ทนไม่ไหวแล้ว NC

1001 Words

ผมขับรถมาจอดที่หอพักไอ้ยูก็กำลังแบกน้ำขึ้นห้อง แม่งเอ้ยย ผมทนไม่ไหวเลยต้องรีบเข้าไปช่วยมัน แต่คนข้างหลังผมนี่สิยิ้มไม่หยุดเลย เธอมันนางมารร้ายยาหยี ยู: ไปเจอกันได้ไงแล้วนี่ไปซื้ออะไรมา //ผมมองหน้าน้องสาวที่ยิ้มเหมือนดีใจ ยาหยี: หนูไปซื้อหนังสือเคมีมาค่ะ เลยไปเจอพี่ปลื้มกับสาวผมสั้นหนุเลยขอติดรถกลับด้วย ยู: พี่สั่งชุดหม้อไฟมาให้อ่ะ อยู่กินด้วยกันก่อนนะมึงอ่ะ ปลื้ม: ได้อยู่แล้ว เมื่อถึงเวลาทั้งสองหนุ่มก็ดวลเบียร์กระป๋องกันไปหลายกระป๋องทำเอายาหยีต้องหนีไปอาบน้ำก่อนจะใส่ชุดนอนออกมา ชุดนอนน่ารักสีชมพูพร้อมกับทาครีมหอมๆทำเอาปลื้มนั่งไม่ติดเลย ยู: ใส่ชุดธรรมดาก่อนไป เพื่อนพี่อยู่ใส่ชุดนี้มันไม่เหมาะ ยาหยี: ออกจะน่ารักเนอะพี่ปลื้ม ปลื้ม: น่ารัก แต่เชื่อไอ้ยูเถอะยาหยี //สัสเอ้ยถ้าไม่ติดว่าไอ้ยูอยู่นะพ่อจะจับกระแทกมันคาชุดนี่แหละ! ยาหยี: ก็ได้ค่ะ สุดท้ายเธอก็ต้องจำใจเปลี่ยนชุดมาใส่ชุดเมดน่ารักๆทำเอาปลื้มถึงกับพ่นเบียร์ออกมาทันที ฟู่!! ยู: ไอ้เหี้ยปลื้ม!!! ยาหยี: ชุดนี้โอเคไหมคะ ยู: ยาหยี!!! เข้าห้องไปเลย! ยาหยี: ค่ะ! ปลื้ม: มึงจะไปดุน้องทำไมวะ! ยู: มึงจะแดกต่อหรือจะให้กูถีบออกจากห้องกูไปฮะ! ปลื้ม: แดกๆๆ //ผมยังคงมองๆไปหายาหยีที่เข้าไปในห้องจนเธอใส่ชุดธรรมดาออกมา ยาหยี: พี่ปลื้มเป็นอะไรทำไมหน้าแดงๆคะ ปลื้ม: กินเบียร์ไปไง แล้วเราไปเอาชุดพวกนี้มาจากไหนหรอ ยู: ทำไมมึงจะไปให้เด็กมึงใส่หรือไง ปลื้ม: เออดิ ยาหยี: อ๋อ พอดีหนูสั่งชุดนอนอีกอย่างไปแต่ร้านส่งมาผิดเค้าเลยส่งมาให้ใหม่ชุดนี้เค้าก็ให้เลย ยู: ทิ้งไปเลย! ยาหยี: ไม่ค่ะ!! ปลื้ม: ปล่อยน้องไปเถอะ น้องมันโตแล้วไม่ใช่เด็กๆเนอะๆ ยาหยี: ใช่ค่ะพี่ปลื้มพูดถูกที่สุด ทั้งสามรีบกินหม้อไฟกันจนดึก สุดท้ายปลื้มก็อยู่เล่นเกมส์ออนไลน์กับยูต่อทำให้ยาหยีเริ่มหวั่นใจว่าคืนนี้เธออาจจะต้องเสียบริสุทธิ์ให้กับชายหนุ่ม ยาหยี: พี่ปลื้มยังไม่กลับอีกหรอคะดึกแล้วนะ ปลื้ม: อีกสักพักครับ พี่ยังเล่นเกมส์กันอยู่เลย ยู: คืนนี้แรงค์กูขึ้นกระหน่ำเลยว่ะ ปลื้ม: มีอะไรหรือเปล่ายาหยี ยาหยี: เปล่าค่ะไม่มีอะไร หนูเห็นว่ามันดึกมากแล้ว ยู: กลับไม่ไหวเดี๋ยวให้มันนอนกับพี่ก็ได้ เราไปนอนเถอะ ยาหยี: ค่ะ //นั่นแหละที่ฉันกลัว! ตกดึกหลังจากที่ทุกอย่างเงียบสงบลงประตูห้องของยาหยีก็ถูกเปิดออก เพราะห้องของเธอเป็นเพียงการต่อเติมขึ้นมาทำให้ประตูไม่ค่อยแน่นหนาเท่าไหร่ ต่อให้ล็อคแค่เขย่าก็หลุดออกแล้ว "หึหึหึ รอหน่อยนะคืนนี้แหละพี่จะยัดเยียดความเป็นผัวให้กับเธอเอง" ผมคลานขึ้นมาบนเตียงก่อนจะหอมแก้มและพรมจูบไปทั่วใบหน้าของยาหยี คนอะไรโคตรน่ารักเลย ตัวก็หอม ยาหยี: อื่ออ พะ พี่ปลื้ม! ปลื้ม: ครับยาหยี ยาหยี: ปล่อยหนูเลยนะเดี๋ยวพี่ยูรู้พี่ตายแน่ๆ ปลื้ม: มันไม่รู้หรอก //ผมยิ้มกรุ่มกริ่มก่อนจะล้มตัวลงไปไซร้ซอกคอของยาหยี ยาหยี: ทำไมคะ? ปลื้ม: พี่ให้มันกินยานอนหลับไปแล้วครับ :) ยาหยี: อีพี่ปลื้ม! พี่ต้องทำขนาดนี้เลยหรอคะ!! ปลื้ม: ไปใส่ชุดเมดอีกรอบได้ไหมครับ ยาหยี: ไม่! ออกไปเลยนะพี่ปลื้ม! ปลื้ม: รู้นะว่าเรื่องวันนี้เป็นแผนของเรา เราตั้งใจที่จะอ่อยให้พี่อยากแล้วก็จากไปใช่ไหมฮะ! ยาหยี: เปล่า!! ปลื้ม: โกหก! ยาหยี: หนูพูดจริงๆนะคะ ปล่อยหนูเถอะนะอื้ออ~ ปลื้ม: โห ทำไมแฉะแบบนี้คะคนดี หืมมม ยาหยี: เอามือออกไปก๊อนน! ปลื้ม: ซี๊ดดด โคตรหวานเลย ชายหนุ่มดึงมือขึ้นมาพร้อมกับดูดน้ำเมือกที่นิ้วทำเอายาหยีถึงกับอ่อนระทวย เมื่อนิ้วถูกสอดเข้าไปใหม่ร่างบอบบางก็บิดไปมา อารมณ์ที่ถูกกระตุ้นเริ่มทำให้ร่างกายของเธอร้อนวูบวาบ ยาหยี: พี่ยูช่วยด้วยยย! จ๊วบ~ อื้อออ~ ปลื้ม: จุ๊ๆๆ อย่าเสียงดังสิคะคนดี ยาหยี: พี่ปลื้มพี่จะข่มขืนหนูหรอคะ ปลื้ม: ไม่ค่ะ พี่ไม่ใช่คนแบบนั้น เพราะพี่เลวยิ่งกว่านั้นอีกค่ะ! จู่ๆชายหนุ่มก็พลิกตัวแล้วจับยาหยีขึ้นมานั่งทับร่างของตนก่อนจะล้วงเอาความเป็นชายออกมาฟาดที่ร่องสวาทจนเสียงดังเปาะ ยาหยี: ตายแน่ๆ งื้อออ ปลื้ม: ดูน้ำสิยาหยี เยิ้มเชียว มานี่เลยมา! ชายหนุ่มดึงร่างของยาหยีให้มานั่งคร่อมที่ใบหน้าก่อนจะส่งลิ้นเรียวๆเข้าไปเลียอย่างช่ำชอง แผล่บ แผล่บ จ๊วบ~ อื้อ~ อ่าห์~ ปลื้ม: เป็นไงบ้างคะยากไหม! ยาหยี: หยาบคาย อื้ออออ~ ปลื้ม: ยากไหมคะ~ ยาหยีเริ่มอยู่ไม่สุขเพราะตอนนี้เธอใกล้จะเสร็จเต็มทีชายหนุ่มจึงเร่งความเร็วเพิ่มขึ้นจนเธอกระตุกถี่ๆพร้อมกับตอดลิ้นของชายหนุ่ม ปลื้ม: เป็นไงบ้างชอบไหม ยาหยี: คนบ้า! ปลื้ม: อยากเปิดซิงแล้วดูของพี่สิ น้ำเยิ้มฉ่ำหัวหมดแล้ว ยาหยีถึงกับกลืนน้ำลายลงคอเมื่อหันไปเห็นความเป็นชายที่มีขนาดใหญ่แถมน่ากินจนสมองเธอจินตนาการไปต่างๆนาๆแล้ว ยาหยี: หนูขอขึ้นนะคะ!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more