“เมอร์ ...ยัยหมู ไปทำกับข้าวให้กินหน่อย ฉันหิว” ตั้งแต่กลับมาที่ห้องฉันก็ยังไม่ยอมคุยกับเขาเลยสักคำเดียวแต่พอได้ยินเขาเรียกฉันว่าหมู ฉันนี่หัวร้อนขึ้นมาทันทีเลย
...ฉันไม่ได้อ้วนขนาดนั้นซะหน่อย
“นายว่าใครอ้วน!!”
“ไม่ได้บอกว่าอ้วนซะหน่อย”
“ก็เมื่อกี้พูดว่าหมู ...นายก็แปลว่าฉันอ้วน” เขาส่ายหน้ายิ้มๆแล้วเดินเข้าไปในครัวนั่นยิ่งทำให้ฉันหงุดหงิดมากกว่าเดิมซะอีก
“ช่วงนี้หงุดหงิดบ่อยขึ้นนะ ...เมนส์มาเหรอ?” อีตาบ้า!! เขารู้ได้ยังไงเนี่ย อย่าบอกนะว่ามาแอบดูตอนฉันเปลี่ยนชุดน่ะ
“ทะลึ่ง!!! มาแอบดูใช่มั้ย โรคจิตจริงๆเลยนายเนี่ย” ฉันระดมหมัดไปใส่ทั้งหน้าทั้งแขนของทอยแบบไม่มีหยุดแต่แทนที่เขาจะโมโหกลับหัวเราะอย่างชอบใจแล้ววิ่งหนีไปทั่วห้องครัว
“อะไร ฉันไม่ได้แอบดูเลยนะ หน้าไม่อายอยู่ๆมาบอกคนอื่นมาเป็นเมนส์ได้ยังไง ว๊ายยย” เสียงพูดกลั้วหัวเราะยิ่งทำให้น่าโมโหเข้าไปใหญ่
“ฉันโมโหจริงๆแล้วนะ” เขายกมือย
