HIRAM NA SANDALI [Delta Madrigal series2]

Chapter 9

DELTA:

NANGUNOT ang noo ko na pinapakiramdaman ang paligid ko. Naririnig ko naman ang mga yabag at pagkalansing ng mga bagay-bagay dito sa silid na dahan-dahang ikinadilat ko ng mga mata. Naniningkit ang mga mata kong naigala ang paningin at nabungaran sina Kikay at Joleen na naglilinis ng silid.

Naipilig ko ang ulo na nangunot ang noo. Napanaginipan ko bang. . . sinisid ko si Yumi? Panaginip nga ba iyon? Bakit parang totoong-totoo?

"Sir Delta! Magandang tanghali po. nagugutom na po ba kayo?" ani Joleen sa masiglang tono na lumipat sa gawi ko.

"I'm okay. Where's Yumi?" sagot kong ikinakamot pa nito sa ulo.

"Eh. . . nasa baba po, Sir--"

"Nagfi-feeling prinsesa, Sir Delta. Gusto mo bang ikuha kita ng makakain?" singit ni Kikay na lumapit at naupo sa gilid ng kama kahit marahang sinisipa ni Joleen ang binti nito.

Ngumiti ako sa mga ito kahit dama kong nanghihina at sobrang bigat pa rin ng katawan maging ulo ko.

"Hindi pa naman ako nagugutom, Kikay. Salamat. Sige na. Maglinis na kayo. Matutulog na lang ulit ako. Sobrang sama pa rin ng pakiramdam ko eh," sagot ko na umayos ng higa.

"Maglinis na raw tayo, Kikay," pagpapaalala ni Joleen dito na napipilitang tumayo at nagpatuloy sa panglinis.

Lihim akong nangingiti na naiisip ang napanaginipan. Damn! Tinamaan ng lintek! Gano'n ko ba kagusto si Yumi na ultimo sa panaginip ay napagnanasaan ko siya? Fvck!

"Damn, Delta. Hindi pwede. Hindi mo pa siya pwedeng maibigan at pagnasaan," piping kastigo ko sa sarili na naglalaro sa isipan ko. . . ang kahubaran nito habang sinasamba ko siya na napapaungol ko fvck!

MAGHAPON akong natulog. Ni hindi ko naramdaman ang gutom ko sa maghapon sa bigat ng katawan at ulo ko. Namamalat din ang boses ko na sobrang tuyong-tuyo ang lalamunan ko kahit panay ang inom ko ng tubig.

"Yumi?" pagtawag ko kay Yumi na kanina pa itong nasa baba.

Sakto namang bumukas ang pinto na niluwal no'n ang batang hinahanap ko. Tipid akong napangiti na may dala itong tray na puno ng pagkain. May prutas at soup ding kasama.

"Gising ka na pala, Sir. Sorry, natagalan po ako sa baba," saad nito na inilapag sa bedside table ang dalang tray.

Naupo ito sa gilid ng kama na bumaling sa aking nagtatanong ang mga mata.

"May problema po ba, Sir?"

Umiling ako na pilit ngumiti dito. Mukha ngang panaginip lang 'yong namagitan sa amin na natatandaan ko dahil wala naman akong nababakas na pagkailang sa maganda niyang mukha.

"Kumain ka na muna, Sir. Siya nga pala. . . may bisita po kayo sa baba. Kapatid niyo raw po. Ang sabi ko ay may lagnat kayo kaya pinauna ako para mapakain na muna kayo, Sir." Saad nito na dinampot ang bowl ng lugaw at marahang hinalo-halo iyon na hinihihipan.

"Kapatid? Anong pangalan?" tanong ko na namamalat ang boses.

"Haden po, Sir. Ang gwapo pala ng kapatid niyo, Sir." Kinikilig nitong saad na ikinamilog ng mga mata ko.

"What the--"

Hindi ko na naituloy ang sasabihin na sinubuan ako nito na walang paalam. Matamis pang ngumiti na makitang pinaniningkitan ko ito.

"Gwapo rin naman kayo, Sir. Ito naman. Pinuri ko lang naman po 'yong kapatid niyo eh." Saad nito na muli akong sinubuan ng lugaw.

"Pero. . . sinong mas gwapo sa amin?" tanong ko na ikinangiwi nito.

Nagtaas ako ng kilay na unti-unting namula ang pisngi nito na hindi makatingin sa mga mata ko ng diretso. Nagpipigil ding mapangiti na ikinaningkit lalo ng mga mata kong nakatutok dito.

"Ey. . . pareho lang naman po kayong gwapo ni Sir Haden, Sir." Sagot nito na muli akong sinubuan.

"Hindi. Dapat may mas gwapo sa aming dalawa. Hindi pwedeng pantay kami ng kagwapuhan. Dapat may mas lamang sa aming dalawa." Sagot ko.

Napangiwi naman ito na kitang mas lalong namumula ang pisngi. Anak ng teteng. Mukhang magkaka-crush pa ang batang ito kay Haden ah.

"Yong totoo po?"

"Oo. Sino sa palagay mo ang mas gwapo sa amin ni Haden, hmm?" tanong ko na nakatitig ng matiim dito.

"Hehe. . . si Sir Haden po."

"What the-- umm."

Sinamaan ko ito ng tingin na kaagad akong sinubuan kahit hindi pa ako tapos magsalita na matamis na ngumiti sa akin.

"Bigyan pa kita ng isa pang pagkakataon, Yumi. Uulitin ko ang tanong. Sinong mas gwapo sa amin ni Haden, hmm?" ulit kong tanong na nagbabanta ang tono. "Alalahanin mong. . . ako ang nag-aalaga sa'yo," dugtong ko.

Napangiwi ito na nagkamot sa ulo. Tila problemada kung anong isasagot sa akin.

"Eh. Sige na nga. Kayo po, Sir Delta."

Parang humaba ang tainga ko sa narinig na ikinalapad ng ngiti kong ikinailing nitong natatawa sa akin.

"Totoo? Mas gwapo ako sa kanya? Baka naman binobola mo lang ako, ha?" pagpapabebe kong tanong na ikinahagikhik nitong sinubuan ako.

"Hmfpt. Para ka ngang nananakot sa uri ng tanong at tingin mo eh," mahinang ingos nito na narinig ko pa rin naman.

"May sinasabi ka?"

"Wala ah. Sabi ko nga. Ang gwapo ng kapatid niyo, Sir. Mas lamang lang kayo. . . konti," kindat nitong tila napilitan lang.

"Alam ko naman 'yon. Syempre. . . iba pa rin ang datingan ng Kuya sa mga nakababatang kapatid niya," nakangiting saad ko na nagtaas baba ng mga kilay ditong nangingiti at iling sa akin.

"Lumalakas ang hangin."

"Nagpaparinig ka ba?"

"Huh? Hindi po, Sir. Isara ko lang ang pinto sa balcony. Pumapasok ang hangin eh," palusot nito na tumayong nagtungo sa may pinto.

Napahagikhik akong nagkamot ng ulo na nakasunod ng tingin ditong isinara ang glass door bago bumalik.

"Kumain ka pa, Sir. Baka magutom po kayo mamayang hatinggabi at mag-transform to vampire ulit kayo," saad nito na tila may ibang ibig ipahiwatig.

"Anong mag-transform? Hindi naman ako bampira. Alam kong iba ang kagwapuhan ko, Yumi. Na para akong immortal sa mga fantasy movies. Pero tao ako, okay?" kindat kong ikinalapat nito ng labi na sinusubuan pa rin naman ako.

"Saan nanggagaling ang hangin?" pag-iiba nito na napalinga. "Oh, nakabukas din pala ang bintana. Kaya naman pala mahangin pa rin," saad nito na pinaningkitan ko.

"Isa, Yumi. Nakakahalata na ako sa'yo ah," pagbabanta kong ikinalapat nito ng labi.

"Isara ko lang 'yong bintana, Sir. Baka mahanginan kayo at lamigin," natatawang saad nitong tumayong muli na isinarado ang bintana.

Pinaniningkitan ko itong lumapit na dinadaan ako sa pangiti-ngiti strategy nito para hindi ko pagalitan.

"Bakit po?" painosenteng tanong nito na naupo sa gilid ng kama at muli akong sinubuan.

"Kumusta na 'yang tahi mo? Hindi na ba kumikirot?" tanong ko para mailihis ang usapan.

"Mas maayos na po, Sir."

"That's good."

"Eh kayo po, Sir? Kumusta ang nararamdaman niyo?" balik tanong nito.

"Masakit pa rin ang ulo ko at mabigat ang katawan ko eh. Pero. . . mas okay-okay na kaysa kanina. Salamat sa pag-aalaga sa akin, Yumi."

Ngumiti itong pinainuman pa ako ng gamot na ikinasunod ko.

"My job, Sir." Sagot nito na ikinalapat ko ng labing nag-init ang mukha. "Bakit po?"

"Wala."

"Bakit hindi mo sabihing ibang job ang nasa isip mo, dude?"

Sabay kaming napalingon sa may pinto na may baritonong boses ang nagsalita mula roon. Kaagad namang napatayo si Yumi na napapayukong malingunan si Haden na siyang nagsalita. Kasunod sina Darren, Drake, Leon at Noah. Napakamot na lamang ako sa kilay na nanunudyo ang tingin ng mga itong animo'y nililitis na nila ako sa isipan nila.

"Is she the one you're talking about, dude?" nanunudyong tanong ni Darren kay Haden na nangingiting tumango habang nakamata sila kay Yumi.

"Hoy, anong ginagawa niyo dito?" pag-agaw ko sa kanilang attention na ikinangisi lang nila sa akin.

"Hey, pretty. Chin up. I'm Darren, younger brother ni Kuya Delta," pagpapakilala ni Darren na ipinagdiinan pa ang pagkasabi na nakababatang kapatid ko siya at pagtawag sa akin ng Kuya.

Kahit pinaniningkitan ko ang mga ito ay hindi manlang sila aware na isa-isang nagpakilala kay Yumi na nagagawa pang hawakan.

"H-hello po, Sir. Yumi po." Nahihiyang sagot nito na tinanggap ang kamay ni Darren.

"Nice name. It suits you. But I prefer to call you hon--"

"Ituloy mo 'yan at magsasaklay ka ng isang buwan, Darren," putol kong ikinakurap-kurap nitong napalingon sa akin.

Napahagikhik naman ang iba na napailing habang napakamot sa batok na parang bata si Darren.

"Hey, chill, dude. Nagpapakilala lang ako," natatawang saad nitong lumapit na sa aking nakipag-goosebump.

"Hi, I'm Leon, sweetheart. Ang ganda mo namang bata. Pasado kang maging anak ni Kuya Delta," ani Leon na umani ng halakhak maliban sa akin na pinaningkitan itong napahaplos sa ulo ni Yumi.

"Fvck you," ingos ko na bumaling ito sa aking natatawang nakipag-goosebump.

"Kuya naman. Ang lutong, ha? I'm just kidding."

"Tsk. It's not funny," ingos kong ikinahagikhik ng mga ito.

"I'm Noah. The youngest amongs them all. My pleasure to meet--"

"Umayos ka, Noah. Baka isako kita," pagpapaalala ko ditong napangiwi at kamot sa pisngi.

"Kuya naman. Nagpapakilala lang naman eh," maktol nitong nakipag kamayan pa kay Yumi.

"You already know my name, right?" ani Haden na inabot mula kay Noah ang kamay ni Yumi at mabilis na. . . hinalikan ang palad nitong ikinamilog ng mga mata ko.

Kaagad naman akong dinakma ni Darren at Leon na katabi ko sa akmang pagbangon ko sa kama na ikinahalakhak ng mga ito. Naniningkit ang mga mata ko kay Haden na napasipol pang nag-iwas ng tingin pero nangingiti naman habang pinamumulaan na ng mukha ang Yumi ko. Hindi ko tuloy alam kung nahihiya lang ito o baka. . . hwag naman sanang kinikilig ito kay Haden!?

"Haden," madiing sambit ko sa pangalan nitong kiming ngumiti lang na painosente ang itsura.

"What? Nagpapakilala lang naman kami sa bagong caretaker mo ng bahay mo, Kuya." Makahulugang saad nito na ikinairap ko ditong natatawang lumapit sa akin na nakipag-goosebump.

"You look familiar to me. Have we met before?" ani Drake na napakunot ng noong nakamata kay Yumi.

Napalunok ako na maisip na baka nakikilala niya si Yumi! Tiyak akong alam ni Drake ang itsura ng anak ni Mikata sa probinsya kaya hindi malabong. . . mamukhaan niya ito! Binundol ako ng kaba lalo na't matiim itong nakatitig kay Yumi na tila inaalala nito kung saan ito nakita.

"Uhm, baka nagkakamali po kayo, Sir. N-ngayon lang po kasi ako napunta dito sa syudad. Ngayon ko lang din po kayo nakita," magalang saad ni Yumi na ikinatango-tango nitong hinaplos sa ulo si Yumi.

"You can go back to your room now and take a rest. It's getting late. Kami ng bahala kay Kuya, hmm?" saad nitong ikinatango ni Yumi na nilingon ako.

Ngumiti akong tumango ditong ngumiti din pabalik at yumuko bahagya sa aming lahat bago lumabas ng silid. Nagtama ang mga mata namin ni Drake na ikinalunok ko dahil nag-iba ang facial expression nitong naupo sa paanan ng kama.

"What is the meaning of this, Kuya? Anong ginagawa ng batang iyon dito?" seryosong tanong nitong ikinalingon ng mga kapatid namin sa kanya na nagtatanong ang mga mata.

Napahinga ako ng malalim kaya sa akin naman bumaling ang mga ito. Bakas ang katanungan sa mga mata nilang palipat-lipat ng tingin sa amin ni Drake na napaseryoso.

"Kuya naman. Are you repeating the scenario of your past, huh?" may kadiinang asik nito.

"Ano bang pinagsasabi mo, Drake?"

"Hwag ka ng magmaang-maangan, Kuya. You know exactly what I'm talking at," anito na bakas ang kaseryosohan.

"It was an accident na kinuha ko siya, okay? It's not my intention na--"

"Na mahulog ka sa bata?" putol nitong ikinanganga ko habang napasinghap naman ang mga kapatid naming tahimik na palipat-lipat ng tingin sa amin ni Drake.

"Hindi ko iniibig si Yumi, Drake. Nahihibang ka na ba?"

"Why don't you asked yourself, Kuya? Nahihibang ka na ba? Anak ng ex girlfriend mong si Mikata ang batang 'yon. Seriously? Sa batang 'yon ka pa talaga magkakagusto, huh? Kung sino pang bawal, siya pang maiibigan mo?" tanong nito na tila hindi makapaniwala.

Bakas ang disappoinment sa mukha nito na napailing.

"Bakit hindi ko siya pwedeng magustuhan, huh? Iba si Yumi. Hindi naman porke't manggagamit lang 'yong ina niya? Ay gano'n din si Yumi," iritadong sagot kong ikinapalakpak nitong napailing.

"Inamin mo rin, Kuya. Nahuhulog ka na sa batang iyon."

"Fine. I like Yumi. No, I think. . . I loved her now. So?"

"What!?" panabay na bulalas ng mga ito sa salitang lumabas sa bibig ko.

Napatampal ako ng noo na mariing napapikit na napasandal ng headboard. Dama ko naman ang mga mata nilang matiim na nakatitig sa akin.

"There we go again, Kuya. Mag-aaway na naman ba tayo dahil sa babae, huh?" pagalit nitong ikinailing kong tumitig dito.

"Hindi natin kailangang mag-away, Drake. Iba si Yumi sa ina niya. Inosente 'yong bata--"

"Yon na nga ang isa pang problema, Kuya. Bata. Ang bata-bata pa ni Yumi para sa'yo. Fvck!" putol nito na napahawi sa buhok. "Iba na lang, Kuya. Ang daming rason para hindi mo magustuhan ang batang 'yon."

Napailing akong mapait na napangiti dito.

"Pero siya lang ang gusto ko, Drake. Oo, maraming rason para hindi ko siya maibigan. Pero nagawa ko pa rin. Dahil nakapasok na si Yumi. . . sa puso ko." Mababang saad kong ikinasinghap ng mga ito.

"You're impossible. She's only seventeen and fvck! Anak siya ng tauhan mong pinapatay mo. And worst. . . ? Anak siya ng babaeng nanloko at sumira sa buhay mo noon. Sa tingin mo ba, Kuya? Kapag nalaman ni Yumi ang katotohanang ugnayan mo sa ina niya at sa nangyari sa ama niya? Hindi kaya siya magagalit o masuklam sa'yo, huh?" pagalit nito na nag-iigting ang panga.

"Nand'yan na tayo. Pero hindi ko. . . bibitawan si Yumi." Pinal kong saad na ikinailing nito.

Kita ang pagdaan ng takot sa mga mata nito na lumamlam habang nakatitig sa mga mata ko ng matiim. Nag-iwas ako ng tingin bago pa man mabasaan ako nito sa aking mga mata. Masyado pa namang matalino ang hudyo na 'to at kay bilis makaamoy kaya wala akong maitago.

"Banta si Yumi sa'yo, Kuya. Siya ang makakasira sa imahe at dignidad mo maging ng kumpanya mo. Ano na lang ang sasabihin ng mga tao kapag nalaman nilang. . . ang isang famous billionaire heir na katulad mo ay umiibig sa isang seventeen years old. Pagtatawanan ka ng mga tao. Masisira ang pangalan natin," pagalit pa rin nitong ikinailing kong muling napatitig dito na pagod ang mga mata.

"Hindi mo ako naiintindihan, Drake. Hindi naman habang buhay na seventeen si Yumi. Mage-eighteen na siya next year. Problema ba iyon? Eh 'di hintayin kong mage-eighteen siya bago ko ligawan." May iritasyon kong sagot dito.

"Hihintayin mo? Sigurado ka, Kuya?"

"Oo."

Nakipagtitigan ito sa akin na tila binabasa ang tumatakbo sa isipan ko. Napapanguso pa ito na nakikipag tagisan ng matiim na pagtitig sa akin.

"Prove it then, Kuya." Panghahamon nito.

"How?" palabang sagot ko.

"Bring her. . . to our family orphanage." Nakangising saad nitong ikinanganga ko.

"W-what?" tulalang tanong ko na ikinakibit ng balikat nito.

"Okay fine. Ako na lang ang magdadala kay Yumi. . . sa bahay ampunan natin hanggang siya'y mag-eighteen."