“เฮียทำโรงสีข้าวด้วยเหรอคะ” กรวินท์ถามเสียงดังเพราะกลัวว่าเขาจะได้ยินหล่อนไม่ชัด
“ใช่ แต่หลักๆ เอาไว้ทำก๋วยเตี๋ยว”
“ก๋วยเตี๋ยวไม่ได้ทำมาจากแป้งเหรอคะ”
วงศวัฒน์พาหล่อนเดินออกจากจากเครื่องสีข้าวขนาดใหญ่ เพื่อจะได้ไม่ต้องตะเบ็งเสียงคุยกัน
“ใส่แป้งมันนิดหน่อยพอให้เส้นเหนียวไม่จับตัว แต่ส่วนผสมหลักมาจากข้าวเจ้า”
“อ๋อ... โรงก๋วยเตี๋ยวก็เลยต้องมีโรงสีข้าวด้วย”
“ก็ไม่ทุกที่หรอก แต่ถ้ามีเองก็ดี เพราะเราจะได้คัดข้าวและก็ควบคุมคุณภาพของข้าวได้ แต่ถ้าไม่มีโรงสีเป็นของตัวเอง ก็ต้องเลือกซื้อจากโรงสีที่ควบคุมคุณภาพและไว้ใจได้ด้วย เพราะข้าวแต่ละอย่างน่ะไม่เหมือนกัน ทำก๋วยเตี๋ยว ต้องใช้ข้าวเก่าค้างปี ข้าวใหม่ทำไม่ได้”
“อ้าวเหรอคะ แล้วทำไมใช้ข้าวใหม่ไม่ได้ล่ะ”
“เพราะข้าวใหม่น่ะยางเยอะ ถ้าเอามาทำ เส้นก็จะไม่ได้คุณภาพ เส้นจะเละ แต่ถ้าเป็นข้าวเก่าค้างปี ความชื้นในเมล็ดข้าวจะน้อย ข้าวก็จะมีสัดส่วนของแป้
