Bad-a*s Wizard

Seventeen

LIGHT’S POV

IMINULAT ko ang mga mata ko. Inilibot ko kaagad ang paningin ko at napabalikwas nang makitang nasa kalagitnaan ako ng dagat at lumulutang.

Ba’t ako nandito? ● 3●

“Light!” Napalingon ako sa tumawag sakin at nakita ko doon sina Dark.

Kaagad akong tumayo at naglakad sa tubig. Ang galing!! ●０● Parang nasa lupa lang talaga ako.

Nakarating ako sa harapan nilang apat.

(⊙o⊙) - Mga mukha nila.

“How did you do that?” Si Red na naka-nganga pa din.

“Ewan?” Alangan na sagot ko. Eh hindi ko naman talaga alam eh.

“Fire controller din ako pero hindi pa ako nakapaglakad sa tubig! ●︿●” Si Red na inggit na inggit.

“HELP!” Napatingin kami sa dagat at nalulunod si Blue doon. Tumakbo naman ako papalapit sa kanya at tinulungan siyang umahon.

“What happen? Bakit nandoon ka?” Tanong ni Nat nang makalapit kami sa kanila.

“Sinubukan ko lang naman na maglakad sa tubig since water controller naman ako. But hell, bakit lumubog ako?”

Umupo kami sa lilim ng isang puno.

“This place is something..” Si Nat. Tumayo siya at ipinagpag ang duming dumikit sa suot niya, “I can feel the bad aura in here.”

Sunod na tumayo naman si Dark.

“Let’s go,” Seryosong sabi nito. “Bago pa may mangyaring hindi maganda.”

╮（╯◇╰）╭

***

“Saan ka ba galing?” Nagulat ako sa pagtaas ng boses ni Dark.

Nandito kami ngayon sa playground. Nakaupo ako sa swing habang nakatayo naman siya sa harapan ko at magkasalubong ang mga kilay.

Nakakatakot siya.

⊙﹏⊙

“Nagpahangin lang.” Sagot ko at umiwas ng tingin.

“Bakit doon pa? Hindi mo ba naisip na delikado sa mini forest?”

“Hindi ko naisip ‘yun! Kasi nga, mini lang iyon. Malay ko bang totoong forest ‘yun!”

“TSS. STUPID!” Napahilamos siya sa mukha niya. “What if may nangyaring masama sa’yo?”

“Wala namang nangyaring masama eh, hindi ba? At teka lang, ha!” Tumayo ako at nilapitan siya. “Wala akong nakikitang dahilan para magalit ka!” Napatigil ako saglit, “Ay, meron pala! ‘Yung pangako mo sa kuya ko! Don’t worry, kakausapin ko si Kuya. Sabihin ko, itigil na niya ‘tong kalokohang ’to!”

Tinignan ko siya, diretso sa mga mata niya. Gulat na gulat siya. Pero ako naman ang nagulat nang bigla niya akong yakapin.

“I’m j–just worried about you. S–Sorry nasigawan kita.”

Itinulak ko siya.

“No!” Kita ko ang sakit sa mga mata niya, “Hindi ka talaga nag-aalala sakin! Natatakot ka lang na mapahiya kay Kuya! Alam mo? Nakakaasar ka na eh! Ayoko na! Tigilan mo na ‘to!” Kasi pa-fall ka. Paano na lang ang puso kong nahuhulog na sa’yo? “Mabuti pa, h’wag mo na lang akong kausapin! Magkalimutan na lang tayo!”

Tinalikuran ko na siya at nagsimula nang tumulo ang mga luha ko. Hindi ko alam kung saan galing ang galit na iyon.

Basta ang alam ko lang, nasasaktan ako sa thought na nag-aalala lang siya sakin, kasi malilintikan siya sa Kuya ko. Na hindi naman talaga siya nagmamalasakit sa akin.

Iminulat ko ang mga mata ko at akmang maglalakad na nang makita kong nakatayo sa harapan ko ang apat na lalaki. Si Nat, Blue, Red at Ytan.

Lalo akong napahagulgol ng iyak. Sigurado akong narinig nila ang sagutan namin ni Dark kanina.

“DIE!”

Lahat kami napalingon sa pinanggalingan ng boses. At parang nawalan ako ng lakas nang makitang nakahiga na sa lapag si Dark habang patuloy pa din ang isang lalaki sa pagsugod dito.

Tumulo na naman ang mga luha ko.

Hindi pwede ‘to.

Hindi ko namamalayan, nakalapit na pala ako kay Dark at nanigas ako sa kinatatayuam ko nang makitang si Trevor ang lalaking nananakit kay Dark.

Bakit siya nandito?

Pinunasan ko ang mga luha ko at hinarangan si Dark dahilan para tumigil siya sa pagpapasakit dito.

“Anong kailangan mo?”

“Ikaw.”

“What? ︶︿︶”

“You’re the Dark Princess. Kailangan mong sumama.”

Dark Princess na naman?!

“No way! I don’t belong in your Kingdom. I’m not your princess!”

“You are.” He smiled, “Come with me or...I’ll kill that guy.” Si Dark ang pinatutunguan niya.

Lalo akong kinabahan.

“No. You can’t.” Niyakap ko si Dark ng sobrang higpit. “You can’t do that.”

“Of course, I can.” Then, he grinned. Gustong gusto ko siyang saktan pero hindi ko kaya. Pinipigilan ako ng puso ko. Hindi ko alam kung bakit.

Then, nakita kong inilabas niya ang wand niya at itinapat sa amin.

Hanggang sa naramdaman ko ang malamig na bagay na yumakap sa akin at inilayo ako kay Dark.

“DARK!!” Tumulo na ulit ang mga luha ko. Kita ko kung paano niya pahirapan si Dark sa kapangyarihang pinakawalan niya.

Putlang putla na si Dark. Ni hindi makalapit at makapagsalita ‘yung apat sa isang tabi.

“Stop it!” Pero hindi niya pa din tinitigilan.

Pumikit ako.

“STOP IT!!!!”

Naramdaman kong gumalaw ang lupang tinatayuan namin.

Iminulat ko ang mga mata ko at wala na ang yelong nakabalot sa akin.

Lumapit ulit ako kay Dark at niyakap siya na parang wala nang bukas. Na parang ito na ‘yung huli.

“Light, I care about you.” Hirap na sambit ni Dark. Lalo akong napaiyak nang maalala ko kung paano ko siya sigawan kanina. “And that’s because..I–I love--”

Naputol ang sasabihin niya nang may tumama na naman na power sa kanya. Tinignan ko ng masama si Trevor.

“Never hurt him!!” Sigaw ko.“If you still want me to go to your Kingdom, stop this shit.”

At doon siya tumigil.

Niyakap ko ulit si Dark at nagsimula na naman akong umiyak. Hindi ko kayang makita siyang nahihirapan.

“Say those sweet words again, Dark, please.” Kinagat ko ang labi ko upang mapigilan ang paghikbi, “And I’ll always stay by your side,” I kissed his cheek, “Your first rule, remember?”

Hinawakan niya ang pisngi ko at ngumiti ng sobrang tamis. How I love to see him smiling like this.

“I love you,” Hirap man pero nagawa niyang sabihin iyon. Niyakap ko ulit siya, but this time, kasama na ang gamot na kailangan niya. Ang gamot sa apoy ko. “Please, stay. Not because it’s a rule. But because, you want to.”

Hinigpitan ko pa ang yakap ko sa kanya.

“Y–Yeah, me, too,”

“Say the magic words.” He smiled playfully. Napailing na lang ako. Mukhan umaayos na ang pakiramdam niya.

“I can’t. I–I just can’t.”

“Please? ╯ 3╰ ” Omg. He pouted. He’s damn cute. And I can’t resist him now.

I looked straight into his eyes and pressed my lips into his.

Nang humiwalay ako, I smiled at him shyly.

“Gets?”

“Di pa eh. Isa pa, please?” Natawa na lang ako at hinampas siya sa braso.

Nang maging okay na siya, humiwalay na ako sa kanya at hinarap si Trevor.

“Can we go now?” He irritatingly asked me.

“Trevor..” Tumingin siya sakin, “Pwede bang bigyan mo pa ako ng ilang araw?”

Hindi siya sumagot. Sign na hindi pwede. No choice, kailangan kong gawin ‘to.

Dahan dahan akong lumuhod.

“Please? Hindi pa ako ready eh. Hindi ko pa sila kayang iwan.”

“H–Hey, princess,” Tinulungan niya akong tumayo.

“Please? Kapag ready na ako, ako mismo ang pupunta sa kaharian ninyo. P–Pangako ‘yan.” Napakagat ako sa labi ko sa kaba. Baka kasi sigawan niya ako at sabihin na HINDE! Ire-ready ko na ang sarili ko. ￣ 3￣

Nagulat ako nang bigla siyang ngumiti at hinalikan ako sa cheek.

“HEY!!” Rinig kong react ni Dark.

Namula ako at mahinang natawa. Hindi dahil sa kinilig ako sa kiss ni Trevor, kung hindi dahil sa pagseselos ni Dark.

Weeee~

“You really love him?”

“Y–Yeah.” Naramdaman ko ang pamumula ng magkabilang pisngi ko at yumuko na.

Ilang beses ba ako dapat umamin sa harap nilang lahat? Nakakahiya kaya.

And yes, I love him already! Na-realize ko lang ‘yun kanina.

Naramdaman ko na hindi ko kaya na mawala siya sakin. Kanina, nakaramdam ako ng matinding takot na hindi ko naman talaga nararamdaman.

‘Yung takot na parang sinasabi na, mawala na ang lahat, h’wag lang ang taong ‘to.

“Kung ganun, hindi ako hahadlang. Hindi kailanman.” Nakangiting sabi nito na ikinatuwa at ipinagtaka ko.

“HUH?”

“Masaya na akong makita kang masaya, little sis.”

Then, unti unti na siyang nawala sa paningin ko.

L–Little sis?!!

Naramdaman ko ang paglapit ng animna tao sa akin.

“CONGRATS!!” Sigaw ng lima sa aming dalawa ni Dark.

Tapos, umakbay si Ytan kay Dark.

“Sobrang congrats Kuya, hindi ka na torpe.” Sabi nito. At nakakuha siya ng isang malakas na sapok.

Wahaha!

Naramdaman kong hinapit ni Dark ang bewang ko at inilapit ang mukha niya sa mukha ko.

“I love you.” Namula ako sa sinabi niya. Jusko, nakakainis ang nilalang na ‘to. Wala sa timing bumanat eh. Sumisikip ata ang dibdib ko sa kilig.

Nag-inhale at exhale ako, “I love you, too,” Bulong ko.

At kapag sinabi kong bulong, as in sobrang hina.

Nakita kong ngumiti siya sakin.

“Rinig ko iyon!!” Napasama ang tingin namin ni Dark kay Ytan.

Damn his back up power!!!

***

Maraming imahe ang naglalaro sa isip ko. Hindi ko maintindihan ‘nung una, pero unti-unting lumilinaw.

Naaalala ko ang bawat larawan. Ang mga scenario. Ang madilim na nakaraan ko.

“Light?” Rinig ko ang boses ni Dark pero hindi ko siya makita. Ni hindi ako makapagsalita.

Patuloy pa din sa pagpapakita ng mga scenario sa isip ko.

“Lord Spiel..”

Isang pangalang tumatak sa isip ko na hindi ko dapat pagkatiwalaan. Ang pangalang kinamumuhian ko. Ang pangalan ng taong pumatay sa pamilya ko.

“Light!!”

Napabalikwas ako ng higa at hingal na higal ako. Pinagpapawisan din ako ng malamig.

Naramdaman ko na lang ang yakap ni Dark sa akin.

“Nanaginip ka?”

“Hindi, Dark. Acting lang ‘yun!” Sinimangutan niya ako, inirapan ko naman siya.

Medyo magulo na ewan pa din ‘yung napanaginipan ko.

May mga pamilyar na scene akong nakita, pero hindi ko nakita doon ang pagkatao ko.

Inabot sa akin ni Dark ang isang baso ng tubig at mabilis ko naman iyong ininom.

“Uuwi na ako.”

“Bakit? May nagawa ba ako?”

Hinalikan ko siya sa labi niya. Nakalapat lang ang mga labi namin sa isa’t isa. It’s a ‘smack’ kiss na puno ng pagmamahal.

“Wala. May kailangan lang akong itanong kay Kuya.”

Nandito pala ako ngayon sa bahay nina Dark. Bumisita lang ako since walang pasok.

“Ytan! Mag-lock ka dyan at ihahatid ko lang si Light!” Sigaw ni Dark at hinawakan ako sa wrist.

“Oo, Kuya! Hindi mo kailangang sumigaw.” Natawa na lang ako kasi nga naman, malakas ang pandinig ni Ytan kahit na nasa malayo ka, maririnig ka niya.

“Dark naman. Hindi mo dapat iniiwan dito si Ytan. Kaya kong umuwing mag-isa.” Sermon ko.

Nag-pout lang naman siya.

“Secure this house, Ytan. Babalik ako kaagad. H’wag kang lalabas, naiintindihan mo?” Paalala ko naman kay Ytan.

“Yes, Light.” Then, sumaludo siya.

“It’s Ate Light,” Pagtatama ni Dark kay Ytan. “Let’s go, Light,”

“Sus! Kung mas nauna lang akong nakilala ni Light, mas nagustuhan niya ako eh.” Nangingiti na lang ako sa mga sinasabi ni Ytan. Sinamaan naman siya ng tingin ni Dark, “Joke. Hehe. _(_^_)_>”

“Jelo and Ark isn’t here. So, you know what to do.” Si Dark.

“Aye aye captain!”

Lumabas na kami ni Dark ng bahay nila.

“Nasaan na pala si Jelo?” Tanong ko. Sinamaan niya ako ng tingin.

“H’wag mong hahanapin ang wala.” Inis na sabi niya. Ngumisi ako at hinarap siya.

“So, kapag wala ako, h’wag mo akong hahanapin ah.”

“What? As if I can do that. Isang minuto ngang wala ka, halos mabaliw na ako kakahanap sa’yo.” Bulong niya. I smiled dahil sa kilig. Ito talagang lalaking ‘to!

Nakarating kami sa bahay namin at akmang papasok na nang may marinig kaming nag-uusap sa living room.

“Rocky, nakakatakot siya. Si Light. She’s really the princess.” Pamilyar ang boses na iyon. Hmm.

“Basta sundan mo lang siya lagi, Night. Balitaan mo ako ulit.”

Tumayo na silang dalawa kaya hinila ko si Dark paalis. Nagtago kami sa isang tabi habang pinapanuod silang magpaalam sa isa’t isa.

Napatingin naman ako kay Dark na namumutla.

Unti-unti na ding nagpa-process ang lahat sa akin. Kaya pala lagi kong nakikita si Night sa kung saan, lagi pala siyang nakasunod sakin! Kasi imuutos ng Kuya ko.

Napatingin naman ako ng masama kay Dark, “Akala ko bang ikaw ang inuutusan ni Kuya na bantayan ako?”

“H–Hindi ko sinabi ‘yan ah.”

“Pero hindi ka tumatanggi kapag sinasabi kong utos ni Kuya ang ginagawa mong pagbantay sakin!”

Nagsimula ko na siyang paghahampasin at pagkukurutin.

“Aray!! Light, teka! Aray! Masakit uy!!”

Tinigilan ko na siya.

“Kung hindi si Kuya ang nag-utos sa’yo, sino?” Sinamaan ko siya lalo ng tingin, “‘Wag kang magkakamali ng isasagot! Mamamatay ka!!”

“A–Ang puso ko! Unang beses pa lang kitang nakita, gusto na kitang protektahan.” Napatigil ako sa sinabi niya at napangiti.

“Ang korni mo!!” Natatawa kong sabi at kinurot ang magkabilang pisngi niya na namumula. “Kyuuuut~”

Pero natigilan din ako nang maalala ko ‘yung pag-uusap ni Night at Kuya kanina.

“Sa tingin mo, anong pinag-uusapan nila? Ba’t pinapasundan ako ni Kuya?”

Tahimik lang naman si Dark na nag-iisip. Hanggang sa halikan niya ako sa noo.

“Mai-stress ka kakaisip. Papangit ka niyan.”

Natawa na lang kami pareho. Pero hindi pa din nawawala sa isip ko ‘yung narinig ko. She’s really the princess daw?

Princess na naman?

**

THIRD PERSON’S POV

Dalawang lalaki ang nakaupo sa magkaharap na upuan at seryosong nanonood ng tv.

“Ayoko nang napipilitan siya.” Trevor breaks the silence.

“Ako din. Pero hindi ba, nasa kamay siya ng mga kalaban ngayon? Baka hindi siya bumalik dito.” Si Tamaki na hindi maalis ang inis sa boses.

“I trust her. She’s my little sister anyway.” Nangigiting sabi nito habang inaalala ang masayang mukha ng kapatid, “I love her smile. Kaya hinayaan ko muna siya doon sa taong mahal niya. Hihintayin ko na lang na paghiwalayin sila ng tadhana.”

“What? May iba siyang mahal?”

“Why? Hindi naman kayo.”

“B–But..I’m her bestfriend.”

“Exactly my point. You are JUST her bestfriend. Support her.”

Napasimangot si Tamaki at hinaplos na lang ang balahibo ng alaga niyang si Maki—ipinangalan ni Light.

“Tsk. Maghihiwalay din sila balang araw.” Sabi nito, “Lalo lang siyang masasaktan sa ginawa mo.”

Nagkibit balikat si Trevor.

“Just wait until she remembers everything.”

Nag-pout si Tamaki at palihim na inirapan ang kapatid ng kanyang bestfriend.

Hindi na siya makapaghintay sa pagbabalik ng matalik na kaibigan, ang Dark Princess