เมื่อผมอยู่ในร่างหมา

ตอนที่8

ผมกระเด้าเอวรัวๆอย่างกับปืนกลพร้อมจับเหยื่อกามของผมกดไม่ให้ดิ้นหนี

สวบๆๆๆๆๆๆ

อ่าาาาาา

ใกล้แล้วๆๆๆ

สวบๆๆๆๆๆ

"ช็อกโก้!!" ไอ้คนดีมองผมหน้าตื่น ยะ หยุดไม่ได้แล้ว มัน อึบๆๆๆ พรวด!!!!!

อู้~~~~~

ผมแทบหอนตอนได้ปล่อย

"เลอะหมดเลย" คนดีมองผมหน้างอ ส่วนผมรู้สึกเหมือนยังไม่เสร็จเลยเพราะน้ำมันพุ่งออกมาตลอด

ปิ๊ดๆๆๆๆ

อ่าาา อะไรวะ ร่างกายหมาๆเนี่ย

"ง่าา ตุ๊กตาตัวโปรดของคนดีด้วยอ่า" เจ้าคนดีเดินลงจากเตียงมาฉวยเอาตุ๊กตาหมีเข้าไปในห้องน้ำ โถ่เตี้ย แค่นี้อย่ามาทำหวง ตุ๊กตาในห้องที่มีเกือบร้อยนี่ทิ้งๆไปบ้างเถอะ เจ้าหมาคิดพรางเตะตุ๊กตาที่มีอยู่เกลื่อนห้องออกจากทางเดิน

เฮ่อ..จะต่ำตมเกินไปแล้วตูที่มาลงกับตุ๊กตา แต่จะให้เย้อไอ้คนดีทั้งร่างหมานี่ก็ทำไม่ได้ จากที่เลียที่แหวกดูเมื่อคืน ผมว่ามันซิงร้อยเปอร์เซ็นต์

ที่ไม่ใช้ร่างหมาทำก็หาใช่มีจิตสำนึกไม่ แต่กูหวงครับ ผมอยากใช้ร่างกายผมกับครั้งแรกของมัน อืมม แค่คิดก็แข็งแล้ว

เจ้าหมานั่งยิ้มเมื่อนึกถึงภาพเมื่อคืน เจ้าคนดีนอนคร่ำหน้าคุดคู้อยู่บนเตียง ผมดึงกางเกงตัวน้อยของมันออก ก้นกลมๆขาวเนียนยังลอยวนอยู่ในหัว ผมใช้อุ้งเท้าบีบคลึงนวดเฟ้นเบาๆ นิ่มมากกกก

"อือออ" เสียงครางหวานของไอ้เตี้ยดังกระเส่าปลุกอารมณ์ผมจนปั่นป่วนไปหมด

ผมเอาหน้ามุดไปที่ซอกขาขาว กลิ่นหอมอ่อนๆจากหลืบมันยิ่งหอมกว่าเดิมเมื่อขาเรียวถูกแยกออก

ลิ้นยาวลากเลียไปตามร่องหลืบเนียนนุ่มหอมหวาน

"อือออ"

ร่างบางบิดเร้าพร้อมแกนกายน่ารักที่พองแข็งขึ้นมาตามอารมณ์

แผล็บ

อ่าาา หวาน

แผล็บๆๆๆๆๆๆ

"อื้อออออ"

ผมทั้งเลียที่ร่องรอบรูสีชมพูหวาน ทั้งห่อลิ้นตวัดเม้มดูดดุ้นน้อยๆของมัน

"อ่าาาา"

ไอ้เตี้ยครางกระเส่า ผมเลียไปด้วยกระเด้าตุ๊กตาหมีที่อยู่ใกล้คxยไปด้วย

อ่าาาา เตี้ย

"อี๊ๆๆๆๆ"

พรวด!!!!!

แฮ่กๆๆๆๆๆ ไอ้เตี้ยน้ำแตกทั้งที่ยังหลับตาพลิ้ม อ่าาาา ไม่ไหวๆๆๆ เห็นรูเล็กน่ารักของมันแล้วผมจะตายเสียให้ได้

ผมจำใจคาบดึงกางเกงกลับมาปิดบั้นท้ายสวยนั่นไว้แล้วลงไปเย้อกับตุ๊กตาหมีแทน มันไม่มันส์แต่ก็พอให้หายคันได้

ผมหลับตากัดกรามแน่น ทุกครั้งที่แทงก็เห็นเป็นภาพรูน้อยหอมหวานของไอ้เตี้ย

อ่าาาา เตี้ยยยยย

ป๊าบ!!!

อิ๋ง~~~~

"จะทำหน้าฟินไปและ" ไอ้เตี้ยมองผมด้วยความหมั่นไส้อยู่เต็มดวงหน้า มันอุ้มอีหมีตัวเปียกชุ่มไปตากที่ระเบียง ไม่เอาไปปั่นแห้งวะ โง่จริง

"กับตัวอื่นก็ห้ามทำ เข้าใจไหม !!"คนดีชี้หน้าเจ้าหมาที่ยังมีสีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่แยแสกับคำขู่

หรือจะให้กูเอามึงละเตี้ย

ตลอดทั้งวันผมก็ขลุกตัวอยู่กับไอ้คนดีไม่ห่าง วันๆของหมาช่างน่าเบื่อ กิน นอน เล่น วนหลูบอยู่อย่างนั้นเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด แต่การมีไอ้เตี้ยอยู่ข้างๆก็ทำให้ชีวิตหมาๆของผมน่ารื่นเริงขึ้นมาก แก้มกลมๆที่ต่อให้ทำหน้านิ่งๆก็ยังทำให้ผมมองมันได้ทั้งวัน ผิวนุ่มลื่นทั้งน่าเลียน่ากอด จมูกเรียวเล็ก ปากสีแดงระเรื่อ อ่าาา น่าจูบ

Rrrrr Rrrrrrr

คนดีมองโทรศัพท์ในมือแล้วขมวดคิ้วเป็นปมก่อนจะยอมรับสาย

"สวัสดีครับ....ฟีนิก ไม่มีนะครับ..."ไอ้เตี้ยว่าพร้อมขมวดคิ้วทำหน้างง

เจ้าหมาฟังแล้วหูผึ่ง ไอ้เตอร์ ไอ้คนไม่รู้งาน กูบอกอย่าโทรๆ ไอ้บ้าเอ๊ย แล้วมันมีเรื่องด่วนอะไรวะ ร้อนรนๆ

"ก็บอกว่าไม่มีคนชื่อนี้ไงครับ คุณโทรผิดเบอร์แล้ว....ผมไม่รับฝากอะไรทั้งนั้นแหละ....เฮ่อ แค่นี้นะครับ"คนดีกดวางสาย ดูมันหัวเสียหน่อยๆ เวลาอ่านหนังสือเพลินๆมันมักจะลืมโลกภายนอกไปชั่วขณะ และถ้ามีอะไรมากวนใจมันก็จะเหวี่ยงน้อยๆอย่างนี้แหละ

อิ๋ง~~~ ผมครางเป็นคำถาม เล่าสิๆ มันฝากบอกอะไร ผมทำหน้าอ้อน แต่ไอ้คนดีก็เอาแต่ลูบหัวผมแล้วหันไปสนใจการ์ตูนเล่มที่4ต่อ

ผมตัดสินใจแอบขโมยโทรศัพท์มันมา แล้วรีบชิ่งไปที่หลังบ้าน นิ้วหมาของผมก็กดยากกดเย็น ดีนะว่ากดแค่เบอร์โทรเข้าล่าสุด

"กูบอกแล้วไงว่าอย่าโทรมา"ผมกดเสียงต่ำด่ามันเบาๆทั้งที่อยากตะโกนใส่หน้า

"อ่า โทษทีๆ"

"มีไร รีบพูด!!"

"เปล่า กูแค่ทนเผือกไม่ไหว อยากรู้เรื่องมึงจะแย่ เมื่อคืนมึงทำกูนอนไม่หลับเลยนะ ออกมาเจอกูหน่อยสิ"ไอ้ปีเตอร์ทำเสียงออดอ้อน

"ไอ้เวร ถ้ากูไม่โทรไปไม่ต้องสะเออะโทรมา รู้เรื่องนะ" ห่าเอ๊ย นึกว่ามีเรื่องสำคัญอะไร เกิดไอ้เตี้ยจับได้ขึ้นมาล่ะก็...ผมอาจจะไม่ได้เจอมันอีกเลยก็ได้

ผมคาบโทรศัพท์กลับมาคืนให้คนดี อาม่าที่นั่งคุยอะไรกับไอ้คนดีอยู่พอเห็นผมด็รีบลุกเดินหนี ส่วนมันก็มองผมพรางขมวดคิ้วไปพรางสลับกับมองโทรศัพท์ที่ปากผม

อิ๋ง~~

ผมใช้มุขอ้อนเหมือนเดิมที่เคยได้ผลมาตลอด เข้าไปคลอเคลียมันและทิ้งโทรศัพท์ไว้ที่พื้นอย่างไม่ใยดี

อิ๋ง~~

เจ้าคนดีลูบหัวผมเบาๆก่อนจะเก็บโทรศัพท์ขึ้นมาและหันไปสนใจหนังสือการ์ตูนต่อ เฮ่อ...เกือบซวยแล้วไง

ผมโดดขึ้นมานั่งข้างมันแล้วนอนดูทีวีต่อ ไมช่องมันน้อยจังวะ หนังใหม่ๆก็ไม่มี โถ่ ไอ้อุ้งตีนนี่น่ารำคาญชะมัด

คนดีแอบชำเรืองมองการกระทำของเจ้าหมาแล้วคิดถึงคำพูดของอาม่า

'อาม่าไม่ได้แกจนเลอะเลือน ม่าเห็นจริงๆ ตอนนี้มันกำลังคุยโทรศัพท์อยู่หลังบ้าน'

'อาม่า นั่นหมานะครับ แล้วม่าก็เห็นมันมาแต่เล็กไม่ใช่หรอ'

'มันไม่ใช่มันแล้ว ลื้อลองสังเกตุมันดูสิ หรือลื้อไม่รู้สึก วิญญานชั่วร้ายอ่า อย่าให้มันเข้าใกล้นะอาตี๋ม่าเป็นห่วงลื้อ' อาม่าพูดเสียงเบาเหมือนกลัวใครได้ยิน

ผมลองไล่ดูเบอร์โทรเข้าโทรออก ล่าสุดเมื่อไม่กี่นาทีก่อนเป็นเบอร์โทรขาออกที่ใช้เวลาโทรไม่นาน หัวใจผมเต้นระรัวราวกับมีวงดนตรีร็อคในอก

ผมไล่ดูประวัติการโทรย้อนหลัง เบอร์แปลกเบอร์นี้ถูกโทรออกถึง2ครั้งก่อนหน้า เวลาตี2กว่า!! ผมรู้สึกขนหัวลุกและเหมือนฉี่จะราด พยายามผ่อนลมหายใจให้ปกติแต่รู้สึกว่าช่างยากเย็นเหลือเกิน

"นี่ช็อกโก้ นายรู้จักคนชื่อฟีนิกเปล่า" ผมถามหมาที่กำลังสนใจหนังแอ็คชั่นสุดมันส์อยู่ ยอมรับว่าเริ่มกลัวแล้ว แต่ความอยากรู้ก็มีมากกว่า และ...มันส่ายหน้า ผมนี่กั้นหายใจเลยครับ อ่าาา เพื่อความแน่ใจ ขอพิสูจน์อีกสักที

"กะ แกเข้าใจที่ฉันพูดหรอ" ผมถามเสียงสั่นทั้งที่พยายามควบคุมแล้วนะ

ดูอาการมันจะตกใจนิดหน่อยเหมือนว่าที่ส่ายหน้าเมื่อครู่คือลืมตัว

อิ๋ง~~~ มันครางอ้อน

"อ่า...แกเป็นหมาอัฉริยะจริงๆ"ผมแสร้งชม

อิ๋ง~~~ มันเอาหัวไปเกยที่ตักผม กลัวอ่าา ผมได้แต่นั่งตัวแข็งทื่อเหมือนโดนเมดูซ่าสาปเป็นหิน ทั้งกลัวตอนนี้ที่เป็นอยู่ ทั้งกลัวย้อนหลังก่อนหน้านี้ที่ผมนอนกับมันทุกคืน!!! อึก ผมกลืนน้ำลายลงคอ

"แก..ฟังที่ผมพูดรู้เรื่องหรอ" คนดีถามหวาดๆ แต่เจ้าหมาที่ไม่ทันมองเพราะหน้ามันเกยอยู่ที่ตักพยักหน้าหงึกๆตอบ

"อ่า... ช่วยไปหยิบหนังสือการ์ตูนเรื่องศึกสองภพเล่ม2ให้ที" คนดีบอกพรางพยักหน้าไปที่ชั้นหนังสือ เจ้าหมาเดินไปกวาดสายตามองอ่านตามสันปกหนังสือและเลือกเล่มที่คนดีต้องการ มันเอานิ้วเท้าเขี่ยหนังสือเล่มนั่นออกจากชั้น จากนั้นก็คาบเอากลับมาให้คนดี

อิอิ เค้าเก่งป่ะล่ะ มันพูดอ้อนในใจ

คนดีค่อยๆขยับไปจนตัวติดผนักพิง หมาฟังภาษาคนออกก็ยังพอให้รู้สึกว่าสุดยอด แต่ถ้าถึงขั้นอ่านหนังสือได้นี่ ไม่ใช่และ..

"คุณเป็นใคร" คนดีถามเสียงแผ่วแต่มันดังชัดเจนจนเจ้าหมาทิ้งหนังสือที่คาบอยู่ลง

"ใจเย็นไอ้เตี้ย" เสียงทุ้มบอกพรางจ้องตากลมไม่กระพลิบ

"ง่าาาาาาาาาาาา"