HIRAM NA SANDALI [Delta Madrigal series2]

***** "Sir Delta, h-hwag po," nanginginig ang boses na pakiusap ko. Umiling-iling ako na umaagos ang luha sa aking mga mata. Takot na takot sa nakikitang galit sa mga mata ng amo ko. "You are mine, Yumi. I can do everything I want to do with you. And there's nothing you can do to stop me for claiming your body tonight," anas nito na nag-iigting ang panga! "S-sir, h-hwag po. Nakikiusap ako--aahhh!" napahiyaw ako na isang hiklat lang nito ay nawarak na ang bestida kong manipis at may kalumaan! Lalong nag-aapoy ng pagnanasa at pananabik ang mga mata nito na napahagod ng tingin sa kabuoan ko. "Perfect!" bulalas nito na humakbang palapit. Bawat paghakbang nito ay napapaatras ako. Hanggang sa madama ko na ang malamig at matigas na pader na kinalapatan ng likod kong mariing ikinapikit ko. Tumulo ang luha ko na na-corner ako nito at napakapit sa baywang ko. "You are mine, Yumi. Keep that on your pretty head. And tonight. . . ? I'll mark you as mine. f*****g mine alone." Anas nito na pinihit ako patalikod sa kanya. "S-sir, hwag po," nanginginig ang boses kong pakiusap. Kinabig ako nito sa baywang patuwad sa kanya at naramdaman ang matigas at mainit na bagay na ikinikiskis nito sa aking kaselanan! Bumilis ang t***k ng puso ko na sunod-sunod napalunok na mahimigan ang ikinikiskis nito! Ang kanyang sandata na pagkataba-taba at kay haba! "Urghh! Sir Delta!" "Oooohh fvck! You're so tight, Yumi! You're p***y fits for me." Mariin akong napapikit na impit na napahagulhol habang malakas itong bumabayo. . . mula sa likuran ko. "You are mine, Yumi. You. Are. Mine."**** DELTA: PASIPOL-SIPOL akong nakadekwatro ng binti habang nakaluhod sa harapan ko si Flavio na tauhan ko. Nakagapos ang kamay na duguan dala ng pambubugbog ng ilan sa mga tauhan ko. Isa kasi siya sa mga nahuli naming traydor sa mga tauhan ko. Matagal na siyang nagtatrabaho sa akin kaya tiwala ako sa kanya. Hindi ko alam na kabilang pala siya sa mga nangungupit ng pera ko mula sa kita sa mga binebenta naming matataas na kalidad ng baril. "Boss, patawarin niyo ako. Nagipit lang po talaga ako ngayon kaya ko nagawa iyon. Patawad po. Patawarin niyo ako, boss!" humahagulhol nitong pagmamakaawa. Walang emosyon ang mga mata kong nakatitig dito habang nilalaro-larong binubuga ang usok ng sigarilyo ko. Puno ng pagsusumamo ang mga mata nito na bakas ang takot sa sasapitin nito sa mga kamay ko. "Alam mo naman ang patakaran ng grupo ko, hindi ba, Flavio?" makahulugang tanong ko na ikinatango nito na tumulo ang luha. "Opo, boss." "Kung gano'n. Alam mo rin. . . kung ano ang kabayaran sa ginawa mong pangtatraydor sa akin, tama ba ako?" muling tanong ko na ikinatango-tango nito. "Handa ko pong tanggapin ang parusang ipapataw niyo sa akin, boss. Pero. . . pwede po bang makiusap?" paghirit pa nito. Napataas ako ng kilay dito. Naghihintay ng kanyang hihilingin bago ko siya kitilin sa harapan ng lahat para magtanda sa lahat ng mga tauhan ko kung anong mangyayari sa kanila sa oras na trinaydor nila ako. "Kunin mo naman ang dalagita ko sa hospital, boss. 'Yong perang ninakaw ko ay para talaga sa operation ng anak ko. May sakit ang anak ko sa puso at kailangan niya ng operation. Patawarin niyo po ako na nagawa kong magnakaw. Isa lang po akong ama na labis na nagmamahal sa aking anak. Kaya po ako sumugal at nagnakaw para maisalba ang buhay ng anak ko," basag ang boses na saad nito. Napanguso ako na pinakibot-kibot. Hindi ko alam na may mabigat pala siyang pinagdadaanan. Gano'n pa man ay kamatayan niya ang kabayaran sa ginawa sa akin. Ayokong may tumulad pa sa kanya na pagnakawan ako. Kaya kailangan ko pa rin siyang parusahan kahit mabuti ang intention nito kung bakit niya iyon nagawa. "Nakikiusap po ako, boss. Kami na lang ng anak ko ang magkasama sa buhay. Iniwan na kami ng kanyang ina at hindi ko na alam kung nasaan pa siya. Walang ibang mapupuntahan ang anak ko, boss. Kaya ihahabilin ko sana siya sa'yo. Kahit gawin mo siyang katulong sa mansion mo. Pero. . . hintayin mo sana muna na lumakas lakas ang katawan nito," dagdag pa nito. Napahinga ako ng malalim. Kahit tuso ako at kilalang walang sinasanto ay may parte pa rin naman sa puso ko ang maawain sa iba. "Ano bang pangalan ng anak mo?" tanong ko. Hindi ko rin alam kung bakit ko iyon naitanong. Na tila naging curious ako sa anak nito. Pilit itong ngumiti na nagpahid ng luha. "Mayumi po, boss. Mayumi Fuentabela," magalang sagot nito. "Fine. I'll keep your daughter. But it doesn't mean na abswelto ka na, Flavio. Magbabayad ka pa rin. . . sa kasalanan mo. At 'yong anak mo? Gagawin ko siyang alipin ko. Dahil kulang pa ang buhay mong pambayad sa pagnanakaw mo sa akin," walang emosyon kong saad. Pilit itong ngumiti na umayos sa pagkakaluhod sa harapan ko. "Pakisabi kay Mayumi, boss. Mahal na mahal ko siya. Mahal na mahal ko. . . ang anak ko. Patawarin niya si Tatay na pati siya nadamay sa kagagawan ko," pamamaalam nito kasunod ng pagkalabit ni Elton sa caliber nito. "Flavio!?" bulalas ko na dilat ang mga matang parang nauupos na kandila itong dahan-dahang bumagsak sa harapan ko. "Damn it, Elton! Sinabi ko bang patayin mo na!?" pagalit ko sa kanang kamay ko. "Sorry, boss. Ginawa ko lang. . . ang utos mo," saad nito. Napapayuko naman ang mga kasama namin dito na bakas ang takot sa kanilang lahat. Napahilot ako sa sentido na napatitig kay Flavio na nakahandusay sa sahig. Naliligo na rin ng sariling dugo mula sa pagkakabaril nito sa ulo. "Makinig kayong lahat!" agaw attention nito sa mga nandidito. "Ang sino man sa inyo na traydorin si boss Delta? Buhay ang kapalit ng kasalanan niya. Magsilbing aral sa inyo ang sinapit ni Flavio. Wala kaming sinasanto dito. Nagkakaunawaan ba tayo?!" anito na may kalakasan ang boses. "Opo, Sir Elton!" sabay-sabay na sagot ng mga tauhan naming nandidito sa basement ng safehouse ko sa Rizal. Napailing na lamang ako dito na ngumisi pa sa akin sabay kindat. Mula highschool ay magkasangga na kami ni Elton. Kaya naman noong hinawakan ko na ang Madrigal's mafia ng pamilya namin ay kinuha ko itong kanang kamay ko. Tuso din kasi ito katulad ko. At kung labanan lang din ang pag-uusapan ay wala akong maipupuna dito. Magaling ito sa kahit na anong larangan ng p*****n. Barilan, duelo o kahit martial arts ay mahusay ito at nananalo sa mga labanan. LUMABAS ako ng safehouse na parang walang nangyari. Kaagad din namang sumunod ito matapos maihabilin ang pagligpit sa katawan ni Flavio. Nauna pa itong nagtungo sa BMW na service ko at pinagbuksan ako ng pinto. "Saan tayo, boss?" tanong nito habang palabas kami ng village ko. Napahinga ako ng malalim na napapanguso. Pasulyap-sulyap naman ito sa akin na naghihintay ng sagot ko. "Sa La Union na muna tayo. Puntahan natin 'yong anak ni Flavio," sagot ko na ikinatango-tango naman nito. "Copy, boss." Sagot nito na ikinalingon ko dito. "Hindi mo siya dapat pinatay kaagad, Elton. Narinig mo naman ang sinabi niya, hindi ba?" pagalit ko dito. Napakamot naman ito sa ulo na alanganing ngumiti sa akin. "Pasensiya na, boss. Pinoprotektahan ko lang ang imahe mo sa mga kasamahan ko. Ayokong makitaan ka nila ng kahinaan. Dapat tumatak sa kanila na mabangis ka at walang sinasanto para iisipin pa lang nila na traydorin ka ay nanginginig na sila sa takot," sagot nito na ikinailing ko na lamang na sa labas ng bintana ibinaling ang paningin. IT takes four to five hours ang iginugol naming oras sa byahe ni Elton bago nakarating ng La Union. Tumuloy kami sa hospital kung saan naka-confine ang anak ni Flavio na siyang sadya namin dito. Hindi ko rin alam kung bakit bigla akong nagka-interes sa batang 'yon. Na tila nasasabik akong. . . kilalanin ito. "Uhm, excuse me, nurse. What is the room number of this patient named Mayumi Fuentabela?" tanong ni Elton sa mga nurse na nandidito sa station ng surgeon ward. Kinikilig pa ang mga ito na nagsisikuhan na palipat-lipat ng tingin sa aming dalawa ni Elton. "Uhm, room 103 po, Sir." Pagpapa-cute nitong sagot na ikinakindat ni Elton ditong napapairit. "Thank you," ani Elton na sinenyasan akong pumasok na kami. Nakapamulsa akong may suot na earphones at sunglasses na tuwid na naglakad papasok ng ward kasunod si Elton. Hanggang sa marating namin ang silid na kinaroroonan ng anak ni Flavio. Kumatok ng tatlong beses si Elton bago pinihit ang seradula na tinanguhan akong papasok ng silid. Mariin akong napapikit na napahingang malalim. "Hintayin kita dito sa labas, boss." Anito na ikinatango ko lamang. Pagpasok ko pa lang ng silid ay tumayo na ang mga balahibo ko sa katawan. Hindi ko rin maintindihan ang sarili na biglang bumilis ang t***k ng puso ko na napatitig sa batang. . . nahihimbing sa hospital bed na may mga nakakabit sa kanyang suero at oxygen. Payat ang pangangatawan na namumutla ang kulay. Maingat bawat hakbang ko na lumapit dito na pinakatitigan ang maliit at maamo niyang mukha. Mas lalo namang bumilis ang kabog ng dibdib ko na mapatitig dito. Kahit bata, maputla at payat ito ay hindi maipagkakaila ang angkin nitong ganda na natatangi sa lahat. Napalunok ako na nag-iwas ng tingin dito. Mariing napapikit na ilang beses huminga ng malalim. Pero lalong nagkarambola lang ang pagtibok ng puso ko na. . . humawak ito sa kamay ko! Damang-dama ko ang kakaibang boltahe ng kuryente na nagmumula sa kamay nito na kumalahati lang sa kamay ko. Marahan pa nitong pinisil ang palad kong lalong ikinawala ng puso ko sa loob ng ribcage nito. "Sir Delta?" mahinang sambit nito. Napalunok akong dahan-dahang napalingon dito na matiim na nakatitig sa akin na nagawa pang matamis na ngumiti. "Kayo nga. Magandang hapon po, Sir Delta," mahinang saad nito na kitang hinang-hina pa ang katawan. "Ahem! You know me?" casual kong tanong na pasimpleng naupo sa tabi nito. "Opo, Sir. Sinabi ni Tatay sa akin. Salamat po sa pagtulong kay Tatay na maipagamot ako, Sir Delta. Asahan niyo pong. . . pagbubutihin kong pagsilbihan kayo kapag nakabawi-bawi na ako ng lakas," maalumanay nitong saad na ikinatigil ko. "What do you mean?" tanong ko na ikinangiti nito. "Ang sabi ni Tatay ay kayo ang nagbayad ng hospital bill ko dito. Tama po ba?" Napipilan ako na nahihirapang tumango na lamang bilang sagot na ikinangiti naman nito. Saka ko lang napansin na magkahawak na pala ang mga kamay namin! Pilit itong ngumiti na iglap lang ay nakatulog na ulit. Napatitig ako dito at parang kinukurot sa puso ko. Paano ko ba sasabihin sa kanyang patay na. . . ang kanyang ama. Tiyak na masusuklam siya sa akin. "I'm sorry, Yumi. No worries. From now on. . . you're staying by my side."