วิลแฮม nc ++

เมีย

วิลแฮมนั่งเฝ้าเบลินดาที่นอนสบายๆโดยเธอไม่สนใจอะไรว่าจะมีคนนั่งจ้องมองเธออยู่ เพราะความเมื่อยล้าจากเมื่อคืนเธอนั่งวาดรูปอดหลับอดนอนทั้งคืน วิลแฮมจ้องมองสำรวจใบหน้าสวย ลำคอ หน้าอกใหญ่ที่อยู่ใต้ชุดคลุมอาบน้ำ และสายตาของเขาเลื่อนลงมาเรื่อยๆ วิลแฮมขบกรามแน่นๆ พลางสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เพราะภาพที่เบลินดาลุกขึ้นมาจากอ่างยังติดตาของเขาอยู่ เขาจำได้ดีส่วนไหนใหญ่มากๆ ส่วนไหนที่ที่ลูกชายใต้กางเกงอยากเข้าไปทักทาย

ครืดๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์วิลแฮมดังขึ้น เขาสะดุ้งเล็กน้อยมือหนาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงสแล็ค วิลแฮมก้มลงมองดูหน้าจอโทรศัพท์ เขาถอนหายใจแรงๆ

" ครับแด๊ด" วิลแฮมดันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ เขาเดินออกไปยืนนอกระเบียง ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลมองท้องทะเล

" ตาวิล ไอ้ลูก จิ๊.... นี้แกพาหนูเบลินไปด้วยเหรอ?" แด๊ดกายถามลูกชายหัวแก้วหัวแหวน นี้ขนาดว่าไม่ได้เผลอน่ะเนี่ย แต่เพราะลูกน้องที่เฝ้าป้องยามหน้าบ้านเล่าให้ฟัง แถมมัมแก้วมาเล่าให้ฟังอีก เขาไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูดแล้ว วิลแฮมยิ้มอย่างผู้ชนะ

" ท่านประธานให้ผมมาสัมมนานะครับ ผมก็มาแล้วเนี่ยแถมมากับเมียผมด้วย กะว่าจะฮันนีมูนเสร็จเอาหลานไปฝากมัมๆด้วยนะครับเนี่ย " วิลแฮมพูดออกมาอย่างสบายๆ แด๊ดกายปลายตามองแคทเปอร์และมัมแก้วพลางถอนหายใจแรงๆ ท่านอายเพื่อนก็อาย เพราะความดื้อดึงของลูกชาย

" ตาวิล พาหนูเบลินกลับมาส่งบ้านเลยนะ " แด๊ดกายเค้นเสียงเหมือนกับอยากฆ่าใครตาย แด๊ดแคทกับมัมแก้วมองหน้ากันและทำใจพลาถอนหายใจเบาๆ ทั้งสองแต่งงานกันแล้วถูกต้องตามกฎหมายด้วย แด๊ดแคทมองหน้าแด๊ดกาย พลางพยักหน้าให้เป็นการเข้าใจ เพราะอย่างน้อยลูกสาวก็ได้กับวิลแฮม ถึงจะสำราญเอาแต่ใจตัวเอง แต่ก็รู้เห็นกันมาแต่เด็กๆ ดีกว่าไปเอาใครไม่รู้มาทำแฟน แด๊ดกายพยักหน้าตอบรับเข้าใจ พลางฝถอนหายใจอย่างโล่งอก

" ดูแลลูกสะใภ้แด๊ดให้ดีด้วยล่ะ " แด๊ดกายสั่งลูกชายเสียงเรียบ วิลแฮมยิ้มออกมาด้วยความดีใจ หัวใจเต้นแรง

" ครับแด๊ด" วิลแฮมตอบออกมาสั้นๆพร้อมกดสายวาง วิลแฮมเดินเข้ามาในห้อง เขามองคนที่นอนบนเตียงอย่างพิจารณา ที่จริงเขาไม่ใช่ว่ามั่วไปเรื่อยแต่เพราะหิวบ่อยแค่นั้น เเละเขาต้องการปาร์ตี้คลายคิดถึงเบลินดาต่างหากล่ะ เขายอมรับเลยว่าช่วงที่เขาไปเรียนต่างประเทศ เขาคิดถึงเธอแทบขาดใจ ถึงแม้จะให้เบวิลเป็นไม้กันให้แต่เขายังไม่วางใจ จนเขาต้องเที่ยวเยอะๆเรียนหนักๆ เพื่อให้ความคิดถึงเธอลงมาได้บ้าง วิลแฮมล้มตัวนอนลงข้างๆเบลินดาพร้อมยิ้มที่มุมปาก

" เบลินตื่นได้แล้ว" วิลแฮมกระซิบเบาๆที่ข้างใบหูเล็ก กลิ่นหอมอ่อนๆของสบู่ยังที่ใบหูเล็ก เบลินดายกมือเล็กขึ้นปัดป่ายไล่จมูกโด่งที่เริ่มซุกไซ้ คลอเคลียตามซอกคอ

" ไอ้วิล หยุด ฉันง่วง" เบลินดาพูดออกมาเสียงอู้อี้ เธอเริ่มรู้สึกตัวและรู้ว่าใครกำลังรบกวนเธอ เพราะเธอไม่ใช่นางเอกละครจะแกล้งสะดุ้งตกใจ ดวงตากลมค่อยหรี่ขึ้นมามองเพดานสีขาว มือหนาวิลแฮมยื่นไปปลดเชือกชุดคลุมอาบน้ำ

หมับ! มือเล็กของเบลินดาคว้าห้ามเอาไว้ เธอหันมามองสบตาวิลแฮมอย่างท้าทายไม่กลัว

" หึหึ " วิลแฮมหัวเราะในชอบใจ เขาจ้องมองหน้าเบลินดาที่เธอรีบหันมามองสบตาเขาพอดี

" นายนี้มันหื่น บ้ากาม หิวตลอดเวลาจริงๆหรือไง " เบลินดาถามวิลแฮมออกมาเสียงเรียบนิ่ง หัวใจเต้นแรง วิลแฮมยักคิ้วให้อย่างอารมณ์ดี มือเล็กยังจับข้อมือหนาแน่นๆ ไม่ยอมปล่อย วิลแฮมค่อยเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆใบหน้าสวยของเบลินดา

" หยุดเลย! ไอ้หื่น ถ้านายไม่หยุดหื่น ฉันสาบานเลยว่าจะกัดไอ้ลูกชายของเขาขาดคาปากเล็กๆของฉันสักวัน " เบลินดาเค้นเสียงเหี้ยมๆออกมาต่อว่าวิลแฮมไม่หยุด เพราะการกระทำของเขามันพยายามไปมากกว่านั้น วิลแฮมได้ยินถึงกับเสียวที่ลูกชายเลยทีเดียว เขาหรี่ตามองริมฝีปากเล็กสีแดง

" หึหึ ผัวเมียกันนะเบลิน จะหวงไว้ให้ใครว่ะ " วิลแฮมถามเสียงเรียบ เบลินดากรอกตามองบน พลางถอนหายใจแรงๆ

" ไอ้วิล นายนี้พวกชอบวนอยู่ตรงด้านล่างมากเลยจริงๆนะ ทำไมไม่ไปเรียนเป็นหมอตรวจภายในไปเลยว่ะ" เบลินดาถามวิลแฮมเรียบ วิลแฮมยิ้มที่มุมปาก เขาไม่อยากตรวจของคนอื่นนอกจากตรวจของคนตรงหน้านี้

" เราจดทะเบียนสมรสกันแล้วนะเบลิน ถ้าเธอไม่ยอมฉันก็จะจับกดเอง เอาให้สาสมแก่ใจเลย " วิลแฮมเค้นเสียงรอดไรฟันออกมาเหี้ยมๆ เบลินดาขบกรามแน่นๆ ทั้งสองคนสบตากันอย่างไม่ยอมแพ้ซึ่งกันและกัน

หมับ! วิลแฮมพลิกตัวขึ้นคล่อมเบลินดาทันที มือหนารวมข้อมือเล็กเอาไว้ เบลินดาถึงกับอ้าปากค้าง หัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมคราม

" ปากดีจริงๆนะเบลิน ฉันชักรอไม่ไหวไปจนถึงงานแต่งแล้วสิ" วิลแฮมเค้นเสียงออกมารอดไรฟันเหี้ยมๆ เบลินดาพยายามดิ้นรน

" ไอ้วิล แกนี้มันเลวจริงๆ ไอ้..อื้อๆๆๆ" เบลินดาด่าวิลแฮมออกมาเสียงดัง เเต่ปากเล็กโดนปิดด้วยปากบางก่อนทันที เบลินดาพยายามหันหน้าหนีใบหน้าหล่อ

" อื้อๆๆๆ" ปากบางบดขยี้แรงๆที่ปากเล็ก จนปากเล็กแตกเลือดซึมไหลออกมา ลิ้นร้อนพยายามสอดเข้าไปในปากเล็กแต่ฟันคมปิดกั้นเอาไว้ วิลแฮมถึงกับเลือดขึ้นมาหน้าเพราะความดื้อของเบลินดา มือหนาอีกข้างเลื่อนลงมาขย้ำหน้าอกใหญ่ที่มันล้นมือหนาของเขา

" อื้อๆๆ" เบลินดาอ้าปากร้องออกมาในลำคอ ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในปากเล็กทันที

" อ๊ากกก" วิลแฮมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เพราะเบลินดากัดลิ้นหนาของเขา วิลแฮมขบกรามแน่นๆ ทั้งสองคนสบตากัน

" อยากลองดีเหรอเบลิน" วิลแฮมเค้นเสียงถามออกมาด้วยความโมโห พร้อมก้มใบหน้าหล่อลงไปที่ซอกคอขาว

" อ๊ะ ไอ้วิล ไอ้บ้า ไอ้สารเลว อ๊ะๆ เจ็บ ไอ้วิล" เบลินดาร้องออกมาด้วยเจ็บเช่นกัน เพราะฟันคมของวิลแฮมกัดเข้าที่ลำคอเล็ก พร้อมดูดแรงๆให้เลือดไหลซึมเข้าไปในปาก

ครืดๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของวิลแฮมดังขึ้นมาอีกรอบ วิลแฮมหยุดชะงักทันที เขาเงยหน้าขึ้นไปมองโทรศัพท์พลางถอนหายใจแรงๆ มือหนายื่นไปกดรับโทรศัพท์ทันที

" ท่านรองครับ ทุกคนรอท่านรองที่สระว่ายน้ำแล้วครับ" ปลายสายที่เป็นหัวหน้าแผนกจัดเลี้ยงโทรมาตามวิลแฮม เพราะพนักงานรอให้วิลแฮมลงไปร่วมงานด้วย วิลแฮมก้มลงไปมองเบลินดาที่มองหน้าเขาอย่างเกลียดชังอยู่ มันยิ่งทำให้เขาอยากจับกดให้อ่อนระทวย ครางชื่อเขาตลอดคืน วิลแฮมขบกรามแน่นๆ

" อืม เดี๋ยวลงไป" วิลแฮมตอบออกไปสั้นๆ น้ำเสียงที่ไม่พอใจสักเท่าไรเพราะโทรมาขัดความสุขของเขา ปลายได้ยินถึงกับรู้สึกสยอง นิ้วเรียวกดวางสายทันที

" เราจะไปด้านล่างกัน ไปเปลี่ยนเสื้อด้วย" วิลแฮมเค้นเสียงรอดไรฟันออกมาด้วยอารมณ์ที่ค้าง เขาอยากฆ่าใครสักคนให้ดิ้นตายอยู่ตรงหน้า คงจะรู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง

" ลุกขึ้นสิ จะนั่งคล่อมทำไมล่ะ" เบลินดาพูดออกมาด้วยความโล่งอก เพราะอย่างน้อยก็รอด ตอนเย็นค่อยหาวิธีอื่นหรือไม่ก็ยอมๆไปเลย เพราะยังไงก็แต่งงานแล้วนี้

บ้านของทรงหนึ่ง

" ผู้หญิงที่แกกำลังจีบอยู่ แด๊ดของเธอเป็นมือขวาของสกายนี้ตาหนึ่ง" ชัยเดชพูดกับลูกชาย หนึ่งหันมามองหน้าพ่อทันทีพร้อมกับยิ้มออกมาด้วยความภูมิใจและความตาถึงของตัวเอง

" ครับ ระดับความรวยเท่ากันกับเราเลยนะครับคุณพ่อ หรือไม่เธอรวยกว่าเราเยอะเลยครับคุณพ่อ " หนึ่งเล่าให้พ่อของเขาฟัง

" แกไปบ้านของเธอมาแล้วเหรอ พ่อได้ยินมาว่า พวกของสกายไม่ค่อยสนใจงานสังคมและสุงสิงกับคนนอกนอกน่ะตาหนึ่ง แถมหวงลูกสาวมากๆเลย แบบนี้แสดงว่าลูกชายพ่อผ่านด่านว่าที่พ่อตาแล้วสิ" ชัยเดชถามลูกชายออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ เพราะจะได้เกี่ยวดองกันกับมาเฟีย แบบนี้ทำอะไรก็คล่องไปหมด หนึ่งหน้าเจื่อนๆเล็กน้อย เพราะเขายังไม่เคยไปพบใครเหมือนที่พ่อของเขาพูดเลย

" เปล่าครับคุณพ่อ ผมกับเบลินเราพึ่งคุยกันได้สองเดือนครับ เธอน่ารักคุยสนุก สวย เก่ง เธอคือผู้หญิงในฝันของผมครับ " หนึ่งพูดออกมาเสียงแผ่วเบา ชัยเดชมองหน้าลูกชายพลางถอนหายใจ 'สองเดือน' เขาก็นึกว่าคบกันนานแล้ว

" แบบนี้เราก็เข้าหาเพื่อคุยเรื่องธุรกิจอยากอยู่นะตาหนึ่ง ทำไมแกไม่ลองรวบหัวรวบหางแฟนแกดูว่ะ สมัยที่รู้จักกันไม่นานก็จบที่เตียงแล้ว แถมพ่อเป็นฝรั่งง่ายออก เพราะฝรั่งเขาไม่คิดอะไรกับเรื่องบนเตียงอยู่แล้วนี้ " ชัยเดชบอกลูกชายเพราะเขาอยากเข้าใกล้ครอบครัวของแคทเปอร์เร็วๆ ธุรกิจที่มีจะได้ทำอะไรคล่องๆ ถ้ามีคนรู้ว่าใครเป็นลูกสะใภ้ของเขา ทุกอย่างง่ายไปหมด ทุกคนก็จะเกรงใจเข้ามากขึ้นด้วย หนึ่งขมวดคิ้วเข้าหากัน เพราะเบลินดาไม่ใช่อย่างที่พ่อของเขาพูด เพราะเบลินดาคือไทยแท้ เขายังไม่ได้จับมือเลย แค่ได้นั่งใกล้ๆนิดเดียวเอง เพื่อถ่ายรูปด้วยกัน

" แม่ของเธอเป็นคนไทยครับคุณพ่อ แม่ของเธอสอนวัฒนธรรมไทย มารยาททางสังคมไทยให้เธอมากมายครับ " หนึ่งพูดออกมา เพราะแค่เขาจะจับมือเบลินดายังชักมือกลับเลย ชัยเดชถอนหายใจแรงๆ

" งั้นก็รีบตื้อสิ รีบทำคะแนนเยอะสิ อย่างที่พ่อบอกรวบหัวรวบหางได้ก็จัดเลย ถ้าแม่เป็นคนไทยมันจะได้ง่าย" ชัยเดชบอกลูกชายให้รีบๆทำคะแนน หนึ่งพยายามคิดหาวิธี เขาจะนัดดินเนอร์กับเบลินดาหลังจากเธอกลับมาจากต่างจังหวัดดีกว่า เผื่อสัมพันธ์จะดีมากขึ้น หรือไหมเขาก็จะได้รวบหัวรวบหางอย่างที่พ่อของเขาพูดเลย ถ้าเเม่ของเธอรู้ว่าได้เสียกันแล้ว ครอบครัวของเบลินดาต้องรีบเร่งของเขามาสู่ขอแน่นอนเลย ' หึหึ'

" ครับคุณพ่อ ยังไงตำแน่งเขยมาเฟียก็ต้องเป็นของผมครับ" หนึ่งตอบออกมาด้วยความมั่นใจ

เพล้ง!!!! เสียงแก้วชนกันเสียงดังลั่นที่ข้างสระว่ายน้ำ

" ชนครับคุณเมียท่านรอง" พนักงานทุกคนต่างเดินเข้ามาชวนเบลินดาชนแก้ว เพราะวิลแฮมแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักกับเธอว่า เบลินดาคือเมียของเขา พร้อมกับรูปถ่ายใบทะเบียนสมรสที่เขาเปิดยืนยันให้ลูกน้องดู เบลินดาหน้าแดงเขินอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนีในตอนที่วิลแฮมประกาศบอกกับทุกคน แต่ตอนนี้เบลินดานั่งแทบไม่ไหว เพราะเธอไม่ได้ดื่มค็อกเทลมานาน ใบหน้าสวยแดงมาก วิลแฮมปลายตามองเบลินดาด้วยความเอ็นดูเพราะยิ่งเธอเมาเธอยิ่งน่ารัก

" พี่วิลขาาา เบลินเมามากๆๆเลยค่ะ" เบลินดาพูดออกมาช้าๆเพื่อให้คำพูดที่ออกมาให้วิลแฮมฟังชัดๆ วิลแฮมหันมามองหน้าสวยพลางยกยิ้ม เขามองสำรวจคนตัวเล็กข้างๆ เธอสวมเสื้อยืดตัวใหญ่ของเขาใต้เสื้อยืดคือเสื้อกล้ามของเขากางเกงขาสามส่วนของเขาที่ยาวลงไปถึงน่อง เข็มขัดหนาที่ต้องเจาะรูเพิ่มอีกเพราะเอวของเธอเล็กเกินไป ใต้กางเกงขามสามส่วนคือบ็อกเซอร์ของเขา

" ไม่เมาหรอก เบลินคอแข็งจะตายยัยเบเล่าให้พี่ฟัง" วิลแฮมแกล้งพูดชมคนตัวเล็กข้างๆเขา ที่ตอนนี้นั่งเอนหน้าเอนหลังอยู่ มือหนารีบสอดเข้าไปที่เอวกิ่วพร้อมดึงเธอให้เข้ามาใกล้ๆเขาให้มากว่าเดิมให้เธอซบไหล่กว้าง มือเล็กกอดเอวหนาหลวมๆ ตาปรือๆ วิลแฮมมองแล้วสงสาร เขาตัดสินใจอุ้มเบลินดาลุกขึ้นพร้อมกับมองหน้าพนักงานที่มองมาทางเขา

" ผมขอตัวก่อนนะครับ เมียผมเมามากเเล้ว เชิญทุกคนตามสบายนะครับ" วิลแฮมพูดให้ทุกคนเข้าใจ พร้อมเดินออกไปจากโต๊ะทันที เพราะเขาเป็นห่วงคนตัวเล็ก ทุกคนมองตามหลังท่านประธานต่างยิ้มตามหลังด้วยความเอ็นดู

" อื้มๆๆๆ " เบลินดาครางออกมาเสียงอู้อี้ในลำคอ หลังจากวิลแฮมวางร่างเล็กลงบนเตียง เบลินดารีบคว้าหาผ้าห่มเพื่อมาห่มร่างกายของเธอ วิลแฮมยิ้มที่มุมปากพลางส่ายหน้าเอ็นดู เขาจ้องมองการกระทำของเบลินดาตลอดเวลา จนลมหายใจให้เธอเข้าออกสม่ำเสมอ วิลแฮมจ้องมองหน้าเบลินดานิ่งๆ

" เบลินเคยคิดถึงพี่บ้างไหม เบลินเคยรักพี่บ้างไหม?" วิลแฮมยื่นมือหนาไปลูบผมออกจากใบหน้าสวย พร้อมถามคนที่หลับสนิทไม่ได้สติอยู่ ' ทำไมพี่คิดถึงเบลินตลอดเวลา ทั้งที่เขาพยายามทำงาน เรียน ปาร์ตี้ ให้หนักแล้ว หรือพี่รักเบลินมากเกินไปจนลืมเบลินไม่ได้เลยน่ะ พี่ลืมเบลินไม่ได้แม้นิดเดียวเลย รู้ไหม ' วิลแฮมบอกพูดในใจ เขาไม่รู้จะพูดอะไรออกมา เพราะมันน่าอายเขาอายที่จะทำเหมือนแด๊ด