Kabanata 15.. NAKAHAWAK ang kanang kamay ni Izabel sa sariling ulo ng umagang iyon, habang ang mukha'y nakangiwi kahit nakapikit. "Ang sakit ng ulo ko.." malamlam ‘kong sabi habang hinihimas ito. "Hhmm.." ungol ko pa at dahan- dahan akong tumagilid saka sumandig sa isang unan sa ganoon guminhawa ang pananakit. Pero gulat siya ng makapa ang unan na sinadigan ng mukha niya. Unan!! Nagtaka ako kung bakit may unan sa gilid ng mukha ko? Gayong ang unan ko ay iisa lamang at dalawang dantayan dahil sa paanan ko ‘yon nilalagay, at sa umaga naman makikita lamang na nakalaglag na ito sa sahig. Mabilis ‘kong iminulagat ang aking dalawang mga mata at saka gulat na gulat na iniikot ko iyon sinigurado kung nasaan ba siya ngayon. Na pa balikwas ako ng upo! Dahil hindi ko kuwarto ‘yon, at nasaan ak