วิลแฮม nc ++

ขัดใจ

เบลินดากลับมาถึงบ้าน เธอไม่ได้สนใจมที่จะเก็บเสื้ออย่างที่เธอบอกกับผู้ใหญ่ทั้งสี่ท่านไว้ เธอเดินเข้าไปในห้องนอนเปลี่ยนเสื้อผ้าออกจากร่างเล็กเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดว่ายทรูพีชน้ำสีแดงเพลิง พร้อมเดินออกจากห้องนอน เธอเดินตรงไปที่สระว่ายน้ำอย่างสบายใจ เหมือนกับว่าไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอเลย

ตูม! ร่างเล็กกระโดดลงในสระว่ายน้ำ พร้อมกับว่ายน้ำอย่างสบายใจเฉิบ เธอว่ายวนไปวนมาอย่างใช้ความคิดอะไรเพลินๆ มือเล็กเกาะขอบราวบันไดทันทีเพราะสายตาของเธอเหลือบไปเห็นมัมและแด๊ดยืนมองมาที่เธอด้วยใบหน้าที่เป็นกังวลมากๆ ใบหน้าสวยมองทั้งแด๊ดและมัมที่ยืนจ้องมองเธออยู่ เธอยิ้มหวานให้ทั้งสองคน

" แด๊ดกับมัมมีอะไรหรือเปล่าคะ ?" คำถามของเบลินดาที่อ่อนหวานออกมาจากปากเล็ก แด๊ดแคทมองลูกสาวในสระว่ายน้ำ เขาแทบอยากเอามีดหรือกรรไกรมาตัดไอ้ชุดแดงในน้ำทิ้ง มัมแก้วถอนหายใจแรงๆ

" เราต้องคุยกันนะเบลิน มัมกับแด๊ดเป็นห่วงหนูนะลูก" มัมแก้วพูดออกมาเสียงอ่อนโยน ในใจเป็นกังวลมากๆกลัวไปหมดเพราะวิลแฮมเป็นคนขี้หงุดหงิด โมโหง่าย เอาแต่ใจตัวเอง เบลินดาจับราวบันไดแน่นๆพร้อมเท้าเล็กเหยียบบันไดขึ้นมาจากสระ แด๊ดแคทมองสภาพลูกสาวแล้วเขาเดือดดาลไปหมด ทั้งเรื่องวิลแฮมและไอ้ชุดว่ายน้ำเฮงซวยนี้ ซึ่งมันเป็นแบรนด์ของ GG ซึ่งลูกๆของพวกเขาต่างอุดหนุนกัน แถมได้ยินข่าวว่าจะมีมาเปิดในห้างสาขาเมืองไทยเร็วๆนี้ด้วย

" มัมค่ะ แด๊ดค่ะ อย่าคิดมากค่ะ เบลินยังไม่คิดมากเลยเห็นไหมคะ?" เบลินดาพูดออกมาน้ำเสียงที่สบายๆ พร้อมเดินไปหยิบชุดคลุมมาสวมใส่ แด๊ดแคทเดินมาประกบลูกสาวสุดที่รัก มัมแก้วเดินตามหลังพลางส่ายหน้ากับอาการหวงลูกสาว

" จะไม่ให้แด๊ดกับมัมคิดมากได้ไงลูก ดูวันนี้สิยังกะหมาบ้า อุ๊ย!" มัมแก้วพูดออกมาพลางหลุดคำที่ไม่ควรหลุดออกไป เบลินดาถอนหายใจแรงๆ พลางหันมายิ้มหวานให้แด๊ดและมัม

" ก็อย่างที่ไอ้หมาบ้ามันพูดแหละค่ะมัม แค่จูบค่ะปากเบลินไม่ได้เปื่อยยุ่ยติดออกมาสักหน่อย แต่พวกมัมๆแด๊ดๆก็หัวโบราณเลยกลายเป็นเรื่องใหญ่ แล้วเป็นไงคะวุ่นวายกันไปใหญ่เลย " เบลินดาพูดออกมาแบบตลกๆขำๆ แต่ทั้งสองคนไม่ขำ เบลินดาถอนหายใจแรงๆพลางเดินเข้าไปกอดเอวหนาของแด๊ดแคทที่เธอรู้ว่าท่านเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน มือหนาของแด๊ดแคทยกขึ้นมาลูบหัวลูกสาวเบาๆ ในใจทั้งห่วงใจแทบขาด มัมแก้วมองภาพนั้นแล้วยิ้มออกมา

" บ้านลุงกายอยู่แค่นี้เองนะคะ ลุงกายกับป้าไผ่คงไม่ปล่อยให้ไอ้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนหักคอเบลินหรอกค่ะ แด๊ดไม่เอาไม่เครียดนะคะ" เบลินดาเงยหน้าขึ้นมามองหน้าแด๊ดแคทที่ทำหน้านิ่งๆแต่แววตาแสนห่วงใยลูกสาวมากๆ มัมแก้วยิ้มพร้อมองภาพนี้อย่างประทับใจ เพราะครั้งหนึ่งแคทเปอร์ก็ใช่ย่อยซะที่ไหน แต่พอมาเจอว่าที่ลูกเขยหรือลูกเขยกับเงียบอย่างเดียว นี้คงพยายามข่มอารมณ์เดือดไว้อย่างมากแน่นๆเลย แด๊ดแคทถอนหายใจออกมาแรงๆ

" ก็ลูกสาวแด๊ดมีคนเดียวนี้ แด๊ดก็ต้องรักต้องห่วงเป็นธรรมดา " แด๊ดแคทพยายามพูดออกมาให้อ่อนโยนที่สุด เพราะไม่อยากให้ลูกสาวเสียใจ เบลินดายิ้มหวานให้แด๊ดแคท

" แต่ก่อนแด๊ดก็ใช่ย่อยนะคะ ได้ยินข่าว คริคริ" เบลินดาพูดออกมาแซวแด๊ดแคทที่ทำหน้านิ่งอยู่ แด๊ดแคทหันหน้าไปมองหน้าเมียสุดที่รัก พร้อมยิ้มออกมา

" แต่แด๊ดก็รักมัมมากๆรู้ไหม รักจนสามารถตายแทนมัมของหนูได้เลยนะ" แด๊ดแคทพูดออกมาเสียงอ่อนโยน มัมแก้วก้มหน้ายิ้มอายๆ แต่แด๊ดแคทไม่รู้ว่านายน้อยจะตายแทนลูกสาวของเขาได้หรือเปล่า หรือว่าจะถีบลูกสาวของเขาลงบ่อจระเข้ยักษ์ก็ไม่รู้เวลาโมโหขึ้นมา เบลินดาคลายอ้อมกอดออกจากเอวหนาของแด๊ดแคท พลางหันไปมองหน้ามัมแก้ว เธอไม่ได้กลัวการหย่าร้างในอนาคตแน่นอน เพราะสมัยนี้ยิ่งโสดยิ่งเนื้อหอม แต่เธอกลัว....

" ไม่เอาน่าพี่ไม่พูดให้ลูกไม่สบายใจนะคะ ลูกแต่งงานแล้ว " มัมแก้วชวนเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะไม่อยากให้สามีสุดที่รักเครียด แด๊ดแคทขบกรามแน่นๆพลางสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ มองหน้าลูกสาว ก็เขาอยากที่จะทำใจ ทำไมโดเรมอนเป็นแค่การ์ตูนหลอกเด็กว่ะ

" แล้วนี้เราไม่ไปเก็บข้าวของเหรอ มาว่ายน้ำเล่นสบายใจเลย" มัมแก้วถามลูกสาวออกมาด้วยความสงสัย เบลินดาส่ายหน้าเล็กน้อย พลางยิ้มเจ้าเล่ห์ เธอไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ แด๊ดแคทและมัมแก้วมองหน้ากันพลางส่ายหน้า แต่แด๊ดแคทก็ชอบที่ลูกสาวไม่ยอมให้นายน้อยกดขี่ เพราะวิลแฮมเป็นคนเอ้าแต่ใจมากนาน โดนขัดบ้างก็ดี

" ไม่ค่ะ หนูจดทะเบียนสมรสค่ะ ลุงกายบอกว่าให้รอจัดงานแต่งก่อนค่อยย้ายค่ะ" เบลินดาพูดออกมา พร้อมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ มัมแก้วส่ายหน้าเล็กน้อยปานนี้วิลแฮมไม่โวยวายแล้วเหรอ เพราะเบลินดาขัดใจเขา เบลินดากอดเอวหนาของแด๊ดแคทเข้าไปในบ้าน เธอกะว่าคืนนี้จะวาดรูปสีน้ำมันด้วย เพราะลูกค้าสั่งมาอีกสองรูป เธอไม่ว่างจะมาเก็บของอะไรทั้งนั้นแหละ แด๊ดแคทและมัมแก้วได้สร้างห้องสำหรับเบลินดาวาดรูปเป็นจำนวนเงินที่เยอะ เพราะลูกสาวคนเดียวแด๊ดแคทเลยจัดเต็ม

สามชั่วโมงผ่านไป

วิลแฮมนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกคนเดียว โดยเขาไม่รู้เลยว่าแด๊ดแคทได้โทรมาหาแด๊ดกายและมัมไผ่ให้รับรู้แล้วว่าเบลินดาจะไม่ไปนอนที่นี่ เธอรอหลังงานแต่งก่อน แถมตอนเย็นแด๊ดกายและมัมไผ่ตอนเย็นจะไปงานเปิดโรงแรมสาขาใหม่กับดนัยและต้นสน ทั้งสองคนเลยไม่สนใจลูกชายตัวดีเลย

" อ้าว! พี่วิล" เสียงเบวิลร้องทักพี่ชายคนโต เธอพึ่งกลับมาจากบริษัท เบวิลมองหน้าพี่ชายพลางส่ายหน้าเพราะมันเบ่งบอกว่าพี่ชายอารมณ์ไม่ดี

" อ้าว! พี่วิล" เสียงน้องชายดังขึ้นอีกคน นั้นคือเดวิล เขาพึ่งกลับมาจากบริษัทเช่นกัน เบวิลและเดวิลมองหน้าพี่ชายนิ่งๆ วิลแฮมขบกรามแน่นๆ

" พี่เป็นอะไรครับ หน้านี้เหมือนสุวรรณเลย" เดวิลถามออกมาด้วยความสงสัย เพราะคนรับใช้ในบ้านแทบไม่มีใครกล้าเดินผ่านห้องรับแขกเลย ปกติเขาเลิกงานมาต้องมีคนมีรับของในมือของเขาแต่วันนี้คนรับใช้กับเงียบบ้าน วิลแฮมหันมามองหน้าเบวิลด้วยแววตาดุดัน

" เพื่อนรักแกนะสิยังไม่มาเลย" วิลแฮมสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ พร้อมเป่าลมออกมา แล้วค่อยพูดออกมาให้เสียงปกติที่สุด เบวิลชี้เข้าหาตัวเอง ' เพื่อนรัก' เบวิลกำลังใช้ความคิดอยู่ว่าเพื่อนคนไหนเพราะเธอมีเพื่อนรักอยู่คือ ซีคลู อ้อมกอด อ้อมรัก และก็เบลินดา เดวิลหันมามองหน้าน้องสาวเช่นกัน

" พี่วิลหมายถึงใครคะ เอาให้ตรงๆเลยค่ะเพื่อนเบมีหลายคนค่ะ" เบวิลถามพี่ชายทันที อ้อมคอมอยู่นั้นใครมันจะไปรู้ วิลแฮมกำมือหนาเข้าหากันแน่นเพราะคิดว่าน้องสาวแกล้งไม่รู้ เดวิลหน้าไปมองหน้าวิลแฮม

" ใครครับพี่วิล" เดวิลถามอีกคนเพราะเขาก็ไม่รู้ว่าใครเพราะพี่ชายเป็นหนุ่มเจ้าสำราญมีผู้หญิงเยอะแยะไปหมดเหมือนกับองค์สุลต่าน วันนี้เขาก็เห็นให้เลขาส่งดอกไม้ไปจีบนางเอกดังชมดงชมดาวอยู่เลย วิลแฮมขบกรามแน่นๆมองน้องสองคน

" เบลินไง เธอแต่งงานกับพี่แล้ว" วิลแฮมเค้นเสียงรอดไรฟันออกมา เเววตาดุดันน่ากลัว เบวิลถึงกับอ้าปากค้างเพราะไม่รู้ว่าพี่ชายไปแต่งงานกับเบลินดาตอนไหน เดวิลมองหน้าพี่ชายอย่างไม่เชื่อเพราะทั้งสองคนไม่มีวี่แววว่าจะรักกันเลย

" พี่วิลไปบังคับเพื่อนเบหรือเปล่าคะ?" เบวิลถามพี่ชายออกมา เพราะเบลินดามีคนที่คุยด้วยแล้ว ทั้งสองคนพึ่งคุยกันได้ไม่ถึงสองเดือนเลย วิลแฮมหันมามองหน้าน้องสาวกับคำถามที่แสนจี้ใจดำ

" พี่น่ะเหรอจะบังคับยัยนั้น ยัยนั้นต่างหากอยากแต่งงานกับพี่จนตัวสั่น" วิลแฮมพูดออกมาเสียงเยือกเย็น เบวิลและเดวิลอ้าปากหวอ ' เชื่อตายอ่ะ '

" จริงเหรอตาวิล เรานี้นับวันยิ่งร้ายกว่าตัวร้ายในละครหลังข่าวนะลูก" มัมไผ่พูดออกมาด้วยใบหน้านิ่งเรียบ เบวิลและเดวิลหันไปมองหน้ามัม แด๊ดกายเดินตามหลังเมียสุดที่รักออกมา วิลแฮมยักไหล่ให้

" ไผ่ก็เปรียบเทียบผู้ชายเราดีเกินไป ลูกชายเราเลวกว่านั้นเยอะ ถึงขนาดให้ตาเควินไปพบลูกค้าแทน เพื่อจะมีเวลาบังคับให้หนูเบลินแต่งงานด้วย" แด๊ดกายพูดออกมาด้วยน้ำเสียงประชดประชันวิลแฮม วิลแฮมกวาดสายตามองทุกคนพลางกรอกตามองบน และถอนหายใจออกมาแรงๆ

" จะเข้าข้างอะไรยัยเบลินครับ ปากก็ร้าย ด่าผมนี้ยังกะผมเนี่ยไม่ใช่คนเลย" วิลแฮมพูดออกมาด้วยความน้อยใจทุกคนที่ไม่เข้าใจเขาเลย แด๊ดกายและมัมไผ่ถึงกับส่ายหน้า เบวิลและเดวิลหันมามองหน้ากัน พลางถอนหายใจเบาๆปานนี้เบลินดาคงนั่งอยู่บ้านสบายใจเฉิบแล้ว เพราะเธอไม่ได้เป็นเดือนเป็นร้อนกับเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว

" แล้วนี้ยัยเบลินไปเก็บของถึงไหนสามชั่วโมงแล้วยังไม่มาเลย" วิลแฮมยกนาฬิกาข้องมือหรูขึ้นมาดู พร้อมบ่นออกมาเสียงดังก้วยความหงุดหงิดให้แด๊ดกายและมัมไผ่ได้ยิน

" แด๊ดบอกไปแล้วว่ารอให้จัดงานแต่งก่อน ค่อยอยู่ด้วยกัน นี้เราจะใจร้อนอะไรนักหนาเนี่ยตาวิล" แด๊ดกายพยายามข่มอารมณ์พูดออกมาดีๆ ที่สุดในชีวิต วิลแฮมขบกรามแน่นๆ เบลินดาโกหกเขาเหรอ นี้เธอคิดจะลองดีกับเขาเหรอ วิลแฮมดันตัวลุกขึ้นจากโซฟาพร้อมเดินขึ้นไปด้านบนทันที ทุกคนต่างถอนหายใจเบาๆ

" เหมือนใครน่า " มัมไผ่พูดออกมาลอยๆ พลางปลายตามองสามี แด๊ดกายเดินออกไปจากห้องรับแขกทันที

ครืดๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของวิลแฮมดังขึ้น เขาก้มลงไปมองดูโทรศัพท์ของตัวเองพลางเหยียดยิ้ม นิ้วเรียวกดรับสาย

" คิดถึงจังเลยค่ะ " ชมดาวกรอกเสียงหวานกลับมา วิลแฮมขบกรามแน่นๆ พลางส่ายหน้าด้วยความเบื่อหน่าย เพราะตอนเขาจีบเธอ เธอแม่งเล่นตัวไปควงคนอื่นใส่หน้าเขา แถมให้สัมภาษณ์กับนักข่าวว่าผู้ชายเข้าคิวจีบเธอเยอะแยะมากมาย และตอนนี้เขาเลิกสนใจเธอแล้ว เธอดันโทรมานี้คงคิดว่าตัวเองสำคัญล่ะสิ เขาแค่แกล้งให้เลขาซื้อดอกไม้ส่งไปให้เธอทุกวันก็แค่นั้น แต่ที่เขาทำไปเพราะแกล้งเล่นๆเท่านั้นแหละ เพราะเธออยากเชิดใส่เขาไงเขาเลยอยากแกล้งคืน คนอย่างวิลแฮมหล่อรวยขนาดนี้ นางเอกอย่างชมดาวเชิดใส่เขา ต้องโดนเอาคืนให้หนักๆ ให้อายคนทั้งวงการเลย

" อืม แล้วไงอีก" วิลแฮมตอบสั้นๆแล้วถามต่อ ชมดาวที่ได้ยินแบบนี้หน้าชักสีหน้าทันที ที่เธอโทรมาหาวิลแฮมเพราะตอนนี้เธอกำลังจะถูกทิ้ง ผู้ชายที่เธอควงอยู่ตอนนี้กำลังมีกิ๊ก เธอเลยจะหันมาหาวิลแฮมเพราะเธอเห็นเขาส่งดอกไม้มาให้เธอทุกวัน

" ดาวคิดถึงไม่ได้เหรอคะ " ชมดาวถามต่ออีกรอบ วิลแฮมปลายตามองโทรศัพท์พลางเหยียดยิ้มใส่โทรศัพท์ ค่อยดูเถอะผู้หญิงแบบชมดาวต้องโดนเขาเชิดใส่บ้าง

" แค่นี้ก่อนนะ พอดีกำลังประชุมธุรกิจแสนล้านอยู่น่ะ" วิลแฮมพูดออกมาพร้อมกดสายวาง โดยไม่รอให้ชมดาวได้พูดอะไรเลย วิลแฮมเดินออกมานอกระเบียงสายตาของเขามองไปที่บ้านของเบลินดาที่อยู่เยี่ยงๆกันสองหลัง

" คนอย่างวิลแฮมไม่ยอมจบแค่นี้หรอกเบลินดา" วิลแฮมเค้นเสียงออกมาด้วยความแค้นใจที่เบลินดาขัดใจของเขา ผัวเมียต้องอยู่บ้านเดียวกันสิ ถ้าแยกกันอยู่เขาจะเรียกผัวเมียเหรอ ' ยัยเบลินดา เราจะได้เห็นดีกัน'