ปราบพยศ you're bad boy [ขอเป็นเมียพี่ได้ไหมคะ]

อื้อ~ ปลื้ม ซี๊ดดดด~  อ่าห์~  เบาๆอ่าห์~ จะ จุก~  ปึก! ปึก! ปึก!  อ่าห์~  ​​​​​​เสียงร้องครางระงมดังไปทั่วหอพัก และจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งถ้าชายหนุ่มมาหาสาวสวยดีกรีดาวคณะ  "เป็นการเปิดตัวที่อลังการในความใหญ่โตมากเลยค่ะ"  บีลิฟท์: ปลื้มคะคืนนี้อยู่กับบีได้ไหมนะๆๆ  ปลื้ม: ผมนัดกับแก้วไว้แล้วอ่ะ  บีลิฟท์: ค่ะงั้นตามสบายเลยคุณได้บีแล้วหนิ!  ปลื้ม: อย่างี่เง่าดิ อ่ะนี่บัตรอยากได้อะไรก็ไปซื้อเอา ไปก่อนนะ  ชายหนุ่มรีบจัดแจงใส่เสื้อผ้าก่อนจะคว้าบิ๊กไบค์คันงามขับมายังร้านกาแฟของเพื่อนสนิท  ในอีกมุมนึงกลับมีสาวน้อยแสนน่ารักกำลังเดินข้ามสะพานลอยอยู่แต่เธอดันเห็นคุณยายที่ขายมันต้มอยู่ข้างบันได ก็ทำให้เธออดสงสารคุณยายไม่ได้  ยาหยี: คุณยายขาขายถุงเท่าไหร่คะ  ยาย: 20บาทลูก  ยาหยี: ฝนตั้งเค้ามาแล้วคุณยายบ้านอยู่ที่ไหนคะ  ยาย: หลังวัดเลยลูก ยายจะขายต่ออีกหน่อยยังไม่พอค่าน้ำเลยพรุ่งนี้เขาจะมาตัดแล้ว  ยาหยีเปิดดูเงินในกระเป๋าตัวเองก็เหลือยู่แค่200 ถ้าเธอเหมาหมดเธออาจจะไม่มีเงินไปกินโรงเรียนแน่ๆ  ยาหยี: ให้หนูช่วยขายไหมคะคุณยาย  ยาย: จะดีหรอลูกยายเกรงใจ  ยาหยี: เดี๋ยวหนูช่วยเองค่ะ หนูฝากกระเป๋านักเรียนไว้ก่อนนะคะคุณยาย  ยาหยีหยิบถุงมันต้มเดินขายแถวป้ายรถเมล์จนมาถึงร้านกาแฟ  "เอามันไหมคะ พี่ชายเอามันไหมคะ"  "เอามันไหมคะ พี่สาวเอามันไหมคะ"  "ถุงเท่าไหร่คะน้อง"  "20บาทค่ะพี่"  "พี่เอาสองถุงค่ะ"  "40บาทค่ะพี่ ขอบคุณนะคะพี่"  ยาหยี: เย้! ขายได้แล้ว  ยาหยียังคงเดินขายไปเรื่อยๆจนมาถึงร้านกาแฟที่หรูหราจนเธอไม่กล้าเข้า จู่ๆก็มีเสียงรถบิ๊กไบค์ขับมาจอดข้างหน้าเธอ  ปลื้ม: รถติดฉิบหาย!  ยาหยี: พี่คะ  ปลื้ม: อะไรน้อง  ยาหยี: พี่เอามันไหมคะ? ปลื้ม: เฮ้ยน้องบ้าหรือเปล่ามาถามอะไรแบบนี้ฮะ!  ยาหยี: อ่าว ขอโทษค่ะหนูไปก็ได้ ชิ!   ยาหยีเดินเกาหัวไปขายอีกฝั่งนึงด้วยความมึนงง ขายมาตั้งนานไม่เห็นเป็นอะไร  ชายหนุ่มถอดหมวกกันน็อคออกแล้วเดินเข้ามาในร้านด้วยความหงุดหงิด  ฮั่น: เป็นเหี้ยไรวะไอ้ปลื้ม  ปลื้ม: มึงเห็นเด็กนักเรียนนั่นปะ แม่งโรคจิตฉิบหายจู่ๆเดินมาถามกูว่าเอามันไหม ถ้าไม่ติดว่าใส่ชุดมัธยมนะกูลากไปเอาหลังร้านมึงและ!  ฮั่น: ไอ้เหี้ยมึงไม่เห็นหรอน้องเขาขายมันต้ม!  ปลื้ม: อ่าว!!  ชายหนุ่มหันไปมองสาวน้อยในชุดมัธยมก่อนจะรับกาแฟจากเพื่อนมาดื่ม  ฮั่น: สรุปคืนนี้ไปไหม  ปลื้ม: ไปดิแต่อยู่ดึกไม่ได้นะกูนัดกับแก้วเอาไว้  ฮั่น: เมื่อตอนบ่ายกูเห็นน้องบีอัพสตอรี่อยู่กับมึง?  ปลื้ม: เดี๋ยวนี้สตอรี่กำลังฮิต เอาหน่า!  ฮั่น: ไอ้เหี้ยปลื้มไอ้จังไร!  ทั้งสองนั่งหัวเราะกันจนกระทั้งฝนตก ทำให้ยาหยีต้องรีบวิ่งไปรับคุณยายมาหลบอยู่ข้างร้านกาแฟ เมื่อฮั่นหันไปเห็นก็เกิดความสงสารจึงพาทั้งสองเข้ามานั่งหลบฝนภายในร้าน  ฮั่น: มันที่เหลือเดี๋ยวพี่เหมาเองน้อง จะได้กลับบ้านกัน  ยาหยี: มันเปียกฝนแล้วค่ะพี่  ฮั่น: เอาเถอะไม่เป็นไร  ปลื้ม: เดี๋ยวกูเหมาเองเท่าไหร่น้อง  ยาหยี: 2000ค่ะ!  ปลื้ม: มันจากป่าหิมพานต์หรือไงฮะ!! นี่เธอเป็นมิฉาชีพหรือเปล่า!!  ยาหยี: เมื่อกี้พี่ว่าหนูทำไมล่ะ!!  ฮั่น: ไอ้ปลื้มมึงจะไปทะเลาะกับเด็กทำไมวะ! เท่าไหร่แน่น้องพี่จะหยิบเงินให้  ยาหยี: 200ค่ะ  ปลื้ม: นั่นไง!!  ฮั่น: สม!!  เมื่อฮั่นหยิบเงินยื่นให้ยาหยีเธอก็รีบส่งให้คุณยายทันที ก่อนจะเปิดน้ำให้คุณยายดื่ม  ฮั่น: บ้านอยู่ที่ไหนล่ะ  ยาหยี: คุณยายอยู่หลังวัดค่ะ ส่วนหนูอยู่หอพักกับพี่ชาย  ฮั่น: ไม่ใช่ยายหลานกันหรอกหรอ?  ยาย: ไม่ใช่หรอกพ่อหนุ่มนังหนูมันมาช่วยยายขายเฉยๆ  ฮั่น: น่ารักดีอยู่โรงเรียนอะไรล่ะ  ยาหยี: อยู่โรงเรียนสตรีฝั่งโน้นค่ะพี่  ปลื้ม: อ่ะเช็ดหน้าเช็ดตาก่อน  ชายหนุ่มเดินไปหยิบผ้าหลังร้านมาให้สาวน้อยกับคุณยาย ทำให้เธอรีบหยิบมาเช็ดผมก่อนจะส่งคืนให้สองหนุ่ม  ไม่นานก็มีนักศึกษาชายคนนึงเดินเข้ามาก่อนจะหันมามองยาหยีด้วยความตกใจ  "ยาหยี!!"  ยาหยี: พี่ยู!!  ปลื้ม: อ่าวไอ้ยูมึงรู้จักน้องคนนี้ด้วยหรอ?  ยู: นี่น้องสาวกูเอง แล้วมาทำอะไรที่นี่ฮะ  ยาหยีเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ชายฟังก่อนจะพาคุณยายไปส่งแล้วมานั่งคุยธุระกับเพื่อนที่ร้านกาแฟต่อ  ยาหยี: หนูกลับก่อนก็ได้นะพี่ยู  ยู: เดี๋ยวกลับพร้อมกันเลย  ฮั่น: มีน้องสาวสวยก็ไม่ยอมบอกพวกกูเลยนะมึง  ยู: ทำไมต้องบอกพวกมึงด้วย?  ปลื้ม: ทำหวงไอ้สัส!  ยู: พวกมึงเหี้ยขนาดนี้ไม่ให้กูหวงน้องกูได้ไง!  ยาหยี: พี่ยูทำไมใช้เงินเปลืองขนาดนี้คะ กาแฟที่พี่กินแก้วนึงเกือบร้อยเลยนะ กินทุกวันเป็นเงินเท่าไหร่แต่ทำไมหนูถึงได้เงินไปกินโรงเรียนอาทิตย์ละ300เองล่ะ!  ยู: พี่เรียนมหาลัยต้องใช้เงินเยอะ พูดมากว่ะ!  ปลื้ม: สรุปคืนนี้ไปไหม!  ยู: ไปก็ไปแต่เดี๋ยวกูต้องไปส่งน้องกูก่อนนะ  ยาหยี: จะไปไหนคะ!  ยู: วันเกิดเพื่อนที่คณะอ่ะ กลับดึกไม่ต้องรอนอนก่อนเลย  ยาหยี: เพื่อนพี่เนี่ยเกิดกันทุกวันจริงๆ!!  ปลื้ม: ให้กูไปอยู่เป็นเพื่อนน้องมึงไหมล่ะ  ยาหยี: ไม่ต้องหรอกค่ะ แค่หน้าพี่ก็บ่งบอกนิสัยของพี่แล้วค่ะ  ปลื้ม: หล่อ แสนดี?  "เลว!!"  ทุกคนเอ่ยปากอย่างพร้อมเพรียงกันจนปลื้มต้องหันไปมองก่อนจะยักคิ้วให้ยาหยี  ปลื้มแกกะล่อนว่ะ!!