองขวากลัวจะมีคนรู้จักได้ยินแล้วเอาไปพูด

"งั้นไป...มีอยู่ที่หนึ่งเป็นส่วนตัวมาก"

แล้วอีโรมรันนางก็จูงมือฉันเดินออกจากบาร์ไปท่ามกลางสายตาของทุกคนในร้าน ถามว่าอีลีเขินไหม เขินสิ(แต่ลึกๆแล้วก็แอบภูมิใจหน่อยๆที่มีผู้ชายหล่อๆมาเดินจูงมือแบบนี้)

"ที่ไหนของนายที่ว่าเป็นส่วนตัว?"

ฉันอดไม่ได้ที่จะถาม ในขณะที่เท้าก็ก้าวตามเขาไปเรื่อยๆ

"ม่านรูดไง เป็นส่วนตัวพอไหม?"

กึก!

หยุดเท้าแทบไม่ทันเลยเหอะ!

"นี่! ถามจริงๆจากใจเลยนะ สมองนายเนี่ยเคยคิดเรื่องอื่นไหมนอกจากเรื่องใต้สะดือ"

ฉันหยุดเดินแทบทันที ก่อนจะถามเขาอย่างเอาเรื่อง

"พูดเล่นหรอกน่า จริงจังไปได้ ไปเร็วฉันต้องกลับมาทำงานอีก"

แล้วนางก็จูงมือฉันเดินต่อไปจนถึงรถของฉันที่จอดอยู่

"เอากุญแจมา..."

พอมาถึงรถเขาก็แบมือขอกุญแจรถจากฉัน

"ฉันขับเอง ให้นายขับไม่รู้จะพาเลี้ยวเข้าโรงแรมตอนไหน ฉันไม่ไว้ใจหรอก"

"คิดว่าถ้ากูจะเยมึงจริงๆเนี่ย กูต้องถ่อไปถึงโรงแรมเหรอ ถ้ากูอยากจริงๆ ตรงไหนก็ได้ กูไม่เกี่ยง อยากจะลองตรงนี้ไหมล่ะ?"

พูดจบอีหื่นนี่มันก็ขยับตัวพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาหาฉันอย่างคุกคามจนฉันต้องหลับตาปี๋เพราะหวาดเสียว

"ไปได้ละ..."

"...."

ฉันค่อยๆลืมขึ้นดู ปรากฏว่าตอนนี้อีโรมมันเข้าไปนั่งในรถฝั่งคนขับเรียบร้อยแล้ว...

สรุป!

อีลีมโนไปเอง อีตาโรมรันไม่ได้คิดจะเจ๊าะแจ๊ะฉันอย่างที่คิดไปไกล แต่อีนี่มันแย่งกุญแจจากมือฉันแล้วเข้าไปนั่งในรถแทนต่างหาก!

ทำไมอีลีรู้สึกเสียดาย....

จากนั้นก็เดินไปขึ้นรถสิจะรออะไร...

"ว่ามาสิมีเรื่องอะไร?"

พอเข้ามาในรถโรมรันก็เอ่ยถามฉันทันทีพร้อมกับออกรถอย่างนุ่มนวล

"คืออย่างนี้..."

แล้วฉันก็เล่าทุกอย่างให้เขาฟังจนหมดทุกเรื่อง ไม่เว้นแม้แต่เรื่องมรดกพิศดารนั่น เพราะฉันคิดว่าเขาไว้ใจได้ ผู้ชายปากร้าย นิ่งๆ หยิ่งๆแบบนี้มีศักดิ์ศรีพอคงไม่คิดจะปลอกลอกใครหรอก...มั้งนะ

"มีเรื่องติงต๊องแบบนี้ในชีวิตจริงด้วยเหรอวะ? เพิ่งเคยพบเคยเห็น"

นั่นไง! ใช่ไหมล่ะ แม้แต่คนกวนประสาทไม่ได้ความอย่างอีตานี่ยังคิดเหมือนฉันเลย

"แล้วยังไง...ที่เล่ามาทั้งหมดเนี่ยมึงต้องการอะไร?''

"ฉันอยากได้นายมาเป็นผัว!"

"!"

PART : ลีลา

****************************