Excuse Me คุณครับมารักกันไหม? 8
1442 Words
Excuse Me คุณครับมารักกันไหม? 8
กราฟออกจากบ้านไปด้วยท่าทางตื่นเต้น โดยฉันให้น้องเอารถฉันไปเพราะมีคาร์ซิทติดอยู่ด้วย อาการปวดแสบที่ท้องกำเริบอีกครั้งฉันจึงกินยาลงไปอีกครั้งและตั้งใจจะนอนพักสักหน่อยกว่าลูกจะกลับมาถึงฉันคงอาการดีขึ้นมากกว่านี้ พี่ลิลลี่ยังทำความสะอาดบ้านอยู่อย่างเช่นทุกวันสลับกับเข้ามาดูอาการฉันอย่างเป็นห่วง
นานเกือบหนึ่งชั่วโมงที่หลับไป เสียงคนคุยกันเบา ๆ ดังอยู่ข้าง ๆ จึงลืมตาขึ้นมองก็เจอกับแฟนที่นั่งมองฉันตาแป๋ว โดยที่ข้าง ๆ กันนั้นมีคนที่ฉันวานให้ไปรับแฟนนั่นก็คือกราฟ ที่นั่งมองฉันอยู่เช่นเดียวกัน
“ดีขึ้นหรือยัง ไปหาหมอดีไหม”
“ดีขึ้นแล้วล่ะ ขอบใจนะที่ไปรับแฟนให้พี่”
“ยินดีครับ ผมไปได้ถ้าไม่ว่างก็บอกผมจะไปรับให้เอง”
“ให้ป๊าไปรับ มีป๊าไปรับแล้ว” แฟนชูมือบอกฉันอย่างดีใจ พร้อมทั้งกระโดดขึ้นโซฟามานอนกอดฉันอย่างออดอ้อน
“ดีใจขนาดนั้นเชียว” แกล้งแซวลูกชาย มือก็ลูบผมลูกชายไปมา มองหน้ามองด้วยรอยยิ้ม
“ดีใจครับ พรุ่งนี้ให้ป๊าไปส่งกับรับได้ไหม”
“ได้ครับ” กราฟรีบตอบแฟนเร็วกว่าฉันเสียด้วยซ้ำ ฉันมองน้องอย่างไม่เข้าใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“เย้!!”
“กราฟ...”
“ผมว่างจริง ๆ ไปรับส่งได้สบายเลย ผมส่งวิดีโอตอนไปรับแฟนที่โรงเรียนให้พี่ดูด้วยนะ มือสั่นไปหมด” กราฟเปลี่ยนเรื่องและเข้าใจเปลี่ยนเสียด้วยเพราะเขาเปลี่ยนจากเรื่องรับส่งแฟนเป็นวิดีโอที่เขาส่งมาในโทรศัพท์ ฉันเห็นแจ้งเตือนแล้วแต่ยังไม่ได้เข้าไปเปิดดู เอาไว้ว่างก่อนแล้วกันค่อยเปิดดู
“ที่โรงเรียนทำอะไรบ้างลูก”
“วาดรูป วิ่งไล่จับ”
“สนุกไหม?”
“สนุกครับแต่ร้อน” ท้ายประโยคปากเล็กยื่นออกมาน้อย ๆ ฉันหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะชวนลูกขึ้นไปอาบน้ำไม่ลืมบอกลากราฟและขอบคุณที่วันนี้เขาไปรับลูกชายกลับมาส่งบ้านให้
“ฟิน...” นี่เป็นอีกอย่างที่ยังข้องใจ เพราะเขาไม่ยอมเรียกฉันว่าพี่เลยนี่สิ ฉันไม่ได้ถืออะไรหรอกแต่แค่สงสัยเพราะน้องเขาก็เรียกฉันว่าพี่แต่เขาไม่เรียกก็แค่นั้นเอง
“ว่าไง?”
“พรุ่งนี้ขอไปส่งแฟนด้วยนะครับ”
“ได้ เจ็ดโมงครึ่งออกจากบ้านนะ มารอได้เลย”
“ขอบคุณครับ”
“กลับดี ๆ นะ” ฉันบอกกราฟรอกระทั่งน้องเดินออกจากบ้านถึงได้ปิดประตูและเดินขึ้นชั้นสองเพื่อพาลูกชายเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด เหงื่อออกเยอะมากน่าจะเล่นซนกันสุดฤทธิ์เลยก็ว่าได้
“ไม่อยากใส่เสื้อ” หลังอาบน้ำเสร็จแฟนก็วิ่งรอบห้องไม่ยอมใส่เสื้อ
“แฟนลูกมาใส่เสื้อก่อนจะได้ไปกินข้าวกันไงครับ”
“ไม่ใส่”
“เอ๊ วันนี้ม๊ามีไอศกรีมด้วยไม่รู้มีใครอยากกินไหม”
“ไอศกรีมเหรอ?” คนดื้อหยุดเท้าหันกลับมามองเมื่อได้ยินชื่อสิ่งที่ตัวเองชอบอีกอย่าง
“ใช่ ไม่รู้มีใครอยากกินกับม๊าหรือเปล่า”
“แฟน! แฟนอยากกิน” คนตัวเล็กยกมือสองข้างวิ่งกลับมาใกล้ฉัน
“งั้นก็ต้องใส่เสื้อ”
“ครับ พี่แฟนจะใส่”
แบบนี้ค่อยว่าง่ายหน่อย รีบแต่งตัวให้ลูกเสร็จก็พาลูกเดินลงมาชั้นล่างเพื่อกินข้าวเย็น ตอนนี้ฉันยังรู้สึกหน่วง ๆ ท้องอยู่จึงกินไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ แต่ก็ยังคงป้อนและดูลูกชายกินข้าวจนเจ้าตัวเล็กอิ่มและอ้อนขอกินไอศกรีมนั่นแหละ ในหนึ่งวันแอคติวิตี้เราสองแม่ลูกไม่ได้เยอะจนน่าทึ่งแต่หากเป็นวันที่ว่างเราก็จะมีกิจกรรมเล็ก ๆ ทำด้วยกัน แต่วันไหนที่ลูกมีเรียนหรือหลังเลิกเรียนเราก็จะนั่งวาดรูปเล่นของเล่นด้วยกัน รวมถึงการพูดคุยกับลูก
“ม๊าครับ”
“ครับลูก” ระหว่างที่กำลังกล่อมแฟนนอนในช่วงดึกเจ้าตัวเล็กก็เอ่ยเรียกเสียงเบา
“หัวใจพี่แฟนเต้นตึกตัก” แค่บอกไม่พอ มือเล็กยื่นมาจับมือฉันแล้วยกไปวางที่หน้าอกตัวเอง
“ทำไมใจเต้นแรงแบบนี้ หนูไม่สบายตรงไหนบอกม๊าได้เลยนะ” ถามลูกอย่างร้อนรนขยับนั่งบนที่นอนมองดูลูกอย่างสำรวจ แต่คนตัวเล็กที่ยังคงนอนอยู่ส่ายหน้าไปมาปฏิเสธสิ่งที่ฉันพูด
“พี่แฟนตื่นเต้นที่ป๊าจะไปส่ง พี่แฟนไม่เคยมีป๊าไปส่งเหมือนเพื่อนเลย”
“...”
“พี่แฟนดีใจ”
“พี่แฟนลูก ม๊าขอโทษ” เอ่ยบอกลูกชายอย่างรู้สึกผิด ขยับเข้าใกล้กดริมฝีปากลงบนหน้าผากเนียน แช่ไว้สักพักแล้วผละออกห่าง
“แต่พี่แฟนรักม๊านะครับ”
“ม๊าก็รักพี่แฟนลูก”
“นอนกอด ๆ กันนะครับ”
“ครับ ม๊าจะกอดพี่แฟนไว้เอง”
“ป๊า!!”
คนที่จะต้องไปโรงเรียนตะโกนเรียกคนที่นั่งรอที่ห้องรับแขกในเช้าวันถัดมาเสียงดังลั่นบ้าน นัดเจ็ดโมงครึ่งแต่นี่เขามาตั้งแต่ยังไม่เจ็ดโมงเกินไปมากจริง ๆ ดูไม่ออกเลยว่าตื่นเต้น
“กินข้าวหรือยัง กินด้วยกันก่อนไหม”
“รบกวนด้วยครับ”
“ยินดีค่ะ มานั่งเลย พี่ลิลลี่คะขอข้าวต้มเพิ่มอีกชามนะคะ”
“ได้ค่า” พี่ลิลลี่แม่บ้านคนสวยของเรายกข้าวต้มออกมาอีกชามวางให้กราฟบนโต๊ะ ฝั่งตรงข้ามฉันและแฟน แต่ก่อนเดินกลับเข้าไปที่ห้องครัวพี่ลิลลี่ก็พูดอะไรแปลกให้ฉันได้สงสัยอีกครั้ง
“คุณพ่อกลับมาแล้วก็ดีแบบนี้นี่เอง”
พี่แฟนอารมณ์ดีมากระหว่างที่เดินทางไปเรียน และวันนี้ก็เช่นเคยที่กราฟอาสาขับรถให้ส่วนฉันนั่งเบาะด้านหน้าข้างกับเขาส่วนลูกชายฉันนั่งที่คาร์ซิทด้านหลัง เมื่อมาถึงโรงเรียนแฟนก็งอแงให้กราฟเป็นคนอุ้มลงจากรถ กราฟยิ้มอย่างพอใจก่อนจะช่วยอุ้มแฟนลงจากรถและจับมือเดินไปส่งในโรงเรียนที่มีคุณครูยืนรอรับอยู่รวมถึงเพื่อนของฉันด้วยที่วันนี้ออกมายืนรอรับ
“น้องแฟนมาแล้วเหรอคะ?” คุณครูเอ่ยทักทายเจ้าแฟนที่เดินยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดีเข้าไปในโรงเรียน
“มาแล้วครับ สวัสดีครับ”
“สวัสดีค่ะ”
“น้าวราสวัสดีครับ” แฟนไม่ลืมยกมือไหว้ทั้งคุณครูและวราที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“สวัสดีครับ คิดถึงจังเลยเมื่อวานน้าไม่ได้ออกมาส่งเลย”
“คิกคิก เมื่อวานป๊ามารับพี่แฟนด้วย” ได้ทีเจ้าแฟนรีบอวดน้าวราตัวเองทันที ได้ยินแบบนั้นวรารีบเงยหน้าขึ้นมองฉันด้วยความสงสัยทันที กระทั่งเจอคนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เพื่อนฉันก็เบิกตากว้างอย่างตกใจทันที
“เข้าเรียนได้แล้วครับ เลิกเรียนม๊ามารับนะ” ฉันย่อตัวลงตรงหน้าลูกเอ่ยบอกพร้อมกับกดริมฝีปากลงบนแก้มนุ่ม
“ป๊ามาไหม?” แฟนถามกลับมา
“มาครับ ป๊าจะมารับด้วย” กราฟตอบให้แฟนได้สบายใจ
“เย้!” แฟนร้องดีใจใหญ่เลย
“ป๊าสวัสดีครับ” แฟนยกมือไว้กราฟพร้อมกับโค้งตัวลงน้อย ๆ ฮื่อน่ารักจังเลยลูกฉัน
“สวัสดีครับ เย็นนี้ป๊ามารับนะ”
“ครับป๊า ม๊าครับสวัสดีครับ” จากนั้นก็หันมาไหว้ฉันด้วยท่าทางแสนจะน่ารัก
“สวัสดีค่ะ สนุกให้เต็มที่นะคะ” เรายืนส่งแฟนกระทั่งพี่เลี้ยงพาเดินเข้าไปในห้องเรียน แต่สายตาใคร่สงสัยของวราทำให้ฉันมองเพื่อนอย่างขอความเห็นใจ
“ตอนเที่ยงจะเข้าไปกินข้าวด้วยนะ”
“ได้เลย ให้ชวนสิระด้วยไหม” ฉันถามเพื่อนกลับไป
“ชวนเลยถ้าว่างก็ให้มันมา ไปรีบไปทำงาน” วราโบกมือไล่ ฉันจึงชวนกราฟกลับไปที่รถ และหูเจ้ากรรมก็ได้ยินสิ่งที่คุณครูพูดกับวราด้วยนี่สิ
“ถึงว่าหน้าไม่คล้ายคุณแม่ แต่เหมือนคุณพ่อนี่เอง”
“ค่ะ เหมือนมาก เหมือนจนน่าตกใจเลยค่ะ”
“น่ารักมากเลยนะคะ”
- Writer
