ร้อนแรงดังไฟเพลิงNC

1009 Words

"หนูขอขึ้นนะคะ!!" ปลื้ม: ได้ค่ะ เบาๆก่อนนะเดี๋ยวพี่จะสอน //ผมยิ้มให้กับความน่ารักของเธอ น่ารักจริงๆยิ่งเห็นมีความต้องการสูงแบบนี้บอกเลยยันเช้าแน่ ยาหยี: หนูเคยแอบดูหนังโป๊ค่ะ เค้ายัดเข้าไปแล้วก็ขย่มใช่ไหมคะ ปลื้ม: ใช่ค่ะ แต่ครั้งแรกของยาหยีต้องเบาๆก่อน เพราะมันจะเจ็บมาก มาพี่จับไว้ให้ เพียงแค่ส่วนหัวจ่อเข้ามาเพียงปลายหัวก็ทำให้ยาหยีแทบกรี๊ดออกมา จนเธอต้องกัดปากตัวเองไว้ ยาหยี: ฮือออ ทำไมมันเจ็บคะพี่ปลื้ม! ปลื้ม: มันจะเจ็บยิ่งกว่านี้อีกยาหยี อย่าเกร็งสิ เบาๆ อื้ออ แบบนั้นแหละ ยาหยีค่อยๆกดลงมาแต่เธอทนความเจ็บปวดไม่ไหวทำให้อารมณ์ที่มีมันหายวับไปหมด ปลื้ม: อยากให้พี่ทำให้ไหมคะ ยาหยี: ไม่! หนูจะทำเองอึก! อาห์~ ฉึก! ความรู้สึกนี้ชายหนุ่มรู้ทันทีว่าความบริสุทธิ์ของเธอได้ถูกทำลายไปจนหมดสิ้นแล้ว ยาหยีตอนนี้ถึงกับตัวสั่นเทาจนชายหนุ่มต้องดึงเธอลงมานอนทับบนร่างกายแล้วลูบหัวเธอเบาๆ ปลื้ม: เดี๋ยวมันจะค่อยๆดีขึ้นนะคะ อดทนหน่อยนะเชื่อพี่ ยาหยีหายใจหอบหืดเหมือนคนจะขาดใจหยดน้ำตาค่อยๆไหลลงมา ชายหนุ่มรีบพรมจูบและเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน เมื่อร่างกายเริ่มคุ้นชินกับท่อนลำอันใหญ่โตแล้ว หยาหยีก็เริ่มลุกขึ้นนั่งพร้อมกับขยับเอวช้าๆเพื่อนกระตุ้นความต้องการของตัวเอง ปลื้ม: ดีมากเลยค่ะ แบบนั้นแหละอื้ออ "ผมไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้เลยจริงๆ ยาหยีไม่ใช่สาวบริสุทธิ์คนแรกที่ผมได้เชยชม แต่เธอกลับทำให้ผมเร้าใจและต้องการเชยชมเรือนร่างและดอกไม้ของเธอตลอดเวลา " ด้านยาหยีเมื่อความต้องการมีมากกกว่าความเจ็บปวดเธอก็เริ่มโยกเอวได้เร็วขึ้นและแรงขึ้นจนชายหนุ่มถึงกับกัดฟันเพื่อเก็บเสียงคราง ยาหยีเองก็พยายามกัดปากเพื่อเก็บเสียงของตัวเอง ปัก!ปัก!ปัก! ยาหยีถูกชายหนุ่มจับให้นั่งยองๆจากนั้นเธอก็ขย่มจนเตียงเหล็กสะเทือนดัง เอี๊ยดๆ! ปลื้ม: โอ้ย ไม่ไหวแล้ว ยาหยีพี่ไม่ไหวแล้วอื้ออ ยาหยี: หนูก็ไม่ไหวแล้วอ้าาา พี่ปลื้มช่วยหนูด้วยทำไมมันเสียวขนาดนี้คะอื้ออ ปลื้ม: โอ้วว พี่เสียวหัว มันตอดเกินไปล้ว อ่าาาา ปึก!ปึก!ปึก! อ่าห์ ซี๊ดดด ชายหนุ่มจับขาทั้งสองข้างของเธอไว้ก่อนจะเด้งเอวสวนขึ้นมาจนทำให้ทั้งสองปลดปล่อยน้ำรักจนหยดสุดท้าย เสียงลมหายใจเหนื่อยหอบดังขึ้นจากนั้นชายหนุ่มก็พลิกตัวเป็นฝ่ายขึ้นกระทำชำเรายาหยีต่อไม่รู้จบ ยาหยีไม่รู้ตัวเลยว่าเธอหลับไปตอนไหนรู้เพียงแค่ตื่นมาเธอก็ยังคงโดนชายหนุ่มกระแทกจนบวมแดงและปวดร้าวไปหมด ยาหยี: พอแล้ว หนูไม่ไหวแล้วค่ะพี่ปลื้ม ปลื้ม: ก็ได้ค่ะพี่ก็หมดแรงแล้วเหมือนกัน ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนอน ก่อนจะดึงผ้ามาห่มแล้วสวมกอดร่างของยาหยีบนเตียงขนาดเล็ก ยาหยี: จะกลับตอนไหนคะเดี๋ยวพี่ยูตื่นมาจะเป็นเรื่องนะคะ ปลื้ม: ขอนอนสักชั่วโมงแล้วกันพี่มีเรียนเช้า ตั้งนาฬิกาปลุกไปแล้วล่ะ ยาหยีข่มตาลงนอนในอ้อมกอดของชายหนุ่มจนหลับไป ตื่นมาอีกทีก็พบว่าชายหนุ่มไม่อยู่แล้วเธอจึงลุกมาใส่เสื้อผ้าและทิ้งตัวลงนอนต่อ ก๊อกๆๆๆ ยู: ยาหยีตื่นหรือยังสายแล้วนะ ยาหยี ยูเริ่มใจไม่ดีเมื่อน้องสาวไม่ขานรับจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาจนเห็นยาหยีนอนซมเหมือนคนเป็นไข้ ยู: ยาหยี เฮ้ยทำไมตัวร้อนขนาดนี้ยาหยี! อื้ออ ยาหยี: พี่ยู กี่โมงแล้วคะ ยู: 07.30แล้ว แล้วนี่กินยาหรือยังตัวร้อนมากเลยไปหาหมอไหม ยาหยี: ไม่เป็นไรค่ะ ยู: ไม่ไหวก็โทรไปลาครูซะ พี่ต้องรีบไปเรียนแล้ว พี่ซื้อข้าวกล่องมาให้อยู่ข้างนอกนะ กินข้าวกินยาด้วยเดี๋ยวพี่เรียนเสร็จจะรีบกลับ ยาหยีพยักหน้ารับก่อนจะหลับไหลไม่รู้เรื่อง ยูรีบห่มผ้าให้น้องสาวก่อนจะรีบออกมาเรียนด้วยความเร่งรีบ เพราะปกติแล้วน้องสาวจะเป็นคนปลุกตนแต่วันนี้ถ้าไม่ได้ยินเสียงโทรเข้าของลูกค้าตนก็คงไม่ตื่นเหมือนกัน มหาวิทยาลัยเอกชน การเรียนในวิชานี้ทุกคนดูตั้งใจเป็นพิเศษแต่ที่จะดูไม่ไหวก็คงจะเป็นปลื้มที่นั่งสัปหงกอยู่คนเดียวจนอาจารย์ต้องเดินเอาหนังสือมาเคาะหัวเบาๆ ทำให้เพื่อนต่างพากันหัวเราะที่นักศึกษาดีเด่นอย่างปลื้มกลับมานั่งหลับในวิชาเรียน ฮั่น: เมื่อคืนไม่ได้นอนหรอ ปกติแดกเหล้าทั้งคืนนอนชั่วโมงเดียวมึงยังไม่ล่วงเลยนะ ยู: เมื่อคืนกูหลับตอนไหนก็ไม่รู้ หลับสนิทเลยหรือกูเบียดมึงวะ ห้องกูมันแคบขอโทษทีนะเว้ย ปลื้ม: เออไม่เป็นไร ยู: น้องกูก็ไม่สบายลูกค้าก็เอารถมาทำไม่มีสมาธิเลยกู ปลื้ม: ยาหยีเป็นอะไรไอ้ยู! ยู: เป็นไข้อ่ะ ฮั่น: หืมมม ปลื้ม: อาการเปลี่ยนด้วยฝนตกบ่อย ยู: นั่นดิ สงสัยต้องรีบซ่อมรถยนต์ปล่อยน้องเดินตาฝนกลับหอทุกวันเดี๋ยวเป็นปอดบวมตาย ปลื้ม: เอารถกูไปใช้ก่อนไหม ฮั่น: หืมมมม ปลื้ม: เป็นเหี้ยอะไรของมึง หืมอยู่ได้เดี๋ยวกูก็ถีบออกไปเจอโลกภายนอกหรอก ฮั่น: เปล๊าาาา ฮั่นที่นั่งขั้นกลางถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากันแต่สายตายังมองหน้าจอในห้องเรียนอยู่ มันต้องมีอะไรแน่ๆ นายคิดเหมือนเราไหมบี1

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more