กลรักร่อนซ่อนบาป

คบหาเป็นน้องชายที่แสนดี

ตอนที่ 8

ใช่สิ ครั้นอนุราช นั้นเพิ่งรู้สึกตัวว่า เขาคุยเพลิน นานไป กับชายหนุ่มรุ่นพี่ที่ได้รู้จักและต่างก็ถูกใจในอัธยาศัย ไมตรีของกันและกันด้วยต่างหาก

“เอ้อ ถ้าอย่างนั้น เอาเป็นว่า โอกาสหน้า เรา ค่อยมาเจอกัน ใหม่นะครับ พี่”

และพอพูดจบ อนุราชนั้นก็พาตัวเองลิ่วเดิน กลับไปหาปาฎลิณณจุดเดิมที่หล่อนกำลังยืนคอยเขาด้วยใบหน้าที่งอง้ำอยู่เป็นเวลานานแล้วที่อนุราชทำเหลวไหลอย่างนี้ เหมือนไม่สนใจหล่อน

“ เอ้อ นุ ต้องขอโทษ ด้วยนะจ้ะป่าน คือ ว่า ไปคุย กับเขาเพลิน ไปหน่อย พี่คนนี้เขาชื่อคุณฬวิก นะ และ เขาเพิ่งกลับมาจากอเมริกา แต่ดูท่าทาง แล้ว เขาไม่ถือตัวเลยนะ ป่าน”

ทำไม เขามาเล่าให้หล่อนฟัง หากแต่ปาฏลิณ ก็ยอมรับฟังแต่ก็นิ่งเพราะหล่อนรู้สึกไม่ไว้ใจด้วยท่าทางและ กิริยาของผู้ชายคนนี้เลย เขาทำอะไรแปลกๆ เวลานี้ ใบหน้าของปาฎลิณ นางเอกชื่อดังนั้นก็ยังไม่หายงอเสียทีเช่นกัน

เมื่ออนุราชจ้องหันมาทางหล่อนเขาเลยยิ้มใสให้ เพราะอยากให้หล่อนคลายขุ่นเคือง

“โธ่ป่านจ๋า อย่าทำหน้าบึ้งแบบนี้สิจ้ะ ดูไม่น่ารักเลย ก็นุบอกแล้วไงว่า ให้รอก่อน และตอนนี้เสร็จธุระแล้วเราไปกันต่อ เถอะ จะได้ถึงบ้าน”

พร้อมกันนั้นฬวิกก็หันไปโปรยยิ้มให้กับปาฎลิณโดยไม่สนใจ สายตาที่ตวัดใส่บึ้งตึงของหล่อน

ซึ่งหากแต่อาริมา ที่มองภาพนั้น ก็รู้สึกขัดใจ

เพราะคิดว่า นี่ฬวิก เพื่อนรัก กำลังคิดจะทำอะไรอยู่กันแน่ และเขามีแผนการอะไรอีกอยู่ในหัวสมอง

“ไผ่ เมื่อครู่นี้ มีกระทบกระทั่งกัน ด้วยหรือเปล่า”

ฬวิกหันมาทางเพื่อนนิดหนึ่ง มือยังคงกำพวงมาลัย ระมัดระวัง

“ อ้าวก็เห็นอยู่นี่ ไม่หรอก ไม่มีอะไรอย่างนั้น คุยกันด้วยดี เพราะน้องอนุราชคนนี้ ก็นิสัยดีไม่น้อยเลยอาร์”

เมื่อได้ฟังคำตอบแล้วนั้น ก็ทำให้ อาริมายิ้มออกมา ก็ นึกว่ามีเรื่องที่ไม่ดีเกิดขึ้นเสียอีก เพราะเพื่อนรัก ที่คิดจะทำอะไรแผลงๆ

“และตอนนี้รู้ไหมฉันรู้สึกโล่งใจมากที่สุดเลยนะอาร์ ก็อย่างน้อยนี่ไง ได้ก็รู้ประวัติของเด็กหนุ่มคนนั้นด้วย”

“ฮึ ไผ่เอ๋ย ฉันว่า แบบนี้หรือที่โล่งใจแล้วนายรู้หรือเปล่า ละว่า ทั้งสองคน นี้ เขาคบหากัน ในฐานะแบบไหน”

เพราะเห็นว่านัยน์ตาของฬวิกที่ฉายเปี่ยมไปด้วยความปรารถนา เห็นชัดเจนกับความมุ่งมั่น ซึ่ง มันไม่เลิกล้มความคิด ที่จะมุ่งมั่น เพื่อ ที่จะจีบปาฏลิณ นั้นมาเป็นแฟนให้ได้เลย อย่างไม่ผิดเป้าหมายไปไหน

“ ก็ ทั้ง ๆ ที่ พอจะรู้ ว่า ทำแบบนี้ มันทรมานจิตใจ แค่ไหน แต่ นายก็ยังฝืนทำลงไปอีกนะไผ่ ”

นั่นเพราะอาริมารู้ คนอย่างฬวิกนั้นเขาเลิกล้มความตั้งใจค่อนข้างจะยากยิ่งนักใจแข็งหัวดื้อหากปักใจอย่างนี้เสียแล้วดังนั้นจึงจำเป็นที่ อาริมาจะต้องเตือนเพื่อนรักด้วยความหวังดี

“ฮึ แล้วทำไมถึงคิดว่าฉันจะทรมานล่ะ อาร์ คิดตรงกันข้ามสิ คิดใหม่ว่าฉันจะโชคดีมีความสุขมากๆไม่ได้หรือกับ น้องอนุ ฉัน คิดว่าคบกันฉันท์มิตรภาพส่วนเรื่องที่จีบปาฎลิณ ก็อีกเรื่องใครดีใครได้ เพราะเขายังไม่แต่งงานกันนี่นา”

“ดีนะที่เป็นเพื่อน ไอ้ฉันนึกว่าถือเป็นศัตรูเสียอีก”

อาริมาเอ่ยพร้อมเหยียดริมฝีปากเลยทำให้ฬวิกรู้สึกน้อยใจขึ้นมา

“ นี่ เพื่อน ฉันว่ากรุณามองเพื่อนอย่างฉันให้มัน อยู่ในแง่ที่ดีหน่อยสิ อาริมา แต่ ก็ขอบใจมากนะที่ช่วยมาเป็น เพื่อนและติดต่อธุระให้จนสำเร็จจนปาฏลิณนั้นยินยอมตกลงมาตามความต้องการของฉัน”

จนในที่สุด นั้นฬวิกก็แวะไปส่งอาริมาจนถึงบ้านพักในย่านคลองจั่นบึงกุ่มจากนั้นเขาก็ตีรถกลับมาความรู้สึกที่เหงาในใจผุดขึ้นมาอีกครั้ง ซึ่งเขาพยายามที่จะลบรอยภาพของหนุ่มสาวที่ทั้งคนขับและคนนั่งซ้อนบนท้ายเบาะของรถชอปเปอร์ ระหว่างปาฏลิณกับอนุราช ที่เพิ่งทักทายสนิทกัน

แต่ว่าทำไม เล่าหนอ ภาพนั้นมันช่างกวนหัวใจสิ้นดี และสาดกระแทกไปในความรู้สึกของฬวิกจนเกิดรอยร้าวในห้วงใจ ขึ้นมา และมีความริษยาเจือปน อยู่ด้วยพุ่งออกมา มากเกินจะระงับด้วยซ้ำ ก็เพราะว่าผู้หญิงคนนี้เพียงคนเดียวนี่ละ ปาฎลิณ หล่อนช่างมีอิทธิพลในใจของเขาอย่างมากที่สุดเลย

ฝั่งด้านคนขับรถชอปเปอร์ อนุราช ที่เขานั้นขับรถให้หญิงสาวนั่งซ้อนท้ายจนปลอดภัย และพาปาฎลิณมาส่งถึงบ้านพัก ได้เหมือนทุกวัน โดยมีคุณปิ่นทิพย์มารดาของเธอ นั้นเป็นคนออกมายืนรอรับดั่งเช่นทุกครั้ง

“สวัสดีครับ แม่ปิ่น” อนุราชทักคุณปิ่นทิพย์

“จ้ะไหว้พระเถอะวันนี้ ก็อย่าเพิ่งรีบกลับนะอยู่ ทานข้าวเย็นกับแม่” เสียงเรียบๆบอกของนางปิ่นทิพย์

“งั้นเรามานั่งคุยกันต่อเถอะนะป่าน”

อนุราชถาม เมื่อคุณปิ่นทิพย์ขอตัวขึ้นไปชั้นบน และปาฏลิณ นั้นเริ่มรู้สึกหายเหนื่อยเมื่อยล้าแล้ว ปาฎลิณ รู้เขาต้องการให้หล่อนนั้นยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือน้องสาว ที่แสนอาภัพ ชื่อไปรดาวคนนั้น

“เอ้อวันศุกร์นี้ไง ที่สัญญากัน ที่เราจะต้องเดินทางไปทำธุระที่ ชะอำกันนะป่าน”

ก็รับรู้อยู่เรื่องนี้ไม่ลืมเพราะตกปากรับคำของอนุราชแล้ว หากแต่ อีกเรื่อง ที่ในยามนี้ ปาฏลิณนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเพลิน และ กลับมีภาพขุ่นกวนสมอง ผุดขึ้นในเวลานี้ ภาพนั้น ก็คือ ฬวิก ผู้ชายคนนั้น เองที่เพิ่งพบกัน เมื่อไม่กี่วัน ไม่ทราบว่าเขาเจตนาหรือเปล่า ที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ เขามีดวงหน้าที่ดูหล่อเหลาจัดคมคาย ซึ่งยอมรับกับความสะดุดตา แววตาของเขาที่พยายามหันมามองหล่อนนั่นเอง

มีบางสิ่งบางอย่างที่ปาฏลิณ สามารถรับรู้ด้วยตัวเอง แต่หล่อนไม่บอกกับอนุราช ไม่รู้เป็นเพราะอะไร คิดว่า หล่อนสามารถจัดการเรื่องนี้ได้ เขาไม่มีอิทธิพลสำหรับหล่อนสักหน่อยผู้ชายคนนั้น ปาฏลิณพยายามอีกครั้ง ที่พยายามไล่เขาไปจากห้วงคิดคำนึง

“นั่นป่านคิดอะไรอยู่ล่ะท่าทางเหม่อลอยออกอย่าง นั้น”

ปาฎลิณเพิ่งรู้สึกตัวเลยรีบปฏิเสธเสียงเบา

“เปล่าจ้ะนุไม่มีอะไรหรอก”

“แล้วเรื่องที่นุจะชวนไป ชะอำ”

“ป่านตกลงแล้วไงจ้ะ”ปาฏลิณบอกเขาอย่างที่ตั้งใจ