Sena;
"Ben çıkıyorum, bir şey istersen ara!"
"Tamam dikkatli ol."
"Olurum."
Kapıyı çekip çıktığımda Deniz'i evde bırakmıştım. Beraber geçirdiğimiz altıncı güne böyle başladık. Onunla yaşamak güzeldi. Sadece bazen sinir bozucu olabiliyordu.
Bazen!
Binadan çıktığımda Ezgi'nin geldiğini gördüm. Anında arabaya binip ona döndüğümde yüzündeki yorgunluğa gülümsedim.
"Günaydın kuzum."
"Günaydın bebeğim. Bu halin ne?"
"Kaan, çocuk gibi. İflahım sökülüyor kızım ya."
Kıkırdadım. Cidden görünümü bunu destekliyordu. Arabayı çalıştırıp yola koyulurken tek aklımdaki Deniz'di. Onu evde bırakırken gözüm arkada kalıyordu. Ayağının üstüne basmaması gerektiğini söylüyordum ama inatla o ayağına ağırlık veriyordu.
Aslında o da Kaan gibi çocuktu.
"Günaydın kızlar."
"Günaydın abi."
Meriç kafa sallar
