Childhood Sweethearts

Chapter 16: Embrace The Pain

~JC~

"Alam mo 'yung pinasok mong gulo?" Bungad ko sa kagigising pa lang na si Andy.

"Ang agang sermon niyan, ah? Iyan ba almusal natin?" Pamimilosopo nito.

"Pasalamat ka nandoon ako,"

"Arghh ang sakit ng ulo ko." Inda ni Andy nang tumayo ito.

"Embrace the pain Mr.," aniko.

"I did," pamimilosopo na naman nito.

"Ito kape," aniko at binigay ang hawak kong kape. Hindi naman niya ito tinanggihan at lumagok na agad siya.

"Ang sarap ng kape.... pati na rin 'yung gumawa---"

Nabato ko ito ng isang banig ng painkiller pills. "Bunganga mo kahit kailan pasmado," Sermon ko dito.

"Sorry naman, pinapatawa lang kita,"

"Natawa ako?"

Nagkagat labi ito. Then, my heart beats abnormally again. Napatigil naman ito na parang inaalam kung ano ang nangyayari sa'kin.

Tumikhim ako at saka umalis na sa kwarto. Ayaw kong hulihin ang kanyang tingin. Baka mabasa niya kung ano ang iniisip ko. Kahit normal na tao ay kayang bumasa ng iniisip by there looks and moves. Ayaw ko malaman niya iyon. What if he knew? 'Di ba, nakakahiya? At saka, hindi ko pa tukoy kung ano ba talaga itong nararamdaman kong kakaiba kapag nakakasama't nakikita ko siya.

I think I'm inlove with him without any reason. Paano ko masasabi iyon? Saka, matatanggap niya ba ang isang tulad ko if I confess? No, 'cause man wants to have a happy family.

Could I embrace the pain if he says that he can't love me back?

I snapped out of my thought when I heard someone goes downstair. I looked at and I saw Andy with his fully built body. Nakakapanglaway lang.

"Done checking me?"

Agad akong nagbalik sa realidad nang marinig ang baritonong boses ni Andy.He was topless at ang hubog ng kanyang katawan ay nagbibigay sa'kin ng matinding pagnanasa. I know how to force it to stop but this time, I can't.

Lumapit ako sa kanya at siya naman ay naguguluhang nakatingin sa akin. A little smirked written on my lips. He swallowed. I heard some heartbeats but I don't know kung kanino iyon. I'm inches away from him. Alam kong pandak ako pero kahit ganoon ay magagawa ko ang gusto ko. Pinatatakam niya ako sa maganda niyang katawan ha? Tikman ko kaya?

"Wh-what are yo—"

I cutted him off by kissing him torridly. I want to enter on his mouth and taste it pero mukhang mabibigo ako dahil malakas ang pwersa nito. He pushed me and he did that kasi nga patpatin ako.

"Bakit mo nagawa iyon?" He asked.

I shook my shoulder and walk towards again slowly. He slowly walk backward at saktong natapilok siya sa hagdan kaya nahila ko yung kamay niya pero ang mokong, ang bigat! Kaya nasama ako sa pagbagsak and boom! We kissed.

I stared at him and I saw his lips parted when I move. Inalis ko ang labi ko sa kanya. Bakas pa rin ang pagkagulat sa kanyang mukha. Then, I heard a loud heart beat. Para itong musika sa tahimik na paligid sa amin. Sabay ang pagtibok nito. I looked away when I realized that my face turned red as tomato. Nakakahiya!

"Can you please stand?" He asked. I shook my head. I looked at him and give him a smirk. I know na kakabahan na ito dahil nakapatong ako sa kanya. I don't even know why I am doing this s**t. Bakit ko nga ba ito ginagawa? Para ba magkaroon siya kahit kaunting pagtingin sa akin? What if he turned off? Bahala na si Batman.

I caressed his hair. Bigla na namang tumibok ng malakas ang puso ko nang bigla itong pumikit at para bang dinadama ang mga haplos ko. Do I totally inlove with him or it was only an infatuation?

Habang ang isang kamay ko'y nagkaroon ng sariling isip at gumapang ito papuntang tiyan ni Andy.I felt his hard abs. At ginanahan ako nang marinig ko itong umungol. I was about to enter my hand on his delicate part but he stopped me.

"Du'n tayo sa kwarto," mahinang bulong niya na nagpakilabot sa'kin.

I was about to stand up pero naunahan niya ako at binuhat niya ako like bridal carry. My heart can't stop beating so loud when he stepped upstairs.

"Ginalit mo, eh. Paamuhin mo." He said when we were in a front of our room.

Imagine that, masisira ka ngayon dahil sa katangahan mo at hindi ka pa makakapasok dahil late ka na.

"May pasok pa ako," dahil sa wala akong masabi ay iyon ang lumabas sa bibig ko.Binaba niya naman ako at tinitigan.

"Be ready after your class," he said then smirked that made my heart totally inlove with.

Dali-dali akong bumaba at naghanda sa pagpasok. I know na kailangan kong hintaying lumabas ang first subject teacher namin. They consider me as absent sa subject na iyon but the others ay hindi.I snapped out of my thought nang tapikin ako ng malakas ng kaklase ko.

"Ano ba Jan! Kanina ka pa ha?" Simula kasi kaninang umaga ay nangaasar ito. Bakit daw ako late, babagsak na daw ako kasi nagcutting classes ako.

"Bakit ka ba tulala diyan ha?" Ngayon ay iba na ang tanong niya. Tama siya, bakit ako natutulala? Because of the thought that I've had enough confidence to tell to Andy that I was inlove with?

"Ahmmm, that's none of your f*****g business." I said coldly.

"Anong hindi, eh, nag-aalala na 'yung KAIBIGAN mo." He said abd emphasized the wird friend.I sighed. He won.

"You know, I was inlove to someone na alam kong hindi ako mamahalin pabalik," I said and looked away from.

"Ako ba iyang tinutukoy mo?" May halong sayang sambit nito.I just shook my head to tell to that he's not the one that I lay my love on.

"Then, sino?" He asked and this time, gumaralgal ang boses niya. Why? I don't even know why he got so disappointed when I shook my head for answering.

"The person that I can't tell," I answered.

"Why don't you want to tell?" He asked and his voice cracked.

"Dahil aalis din naman siya at iiwan ako. So, paano ko sasabihin iyon, eh, ayaw ko ngang maalala ang pangalan ng taong iyon." I said sadly. But it wasn't totally sad. Ayaw ko lang harapin niya ang lalaki. Alam kong matagal nang hambog ang kaibigan kong ito. At ang taong nakakasalamuha niya na natitipuhan niya ay kakaibigan niya at ituturing na kanya. Like I am. He treat me like his younger brother.

"Can I excuse him?"Narinig kong tanong mula sa likod ko. His husky voice made my heart beat louder.

"If I can't, what will you do?" Matapang na tanong ni Jan.I can't look at the guy on my back. My heart didn't stop pounding. Talaga bang may nararamdaman na ako sa kanya? Since when?

"I just lift him up like my bride," he answered.

"We have lunch together," he added.

"Hmm, tanungin mo 'yung aalukin mo ng lunch 'wag ako," sambit ni Jan.

Blood rans into my head and looked at Jan. Ang walang hiya, ayaw akong ipagtanggol. Mamaya lang ang mokong na ito sa'kin.

"Hmm," ani ni Andy na nakakaloko.The class was ended na kasi at kasama ko ito sa tricycle na sinasakyan namin. Tulugan ko kaya ang mokong na ito? Tinry ko lang naman bakit parang madedehado pa ako sa sarili kong bitag?

"Kailangan kong matul—"

"Walang matutulog hangga't 'di ako nakakaisa," anito na nangaakit. Buti na lamang at malakas ang tunog ng makina ng tricycle ni manong kaya hindi kami marinig. Sigurado kasi akong kukutyain din ako nito kagaya ng iba na nababasa ko sa stories. But that was only a stories.

Nang makababa kami ay may nakasalubong kaming grupo ng kabataan na mukha namang may pinag-aralan pero mahahalata mong galing sa mahirap na pamilya.

"Kathang isip lang iyon," ani ng isang lalaki.

"Basta ako bro," ani ng isa, "naniniwala ako sa reincarnation." He said then he upped his chin.

"Paano nga ba nangyayari ang ganoon?" Asked nang kasama nila.Hindi ko na naituloy ang pakikinig nang marinig kong tumikhim si Andy.

"Palibhasa gwapo yung nangtatanong kaya nakafocus ka sa kanya," anito na kinainit ng ulo ko.

"I'm not basing at outside personality. Curious lang ako sa reincarnation." I said and pointed that.

"Reincarnation?" Tanong ng isang lalaking sinabihan ni Andy na gwapo.Oo, gwapo nga nag binata. Nasa edad disi-otso pataas. Maputi, may kapayatan at mukhang matalino.Lumapit naman ako sa kanilang tinambayan.

"Oo, reincarnation, if you die, they say you have a second life and you always remember the past even if you are in present. Ganito iyon, kunwari namatay ako. Then magigising na lang ako sa ibang pagkatao, hindi alam kung anong past ang mayroon ako at kapag pumunta ka sa lugar na napupuntahan mo in your past life. Bumabalik ang ala-ala then you are going to think na "bakit ko iyon naalala, eh, ngayon pa lang ako nakarating dito"." I said and leave a smile. Hinulaan ko lang ang sagot na iyon pero 'di ko alam kung bakit parang patama din iyon sa'kin. Parang wala naman akong past. O sadyang 'di ko pa napupuntahan ang napuntahan ko na in the past. Sino naman ang nakasama ko do'n?

"Mayroon pa," panimila ko ulit. "Yung mga taong nasa paligid mo ay may past din. Kapag may nagrinig kang kakaiba sa mga tao ay hayaan mo lang. Minsan lasi kakausapin nila ang sarili nila to confirm if they got there. Sino talaga ang nakasama mo in the past at nasaan na siya ngayon sa present life mo." I added.