รสรักแสนหวาน

บทที่ 19

หลังจากแคทเสร็จเธอก็กลับเข้ามานั่งอ่านหนังสือรอคนตัวโตกลับมา พิชชาเล่าให้คนตัวโตฟังว่าวันนี้แคทมาหาเธอที่บ้าน เธอรู้สึกไม่เหงาเลยเมื่อใครสักคนอยู่ทำกิจกรรมด้วยกัน เธอจึงอยากขออนุญาตคนตัวโตเพื่อที่จะชวนให้รุ่นพี่สาวมาหาเธอบ่อยๆ ซึ่งชายหนุ่มก็อนุญาตทันที เขาจึงได้รอยยิ้มกว้างของเธอกลับไป

อีกด้านในที่สุดแคนดี้ก็รู้แล้วว่าปัจจุบันพิชชาอยู่ที่ไหน สายรายงานว่าหญิงสาวมาที่บ้านหลังหนึ่งที่น่าสงสัยว่าจะมีพิชชาอาศัยอยู่ แค้นดี้ไม่รอช้าขับมาดูให้เห็นกับตาตัวเอง แล้วเธอก็ได้เห็นพิชชาใบหน้ายิ้มแย้มโอบกอดบอกลากับคนตรงหน้าอย่างสนิทสนม คิดไม่ผิดจริงๆที่สั่งให้คนของมารดาสะกดรอยตามแคทมาตลอด รถยนต์คันเล็กจอดสนิทอยู่หลายชั่วโมง แคนดี้จ้องมองประตูบ้านหลังใหญ่ด้วยความคับแค้นใจ

“มาหลบอยู่ที่นี่เองหรอนังพีช หึ แกคิดว่าผู้ชายคนนั้นจะคุ้มกะลาหัวแกได้ยี่สิบสี่ชัวโมงเลยหรือยังไง” ในใจของหญิงสาวกำลังเดือดปุดๆ อะไรๆก็จะกลายเป็นของพิชชาไปเสียหมด เธอยอมรับข้อนี้ไม่ได้จริงๆ แคนดี้ไม่รอช้าโทรศัพท์บอกความคืบหน้ากับมารดาทันที

“ครั้งนี้ลูกต้องใจเย็นๆ วางแผนให้ดีล่ะ เราคงไม่มีโอกาสได้พลาดอีก”

“ค่ะคุณแม่ ถ้ามันตายไปสักคน ทุกสิ่งทุกอย่างก็ต้องตกเป็นของเรา”

กษิดิเองก็ตามสืบหาตัวลูกสาวจากหญิงสาวเช่นเดียวกัน พอรู้ว่าลูกอยู่ที่ไหนก็ดีใจไม่น้อย เขาอยากจะพบหน้าแล้วถามลูกสาวว่าเป็นอย่างไรบ้างสบายดีไหม คิดถึงพ่อคนนี้บ้างหรือเปล่า แต่ก็ต้องหุบยิ้มฉับเมื่อได้ฟังนามสกุลของเจ้าของบ้านชัดๆ

“บ้านเป็นของคุณเธียรทรรศน์นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่ตอนนี้มีแต่คนอยากเข้ามาทำความรู้จักเพื่อเอื้อผลประโยชน์ร่วมกัน เขามีบิดาชื่อว่าธวัฒน์ครับเป็นข้าราชการเกษียณอายุครับ” ธวัฒน์งั้นหรอ แค่ฟังก็อยากจะบีบให้ตายคามือแล้ว เขาคิดว่าจะไม่ข้องเกี่ยวอะไรกับคนบ้านนั้นอีกแต่ก็ห้ามไม่อยู่แล้วสินะ การที่ลูกสาวเข้าไปอยู่ภายใต้การดูแลของธวัฒน์และลูกชายเหมือนเป็นการบีบให้เขาเจ็บปวดหัวใจขั้นรุนแรง

“ไม่จริง” กษิดิสกำมือของตนเองแน่น คิ้วขมวดเข้าหากันอัตโนมัติ โลกคงไม่กลมขนาดนั้นหรอกมั้ง

“ข้อมูลนี้เป็นความจริงครับนาย ที่สำคัญคุณพีชจดทะเบียนสมรสกับคุณเธียรทรรศน์เรียบร้อยแล้วครับ ถือว่าเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย” ลูกน้องของกษิดิสตอบกลับน้ำเสียงจริงจัง ข้อมูลที่สืบทราบมาไม่ผิดพลาดแน่นอน

“ทำยังไงก็ได้เอาตัวลูกสาวฉันออกมาจากบ้านนั้นให้ได้” กษิดิสออกคำสั่งเสียงเข้ม จดทะเบียนสมรสงั้นหรอ มันก็แค่กระดาษแผ่นหนึ่งเท่านั้นแหละ เขาที่เป็นพ่อต้องสำคัญกับลูกสาวมากกว่าอยู่แล้ว

“มีการคุ้มกันค่อนข้างดีครับนาย คาดว่าคุณเธียรทรรศน์เจ้าของบ้านจะจ้างคนมาดูแลรักษาความปลอดภัย”

“หึ ไอ้ธวัฒน์มันคิดจะแก้แค้นฉันที่ไปพรากคนที่มันแอบชอบมาเป็นเมียสินะ มันถึงส่งลูกชายของมันมายุ่งกับลูกสาวของฉัน หาจังหวะดีๆ แล้วพาตัวลูกสาวฉันออกมาให้ได้”

“แต่ว่ายังมีอีกเรื่องครับ”

“เรื่องอะไรว่ามา”

“คุณแคนดี้เองก็เหมือนมาเฝ้าดูคุณพีชเหมือนกันครับ”

“ว่าไงนะ” กษิดิสถามกลับเสียงดัง เรื่องราวมันชักจะยังไงๆแล้ว

“รถจอดสนิทอยู่หลายชั่วโมงจนเจ้าของบ้านตัวจริงกลับมาครับ” กษิดิสได้แต่สงสัย หากลูกสาวคนเล็กรู้ว่าพี่สาวของตนอยู่ไหน ทำไมไม่คิดจะบอกเขาผู้เป็นพ่อบ้างเลย

“คอยดูแคนดี้ด้วยแล้วกัน จะไปไหนทำอะไรก็มารายงานฉันด้วย ค่าจ้างเท่าไรว่ามาฉันไม่เกี่ยงอยู่แล้ว ขอแค่ได้ลูกฉันคืนกลับมาก็พอ”

“ครับนาย”

ภายในห้องนอนของเขาและแพรเพชร เมื่อได้มีเวลาอยู่คนเดียวกษิดิสก็มองไปยังภาพถ่ายของภรรยาคนแรกแล้วก็หัวเราะออกมาทั้งน้ำตาด้วยความสมเพสตัวเอง ขนาดหญิงสาวจากไปแล้วหลายปีธวัฒน์ยังมีข้อต่อรองมาจัดการเขาได้ด้วยการส่งลูกชายมาตอบโต้เขา

“คุณกำลังหัวเราะผมอยู่ใช่ไหมเพชร คุณก็รู้ว่าผมรักคุณแค่ไหน ทำไมคุณถึงไว้ใจไอ้ธวัฒน์มันดูแลลูกสาวของเราได้มากกว่าผมที่เป็นพ่อแท้ๆ ทำไม!” กษิดิสฟิวส์ขาดขว้างกรอบรูปภาพแต่งงานที่ตั้งอยู่บนโต๊ะหัวเตียงในห้องนอนซึ่งเคยเป็นรังรักของคนทั้งคู่ลงพื้นจนแตกกระจาย กษิดิสยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกลวกๆ เมื่อเห็นว่ามีกระดาษสีขาวโผล่พ้นมาจากหลังกรอบรูป เขาไม่รอช้ารีบก้มไปหยิบมันขึ้นมาเปิดอ่านทันที แม้ลายมือจะค่อนข้างอ่านยากแต่ก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นลายมือของแพรเพชรจริงๆ ในจดหมายใบน้อยมีใจความสำคัญว่า ลินลดาตั้งใจวางยาแพรเพชร ก่อนที่เธอจะตายร่างกายอ่อนแอลงเรื่อยๆ เสียงที่เคยสดใสของเธอหายไปแม้กระทั่งจะพูดเป็นคำๆยังยากลำบาก แต่ลินลดาคงลืมว่ามือของเธอยังพอมีแรงเล็กน้อยที่จะเขียนหนังสือได้ แพรเพชรเขียนตัดพ้อว่าถึงแม้ว่าหล่อนจะบอกความจริงกับเขาแต่เขาก็คงไม่เชื่อ คงต้องให้ความตายเท่านั้นเป็นเครื่องพิสูจน์สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด กษิดิศแขนขาอ่อนแรงทรุดตัวลงไปกองกับพื้นอย่างคนหมดอะไรตายอยากพลาด เขาพลาดแล้วจริงๆ ลินลดาจิตใจโหดร้ายถึงเพียงนี้เลยหรอ