Munting Lihim

San Pedro City

“Bunso.. bunso... gising na. Nandito na tayo. Welcome to San Pedro City!” ang paggising ni Kuya Andrei sa akin.

Kinuskos ko ang aking mga mata. Med’yo groggy pa ako dahil sa gamot sa hilo na pinainom niya. Nahimbing ako nang husto.“ Hinawakan ko ang kamay niya at at tiningnan ang oras sa kanyang relo. Nakita kong mag-aalas onse na ng tanghali.

Tumayo siya at hinila ang aking kamay. “O tumayo ka na para makalabas na tayo.”

Disoriented pa nang kaunti, pinilit kong tumayo. Tila walang mapagsidlan ang tuwa na nadarama ko nang nakalabas na kami. Nakita ko ang maraming tao, magulo ang paligid ngunit ramdam kong masaya. May maraming sasakyan din akong nakikita. Napa-“Wow!” ako. Noon lang kasi ako nakarating sa isang lugar na may maraming tao, may malalaking buildings. Sa litrato ko lang nakikita ang mga ito. “Ang daming tao kuya,” ang sambit ko.

“Syempre, syudad ito. Ganito ang syudad. Iba ang mundo rito kaysa sa bukid na nakasanayan natin.” Ang sagot niya. “O... Hindi ka ba nagugutom?” dugtong niya.

“N-nagugutom po…” ang sagot ko. Noon ko lang naramdaman ang sobrang pagkagutom.

Binuksan niya ang kanyang bag, “Heto, baon ko. Hindi na lang ako kumain nang nakita kang nakatulog. Hindi na kita inistorbo baka magsuka ka lang.” sabay hugot sa isang supot.

“A-ano ‘to?” tiningnan ko siya.

“P-puto…???” tila may question mark pa talaga ang kanyang pagkabigkas na halatang nag-aalangang ibigay iyon sa akin. “D-dati mong paborito? Pero kahit hindi mo na paborito iyan, kainin mo na lang muna habang hindi pa tayo nakarating sa restaurant. Ano na ba pala ang paborito ng binata kong bunso ngayon?”

Tiningnan ko siya na ang mga labi ay tila bibigay para sa isang ngiti, iyon bang parang nahiya. “P-puto pa rin...”

Nang narinig niya ang aking sagot at ang hitsura ko, pabiro siyang nagdadabog. “Sabi ko na nga ba eh! Sabi ko na nga ba eh! Anak ng tokwa naman o!!!” Tumawa siya at tinampal-tampal ang aking mukha. Kinurot-kurot. “Hindi ka pa rin nagbabago! Pilyo, mataray, makulit, magulo, maingay, masungit... Ano pa?”

“Pogi…”

“O sya... Sinabi mo eh!” ang sambit niya at inakbayan na ako. Habang naglakad kami, hawak-hawak niya ang supot ng puto habang ako naman ay kumakain.

Dumiretso kami sa isang mall store. Nang nasa loob na kami, nag-order siya ng pananghalian. Habang hinihintay namin ang order, tinawagan niya ang aking inay. Maswerte naman at na-contact. Minsan kasi nawawala ang signal sa aming lugar dahil may kalayuan ito sa bayan.

“Nay… kasama ko po si bunso ngayon at sa Lunes pa po ang aming balik d’yan…”

Natuwa naman ako sa narinig. Ibig sabihin, sasamahan niya uli ako sa biyahe at maaaring magtagal pa siya sa bahay namin.

“Ha??? Ano uli???” ang sagot ni inay.

“Magkasama po kami ni bunso ngayon sa San Pedro City, nay!” pag-ulit ni Kuya Andrei.

“Susmaryosep! Mahabaging Diyos! Kanina pa hanap nang hanap ang itay niyan! Paano ba napunta iyan d’yan?! Mabuti’t kasama mo lang pala! Ano ba ang nangyari at bigla na lang sumulpot ang batang iyan d’yan?” ang sunod-sunod na tanong ni inay. Narinig ko kasi ang usapan nila gawa nang naka-speaker phone ang cp ni Kuya Andrei.

Binitiwan ni Kuya Andrei ang nakakalokong titig sa akin atsaka nagsalita. Alam ko ang titig na iyon. May dalang kalokohan. “Nagpumilit po siyang sumama ‘nay eh.” Ang sagot naman niya.

Na siya naman ikinalaki ng aking mga mata. Nakumpirma ang kanyang paglaglag sa akin. “Kapal!” ang mahinang sambit ko sa kanya upang hindi marinig ni inay.

“Dyos ko ang batang iyan! Hindi na nahiya! Makakatikim iyan sa tatay niya pag-uwi! Galit na galit ang tatay niyan! Hindi man lang nagpaalam!” ang sagot ni inay.

“Hindi po totoo iyan nay! Labag po sa aking kalooban ang pagsama sa kanya! Kinidnap niya po ako nay! Sabihin niyo po sa itay na kinidnap po ako!” sabay dilat sa kanya at bulong ng “beee!”

“Ano???” ang gulat na sagot ng inay.

“Opo nay! Kinidnap po ako! Kaya po tumawag po kayo ng pulis bago maging huli ang lahat! Dalian niyo po! I-report nyo po na may isang nangpanggap na sundalo at kinidnap ako! Hindi po totoong sundalo si Kuya Andrei nay! Boy scout lamang po siya!” sabay tawa ko naman ng pigil kay Kuya Andrei, ang mukha ko ay nang-aasar.

“Hah? Ano? Paki-ulit nga??? Boy scout ba kamo??? Ano ba itong pinagsasabi mo? Bakit boy scout? Ano ba talaga ang nangyayari? Hindi ka ba totoong sundalo Andrei?” ang sagot ni inay, bakas sa boses ang pagkalito at pagkaseryoso.

“Nag-aasaran lang po kami dito nay… Nandito kami ngayon sa isang mall sa San Pedro City. Huwag po kayong mag-alala, ipapasyal ko si bunso rito at sabay kaming uuwi d’yan sa Lunes ng madaling araw. Ako po ang nagdala sa kanya rito. Naglokohan lang po kami, nay. Dating gawi po...”

“Aysus! Akala ko pa naman totoong boy scout ka lang. Ito talagang si Alvin… Kahit kailan. Hanggang d’yan ba ay nag-aasaran pa rin kayo? Para kayong mga aso’t-pusa!”

Hindi naman ako maawat sa katatawa at pang-aasar. “Boy scout!” bulong ko sa kanya.

“Lambingan lang po nay!” sagot ni kuya kay inay.

“O sya… mag-ingat kayo d’yan! Hiluhin iyan kaya ikaw na ang bahala sa kanya Andrei ha?”

“Opo nay, ako ang bahala dito! Mukha namang nag-enjoy eh. Mawawala rin ang hilo nito kapag natikman ang sarap ng bakasyon namin.”

“O sya… at sabihin mo kay Alvin na magpakabait d’yan! Maangas pa naman yan!”

“Lihim namang tumawa nang tumawa si Kuya Andrei, ipinamukha sa akin ang kanyang pagtatawa sa narinig na salitang binitiwan ng inay. Iyon bang parang nakaganti. “Maangas!” bulong niya sa tainga ko.

“Opo nay! Sasabihin ko po!”

“Sandali, ‘di ba ang paalam mo kung bakit ka umalis agad ay dahil pinagpareport ka ng kumander mo dahil may emergency kamo?

“Opo...”

“Anong nangyari? Bakit napunta kayo sa mall?”

“Mas takot po ako kay bunso kaysa kumander ko ‘nay!” ang biro niya sabay kindat sa akin.

Syempre, touched ako. Pero dinilaan ko lang siya.

“Paano iyong emergency?”

“Hayaan niyo na po iyon ‘nay. Kaya po nila iyon. Mas mahalaga ang lakad namin ni bunso kaysa emergency sa aming barraks.”

Dinilaan ko uli siya. Dinig na dinig ko naman ang tawa ni inay sa kabilang linya. “Asuuuusss! Mga batang ire. Sige, bye na! Mag-ingat kayo!”

“Bye po nay! I love you!” ang pahabol ko.

Di naman maawat si Kuya Andrei sa pagtatawa dahil sa bago niyang nakuhang salita na ipang-asar sa akin. “Maangas!” sambit niya.

Sinungitan ko siya. “Boy scout!” ang pagganti ko rin.

Tinumbok namin ang men’s wear section ng department store at binilhan niya ako ng tatlong pantalon, ang isa ay maong at ang dalawa ay pang-eskuwela. Binilhan din niya ako ng tatlong t-shirts at dalawang polo naman na pwedeng suotin ko sa paaralan, dalawang shorts na puwedeng isuot sa pamamasyal, anim na medyas, at anim din na brief. Siya pa talaga ang pumili ng aking mga damit. Pati sa fitting room ay halos pumasok na lang siya, halos siya na ang magsuot sa akin ng mga ito. Di naman ako magkandaugaga sa pagpili. Noon lang kaya ako nakaranas na bibilhan ng ganoon karaming damit.

“Huwag mo ngang isara ang kurtina!” utos niya noong naghubad ako ng pantalon upang isukat kung kasya sa akin ang pagpipilian ko. Isinara ko kasi ang kurtina dahil nahiya akong makita niya ang paghuhubad ko. Syempre, binata na. “Nahihiya pa to! Para kang babae. Tangina! Nakita ko na yan! Noon pa!” pahiwatig niya sa aking ari.

Na sinagot ko naman ng, “Noon iyon! Maliit pa ako noon! Malaki na kaya ako ngayon!”

“Ke maliit ka, ke malaki… pareho lang iyan. At bakit? t**i mo ba ang titingnan ko? Naka brief ka naman ah!”

Kaya wala na akong nagawa kundi ang maghubad at magbihis sa harap niya habang nakabukas ang kurtina. Kapag nasuot ko na ang pantalon o damit, ipakita ko ito sa kanya kung bagay ba.

“Ikot ka nga? Sa kabila… talikod… Hmmmm. Parang hindi bagay. I-try mo ito” at iabot sa akin ang iba pang mga pagpipilian “… o kaya ito… Hayan, lalong lumulutang ang kapogi-an. Iyan na!”

Iyan ang role niya sa akin. Taga-desisyon kung puwede na sa akin ang damit. Bumili rin siya ng swimming trunks, tig-iisa kami, parehong kulay upang maisuot daw namin sa resort. Pagkatapos, bumili na rin ng knapsack na lalagyan ko raw sa aking mga damit.

Tuwang-tuwa naman ang sales lady sa nakita niyang pagka-epal ni Kuya Andrei sa akin. Biniro pa siya, “Kapatid mo ba yan kuya?” ang tanong ng sales lady.

“Hindi ah! Nakita ko lang iyan sa bus kanina, itinapon yata ng mga kamag-anak.” ngunit sabay namang bawi ng, “Di… bunsong kapatid ko iyan Miss, ngayon lang kami nagkita uli nito after 8 long years. Kaya sabik na sabik ko nang maka-bonding ito. Anlaki na kasi! Maangas pa!” sabay tawa sa salitang maangas.

“Suwerte naman ng kapatid mo… may kuya na siyang guwapo, sobrang sweet pa. Pareho nga kayong mga guwapo kuya. Parehong artistahin” ang sabi niya.

“Mas masuwerte siya Miss.” Ang pagsingit ko. “May bunso siyang super mabait. At mas guwapo pa kaysa kanya! Ako lang kaya ang artistahin!” sabay ngiti at posing pa-pogi.

“Ay ang cute talaga ng bunso mo!!!” ang sigaw ng sales lady na parang kinilig.

“Manlilinlang iyan Miss. Nagiging tiyanak iyan sa gabi. Maangas na killer ang tarantadong ito. Kapag nakilala mo ito nang lubusan, di ka na maku-kyutan d’yan. Isosoli mo iyan kung saan mo napulot. Mas masahol pa kaysa aso ang pagkamaangas nito. Ngumangatngat nga iyan ng sapatos eh. Bantayan mong paa mo, baka bigla niyang ngangatngatin iyang paa mo.”

Tawanan.

Pagkatapos naming makabili ng aking damit, pumili ako ng isang pares ng jeans at t-shirt, at sandals upang iyon na ang isusuot ko sa aming pag-iikot sa buong mall. At ang aking mga lumang damit at tsinelas, nakasilid na sa aking knapsack. Pareho na kaming poging tingnan.

Sobrang saya ko, hindi lang dahil may bago akong mga damit na pinoproblema pa naman namin para suotin ko sa aking pag-aaral kundi dahil noon lang din ako nakapasyal sa syudad na iyon at sa isang department store pa na sobrang laki at ganda. Ang ipinagtatalon-talon ko sa tuwa talaga ay ang pagbili niya sa akin ng dalawang sapatos, isang balat at isang panlaro, isang relo at isang cell phone! “Yeheeeyyyy!!!” Sigaw ko sabay yakap sa kanya at halik. “Magkakaroon na talaga ako ng cell phone!”

“Ingatan mo iyan. Matagalan uli bago ako makakabili ng ganyan.”

“Opo kuya! Mwah!!!”

Alam ko, hindi kamahalan ang cp na iyon. Pero tuwang-tuwa pa rin ako dahil noon lang ako nagkaroon ng cp. Syempre, puwede na kaming magtext. Atsaka may music naman at headset kaya solve na ako. Kaya sobrang saya ko talaga.

Mag-aalas tres na ng hapon nang sumakay naman kami ng taxi patungo sa isang sikat na resort. May halos 30-minutos lang ang biyahe. Pagdating na pagdating namin sa resort namangha ako sa ganda nito at halatang pinag-igihan ang pagaayos.

Ang hotel ay malaki at malapad na may limang palapag at sa harap nito ay ang dagat na may mapuputi at pinong buhangin ang dalampasigan. Sa isang gilid sa harap lang ng hotel ay may malalaking swimming pools at sa kabilang gilid naman ay may mga lawns at botanical gardens. “Ang ganda-ganda kuya!” ang sambit ko.

“Syempre, espesyal ang bunso ko.” Sabay kindat naman sa akin.

Dumeretso kami sa counter ng hotel. Nagcheck-in at pagkatapos, dinala na kami ng bellhop sa aming kuwarto. Nasa pinakataas na palapag pala ng hotel ang kuwarto namin. Noong nakapasok na kami, namangha ako sa ganda ng aming kuwarto. Kulay puti ang pintura nito at itim naman ang mga decorative na cabinets, lockers, mesa at ang sahig ay parang mga kahoy na kulay brown at makikintab na tiles. May dalawang kama na kulay itim ang frame ngunit ang mga bed sheets at blankets ay kulay puti. Ang kisame naman ay may salamin, may mga maliliit na ilaw na nakapaligid dito, at sa dingding ay may mga ilaw na mistulang malilit na lamp shades. Nang sinilip ko ang banyo at kubeta malinis na malinis ito at mabango. May malaking salamin din. Sa loob ng kuwarto ay may isa pang maliit na paikot na mesa na may dalawang silya, at may TV pa! Syemrpe, malamig ang aircon. Sarap! Sa tanang buhay ko, noon lang ako nakaakyat ng isang hotel. At mamahalin pa!

Noong nailatag ko na ang aking bag sa isang kama, dali-dali kong binuksan ang isa pang pinto. At nakita kong terrace pala ito, nakaharap sa mismong beach! May isang bilog na mesa din at may dalawang upuan. Dumungaw ako at kitang-kita ko ang kabuuan ng resort. “Ang ganda kuya! Ang ganda ng tanawin! Ang sarap ng hangin!!!” ang sigaw ko.

“Mamaya, d’yan tayo sa terrace na iyan, ‘tol. Umiinom ka ba? Mag-inuman tayo ng kaunti d’yan mamaya.” Ang sigaw ni kuya na nasa loob ng kuwarto, nagligpit sa mga gamit namin.

“Yeeeyyyy!” sigaw ko. Pakiwari ko ay iyon na ang pinakamasayang sandali ng aking buhay. Noong nakabalik na uli ako sa loob ng kuwarto, nasa shower na pala si kuya, naliligo. Napaupo ako sa kama. Dahil ang isang bahagi ng shower any naaaninag, kitang-kita ko ang mistulang silhouette na hubog ng katawan ni Kuya Andrei. Naglalaro na naman sa isip ko ang hubo’t hubad niyang katawan. Nanumbalik sa aking ala-ala noong bata pa kami na sabay kaming naliligo, kitang-kita ko ang kanyang p*********i. Ganoon din siya sa akin. Ngunit noon ay walang malisya ito; sa pagkakataong iyon ay iba na… may bahid na kalaswaan ang naglalaro sa aking isip kapag nakikita ko siyang nakahubad lalo na sa postura niyang iyon na mas lalo pang gumanda ang kanyang katawan; matipuno, puno ng balahibo ang dibdib, bakat na bakat ang mga muscles sa kanyang bisig, malalaki ang mga hita, at may tila mga pan-de-sal sa tiyan...

Naputol ang aking pagmumuni-muni nang sumigaw siya. “Tol… ligo tayo!”

“Eh… mamaya na kuya!” ang sigaw ko. Natakot kasi akong matukso muli at hindi ko makayanang labanan ang sarili.

“Halika na! Sabay tayo! Daliiiii!”

“Mamaya na lang ako kuya!”

Ngunit lumabas siya sa banyo. Nagulat naman ako! Hubo’t-hubad siya, walang pakialam kung makita ko ang kanyang p*********i. “Arrgggggghhh!” ang sigaw ko nang sinabuyan niya ako ng tubig. Nilapitan pa niya ako, hinawakan sa braso at puwersahang hinila papasok sa shower.

Nagpambuno kami. Syempre, ayaw ko. Ngunit kinarga niya ako sa kanyang mga bisig kahit na pilit akong kumwala. “Kuya huwag! Kuyaaaaaa! Kuyaaaaaa! Ayoko kuyaaaaaaaaa!” ang pagsisigaw ko.

Ngunit malakas lang na tawa ang kanyang isinukli habang tuloy-tulyo lang siya sa pagkarga sa akin patungo sa shower. Sa lakas niya ay parang isang magaang bagay lamang ang kanyang binitbit.

Nang nasa loob na kami ng shower, ibinaba niya ako, sabay bukas ng valve.

“Arrggggggghhhhhhh!” sigaw ko. “Kuya naman eh! Ang lamiggggggg!”

Tawa pa rin siya nang tawa. Wala na akong nagawa kundi ang maghubad na rin ng damit. Tinanggal ko ang aking t-shirt, ang pantalon. Hindi ko tinanggal ang aking brief. Syempre, nahihiya pa rin ako. May bulbol na kaya ako, di kagaya noong bata pa lang ako na sabay kaming maligo, hubo’t-hubad, supot pa at wala pa ang mga balahibong nakapaligid sa aking ari.

Inihagis ko ang mga damit ko sa labas ng shower at pagkatapos, biglang tumalikod sa kanya at isinangga ang aking ulo sa bagsak ng tubig sa shower. Iyon bang nahiyang humarap sa kanya. Ngunit biglang, “Huli kaaaaaa!” sabay hila naman niya ng aking brief pababa, kagaya nang palagi niyang ginagawang pang-aasar sa akin noong bata pa lang ako. Laglag ang aking brief sa sahig.

“Arrrggggggg!” ang sigaw ko. “Kuya naman eh! Hindi na ako bata eh!” ang pagmamaktol ko.

Ngunit niyakap lang niya ako. “Kahit hindi ka na bata, baby ka pa rin para sa akin. Kaya...” at idiniin niya ang kanyang bibig sa aking likod at kinagat-kagat niya ito, kagaya pa rin nang palagi niyang ginagawa sa akin noong bata pa ako kapag naiinis ako. Kikilitiin niya ako sa pamamagitan ng pagkagat-kagat ng aking batok, dibdib, o kahit anong bahagi ng aking katawan.

Kaya doon na ako gumanti. Hinablot ko ang kanyang buhok atsaka kinagat ko rin ang kanyang tyan. Syempre, ayaw niyang makagat kaya, iniwas niya ito at nagpambuno kami.

Tawanan. Noong napagod na, naging seryoso uli kami sa paliligo. Kinuha ko ang tooth brush at nag toothbrush ako. Noong nakita ko siyang nakangiting-aso habang tinitigan akong nagto-toothbrush, iyong titig na parang nakakaloko, idinura ko sa kanya ang mga bula na galing sa aking bibig.

“Ganyan ha… sige. Magtoothbrush na rin ako...” ang sambit niya.

Iyon, nagduduraan kami ng mga bula galing sa aming bibig. Tawanan uli.

Noong natapos na akong mag-tooth brush, inabot ko na ang sabon sa kinalalagyan nito. Ikikiskis ko na sana ito sa aking katawan noong bigla niyang kinuha ito sa aking kamay, sabay sabing, “Ako na…” At ewan ko rin ba kung bakit nagpaubaya ako. Syempre, kumalampag ang aking dibdib. Kung noong bata pa lamang ako ay walang kaakibat na kahulugan ito sa aking isip, sa pagkakataong iyon, iba na. Marumi na ang aking isip. Maruming-marumi.

“Haissstttt! Ang laki na talaga ng bunso kooooooo! Nakapangigigil!” ang sambit niya noong nasa kamay na niya ang sabon. Humarap siya sa akin. Ang una niyang sinabon ay ang aking mukha. Marahang ikiniskis niya ang sabon dito. Ako naman ay parang isang paslit na ipinikit na lamang ang mga mata. Pagkatapos ay ibinaba niya ang sabon sa aking leeg, pababa pa sa aking dibdib, sa tiyan, sa pusod at puson… hanggang sa aabot na sana ito sa aking p*********i nang, “A-ako na kuya ako na. Ok na ako, hehehe” ang sambit ko.

“Bakit? Dati naman ay sinabon ko rin naman iyan ah!” ang pagtutol niya sa ginawa ko.

“H-hindi na po ngayon. B-baka magalit iyan hehehe” ang biro ko pa.

“E, ‘di galitin natin. Galitin ko na rin ang sa akin.” Ang pagbibiro din niya. “O sya talikod na lang!”

At tumalikod naman ako. Sinabon na naman niya ang aking leeg, pababa sa aking balikat, sa likod, pababa… hanggang umabot naman ito sa dalawang umbok ng aking puwet. Noong mistulang hinimas-himas ito dahil sa pagdidin niya sa sabon, dagdagan pa sa dulas ng kanyang kamay at nang pagsingit-singit niya sa pagkuskus ng sabon sa gitna ng umbok ng aking puwet at sa may singit, naramdaman ko na lamang na tumigas na pala ang aking pagkalaki. Syempre, nahiya ako. Baka malaman niyang tumigas ang ari ko, at isiping nasarapan ako sa paghagod ng kamay niya sa aking puwet.

Dali-dali kong kinuskos ang aking katawan sa tubig atsaka biglang lumabas ng banyo nang walang pasabi. “Tapos na ako kuya!” ang sigaw ko nang nasa labas na ako.

“Tangina! Anong nangyari?”

“Wala! Malamig! Ayoko na!” ang sambit ko na lang at dumeretso na ako sa cabinet at humugot ng damit.

“Andaya naman nito! Hindi mo pa ako sinabon eh!”

“Next time na lang kuya! Bukas na lang!” ang sagot ko rin.

“Sige may utang ka na sa akin ha?”

Hindi naman siya namilit kung kaya ay naka-eskapo ako. Tuluyan na akong nagdamit. Nang lumabas na siya ng banyo, nakatapis na lang siya ng tuwalya. Dali-dali naman niya akong kinuyog. “Ikaw ha… iniwanan mo ako sa banyo! Humanda ka sa akin, maangas!”

Nagpambuno kami. Tawa nang tawa ako kasi nahubaran ko siya at hindi niya talaga tinakpan ang ari niya kahit lantad na lantad ito. Bagkus, kinukulit pa ako hanggang sa dinaganan na niya ako sa kama, nakatihaya ako at siya naman ay nakadapa sa akin. Nagkasalubong ang aming mga mata. Nagtitigan kami. Ewan kung ano ang laman ng kanyang isip ngunit mistula akong malulusaw sa kanyang mga titig. Parang isa-isang inukit ang kaliit-liitang mga detalye ng aking mukha sa kanyang utak. Mistulang nagmamakaawa ang kanyang tingin, nangungusap. Lalo naman akong natahimik. Hindi nakaimik na parang naalipin sa kanyang kapangyarihan.

“Ang laki-laki mo na talaga…” ang bulong niya.

Napalunok ako ng laway. Naramdaman kong may kakaibang init ang dumaloy sa aking katawan. Parang may laman ang kanyang sinabi. Parang gusto kong ipikit ang aking mga mata. Matagal ko nang pinangarap na mangyari muli ang ginawa niyang paghalik sa akin noong bata pa lamang ako. Naghintay ako. Isa, dalawa, tatlo, apat, lima, anim, pito, walo, syam, sampu… hindi ko alam kung ilang segundo. Naghintay pa rin ako, umaasang ilalapat niya ang kanyang mga labi sa aking bibig.

Ngunit bigla siyang bumalikwas, tinumbok ang nalaglag na tuwalya, itinapis muli ito sa kanyang katawan atsaka humigang nakatihaya sa kabilang kama, walang imik at pansamantalang napako ang tingin sa salamin ng kisame.

Para akong sinabuyan ng malamig na tubig, nagulat sa biglang pagbalikwas niya. Tumihaya na rin ako at tinitigan din ang salamin ng kisame. Sa pagtitig kong iyon sa salamin, nagkasalubong ang aming tingin doon. Nagkatitigan muli kami. Tila nag-uusap ang aming mga mata. Sa pamamagitan ng reflection ng salamin, kitang-kita ko ang postura niyang nakatihaya habang nakabalot sa kanyang baywang ang tuwalya. Hindi siya umimik. Hindi rin ako nagsalita. Hindi ko alam kung ano ang laman ng isip niya. Nanatili kaming nagtititigan sa pamamagitan ng salamin.

May halos limang minuto kami sa ayos na iyon. Maya-maya, bigla siyang tumagilid at umiwas sa aming pagtitigan. Inabot niya ang isang flyer ng hotel na nasa ibabaw lang ng mesang nasa gilid ng kanyang kama. Binasa niya ito atsaka, “Tol… magpamasahe tayo! Pili tayo ng magandang chick na magmamasahe sa atin dito sa kuwarto.”

Nadismaya naman ako sa aking narinig. Sumagi kasi sa aking isip ang dati kong ginagawa sa kanyang pagmamasahe. Para akong nalungkot. Akala ko, ako ang magmamasahe sa kanya. Akala ko, nagustuhan niya ang masahe ko. Parang gusto kong magvolunteer at sabihing “Ako na lang ang magmasahe sa iyo kuya! Gaya ng dati...” Ngunit dinaig ako ng hiya. Paano, magandang chick naman ang binanggit niya. Syempre, babae. Kaya ang isinagot ko na lang ay, “A-ayoko kuya. I-ikaw na lang po ang magpamasahe…”

“Sure ka na ayaw mo?” ang tanong niya uli.

“Opo. Ikaw na lang. Manood na lang ako kung paano ka niya masahehin.”

“O sige… kung ayaw mo, ako na lang.” ang sambit niya.

Dinampot niya ang intercom sa gilid pa rin ng kanyang kama at may kinausap. Tumayo naman ako sa kama at dinampot ang remote ng TV na nasa baba ng TV rack atsaka nahiga sa aking kama.

Pagkatapos niyang makipag-usap sa intercom, lumingon siya sa akin. “Ok na ‘tol… Pinili ko ang isang batang-batang masahista, may 18 years old daw silang available, at estudyante pa!” ang masaya niyang sambit.

“G-ganoon po ba?” ang sagot ko habang kunyari ay abala ako sa pag-aaral at pagpipindot sa remote bagamat sa loob-loob ko ay may lungkot akong nadarama. Selos ba o takot na iba ang gusto niya at hindi ako. Maya-maya lang ay may nag door bell. Binuksan ko ito, at ang masahista na nga. Naka-uniporme siya, may dala-dalang tuwalya at parang mga bote. At totoo ang sinabi niya. Mukhang bata, mahaba ang buhok, may hitsura, maputi at sexy.

“Dito Miss!” ang paramdam ni Kuya Andrei na nakadapa, ang tuwalya ay itinakip lamang sa umbok ng kanyang puwet.

“Siguro, sanay na siya na palaging nagpapamasahe” sa isip ko lang.

Tinumbok ng masahista ang kama ni kuya at pagkatapos ihanda ang kanyang gamit, sinimulan na ang pagpisil-pisil sa kanyang katawan. Bagamat nakatutok sa TV ang aking mga mata, lihim ko silang pinagmasdan. May tila sibat na tumama sa aking puso ngunit tiniis ko lang.

“Anong pangalan mo, Miss?” ang tanong ni Kuya Andrei habang patuloy siyang minamasahe sa likod.

“Julie po…”

“Ilang taon ka na, Julie?”

“18 lang po…”

“Huwag namang mag po-po… hindi naman ako ganyan ka tanda. Andrei na lang.”

“S-sige po... Andrei”

“Matagal ka na ba rito, Julie?”

“Bago lang… three months pa lang.”

“May training ka ba nitong pagmamasahe?”

“Meron po. May certificate po ako.”

“Ah… kaya pala ang galing mo.”

“Hmppt!” ang sigaw naman ng utak ko noong narinig na magaling ang babae. Pakiramdam ko ay gusto kong kaladkarin sa buhok ang babaeng iyon palabas ng kuwarto.

“May boyfriend ka na ba?” ang tanong uli ni Kuya Andrei.

“Mayroon na.” ang sagot pa rin ng masahista na parang walang ka-feeling-feeing ang sagot.

“Mabuti at pumayag naman siya na ganito ang trabaho mo.”

“Masahista rin siya. At pareho kaming nag-aaral pa kaya wala namang problema. Practical lang. Pandagdag tuition din ito.”

“Taga rito ka ba?”

“Hindi… taga-Negros ako. Kaso nandito ang tinitirhan ko, ang tita ko. Nagkataon namang kailangan nila ng masahista rito, kung kaya nag-apply ako. At natanggap naman.”

Iyon ang takbo ng kanilang usapan. Pinahinaan ko talaga ang volume ng TV upang marinig ko ang pag-uusap nila. Hanggang sa tumihaya na si kuya Andre at noong tiningnan ko ang kanyang harapan, alam ko, tumigas na ang kanyang p*********i. Ang laki kaya ng bukol. Atsaka nakita kong isiningit niya talaga ang kanyang kamay sa ilalim ng tuwalya na para bang inayos ito upang hindi obvious tingnan.

Ok pa rin sa akin. Kaya ko pa. Nagmasahehan lang naman sila. May kuwentuhan, bolahan. Walang personalan. Ngunit doon na ako nasaktan nang labis noong nagtanong na si Kuya Andrei ng, “P-puwede ka ba Miss…?” na ang ibig sabihin ay s*x.

Syempre, masakit iyon. Hindi man lang niya inisip na naroon ako. “Sabagay, hindi naman niya alam na mahal ko siya” sa isip ko lang. Pero ansakit. Grabe. Parang gusto ko na talagang sunggaban ang babae at kabayuin.

“Naku hindi po… wholesome po kami. Bawal po sa amin ang ganyan.” Ang diretsahang sagot naman ng babae. Ngunit nagreact ang aking isip ng, “Mabuti naman dahil baka talagang kakabayuin na kita eh!”

“Bawal siguro kung dito. Pero kung sa labas, puwede…” ang sagot naman ni Kuya Andrei.

“Bawal po talaga…”

Doon na ako tuluyang nagdamdam ang aking puso noong sinabi pa niyang, “O... bawal dahil dalawa kami rito sa kuwarto ngayon.”

Sa pagkarinig ko noon, sinapak nang malakas ang aking ulo. Hindi ko pala kayang kabayuin ang babae na iyon. Feeling ko ay ako pala ang balakid sa kanila roon. Doon ko naisip na kung wala ako, siguradong si Kuya Andrei na ang kakabayo sa masahista niya. Sa inis ko ay bigla kong pinatay ang TV at padabog na tinumbok ang pintuan at walang pasabing umalis.

“Tol… saan ka?!” ang narinig kong sigaw ni Kuya Andrei.

Ngunit tuloy-tuloy lang ako sa paglabas na parang wala akong narinig. Pakiramdam ko kasi ay atat na atat na siyang tumira ng babae at dahil nandoon ako, kung kaya ay hindi pumayag ang babae. May pakiramdam kasi ako na kapag silang dalawa lang, bibigay na rin iyong babae. Syempre, magkaka- extra pera na siya, suwerte pa siya kay Kuya Andrei dahil guwapo, macho, malinis, mabango, ay may malaking hinaharap... “Lukaret!” ang sigaw ng isip ko.

Kaya nag walk out ako. Pilit na isiniksik sa isip na wala akong karapatan sa kanya kung kaya ay bahala na sila kung ano man ang gagawin nila sa loob ng kuwarto. Dahil hindi ko alam kung paano gumamit ng elevator, hinanap ko na lang ang hagdanan at nagtatakbong pababa hanggang sa ground floor.

Noong nasa baba na ako, naupo ako sa isa sa mga upuan sa lobby. “Dito na lang ako maghintay hanggang matapos sila sa kung ano pa man ang gagawin nila sa loob.” Sa sarili ko lang.

Ngunit wala pang tatlong minuto, nakita ko na si Kuya Andrei sa pagbukas pa lang pinto ng elevator. Naka-short siya at nakasando lang, pansin ang magandang hubog ng kanyang katawan. Noong nakita niya ako, tinumbok niya ang aking kinauupuan.

“Bakit ka ba umalis sa kuwarto?” ang sambit niya noong nasa harap ko na siya.

“E… kailangan ninyo ng privacy, eh.”

“Anong privacy ba ang pinagsasabi mo?”

“Privacy… para magawa mo ang gusto mo sa kanya. Di ba? Atat na atat ka nang makatikim ng babae?”

“Tado ka talaga! Wala akong intensyon na gumamit ng babae! Ano ka ba???” sabay hawak sa aking kamay at puwerahang hinila na ako pabalik sa elevator. “Tara na! Balik na tayo sa kuwarto!”

“E, bakit ganoon ang mga tanong mo sa kanya?” ang pag-argumento ko pa rin habang nakabuntot ako sa kanya, hila-hila ang kamay ko.

“Syempre, kausapin mo ang masahista mo para di ka naman mapagkamalang suplado. Minsan niloloko, binibiro... ganyan iyan.”

Hanggang sa nakapasok na kami sa elevator, tinarayan ko pa rin siya. “Biro ba iyong tatanungin ang babae kung papayag siyang makipag s*x? Kung nagkataong wala ako roon? Anong gagawin ninyo?”

“E di wala. Masahe. Ano pa bang ibang gagawin?”

“s*x!”

“Hayyyy! Ang kulit-kulit mo pa rin talaga!” ang sagot niyang halatang nakulitan na. “O sige, tinanong ko nga siya kung papayag siya. Ngunit kung kumagat iyon, hindi para sa akin. Hindi ako ang gagamit...”

Nagulat naman ako. “S-sino?”

“I-ikaw?”

Mistulang hinataw naman ng isang baseball bat ang aking ulo sa narinig. “Ako??? Bakit ako? Nagtanong ka ba sa akin kung gusto ko?” ang mataray ko paring sagot.

“Ako, gusto ko para sa iyo.”

“Ikaw, gusto mo! Paano naman ako... ayaw ko! Anong gagawin ko sa babae?”

Napatingin siya sa akin, ang mga kilay ay nagkasalubong, halatang ang isip ay nagtatanong. Ako man ay nagulat rin sa sinabi kong iyon.

At ang nasambit ko na lang ay ang isang mataray na, “Bakit??? Bakit mo ako tinitingnan ng ganyan?”

“Pakiulit nga sa sinabi mo? Anong gagawin mo sa babae?” ang sambit niya.

“Hindi ko alam! Wala pa akong karanasan! Hindi pa ako nakatikim ng babae! Iyan ang ibig kong sabihin!”

“Ah...” mistula naman siyang nakahinga ng maluwag. “Kaya nga mag-experience ka eh!”

Na sinagot ko naman ng pabulong, “Ayoko nga!” Ewan kung narinig niya iyon.

Hanggang sa nakarating na kami sa loob ng kuwarto. Tiningnan ko kung naroon pa ang masahista. Ngunit wala na. Binuksan ni Kuya Andrei ang TV at ang ilaw, at nahiga sa kanyang kama. Nahiga rin ako sa katabing kama, sa kama ko. “Mag order tayo ng beer tol... Inom tayo ha? Wala namang pasok bukas eh.”

“S-sige. Konti lang ang inumin ko.” Ang sagot ko.

Dumating ang aming order. Lumipat kami sa terrace at doon nag-inuman. Masaya kaming nagkuwentuhan, nagharutan habang inaakbayan niya ako at ang isang kamay ko naman ay nakalingkis sa kanyang baywang. Inenjoy namin ang isa’t-isa; ninamnam ang ganda ng ambiance sa terrace na tanaw na tanaw ang kabuuan ng beach; nilanghap ang presko at malamig na simoy ng hangin; sinariwa ang dating bonding na matagal din naming na-miss sa isa’t-isa.

Nang naka-limang bote na ng beer si Kuya Andrei, halatang-halata na ang pamumula ng kanyang pisngi. Ngunit ako, kahit naka-isang bote lang med’yo umikot na ng kaunti ang aking paningin. Hindi na ako uminom pa. Hindi na rin ako nagsalita. Parang gusto ko na lang namnamin ang pag-aakbay niya sa aking balikat at paminsan-minsang paghahalik niya sa aking buhok. Mistula kaming tunay na magsing-irog. Sa aming postura. “Wish ko lang...” Sa isip ko.

Maya-maya, nagsalita siya. “Hindi tuloy natapos ang pagpamasahe ko kanina...”

“Bakit hindi mo tinapos? Huwag mong sabihing ako pa ngayon ang may kasalanan?” ang paninisi ko.

Tiningnan niya ako, binitiwan ang isang nakakalokong ngiti. “Oo, ikaw ang may kasalanan at ikaw ang magpapatuloy sa naudlot kong pagpapamasahe. Di ba ikaw naman talaga ang nagmamasahe sa akin noon?”

Tila may nakakakiliting koryentreng dumaloy sa aking kaugatan. “Hindi ako magaling. Wala akong certificate!” ang pagpapatutsada ko pa, tukoy sa sinabi ng masahista niya na may certificate siya.

“Hayaan mo na! Ikaw naman ang original na suki ko... Na-miss ko nga eh. Taraaaaa!” Sabay tayo at nagtatakbo na patungo sa kanyang kama at nahiga roon. Para siyang nasasabik na dinaan na lang sa laro. Noong nakita niyang nagtatakbong sumunod ako sa kanya, dali-dali rin niyang hinubad ang kanyang sando at short, naiwan lang ang brief, atsaka tumihaya.

Umakyat ako sa kama niya at umupo sa ibabaw ng tiyan niya. Tiningnan ko siya. Nakangiting-aso ring nakatingin sa akin. “Tapakan mo ang katawan ko ‘tol...”

“M-malaki na kaya ako. Kaya mo?”

“Ako pa...” ang pagmamayabang niyang sagot.

Tumayo ako at sinimulan ang pagtapak sa kanyang katawan. Sa una, med’yo nag-aalangan pa ako, lalo na noong nakita ko ang mukha niyang parang nabigatan. Ngunit noong kalaunan, parang normal na lang ang pagtapak ko sa katawan niya. Sinubukan kong tapakan ang ari niya. Matigas na ito. Pinawisan ako sa di maipaliwanag na kakaibang kiliti na bumalot sa aking katawan. Ngunit hindi ko ito ipinahalata. Patuloy pa rin ako sa pagtapak sa kanya na parang wala lang nangyari – sa kanyang dibdib, sa tiyan, sa puson, at sa bukol ng kanyang p*********i. Parang kagaya noong dating maliit pa lang ako.

Hindi siya pumapalag kapag natatapakan ko ang kanyang harapan; hindi kagaya noong mga bata pa kami na sinisigawan niya ako ng “Tangina, mababasag ang bayag ko niyan!” at tatampalin ang puwet ko. Ngunit sa pagkakataong iyon, mistulang lumalaban at kumikislot-kislot ang kanyang p*********i sa bawat dampi ng aking mga paa rito.

Maya-maya lang ay hinawakan niya ang aking dalawang kamay. “Upo ka...” ang mahinang sambit niya.

Umupo ako sa mismong umbok ng kanyang p*********i. Alam ko, hindi lingid sa kaalaman niya na naramdaman ko ang kumikislot-kislot niyang p*********i na inuupuan ko. Hinayaan lang niya ako, inilatag niya ang kanyang mga kamay sa kanyang gilid na tila ipinakitang nagpappaubaya siya sa kahit ano man ang aking gagawin sa kanya.

Sinimulan kong masahehin ang kanyang dibdib. Wala siyang imik. Ramdam ng aking kalamnan ang sarap ng pagdampi ng aking balat sa bawat pagpisil ng aking mga daliri at kamay sa kanyang katawan. Kakaibang init ang gumapang sa aking katawan sa pagkakataong iyon. Lumakas ang kalampag ng aking dibdib, lalo na sa nakita kong mukha niya na nasarapan sa pagpisil-pisil ko sa kanyang kalamnan. Minsan ay kinakagat-kagat pa niya ang kanyang mga labi.

Nagpatuloy lang ako sa aking ginagawa. Tahimik pa rin siya, kabaligtaran sa ingay niya noong si Julie ang nagmasahe sa kanya. Wala kaming imikan. Wala siyang tanong. Nakakabingi ang katahimikang namagitan sa aming dalawa. Kumikislot-kislot pa rin ang kanyang p*********i na aking inuupuan.

Pakiramdam ko ay natuliro na ang aking isip habang nasa ganoon akong posisyon at patuloy lang sa pagmamasahe sa kanyang dibdib at tiyan. Ang tagal ko na kayang nasasabik na matikman muli ang halik niya, ang yakap niya, ang paggawa ko sa bagay na iyon sa kanya; na bukas sa kanyang kalooban; na siya mismo ang magsabing gawin ko iyon sa kanya; na habang ginagawa ko iyon sa kanya, naririnig ko ang kanyang pigil na pag-ungol, ang pagkagat-kagat niya sa kanyang labi na nagpapakitang nasarapan siya sa aking ginagawa; ang pagpipikit niya sa kanyang mga mata.

Ngunit hindi ko pa rin kayang sabihin iyon sa kanya. Sa kabila ng beer na nainum ko; sa kabila ng matindi kong pagnanasa, naalipin pa rin ako ng takot at pagkahiya. Tiniis ko ang aking naramdaman. Pinigil ko ang aking sarili. Tiningnan ko ang kanyang mga mata. Tila nagmamakaawa ito, nakikiusap.

Nagtitigan kami. Maya-maya, hinawakan na naman niya ang dalawa kong kamay. Pinagmasdan niya ang singsing na ibinigay niya sa akin noong pitong taong gulang pa lang ako. Isinuot ko na kasi iyon noong hinabol ko siya sa terminal. Habang pinagmasdan niya ito, pansin ko ang saya sa kanyang mukha. Hinalikan niya ang daliri kung saan naroon ang singsing. Pagkatapos, marahang iginapang niya ang kanyang mga kamay patungo sa aking balikat. Patungo sa aking leeg, patungo sa aking tainga.

Nanatili ang mga kamay niya sa aking tainga noong nagsalita siya; pabulong, malambing ang kanyang boses, “N-naalala mo pa ba ang ating munting lihim?”

Mistulang malagutan ako ng hininga sa pagkarinig ko sa tanong niyang iyon. Natahimk ako nang bahagya, napalunok ng laway. Tinitigan ko siya. “O-opo kuya...” ang maigsi at pabulong ko ring sagot. “I-iniingat-ingatan ko po. G-gaya ng s-sinabi mo po...”