Ilang beses pa akong napalunok ng aking sariling laway doon. Hindi ko alam kung concern lang ba siya sa akin o may ibang pakahulugan ang kanyang mga inaasta. Ganunpaman ay mabilis kong sinaway ang aking sarili kung saan ay mayroong umuusbong na kaunting pag-asa sa kanya. Alam ko naman sa bandang huli na magiging talo pa rin ako pagdating sa aking kapatid sa kanya. Nagbigay iyon ng kakaibang kalungkutan sa aking puso na kanina lang ay labis pang nasisiyahan.
“Ano, Summer? Tumayo ka na diyan dahil kung hindi ay male-late na tayo pareho sa simula ng afternoon class natin.” utos niya pang kaagad na sininop na ang mga plato naming pinagkainang dalawa, nahihiyang dumapo na doon ang aking mga mata. Kung noon ay ako ang nagliligpit ng pinagkainan namin, ngayon naman ay siya na. At hindi ko maiwa
