EP.07 น่าจะมีผัวเป็นวัว
1071 Words
ในวันนั้นพ่อกับแม่แสดงให้รู้ว่าท่านไว้วางใจลูกมากแค่ไหน เพราะพ่อบอกว่า ‘ตามใจ’ ไม่ว่าลูกคิดทำอะไร พ่อแม่จะคอยสนับสนุนเสมอ เพราะฟาร์มแห่งนี้คือธุรกิจของครอบครัว สิ่งใดที่ลูกทำแล้วดี พ่อแม่ก็เห็นด้วย แม้จะขัดใจญาติๆ ที่หาว่าพ่อแม่ตามใจลูกไม่เข้าเรื่องก็ตาม
ส่วนเขาแม้วันนั้นจะเรียนปี 3 แต่เรื่องแบบนี้เขาไม่สามารถคิดได้แน่ เพราะแค่จะคิดเรียนให้จบเขาก็แทบแย่แล้ว และจากวันนั้นจนถึงวันนี้ พี่สาวพิสูจน์แล้วว่าหล่อนคิดถูก เพราะจากการทดลองปลูกเพียง 1 ไร่ ปัจจุบันแปลงหญ้าเนเปียร์ขยายจนเต็มพื้นที่ 50 ไร่ เพราะหล่อนมีตลาดที่มั่นคง
แค่รถพาเข้าสู่พื้นที่ของเกาะรัก ความร่มรื่นไปด้วยร่มเงาของปาล์มต้นสูงที่ปลูกกระจายไปทั่วทั้งพื้นที่ก็ยิ่งทำให้การินยิ้มกว้าง ไม่แปลกใจที่พี่สาวขลุกตัวอยู่ที่นี่ทั้งวัน และไม่รับโทรศัพท์จนแม่ต้องให้เขามาตาม
การินจอดรถหน้าโรงเรือนขนาดใหญ่สำหรับเก็บหญ้าที่สับใส่กระสอบเรียบร้อยแล้ว ที่ด้านข้างมีรถสิบล้อจอดอยู่และคนงานกำลังขนกระสอบลำเลียงขึ้นรถสำหรับขนส่งไปยังลูกค้า
ร่างสูงกว่า 180 เซนติเมตร ก้าวลงจากรถ ตามองตรงไปยังออฟฟิศด้านหน้าแต่ก็ไม่เห็นคนที่เขามาหา แต่รถกระบะคันเก่าประจำตำแหน่งที่จอดอยู่ด้านข้างก็แปลว่าต้องอยู่ที่นี่แน่ ดวงตาคมเข้มกวาดมองหา เขาเห็นคนงานกระจายอยู่ตามจุดต่างๆ ทั้งตรงนี้ หน้าโรงครัว และตรงบริเวณก่อสร้างโรงเรือนใหม่ ออกทึ่งที่ดูท่าว่ากิจการของพี่สาวจะดีวันดีคืน
“น้องริน”
การินหันตามเสียงเรียก ยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าเป็นใคร
“สวัสดีครับพี่ชัย” พนมมือไหว้หนุ่มใหญ่ที่เป็นคนละแวกบ้านเห็นกันมาตั้งแต่เด็กๆ และตอนนี้พี่ชัยก็มาเป็นผู้ช่วยของพี่สาว
ชัยรับไหว้ “มาหาพี่ทิมเหรอครับ”
“ครับพี่ แล้วทิมอยู่ไหนเนี่ย เห็นแต่รถ ตัวไม่อยู่”
“อยู่ด้านหลังโน่นล่ะครับ คุมคนงานตัดหญ้าอยู่ วันนี้ต้องส่งห้าร้อยกระสอบ ยังได้ไม่ครบเลยครับ”
“โห... ขายดีขนาดนั้นเชียวเหรอพี่”
“มากๆ เลยครับน้องริน นี่พี่ทิมได้ลูกค้าใหม่อีกนะครับ เห็นว่าจะขยายแปลงปลูกเพิ่มด้วย”
การินพยักหน้าอึ้งๆ เขารู้ว่ากิจการของพี่สาวกำลังไปได้ดี แต่ไม่คิดว่าจะดีงามขนาดนี้
“น้องรินรอพี่ทิมที่นี่นะครับ เดี๋ยวพี่ไปตามให้ โทร.ไปไม่ได้ยินหรอกครับ เสียงรถตัดมันดัง”
“ก็นี่แหละครับ ผมเลยต้องมาตาม แม่โทร.หาเป็นสิบสายก็ไม่รับ”
“งั้นน้องรินรอเดี๋ยว เดี๋ยวพี่รีบไปตามให้เลย”
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ชัย ผมอยากไปดูด้วย เดินไปคุยไปดีกว่า ไม่ได้เจอพี่ชัยตั้งนาน”
การินคุยสัพเพเหระกับชัย ถามไถ่เรื่องสุขภาพเรื่องครอบครัวและเรื่องเรียนของลูกๆ จนเดินมาถึงหน้าโรงเรือนที่กำลังสร้างใหม่
“แล้วนี่ทิมเขาสร้างโรงเรือนเก็บหญ้าเพิ่มเหรอครับ”
“ไม่ใช่หรอกครับ พี่ทิมจะลงวัวที่นี่ บอกว่าสักยี่สิบตัวก่อนน่ะครับ แกว่าแกเหงา วันๆ ไม่ได้เจอหน้าวัวเลย”
การินถึงกับหลุดขำเพราะพี่สาวเขาเป็นเอามาก ซึ่งเขาไม่เข้าใจเลยว่ารักวัวมากขนาดนี้ทำไมไม่เรียนสัตวแพทย์เหมือนที่เขาเรียน หรือจะเรียนเกษตร เรียนอะไรก็ได้ที่ต่อยอดธุรกิจของครอบครัวได้ ทำไมถึงได้เลือกไปเรียนบริหาร แต่มาถึงตอนนี้งานบริหารก็อาจไปได้ดี เพราะพี่สาวบริหารจัดการงานทุกอย่างได้ดีจริงๆ ช่วยแบ่งเบาภาระพ่อแม่และสร้างรายได้ให้ครอบครัวเป็นกอบเป็นกำ
“แล้วนี่น้องรินจะกลับมาอยู่ที่ฟาร์มเมื่อไรครับ”
“เดือนหน้าน่ะพี่ ผมต้องมาฝึกงานที่ปศุสัตว์ คงได้มาช่วยงานที่นี่ด้วย”
“โหยดีเลยครับ ไม่งั้นพี่ทิมคงอยู่บนคานอีกนาน”
“หือ... พูดแบบนี้แปลว่ามีคนมาจีบอีกแล้วสิ”
“ก็ประมาณนั้นแหละครับ แต่พี่ทิมแกว่าแกมีวัวเป็นผัวแล้วนะครับ ไม่อยากหาผัวเพิ่ม”
การินหัวเราะลั่น นึกถึงสีหน้าผู้ชายเหล่านั้นเมื่อได้ฟังคำตอบของพี่สาว
“โน่นครับพี่ทิม”
การินมองด้านหลังเจ้าของร่างสูงโปร่งรวบผมหยักศกมัดเป็นพวงหางม้าสวมทับด้วยหมวกแก๊ป อยู่ในชุดเอี๊ยมยาวแค่เข่ากับเสื้อยืดตัวในดูทะมัดทะแมงและใส่รองเท้าบูธหุ้มข้อ หล่อนกำลังยืนสั่งการลูกน้อง นั่นก็ทำให้เขายิ้มกว้าง
“ทิม!”
เสียงเรียกดังมาจากด้านหลังทำให้เจ้าของร่างอรชรหันมอง ใบหน้าชื้นไปด้วยไรเหงื่อแต่เครื่องหน้าชัดสะสวยระบายไปด้วยยิ้มกว้าง ‘กรวินท์’ หรือ ‘ทับทิม’ หรือ ‘พี่ทิม’ ที่คนงานเรียกก็ก้าวเข้ามาสวมกอดน้องชายทันที
“ริน! คิดถึงจังเลย”
“เฮ้ย! ตัวเปรอะมากอดเขาทำไม”
“ก็เขาคิดถึงตัวเอง”
กรวินท์ซบใบหน้าชื้นไปด้วยเหงื่อที่แผงอกของการินทำเป็นซุกไซ้แต่นั่นคือ เช็ด!
“ทิม! พี่ชัยช่วยผมด้วย ทิมแกล้งผมอีกแล้ว อึ๊ยยยยย...”
กรวินท์หัวเราะที่การินทำท่ารังเกียจเหงื่อของหล่อน ก็เพราะรู้ว่าน้องชายไม่ชอบ หล่อนก็ยิ่งอยากแกล้ง
“แล้วนี่มาตั้งแต่เมื่อไรอะ”
กรวินท์ถามหลังจากหยอกเย้าน้องชายที่เกิดห่างกันไม่ถึง 1 ปีเต็ม เพราะพ่อแม่มีลูกหัวปีท้ายปี หล่อนกับการินจึงเหมือนเพื่อนกันมากกว่าจะเป็นพี่สาวน้องชาย แม้พ่อแม่จะเรียกหล่อนว่า ‘พี่ทิม’ และเรียกการินว่า ‘น้องริน’ โดยหวังว่าหล่อนจะแทนตัวว่า ‘พี่’ และการินจะแทนตัวว่า ‘น้อง’ แต่สุดท้ายคนที่เรียกตามนั้นก็คือคนงานที่ฟาร์ม ติดมาจนถึงโต คนงานเก่าแก่หรือคนละแวกบ้านก็ยังเรียกกันแบบนั้น เช่นที่พี่ชัยเรียก
- Writer
