“Are you out of your mind? At bakit ka naman magpapa-abort porke't ako ang nakabuntis sa 'yo!?” hindi makapaniwala na tanong sa akin ni kuya habang salubong na ang mga kilay.
I tearfully looked at him. “Paano naman po ako hindi magpapa-abort kung ikaw na kapatid ko ang nakabuntis sa akin, kuya! Ano na lang po ang mangyayari sa atin kung sakali?” I sobbed.
Natahimik si kuya sa sagot ko at napatingin lang sa akin, saglit akong pinanood sa aking pag-iyak. Pero hindi nagtagal ay isang mahinang buntong hininga ang kanyang pinakawalan at hinawakan na ang mukha ko, ikinulong sa kanyang mga malalapad na kamay.
“Hey, stop crying.” He wiped my tears with his thumb. “And please don't do that again, don't abort the baby. Magagalit ako kapag ginawa mo 'yun.” Naroon na ang lambing sa kanyang boses.
