เมียกึ่งสำเร็จรูป

EP.06 ต้องบนให้ได้เนื้อคู่

ร่างอวบอัดสมบูรณ์ในชุดเสื้อกางเกงตัดเย็บจากผ้าไหมจีนอย่างประณีตกระแทกนั่งบนเก้าอี้อย่างแรง ใบหน้าสวยอวบอิ่มตามวัยยังคงงอง้ำ เพราะลูกชายขัดใจหล่อนสุดๆ มือควานหาพัดในกระเป๋าคลี่ออกแล้วโบกสะบัดไล่ความกรุ่นโกรธ

“เจ๊คะ เรื่องนี้จะไปโกรธเฮียหมี่ก็ไม่ได้นะคะ”

เจ๊หงส์หันไปค้อนให้ส้มเช้งซึ่งเป็นคนสนิทดูแลรับใช้กันมานานแต่กลับไม่เข้าข้างหล่อนดันไปเข้าข้างลูกชาย

“จะไม่โกรธได้ยังไงอาเช้ง ก็เฮียหมี่ของอาเช้งน่ะ ขัดใจเจ๊ แถมสร้างเงื่อนไขตั้งมากมาย นี่เธอเห็นคำพูดของเฮียหมี่ดีกว่าเจ๊ที่เป็นแม่ของเขาเหรอ”

“โหย... ไม่ใช่ค่ะเจ๊ แต่ที่เจ๊เล่ามาน่ะ เช้งก็ว่าเฮียหมี่พูดถูกนะคะ”

“ถูกยังไงของเธอ”

“ก็เจ๊ตั้งใจจะหาเมียที่ดวงถูกโฉลกกับเฮียหมี่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ แล้วไอ้ดวงถูกโฉลกเนี่ยไม่ใช่ว่าต้องเป็นเนื้อคู่กันหรอกเหรอ เพราะงั้นเช้งถึงว่าเฮียหมี่พูดถูกไงคะ”

“เจ๊รู้ เจ๊เข้าใจอาเช้ง แต่เจ๊จะไปหาผู้หญิงเป๊ะๆ แบบนั้นได้ที่ไหน แค่จะหาให้ชื่อเป็นมงคลก็ยากแล้วเลย สมัยนี้มีแต่ตั้งชื่อเป็นลูกฝรั่งกันหมด เจ๊อยากได้แบบกิมท้อ กิมฮวย กิมเล้ง ก็ไม่มี หรือจะหนูหยก หนูเพชร หนูมุก เขาก็ชิงแต่งงานกันไปหมดแล้ว ถ้าต้องเลือกมงคลตั้งแต่ชื่อจนถึงดวงเนื้อคู่ เจ๊จะไปหาที่ไหนล่ะอาเช้ง เธอบอกเจ๊ทีสิ”

เจ๊หงส์ถอนใจ แม้จะรู้ว่าเหตุผลของลูกถูก หล่อนก็อยากจะขัดเมื่อรู้ว่านั่นคือข้ออ้างที่ลูกชายหาทางเลี่ยง แต่หล่อนจะไม่ยอมแพ้แน่ จะต้องหาผู้หญิงคนนั้นให้พบเพื่อให้ลูกปฏิเสธไม่ได้และก็เพื่อความปลอดภัยของวงศวัฒน์เอง

“เจ๊คะ”

เจ๊หงส์หน้ามุ่ยหันมองส้มเช้ง

“เราไปบนกันไหมคะ”

“บนเหรอ”

“ค่ะ ไปบนให้ได้เจอเนื้อคู่ของเฮียหมี่”

“ไป... ไปสิ เธอพาเจ๊ไปนะอาเช้ง”

“ได้เลยค่ะเจ๊ เพื่อเจ๊ เพื่อเฮียหมี่ เพื่อโรงงาน เช้งจะช่วยเจ๊ตามหาเนื้อคู่ของเฮียหมี่ให้พบค่ะ”

เจ๊หงส์ยิ้มกริ่ม ดวงตารีเล็กดุจหงส์ตวัดมองไปยังทิศทางของโรงงานอย่างมาดหมาย

“ยังไงแม่ก็จะหาเมียให้หมี่ให้ได้ ถ้าซินแสบอกว่าหมี่มีดวงแต่งงานปีนี้ แม่ก็เชื่อว่าแม่จะต้องหาเธอคนนั้นพบแน่ หมี่เตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวได้เลย”

เจ้าของใบหน้าหล่อจัดผิวขาวตาคมผมยาวมองทิวยอดปาล์มที่เห็นอยู่ไหวๆ ตรงหน้า เขายิ้มพร้อมส่ายหน้าไปมา เพราะนี่ไม่น่าจะใช่หน้าที่ของเขาในทันทีที่กลับมาถึงบ้าน สัปดาห์นี้มีวันหยุดติดต่อหลายวัน เขากะจะกลับมานอนหนุนตักแม่ให้ชุ่มหัวใจ แต่แม่ดันใช้เขามาที่นี่ ใช่หน้าที่ของเขาไหมล่ะ ที่ต้องมาตามเจ้าของเกาะกลางนากว้างกว่า 3 ไร่ ล้อมรอบด้วยทุ่งหญ้าเนเปียร์กว้างสุดลูกสายตาให้กลับบ้านไปหาแม่ด่วน แต่แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง เขาหรือจะกล้าขัดพระบัญชา แค่แม่ไหว้วานแต่เขากลับรู้สึกว่า ‘สั่ง’ แค่นั้นเขาก็รีบทันที

รถกระบะคันเก่าของพ่อที่ยังใช้งานได้ดีเยี่ยม บึ่งไปตามทางดินลูกรังที่พี่สาวสั่งให้ทำเมื่อครั้งปรับที่ดินบริเวณนี้ โดยการกันดินส่วนหนึ่งขึ้นไปถมเกาะกลางทุ่งที่มีอยู่แล้วให้กว้างมากขึ้น จากนั้นก็ปรับดินโดยรอบให้เหมาะสำหรับปลูกหญ้าไว้เลี้ยงสัตว์

‘การิน’ อดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้าง เพราะสองฝั่งข้างทางที่มีต้นหญ้าเนเปียร์สีเขียวสดสูงท่วมหลังคารถให้ความรู้สึกสดชื่นจนเขาต้องไขกระจกด้านข้างลง เพื่อรับเอาอากาศบริสุทธิ์ที่ชีวิตในเมืองหาได้ยากยิ่ง และยิ่งเข้าใกล้เกาะกลางทุ่งมากขึ้นเท่าไร ยอดปาล์มไหวๆ ก็ยิ่งทำให้ชุ่มชื่นหัวใจมากขึ้นเท่านั้น

เกาะกลางทุ่งคือชื่อที่คนทั่วไปใช้เรียกสถานที่แห่งนี้ แต่สำหรับครอบครัวของเขาจะเรียกที่นี่ว่า ‘เกาะรัก’ เพราะนี่คืออีกสิ่งหนึ่งที่เรียงร้อยสายใยรักและความไว้วางใจของครอบครัวเอาไว้

เขายังจำได้เมื่อสามปีก่อน พี่สาวซึ่งเรียนจบมาใหม่ๆ ไฟแรง ได้ไปเป็นตัวแทนพ่อเพื่ออบรมกับกรมปศุสัตว์ของจังหวัด เรื่องต้นทุนอาหารสัตว์ที่แพงมากขึ้น นั่นทำให้แต่ละฟาร์มต้องแบกรับต้นทุนที่สูงขึ้น รวมทั้งฟาร์มของครอบครัวเขาเช่นกัน ที่รายได้แทบไม่พอรายจ่าย เหมือนทำงานทั้งเดือน แต่ได้แค่ค่าอาหารสัตว์และค่าแรงคนงานนิดหน่อย บางเดือนหากเครื่องจักรหรืออุปกรณ์เสีย เดือนนั้นก็ต้องควักเนื้อมาใช้

เมื่อกรมปศุสัตว์แนะนำเรื่องการปลูกหญ้าเลี้ยงสัตว์เพื่อให้ทุ่นค่าอาหาร พี่สาวเขาก็อยากลงมือทำโดยไม่ลังเล แต่ในวันนั้นพี่สาวคิดการใหญ่มาก หล่อนไม่คิดแค่จะปลูกเพื่อให้สัตว์ในฟาร์มกิน แต่หล่อนหวังจะเป็นผู้จำหน่ายให้กับเกษตรกรในพื้นที่ด้วย โดยให้เหตุผลว่าที่ดินแปลงนี้พ่อซื้อไว้นานแล้วและยังไม่มีต้นทุนมากพอจะมาพลิกฟื้นทำอะไรได้

แม้ญาติๆ จะทักท้วงว่าอาจจะไม่คุ้มทุนเพราะเป็นหญ้าพันธุ์ใหม่ และครอบครัวเราก็เคยชินกับการเกี่ยวหญ้าขนข้างทางให้วัวกิน ไม่เคยมีใครคิดจะปลูกจริงจัง แต่พี่สาวก็ไฟว์เต็มที่ หล่อนกางโครงการ 1,800 ล้านของหล่อน คำนวณต้นทุนเป็นตัวเลขให้พ่อแม่ดู หล่อนว่าฟาร์มเรามีวัว 50 ตัว ต้องใช้อาหารหยาบถึงวันละ 1,000 กิโลกรัม นั่นคือต้นทุนล้วนๆ แต่ถ้าพ่อแม่เห็นด้วยกับหล่อน การลงทุนปลูกหญ้าจะลดต้นทุนตรงนี้ และถ้าหญ้ามีมากพอเราก็สามารถส่งขายให้กับเกษตรกรข้างเคียงได้อีก