คำสัญญา

1006 Words

เมื่อทั้งสองเดินเข้ามาในผับทุกคนก็ถามไถ่จนปลื้มต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ทุกคนต่างพากันขนลุกเมื่อปลื้มเล่าถึงฉากที่ยาหยีเข้ามาช่วยตน ยู: กูบอกแล้วน้องกูมันร้าย น้ำชา: ใช่ค่ะ เห็นเงียบๆแบบนี้ด่าทีสำนึกผิดไม่ทันเลยนะคะ ปลื้ม: ห้าวดีฮ่าๆ ยาหยี: พี่ยูจะกลับไปนอนที่หอไหมคะ หรือจะไปต่อกับสาวโต๊ะข้างๆ ยู: บ้านั่นเด็กไอ้ปลื้ม! ปลื้ม: ไอ้เชี้ย! มึงจะพูดทำไม//หมดกันภาพลักษณ์ดีๆ ปกติก็แทบไม่มีอยู่แล้ว ยาหยี: อ๋อ.... ปลื้มถึงกับกุมขมับเมื่อถูกเพื่อนพูดดักคอไว้ก่อนจะก้มหน้าดื่มเหล้าย้อมใจ ยู: เฮ้ย ไหนๆวันนี้ก็วันเกิดกูแล้ว กูไม่อยากขออะไรเลยนอกจากคำสัญญา ฮั่น: อะไรวะ ปลื้ม: เออ ยู: สัญญากับกูได้ไหมว่ามึงสองคนจะมองยาหยีเป็นแค่น้องสาว อย่าคิดอะไรเกินเลย ปลื้มถึงกับจุกในอกเมื่อเพื่อนรักยื่นคำขาด ส่วนยาหยีเองก็ยังนั่งคุยกับเพื่อนๆก่อนจะลุกไปเต้นกันอย่างสนุกสนาน ยู: อ่าวเงียบ? ฮั่น: เออๆ สัญญา ยู: ไอ้ปลื้ม? ปลื้ม: อะ เออๆ ยู: กูจะได้สบายใจ อีกไม่กี่เดือนน้องกูก็เรียนจบแล้ว เข้ามหาลัยก็ฝากพวกมึงช่วยเป็นหูเป็นตาหน่อยแล้วกัน ปลื้มยังคงมองๆยาหยีอยู่ห่างๆเมื่อเห็นเธอลุกไปโยกย้ายส่ายสะโพกก็ยิ่งทำให้ตนหัวใจอ่อนระทวย อยากจะเข้าไปโอบเอวแล้วพาเธอโยกไปตามจังหวะเพลงเสียจริงๆ ฮั่น: มึงคงไม่คิดจะทำอะไรใช่ไหมไอ้ปลื้ม //ผมรีบถามเพื่อนทันทีหลังจากที่ไอ้ยูไปเข้าห้องน้ำ ปลื้ม: คิด!! //ผมหันไปยักคิ้วให้เพื่อนก่อนจะหันไปมองยาหยี ฮั่น: ไอ้ปลื้ม เดี๋ยวไอ้เหี้ยยูฆ่ามึงแน่ ปลื้ม: คนดีๆแบบกูเหมาะกับยาหยีที่สุดแล้ว เมื่อเวลาผ่านไปเจ้าของวันเกิดดันเมาพับจนยาหยีและปลื้มน้องช่วบกันพากลับมานอนที่หอ สภาพคือดูไม่ได้เลยเมาแล้วทิ้งตัว ปลื้ม: ไอ้เหี้ยยูหนักฉิบหายเลย! ปลื้มและยาหยีช่วยกันลากชายหนุ่มมานอนที่ห้องก่อนจะนั่งพักให้หายเหนื่อย ยาหยี: เมาเละเทะเฮ้อ! ปลื้ม: แล้วนี่อยู่กันยังไงไม่อึดอัดหรอ "ผมมองไปรอบๆห้องที่ถูกต่อเติมจนแทบจะไม่มีที่ว่าง มีเพียงโซฟาเล็กๆวางอยู่กลางห้อง" ยาหยี: ไม่นะ อยู่ได้สบายๆค่าห้องก็ไม่แพง ปลื้ม: พี่ขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะ ยาหยีพาปลื้มมาเข้าห้องน้ำก่อนจะเดินไปหยิบน้ำมารอเพื่อแทนคำขอบคุณที่มาส่งเธอกับพี่ชาย ปลื้ม: ขอบคุณครับ เออเรื่องที่ไอ้ยูมันพูด เล่นเอาพี่ไม่กล้าจีบเราเลย ยาหยี: ฮ่าๆๆ กลัวพี่ยูต่อยหรอคะ ปลื้ม: กลัวเสียเพื่อนต่างหาก ยาหยี: ตอนหนูเด็กๆหนูเคยมีเรื่องกับเพื่อนแถมโดนเพื่อนผลักเข้าไปในกองขยะ ตกเย็นพี่ยูต่อยเพื่อนหนูซะฟันหักเลย คิดแล้วก็คิดถึงเมื่อก่อน ปลื้ม: เราอยากเรียนอินเตอร์ไหม พี่จะช่วยส่ง ยาหยี: ไม่ค่ะ หนูเกรงใจอย่าทำแบบนั้นเลย หนูเรียนที่เดียวกับพวกพี่ดีกว่า ปลื้ม: ครับ ก็ดีนะอยู่ในสายตาพี่ด้วย ยาหยีเริ่มมีอาการหนาวๆเพราะชุดที่เธอใส่มันวาบหวิว แถมฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ทั้งสองดื่มมามันก็พาให้บรรยากาศมันเป็นใจ เปรี้ยง!! เสียงฟ้าร้องดังสนั่นทำเอาทั้งสองขยับเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ ปลื้มเริ่มลูบหน้าขาตัวเองพยายามข่มอารมณ์สายตาก็มองไปในห้องของเพื่อน ถ้าเกิดทำอะไรไปแล้วเพื่อนออกมาเห็นคงได้เลือดกลับไปแน่ๆ แต่คิดอีกทีขนาดฟ้าร้องมันยังไม่ตื่นเลย สักนิดนึงก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง? ยาหยี: พี่จะกลับได้ไหมรถจอดไกลด้วย ปลื้ม: รอฝนหยุดก่อนก็ได้ ยาหยี: ไม่งั้นพี่นอนห้องพี่ยูก็ได้นะคะ ปลื้ม: ครับ ด้านนอกฝนตกกระหน่ำจนทำให้เกิดไฟฟ้าขัดข้อง ไฟในห้องของยาหยีเลยติดๆดับๆ ยิ่งทำให้ความวังเวงเพิ่มขึ้นจนเธอเผลอเกาะแขนของชายหนุ่มไว้แน่น ปลื้ม: ไม่ต้องกลัวนะ ยาหยี: พี่เคยได้ยินเรื่องนักศึกษากระโดดตึกฆ่าตัวตายไหมคะ ปลื้ม: ไม่อ่ะ ยาหยี: บางทีที่นี่อาจจะ เปรี้ยง!!! กรี๊ด!!! ยาหยีสะดุ้งสุดตัวพร้อมกับกระโดดมานั่งตักของชายหนุ่มไว้ ปลื้ม: จุ๊ๆๆ ไม่มีอะไรใจเย็นๆ กลัวผีแต่ดันมาเล่าเรื่องผีฮ่าๆ ยาหยี: พี่ปลื้มปล่อยหนูเลยนะ ปลื้ม: เรากอดพี่อยู่นะ? ยาหยีรีบลุกขึ้นก่อนจะเดินมานั่งข้างชายหนุ่ม แม้ข้างนอกเสียงจะดังขนาดไหน ชายในห้องก็ไม่มีวี่แววที่จะตื่นขึ้นมาเลย ขโมยเข้านี่ตายเงียบๆเลยนะนั่น ปลื้ม: เรื่องที่พี่บอกว่าชอบเราอ่ะ พี่พูดจริงนะ แม้อุปสรรคมันจะหนักหนาแต่พี่คิดว่าพี่น่าจะไหว ยาหยี: ตัวพี่เองยังมีเมียเป็นฝูงปลากระดี่อยู่เลย ปลื้ม: พี่เคลียร์ได้นะ ถ้าเราให้โอกาสพี่ ทั้งสองจ้องมองหน้ากันจนชายหนุ่มขยับตัวเข้ามาหายาหยี เธอเองก็เริ่มหวั่นใจแม้ใจจะปฎิเสธแต่ร่างกายกับอยากลิ้มลองรสชาติของความสุข ความวาบหวามเริ่มทำให้ทั้งสองหายใจแรงขึ้น แววตาทั้งสองหวานเยิ้มอย่างกับคนเมาเนื้อ ปลื้ม: ยาหยี น้ำเสียงสั่นของชายหนุ่มทำเอายาหยีกระตุกยิ้มก่อนลุกขึ้นแล้วหนีเข้าห้อง ปลื้ม: กูขอโทษนะไอ้ยู... เอาล่ะได้เวลาออกล่าแล้วเหยื่อเปิดทางให้ขนาดนี้แล้ว พ่อจะกดให้มิดเลยคอยดู อยากเหนื่อยโว้ยย เอ้าไอ้ปลื้ม!! แกจะทรยศเพื่อนหรอ???

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more